نکات کلیدی
1. نئولیبرالیسم و شکل‌دهی به روابط ما
بخشی از هدف این صفحات نشان دادن این است که ما چگونه با خود و یکدیگر، محصول زمانه‌ی خود هستیم.
تأثیر فراگیر. نئولیبرالیسم، با تأکید بر ارزش‌های بازار، تنها یک سیستم اقتصادی نیست؛ بلکه نیرویی فرهنگی است که هویت‌ها و روابط ما را شکل می‌دهد. این نظام ما را تشویق می‌کند که خود و دیگران را از منظر اقتصادی ببینیم و منافع فردی و کارایی بازار را بر ارتباطات انسانی عمیق‌تر ترجیح دهیم. این تأثیر به‌طور ظریف اما عمیق بر نحوه‌ی تعامل ما، ارزش‌هایی که قائل هستیم و حتی درک خودمان تأثیر می‌گذارد.
فراتر از اقتصاد. تأثیر نئولیبرالیسم فراتر از بازار است و بر زندگی سیاسی، اجتماعی و شخصی ما تأثیر می‌گذارد. این نظام فرهنگی از رقابت، فردگرایی و خودکفایی حمایت می‌کند و غالباً به قیمت جامعه، همدلی و مسئولیت اجتماعی تمام می‌شود. این تغییر می‌تواند به احساس انزوا و بیگانگی منجر شود، زیرا اشکال سنتی حمایت اجتماعی و ارتباطات تحلیل می‌روند.
درک نیروها. شناسایی تأثیر نئولیبرالیسم اولین گام در برابر مقاومت در برابر اثرات مضر آن است. با درک اینکه چگونه این نظام ادراکات و رفتارهای ما را شکل می‌دهد، می‌توانیم به‌طور آگاهانه روابطی را پرورش دهیم که ارتباطات واقعی، حمایت متقابل و ارزش‌های مشترک را بر منافع اقتصادی ترجیح می‌دهند. این آگاهی به ما اجازه می‌دهد تا انتخاب‌های آگاهانه‌تری در مورد نحوه‌ی تعامل با جهان و یکدیگر داشته باشیم.
2. دوستی به‌عنوان میدان مبارزه
روابط ما با یکدیگر، پس، میدان مبارزه‌ای است.
میدان نبرد برای ارزش‌ها. دوستی‌های ما از تأثیرات نئولیبرالیسم مصون نیستند. آن‌ها به فضایی تبدیل می‌شوند که ارزش‌های متضاد در آن به‌هم می‌خورند: ارزش‌های مبتنی بر بازار رقابت و خودخواهی در برابر ارزش‌های انسانی همدلی، اعتماد و حمایت متقابل. این مبارزه به‌طور ظریف در نحوه‌ی تعریف دوستی، انتظارات ما از دوستان و نحوه‌ی مدیریت پیچیدگی‌های روابط‌مان تأثیر می‌گذارد.
مقاومت در برابر ارقام. ارقام مصرف‌کننده و کارآفرین، محصولات ایدئولوژی نئولیبرالی، می‌توانند به دوستی‌های ما نفوذ کنند و آن‌ها را به روابطی معاملاتی مبتنی بر لذت یا سود تبدیل کنند. با این حال، دوستی‌ها همچنین یک وسیله‌ی قدرتمند برای مقاومت در برابر این ارقام هستند و مدلی جایگزین از ارتباط را بر اساس مراقبت واقعی، ارزش‌های مشترک و رشد متقابل ارائه می‌دهند.
پرورش آگاهانه. مقاومت در برابر تأثیر نئولیبرالیسم در دوستی‌های ما نیاز به تلاش آگاهانه دارد. این به معنای انتخاب فعالانه برای اولویت دادن به ارتباط واقعی بر تعاملات سطحی، ارزش‌گذاری همدلی و حمایت بر رقابت و خودخواهی و پرورش روابطی است که رشد شخصی و معناهای مشترک را تقویت می‌کند. این پرورش آگاهانه می‌تواند فضایی از مقاومت در زندگی ما ایجاد کند.
3. مصرف‌گرایی: جذابیت حال
مصرف‌کننده با مصرف فعلی خود درگیر است و نه با آینده یا گذشته.
شخصیت متمرکز بر حال. مصرف‌کننده، که شخصیت غالب در جامعه نئولیبرال است، با تمرکز بر لذت فوری و مصرف منفعل کالاها و تجربیات شناخته می‌شود. این گرایش، لحظه‌ی حال را در اولویت قرار می‌دهد و غالباً به قیمت اهداف بلندمدت، ارتباطات معنادار و حس زمینه تاریخی تمام می‌شود. مصرف‌کننده به دنبال لذت و سرگرمی است، غالباً بدون توجه به عواقب یا معنای عمیق‌تر اعمال خود.
سرگرمی و برندینگ. این تمرکز بر حال با هجوم مداوم تبلیغات و تأثیر فراگیر فرهنگ سرگرمی تغذیه می‌شود. ما تشویق می‌شویم که زندگی‌مان را به‌عنوان مجموعه‌ای از تجربیات قابل مصرف ببینیم و به‌طور مداوم به دنبال منبع بعدی لذت یا هیجان باشیم. برندینگ این ذهنیت را بیشتر تقویت می‌کند، زیرا ما خود را با محصولاتی که مصرف می‌کنیم شناسایی می‌کنیم و به دنبال تأیید و تعلق از طریق دارایی‌های مادی هستیم.
خودخواهی فردی. تمرکز مصرف‌کننده بر حال و مصرف منفعل غالباً به خودخواهی فردی منجر می‌شود، جایی که لذت و رضایت شخصی بر نیازها و نگرانی‌های دیگران اولویت دارد. این می‌تواند همدلی را تحلیل ببرد، مسئولیت اجتماعی را کاهش دهد و پیوندهای جامعه را تضعیف کند. مصرف‌کننده تشویق می‌شود که جهان را به‌عنوان منبعی برای رضایت شخصی ببیند، نه فضایی مشترک برای همکاری و حمایت متقابل.
4. کارآفرینی: سرمایه‌گذاری در خود آینده
کارآفرین شخصی است که خود را در قالب سرمایه‌گذاری برای آینده به‌منظور دستیابی به بازده خاص می‌بیند.
شخصیت متمرکز بر آینده. در مقابل مصرف‌کننده، کارآفرین با تمرکز بر آینده و پیگیری اهداف بلندمدت هدایت می‌شود. این شخصیت زندگی را به‌عنوان مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاری‌ها می‌بیند و به‌طور مداوم بازده‌های بالقوه زمان، انرژی و منابع خود را محاسبه می‌کند. کارآفرین پیشرو، استراتژیک و به‌دنبال بهبود خود و موفقیت شخصی است.
رشد اقتصادی. رویکرد کارآفرین به روابط غالباً با عقلانیت اقتصادی مشخص می‌شود و دیگران را به‌عنوان منابع یا دارایی‌هایی می‌بیند که باید برای کسب سود آینده پرورش داده شوند. این می‌تواند به ذهنیتی معاملاتی منجر شود که در آن روابط عمدتاً به‌خاطر منافع ابزاری‌شان ارزش‌گذاری می‌شوند، نه به‌خاطر ارزش ذاتی‌شان.
آرمان‌گرایی فردی. در حالی که کارآفرین ممکن است نوع‌دوست باشد، تمرکز اصلی او بر دستیابی فردی و پیشرفت شخصی است. این می‌تواند به رویکردی رقابتی و خودمحور در روابط منجر شود، جایی که دیگران به‌عنوان رقبای یا پله‌هایی در مسیر موفقیت دیده می‌شوند. آرمان‌گرایی کارآفرین، هرچند در برخی جنبه‌ها قابل تحسین است، می‌تواند ارتباط واقعی را تضعیف کرده و پیوندهای جامعه را تحلیل ببرد.
5. فراتر از نئولیبرالیسم: جوهر دوستی عمیق
کسانی که برای خیر دوستانشان به خاطر خودشان آرزو می‌کنند، در حقیقت دوستان واقعی هستند، زیرا نگرش آن‌ها بر اساس آنچه دوستانشان هستند تعیین می‌شود و نه بر اساس ملاحظات تصادفی.
ارتباطات دیگرمحور. دوستی‌های عمیق یک جایگزین برای روابط معاملاتی ناشی از نئولیبرالیسم ارائه می‌دهند. آن‌ها با نگرانی واقعی برای رفاه دیگری، تمایل به حمایت از رشد و شکوفایی او و تعهد به خود رابطه، صرف‌نظر از منافع ابزاری‌اش، مشخص می‌شوند. این گرایش دیگرمحور در تضاد کامل با خودمحوری مصرف‌کننده و محاسبات استراتژیک کارآفرین است.
شور و محبت. دوستی‌های عمیق همچنین با حس قوی محبت و علاقه به کل شخص، نه فقط ویژگی‌ها یا خصوصیات خاص او، مشخص می‌شوند. این محبت غالباً غیرمنطقی است و فراتر از محاسبات منطقی می‌رود و حتی زمانی که رفتار یا شرایط دوست تغییر می‌کند، ادامه می‌یابد. این یک ارتباط عمیق و پایدار است که فراتر از جذابیت سطحی یا علایق مشترک می‌رود.
تعهد و مراقبت. دوستی‌های عمیق نیاز به تعهد و مراقبت دارند، تمایل به سرمایه‌گذاری زمان، انرژی و منابع عاطفی در پرورش رابطه. این شامل گوش دادن فعال، ارائه حمایت، به اشتراک‌گذاری تجربیات و مدیریت چالش‌ها و تعارضات اجتناب‌ناپذیری است که با گذشت زمان به وجود می‌آید. این یک تلاش آگاهانه برای اولویت دادن به رابطه و پرورش پیوندی است که هم معنادار و هم پایدار باشد.
6. اعتماد: بنیاد ارتباط معنادار
سخنران از این می‌خواهد که یک مقام خاص او به رسمیت شناخته شود—مقامی که به او اجازه می‌دهد تا سخن خود را با بار شناختی خاصی سرمایه‌گذاری کند—و این سرمایه‌گذاری با پذیرش صریح مسئولیت او برای اینکه سخن‌اش دلیلی برای باور باشد، انجام می‌شود.
فراتر از اطلاعات صرف. اعتماد سنگ بنای دوستی‌های عمیق است و فراتر از اتکا به شایستگی یا قابلیت شخص دیگری می‌رود. این شامل تمایل به آسیب‌پذیری، به اشتراک‌گذاری عمیق‌ترین افکار و احساسات و وابستگی به یکپارچگی و حمایت شخص دیگر است. این سطح از اعتماد فضایی برای ارتباط واقعی، همدلی و درک متقابل ایجاد می‌کند.
گفتن و شنیدن. عمل "گفتن"، به اشتراک‌گذاری تجربیات و دیدگاه‌ها، در ساخت اعتماد در دوستی‌ها مرکزی است. این شامل تمایل به باز بودن و صداقت، پذیرش مسئولیت برای کلمات خود و دعوت از شخص دیگر به دنیای درونی خود است. این عمل به ایجاد پیوندی از صمیمیت و درک متقابل که رابطه را تقویت می‌کند، منجر می‌شود.
مقاومت در برابر انزوا. در یک جامعه نئولیبرال که غالباً بی‌اعتمادی و رقابت را پرورش می‌دهد، اعتماد موجود در دوستی‌های عمیق یک پادزهر قدرتمند برای انزوا و بیگانگی است. این احساس تعلق، امنیت و حمایت متقابل را فراهم می‌کند که می‌تواند به ما در مدیریت چالش‌های یک جهان مبتنی بر بازار کمک کند. اعتماد به یک شکل از مقاومت تبدیل می‌شود، راهی برای بازپس‌گیری انسانیت‌مان در برابر نیروهایی که به دنبال کالایی کردن و ابزاری کردن روابط ما هستند.
7. برابری: سنگ‌بنای همبستگی
فعالیت سیاسی همیشه یک شیوه‌ی بیان است که تقسیمات قابل مشاهده‌ی نظم پلیسی را با پیاده‌سازی یک فرضیه‌ی اساساً ناهمگن از بین می‌برد... برابری هر موجود سخنگو با هر موجود سخنگوی دیگر.
فراتر از سلسله‌مراتب. دوستی‌های عمیق با حس بنیادی از برابری مشخص می‌شوند، شناسایی اینکه تجربیات، دیدگاه‌ها و نیازهای هر فرد به‌طور یکسان معتبر و شایسته‌ی احترام هستند. این برابری فراتر از سلسله‌مراتب اجتماعی و دینامیک‌های قدرت است و فضایی ایجاد می‌کند که در آن هر فرد می‌تواند به‌عنوان کسی که هست دیده و ارزش‌گذاری شود، نه به‌خاطر وضعیت یا دستاوردهایش.
چالش نظم پلیسی. این تأکید بر برابری در دوستی‌های عمیق می‌تواند به‌عنوان یک چالش قدرتمند برای "نظم پلیسی" جامعه نئولیبرال عمل کند که غالباً نابرابری‌ها را بر اساس ثروت، وضعیت و قدرت تقویت می‌کند. با رفتار کردن با یکدیگر به‌عنوان برابر، دوستان می‌توانند در برابر تمایل به درونی‌سازی این سلسله‌مراتب و تداوم آن‌ها در روابط خود مقاومت کنند.
بنیاد همبستگی. برابری موجود در دوستی‌های عمیق همچنین می‌تواند به‌عنوان بنیادی برای جنبش‌های وسیع‌تر همبستگی عمل کند. با شناسایی ارزش و کرامت ذاتی هر فرد، دوستان می‌توانند این حس برابری را به دیگران گسترش دهند و پل‌هایی بین تقسیمات اجتماعی بسازند و با هم برای ایجاد جهانی عادلانه‌تر و برابرتر کار کنند. این جوهر یک جنبش سیاسی ریشه‌دار در دوستی است.
8. دوستی: زمین تمرین برای مقاومت
یک سازمان دموکراتیک ضد-authoritarian نباید خود را به‌عنوان تعریف‌شده توسط مجموعه‌ای از رویه‌های رسمی درک کند.
پرورش فضایل. دوستی‌های عمیق زمین تمرینی برای فضایل لازم برای مقاومت سیاسی مؤثر فراهم می‌کنند. آن‌ها همدلی، شفقت و تمایل به گوش دادن و درک دیدگاه‌های مختلف را پرورش می‌دهند. آن‌ها همچنین حس مسئولیت، تعهد به حمایت متقابل و تمایل به چالش کشیدن بی‌عدالتی را تقویت می‌کنند.
ساختن اعتماد. شاید مهم‌تر از همه، دوستی‌های عمیق ما را در هنر اعتماد آموزش می‌دهند، که یک عنصر حیاتی برای هر جنبش موفق همبستگی است. با یادگیری اعتماد به دوستان‌مان، توانایی اعتماد به دیگران، حتی کسانی که با ما متفاوت هستند، و کار کردن با هم به سمت اهداف مشترک را توسعه می‌دهیم. این اعتماد برای ساختن جوامع قوی و مقاوم که می‌توانند در برابر نیروهای تقسیم و سرکوب مقاومت کنند، ضروری است.
فراتر از رویه‌های رسمی. آموزشی که دوستی فراهم می‌کند، درباره یادگیری مجموعه‌ای از قوانین یا رویه‌های رسمی نیست. بلکه درباره پرورش یک شیوه‌ی بودن در جهان، یک شیوه‌ی ارتباط با دیگران است که با احترام، همدلی و تعهد به برابری مشخص می‌شود. این درک بدنی از همبستگی بسیار قدرتمندتر از هر مجموعه‌ای از اصول انتزاعی یا ایدئولوژی‌های سیاسی است.
9. قدرت تجربیات مشترک
از دست دادن یک دوست صمیمی، در واقع، از دست دادن یک جهان مشترک از معنا و فعالیت‌های ممکن است—جهانی که شکل آن به فعالیت‌های گذشته دوستان بستگی دارد و نه به تصادف.
جهان‌های مشترک خلق‌شده. دوستی‌های عمیق تنها درباره رشد فردی و بهبود خود نیستند؛ بلکه درباره خلق جهان‌های مشترک از معنا و اهمیت هستند. از طریق تجربیات مشترک، گفتگوها و فعالیت‌ها، دوستان یک تاریخ منحصر به فرد با هم می‌سازند، یک تاروپود از خاطرات، شوخی‌های داخلی و درک‌های متقابل که آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد.
پیوندهای غیرقابل جایگزینی. این تاریخ مشترک دوستی‌های عمیق را غیرقابل جایگزین می‌کند. از دست دادن یک دوست نزدیک تنها از دست دادن یک شخص نیست؛ بلکه از دست دادن یک جهان مشترک، یک دیدگاه منحصر به فرد و منبعی از معنا و ارتباط عمیق است. این غیرقابل جایگزینی ارزش عمیق دوستی‌های عمیق و اهمیت پرورش و حفاظت از آن‌ها را تأکید می‌کند.
فراتر از منافع فردی. قدرت تجربیات مشترک در دوستی‌های عمیق در توانایی آن‌ها برای فراتر رفتن از منافع فردی و ایجاد حس هویت و هدف جمعی نهفته است. دوستان در زمان‌های دشوار یکدیگر را حمایت می‌کنند، موفقیت‌های یکدیگر را جشن می‌گیرند و یکدیگر را به رشد و تحول تشویق می‌کنند. این حمایت متقابل و هدف مشترک می‌تواند منبعی قدرتمند از تاب‌آوری در برابر سختی‌ها باشد.
10. آسیب‌پذیری مقاومت
دست نامرئی [بازار] برای پیشرفت از دست قابل مشاهده برای پسرفت قوی‌تر بوده است.
هشدار دائمی. حتی عمیق‌ترین دوستی‌ها نیز از فشارهای نئولیبرالیسم مصون نیستند. تأکید مداوم بر رقابت، خودکفایی و موفقیت اقتصادی می‌تواند اعتماد را تحلیل ببرد، همدلی را تضعیف کند و پیوندهای جامعه را ضعیف کند. حفظ دوستی‌های عمیق نیاز به هشدار دائمی و تلاش آگاهانه برای مقاومت در برابر این نیروها دارد.
تهدید ابزاری شدن. بزرگ‌ترین تهدید برای دوستی‌های عمیق تمایل به ابزاری کردن آن‌ها است، به‌گونه‌ای که آن‌ها را به‌عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به هدفی ببینیم، نه به‌عنوان هدفی در خود. این می‌تواند به ذهنیتی معاملاتی منجر شود که در آن روابط عمدتاً به‌خاطر منافع عملی‌شان ارزش‌گذاری می‌شوند، نه به‌خاطر ارزش ذاتی‌شان.
پرورش جایگزین‌ها. مقاومت در برابر تأثیر نئولیبرالیسم در دوستی‌های ما نیاز به تعهد آگاهانه برای پرورش ارزش‌ها و شیوه‌های جایگزین دارد. این به معنای اولویت دادن به ارتباط واقعی بر تعاملات سطحی، ارزش‌گذاری همدلی و حمایت بر رقابت و خودخواهی و ایجاد فضاهایی است که در آن آسیب‌پذیری، اصالت و رشد متقابل جشن گرفته می‌شود. این یک فرایند دائمی از مراقبت از باغ روابط ما است، اطمینان از اینکه آن‌ها با ارزش‌هایی که برای ما عزیزند تغذیه می‌شوند.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
نقدها درباره‌ی دوستی در عصر اقتصاد متفاوت است. یکی از منتقدان به این کتاب ۴ از ۵ ستاره می‌دهد و به بررسی تأثیر نئولیبرالیسم بر روابط شخصی و کاوش در دوستی‌های عمیق به‌عنوان یک گزینه‌ی جایگزین اشاره می‌کند. با این حال، آن‌ها به عدم توسعه‌ی کامل فرضیه‌ی مرکزی کتاب انتقاد می‌کنند. منتقد دیگری به این کتاب ۱ از ۵ ستاره می‌دهد و به ویرایش ضعیف، محتوای تکراری و سبک نامشخص آن اشاره می‌کند. آن‌ها همچنین از قیمت بالای کتاب ابراز نارضایتی کرده و پیشنهاد می‌کنند که این کتاب ممکن است بیشتر برای استفاده‌ی دانشگاهی مناسب باشد تا برای خوانندگان عمومی.
