It Takes a Pillage

1. ریسک سیستماتیک وال استریت ناشی از عدم تنظیم و طمع است

"بازارهای آزاد واقعاً آزاد نیستند—آن‌ها هزینه‌های تریلیونی دلار در اسرار فدرال و خزانه‌داری و نجات‌ها، میلیاردها دلار در پاداش‌ها و میلیون‌ها شغل دارند."

تجزیه سیستماتیک حفاظت‌ها. بحران مالی نتیجه‌ی تجزیه‌ی عمدی و تدریجی حفاظ‌های نظارتی بود که از زمان رکود بزرگ از سیستم اقتصادی محافظت می‌کرد. تغییرات کلیدی قانونی مانند لغو قانون گلاس-استیگال مرزهای حیاتی بین بانکداری تجاری و سرمایه‌گذاری را از بین برد.

عواقب خطرناک عدم تنظیم:

• اجازه به بانک‌ها برای ترکیب فعالیت‌های مالی با ریسک بالا و پایین
• امکان اهرم‌گذاری عظیم دارایی‌ها
• حذف مکانیزم‌های شفافیت
• ایجاد سیستم‌های مالی متصل با آسیب‌پذیری سیستماتیک

نیروی محرکه ایدئولوژیک. فشار برای عدم تنظیم ناشی از ایدئولوژی بازار آزاد بود که معتقد بود مؤسسات مالی می‌توانند به‌طور مؤثر خود را تنظیم کنند. این باور شواهد تاریخی از تمایل بخش مالی به ریسک‌پذیری بیش از حد را نادیده گرفت.

2. بحران مالی به‌طور عمدی توسط نخبگان بانکی ساخته شد

"این فاجعه به اندازه رکود بزرگ ساخت بشر و قابل اجتناب است."

ایجاد عمدی ریسک. بحران مالی تصادفی نبود بلکه نتیجه‌ای محاسبه‌شده از ریسک‌پذیری سیستماتیک و مهندسی مالی پیچیده بود. رهبران بانکی به‌طور عمدی ابزارهای مالی مبهمی ایجاد کردند که برای حداکثر کردن سودهای کوتاه‌مدت طراحی شده بودند در حالی که ریسک‌های بلندمدت را پنهان می‌کردند.

تکنیک‌های دستکاری استراتژیک:

• ایجاد اوراق بهادار پیچیده با ریسک‌های پنهان
• بسته‌بندی وام‌های زیرمعیار به سرمایه‌گذاری‌های به‌ظاهر ایمن
• تولید اهرم‌گذاری عظیم از طریق معاملات مشتقه
• بهره‌برداری از خلأهای نظارتی

فرهنگ سودهای افراطی. فرهنگ وال استریت بر سودهای مالی فوری نسبت به ثبات اقتصادی بلندمدت اولویت می‌داد و سیستمی ایجاد می‌کرد که رفتارهای بی‌پروا را پاداش می‌داد و احتیاط را مجازات می‌کرد.

3. نجات‌های دولتی ثروت را از مالیات‌دهندگان به بانک‌ها منتقل کرد

"سیزده تریلیون دلار کمک‌های دولتی برای صنعت شما کارهای زیادی انجام خواهد داد."

انتقال ثروت عظیم. نجات دولت اساساً انتقال وجوه عمومی به مؤسسات مالی خصوصی بود، با حداقل پاسخگویی یا اصلاحات معنادار. مجموع نجات‌ها از هزینه تمام جنگ‌های بزرگ ایالات متحده بیشتر بود.

تجزیه نجات:

• 7.6 تریلیون دلار از فدرال رزرو
• 2.5 تریلیون دلار از خزانه‌داری
• 1.5 تریلیون دلار از FDIC
• محدودیت‌های حداقلی بر استفاده از وجوه
• عدم نیاز به تغییرات ساختاری معنادار

تداوم مشکلات سیستماتیک. با نجات بانک‌ها بدون بازسازی بنیادی، دولت اطمینان حاصل کرد که همان مؤسسات می‌توانند به فعالیت‌های پرخطر خود ادامه دهند و زمینه را برای بحران‌های اقتصادی آینده فراهم کردند.

4. ابزارهای مالی پیچیده به‌طور عمدی ریسک اقتصادی واقعی را پنهان کردند

"پیچیدگی بر ما غلبه کرد. صنعت اجازه داد رشد ابزارهای جدید از ظرفیت عملیاتی برای مدیریت آن‌ها پیشی بگیرد."

پیچیدگی عمدی. مؤسسات مالی اوراق بهادار به‌طور فزاینده‌ای پیچیده‌ای ایجاد کردند که به‌طور خاص برای درک دشوار طراحی شده بودند و به آن‌ها اجازه می‌داد ریسک را پنهان کرده و از طریق عدم شفافیت سود کسب کنند.

استراتژی‌های کلیدی پیچیدگی:

• ایجاد محصولات مشتقه چندلایه
• استفاده از مدل‌های ریاضی که ریسک واقعی را پنهان می‌کرد
• کسب رتبه‌های AAA تقلبی برای اوراق بهادار پرریسک
• طراحی اوراق بهادار با لایه‌های ریسک متصل و چندگانه

شکست نظارتی. نهادهای نظارتی به‌طور مداوم از نوآوری‌های مالی عقب ماندند و نه تنها فاقد درک بلکه اراده‌ای برای نظارت مؤثر بر این ابزارهای پیچیده بودند.

5. گلدمن ساکس نماینده درب چرخان نهایی بین مالی و دولت است

"اگر بانکی در آن گروه باشد که واقعاً به سرمایه نیاز داشته باشد، نمی‌خواهید آن بانک را در معرض خطر قرار دهید."

تمرکز قدرت. گلدمن ساکس به‌طور سیستماتیک مدیران خود را در موقعیت‌های کلیدی دولتی قرار داد و سطحی بی‌سابقه از تأثیرگذاری بر سیاست و نظارت مالی ایجاد کرد.

اتصالات قابل توجه گلدمن ساکس:

• هنری پائولسون (وزیر خزانه‌داری)
• رابرت روبین (وزیر خزانه‌داری)
• تیموتی گایتنر (فدرال رزرو)
• چندین رهبر بانک مرکزی بین‌المللی

موقعیت‌یابی استراتژیک. با قرار دادن فارغ‌التحصیلان در نقش‌های حیاتی دولتی، گلدمن ساکس اطمینان حاصل کرد که تصمیمات سیاستی به‌طور مداوم به نفع منافع صنعت مالی خواهد بود.

6. فدرال رزرو امکان دستکاری مالی عظیم را فراهم کرد

"فدرال رزرو به سادگی بالاتر از هر قانونی و فراتر از منطق عمل می‌کند."

عملیات مخفیانه. فدرال رزرو با حداقل شفافیت عمل کرد و تریلیون‌ها دلار وام و ضمانت بدون نظارت عمومی معنادار یا بررسی کنگره ارائه داد.

اقدامات مشکل‌ساز فدرال:

• پذیرش دارایی‌های سمی به‌عنوان وثیقه
• ارائه وام‌های با نرخ بهره بسیار پایین
• تأیید ادغام بانک‌ها بدون بررسی کافی
• حفظ اسرار در مورد جزئیات وام‌دهی

امکان‌پذیری سیستماتیک. به‌جای تنظیم سیستم مالی، فدرال رزرو به یک مکانیزم اصلی برای انتقال ثروت عمومی به مؤسسات خصوصی تبدیل شد.

7. جبران خسارت‌های اجرایی شکست و رفتار بی‌پروا را پاداش می‌دهد

"هیچ سکه عمومی از ضررهای خصوصی حمایت نمی‌کند. هیچ وضعیت موجودی وجود ندارد."

ساختار انگیزشی معکوس. مدیران مالی به‌طور مداوم با پاداش‌ها و بسته‌های جبرانی عظیم پاداش می‌گرفتند، صرف‌نظر از عملکرد شرکت‌هایشان یا آسیب‌های اقتصادی گسترده‌تر.

الگوهای جبران خسارت:

• پرداخت پاداش‌ها در زمان ضررهای عظیم مؤسسه
• عدم وجود مکانیزم‌های بازگشت معنادار
• جبران خسارت غیر مرتبط با عملکرد بلندمدت
• پاسخگویی حداقلی برای تخریب اقتصادی

نرمال‌سازی فرهنگی. جبران خسارت‌های افراطی به‌طور نرمال درآمد و سیستمی ایجاد کرد که در آن منافع شخصی کوتاه‌مدت بر ثبات مؤسسه و اقتصادی اولویت داشت.

8. ادغام‌ها و تجمیع‌ها مؤسسات "بسیار بزرگ برای شکست" را ایجاد می‌کنند

"بزرگ‌تر شدن فقط به این معنا نبود که آن‌قدر بزرگ شوید که دولت مجبور شود در صورت شکست از شما حمایت کند."

ریسک متمرکز. ادغام‌های مداوم بانک‌ها مؤسسات مالی بزرگ و پیچیده‌تری ایجاد کرد که "بسیار بزرگ برای شکست" تلقی می‌شدند و نیاز به مداخله دولت داشتند.

عواقب ادغام:

• کاهش رقابت در بازار
• افزایش ریسک اقتصادی سیستماتیک
• دشواری بیشتر در نظارت مؤثر
• تمرکز قدرت اقتصادی

همدستی دولت. نهادهای نظارتی به‌طور مداوم ادغام‌هایی را تأیید کردند که این مؤسسات بزرگ و آسیب‌پذیر را ایجاد کردند.

9. سیستم بانکی نیاز به اصلاحات ساختاری بنیادی دارد

"ما نیاز داریم نسخه‌ای مدرن از قانون دوحزبی گلاس-استیگال 1933 را احیا کنیم."

نیاز به بازسازی سیستماتیک. سیستم مالی کنونی نیاز به بازسازی کامل دارد و باید فعالیت‌های مالی با ریسک بالا و پایین را جدا کند.

توصیه‌های اصلاحی:

• جداسازی بانکداری تجاری و سرمایه‌گذاری
• اجرای محدودیت‌های سخت بر اهرم‌گذاری
• ایجاد بازارهای مشتقه شفاف
• ایجاد مکانیزم‌های پاسخگویی معنادار

پیشگیری از بحران‌های آینده. اصلاحات معنادار باید به ریشه‌های ناپایداری مالی بپردازد و نه فقط به درمان علائم.

10. پاسخگویی عمومی و شفافیت برای جلوگیری از بحران‌های آینده ضروری است

"ما باید دوباره کنگره را با نظرات خود پر کنیم. ما به درمانی بهتر از رفتار برابر برای مردم نسبت به بانک‌ها نیاز داریم."

مشارکت شهروندان. جلوگیری از فاجعه‌های مالی آینده نیاز به مشارکت فعال عمومی و درخواست برای پاسخگویی سیستماتیک دارد.

اقدامات ضروری:

• فشار مداوم عمومی بر مقامات منتخب
• درخواست برای تنظیم مالی شفاف
• حمایت از اصلاحات قانونی
• حفظ هوشیاری اقتصادی

مسئولیت جمعی. جلوگیری از دستکاری اقتصادی نیاز به مشارکت مداوم شهروندان دارد و نه فقط در زمان بحران‌ها.

آخرین به‌روزرسانی:: January 5, 2025