Capital in the Twenty First Century

1. توزیع ثروت: مسئله‌ای سیاسی، نه صرفاً اقتصادی

تاریخ توزیع ثروت همواره به شدت سیاسی بوده و نمی‌توان آن را به مکانیزم‌های صرفاً اقتصادی تقلیل داد.

سیاست، اقتصاد را شکل می‌دهد. توزیع ثروت تنها به وسیله‌ی نیروهای بازار تعیین نمی‌شود؛ تصمیمات سیاسی و دیدگاه‌های اجتماعی درباره‌ی عدالت نقش حیاتی دارند. سیاست‌هایی که پس از جنگ‌ها اتخاذ می‌شوند، به‌ویژه در زمینه‌ی مالیات و مالی، تأثیر قابل توجهی بر توزیع ثروت دارند.

زمینه تاریخی اهمیت دارد. کاهش نابرابری بین سال‌های 1910 تا 1950 عمدتاً به دلیل شوک‌های جنگ و پاسخ‌های سیاسی بعدی بود، نه یک فرآیند اقتصادی طبیعی. به‌طور مشابه، بازگشت نابرابری پس از 1980 به تغییرات سیاسی، به‌ویژه در مالیات و مالی مرتبط است.

انتخاب‌های جمعی نتایج را تعریف می‌کنند. توزیع ثروت محصول مشترک بازیگران اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که قدرت نسبی و انتخاب‌های جمعی آن‌ها درباره‌ی آنچه که عادلانه محسوب می‌شود را منعکس می‌کند. درک این دینامیک‌ها نیازمند رویکردی وسیع و بین‌رشته‌ای است.

2. همگرایی در برابر واگرایی: فشار و کشش نیروهای اقتصادی

دینامیک‌های توزیع ثروت مکانیزم‌های قدرتمندی را نشان می‌دهد که به‌طور متناوب به سمت همگرایی و واگرایی حرکت می‌کنند.

انتشار دانش به همگرایی کمک می‌کند. گسترش دانش، مهارت‌ها و فناوری نیروی اصلی برای کاهش نابرابری، هم در درون کشورها و هم بین آن‌ها است. اقتصادهای نوظهور با پذیرش روش‌های پیشرفته تولید و کسب مهارت‌های مشابه به پیشرفت می‌رسند.

نیروهای واگرایی همچنان وجود دارند. با وجود روندهای همگرایی، نیروهای قدرتمندی به سمت نابرابری بیشتر فشار می‌آورند، حتی در بازارهای کارآمد. این شامل:

• جدا شدن درآمدهای بالا به‌طور قابل توجه
• انباشت و تمرکز ثروت در زمان رشد ضعیف و بازده بالای سرمایه

رشد پایین واگرایی را تشدید می‌کند. رشد پایین جمعیت و بهره‌وری نمی‌تواند به‌طور کافی اصل مارکسیستی انباشت بی‌نهایت را متعادل کند و منجر به سطوح بالقوه ناپایدار از تمرکز ثروت می‌شود.

3. نابرابری بنیادی: r > g

زمانی که نرخ بازده سرمایه به‌طور قابل توجهی از نرخ رشد اقتصاد بیشتر باشد... به‌طور منطقی نتیجه می‌گیرد که ثروت به ارث رسیده سریع‌تر از تولید و درآمد رشد می‌کند.

r > g توضیح داده شده است. مفهوم اصلی این است که وقتی نرخ بازده سرمایه (r) از نرخ رشد اقتصادی (g) بیشتر باشد، ثروت تمایل به تمرکز دارد. این بدان معناست که ثروت به ارث رسیده سریع‌تر از درآمد ناشی از کار رشد می‌کند و منجر به افزایش نابرابری می‌شود.

سابقه تاریخی. این دینامیک در قرن نوزدهم رایج بود و احتمالاً در قرن بیست و یکم دوباره ظهور خواهد کرد و ممکن است ارزش‌های شایسته‌سالارانه و جوامع دموکراتیک را تضعیف کند.

پیامدها برای ثروت به ارث رسیده. زمانی که r > g، ثروت به ارث رسیده بر ثروت انباشته شده از کار یک عمر تسلط پیدا می‌کند و منجر به تمرکز شدید سرمایه می‌شود. این می‌تواند سطوحی از نابرابری ایجاد کند که با ارزش‌های دموکراتیک و عدالت اجتماعی سازگار نیست.

4. دگرگونی سرمایه: از زمین به مالیه

ماهیت سرمایه به‌طور رادیکالی تغییر کرده است (از زمین و سایر املاک در قرن هجدهم به سرمایه صنعتی و مالی در قرن بیست و یکم).

ترکیب دارایی در حال تغییر است. سرمایه از عمدتاً زمین‌های کشاورزی در قرن هجدهم به ترکیبی از املاک، تجهیزات صنعتی و ابزارهای مالی در قرن بیست و یکم تبدیل شده است. این تغییر نشان‌دهنده‌ی تحول اقتصادها از کشاورزی به صنعتی و خدماتی است.

اهمیت پایدار سرمایه. با وجود تغییرات در ترکیب آن، سرمایه همچنان عاملی حیاتی در رشد اقتصادی و ساختار اجتماعی باقی می‌ماند. سهم سرمایه از درآمد ملی در اوایل قرن بیست و یکم تنها کمی کمتر از قرن هجدهم یا نوزدهم است.

رشد کند نقش سرمایه را تقویت می‌کند. اهمیت سرمایه در کشورهای ثروتمند امروزی عمدتاً به دلیل کند شدن رشد جمعیت و بهره‌وری و همچنین رژیم‌های سیاسی است که به نفع سرمایه خصوصی عمل می‌کنند.

5. معکوس شدن منحنی کازنتس: افزایش نابرابری در قرن بیست و یکم

نظریه جادویی منحنی کازنتس عمدتاً به دلایل نادرست شکل گرفته و پایه‌های تجربی آن به شدت ضعیف بوده است.

دیدگاه خوشبینانه کازنتس. سایمون کازنتس نظریه‌پردازی کرد که نابرابری درآمد به‌طور خودکار در مراحل پیشرفته توسعه سرمایه‌داری کاهش می‌یابد، نظریه‌ای که با "ترنت گلواریوز" پس از جنگ جهانی دوم هم‌راستا بود.

منحنی U شکل. نابرابری درآمد از دهه 1970 به‌طور قابل توجهی در کشورهای ثروتمند افزایش یافته است، به‌ویژه در ایالات متحده، که نظریه کازنتس را به چالش می‌کشد. این بازگشت نابرابری منعکس‌کننده‌ی تغییرات سیاسی، به‌ویژه در مالیات و مالی است.

فرآیندهای واگرایی متمایز. منحنی U شکل نمایانگر دو پدیده متمایز است:

• انفجار درآمدهای بسیار بالا از کار، به‌ویژه در میان مدیران ارشد
• انباشت و تمرکز ثروت در زمان رشد ضعیف و بازده بالای سرمایه

6. دولت اجتماعی: نوآوری قرن بیستم تحت تهدید

کاهش نابرابری که در بیشتر کشورهای توسعه‌یافته بین سال‌های 1910 تا 1950 رخ داد، عمدتاً نتیجه جنگ و سیاست‌های اتخاذ شده برای مقابله با شوک‌های جنگ بود.

ظهور دولت اجتماعی. قرن بیستم شاهد ظهور دولت اجتماعی بود که با افزایش مداخله دولت در اقتصاد و ارائه خدمات اجتماعی مانند آموزش، بهداشت و مستمری‌ها مشخص می‌شود.

تأثیر جنگ بر دولت اجتماعی. جنگ‌های جهانی و رکود بزرگ منجر به ایجاد سیاست‌های جدید نظارتی و مالیاتی شد که سهم سرمایه از درآمد را کاهش داد و راه را برای دولت اجتماعی هموار کرد.

چالش‌ها برای دولت اجتماعی. از دهه 1980، دولت اجتماعی با چالش‌هایی از سوی جهانی‌سازی مالی، مقررات‌زدایی و تغییرات سیاسی مواجه شده است که به سوالاتی درباره‌ی پایداری و کارایی آن در قرن بیست و یکم منجر شده است.

7. مالیات پیشرفته: ابزاری برای تنظیم، نه فقط درآمد

مالیات نه تنها راهی برای الزام همه شهروندان به مشارکت در تأمین مالی هزینه‌های عمومی و پروژه‌ها است... بلکه برای ایجاد طبقه‌بندی‌ها و ترویج دانش و همچنین شفافیت دموکراتیک نیز مفید است.

نقش دوگانه مالیات. مالیات نه تنها برای تأمین هزینه‌های عمومی بلکه برای ترویج دانش، شفافیت دموکراتیک و عدالت اجتماعی نیز عمل می‌کند.

تأثیر تاریخی مالیات پیشرفته. مالیات بر درآمد پیشرفته، یک نوآوری عمده در قرن بیستم، نقش کلیدی در کاهش نابرابری ایفا کرد. با این حال، اکنون با تهدیدهایی از سوی رقابت مالیاتی بین‌المللی و عدم درک واضح از مبانی آن مواجه است.

بازنگری در مالیات پیشرفته. مالیات پیشرفته بر سرمایه برای تنظیم سرمایه‌داری پاتریمونیالی جهانی، ترویج منافع عمومی و حفظ باز بودن اقتصادی ضروری است.

8. عدم تعادل ثروت جهانی: بحرانی در حال ظهور؟

آیا جهان در سال 2050 یا 2100 متعلق به بازرگانان، مدیران ارشد و ثروتمندان خواهد بود، یا اینکه به کشورهای تولیدکننده نفت یا بانک چین تعلق خواهد داشت؟

ابعاد نابرابری جهانی. نابرابری جهانی از مناطقی با درآمد سرانه 150-250 یورو در ماه تا مناطقی با 2,500-3,000 یورو در ماه متغیر است که نشان‌دهنده‌ی تفاوت‌های وسیع است.

قدرت اقتصادی در حال تغییر. از سال 1900 تا 1980، اروپا و آمریکا بر تولید جهانی تسلط داشتند، اما سهم آن‌ها از آن زمان کاهش یافته و آسیا، به‌ویژه چین، به‌طور فزاینده‌ای در حال ظهور است.

سوال مالکیت. تمرکز ثروت نگرانی‌هایی را درباره‌ی اینکه در آینده چه کسی مالک جهان خواهد بود، ایجاد می‌کند، خواه بازرگانان، مدیران ارشد، کشورهای تولیدکننده نفت یا مؤسسات مالی باشند.

9. توهم شایسته‌سالاری: ارث هنوز هم مهم است

نابرابری لزوماً بد نیست: سوال کلیدی این است که آیا توجیه‌پذیر است و آیا دلایلی برای آن وجود دارد.

نقش پایدار ارث. با وجود باورها به شایسته‌سالاری، ثروت به ارث رسیده همچنان عاملی مهم در انباشت ثروت، به‌ویژه در محیط‌های با رشد پایین است.

بازگشت ارث. کاهش احتمالی جمعیت و رشد اقتصادی در دهه‌های آینده، روند انباشت ثروت را نگران‌کننده‌تر می‌کند.

ارث در برابر شایسته‌سالاری. اهمیت نابرابری‌های ثروت بسته به اینکه آیا آن‌ها ناشی از ثروت به ارث رسیده یا پس‌اندازها هستند، متفاوت است و بر ساختار نابرابری و سیستم‌های توجیه تأثیر می‌گذارد.

10. نیاز به شفافیت اقتصادی و مالی

بحث‌های فکری و سیاسی درباره‌ی توزیع ثروت مدت‌هاست که بر پایه‌ی پیش‌داوری‌های فراوان و کمبود واقعیت‌ها استوار بوده است.

تحلیل مبتنی بر داده. بحث‌های فکری و سیاسی درباره‌ی توزیع ثروت باید بر اساس تحقیقات سیستماتیک و روش‌مند، با استفاده از منابع، روش‌ها و مفاهیم به‌دقت تعریف شده باشد.

شفافیت به‌عنوان پیش‌نیاز. شفافیت مالی و به اشتراک‌گذاری اطلاعات برای تنظیم مؤثر سیستم مالی جهانی و ترویج حکمرانی دموکراتیک ضروری است.

نقش حساب‌های ملی. حساب‌های ملی یک ساخت اجتماعی هستند که نگرانی‌های دوره‌ای را که در آن‌ها شکل گرفته‌اند منعکس می‌کنند و باید با احتیاط و با روح انتقادی مورد استفاده قرار گیرند.

آخرین به‌روزرسانی:: March 1, 2025