Power and Progress

1. پیشرفت فناوری به‌طور ذاتی برای همه مفید نیست

هیچ چیز خودبخود در مورد فناوری‌های جدید که رفاه گسترده‌ای به ارمغان می‌آورند، وجود ندارد.

نگاه تاریخی: در طول تاریخ، پیشرفت‌های فناوری غالباً به نفع یک اقلیت کوچک بوده و نتوانسته‌اند زندگی اکثریت را بهبود بخشند. این الگو را می‌توان از جوامع کشاورزی باستانی تا انقلاب صنعتی و فناوری‌های دیجیتال مدرن مشاهده کرد.

نمونه‌های پیشرفت مغرضانه:

• نوآوری‌های کشاورزی در قرون وسطی عمدتاً به نفع مالکان زمین و نهادهای مذهبی بود
• ماشین‌آلات صنعتی اولیه در صنعت نساجی، هنرمندان ماهر را از کار بیکار کرد
• فناوری‌های مدرن هوش مصنوعی و اتوماسیون تهدیدی برای حذف مشاغل و افزایش نابرابری هستند

نویسندگان استدلال می‌کنند که جهت پیشرفت فناوری یک انتخاب است که توسط قدرت‌مندان شکل می‌گیرد و نه نیرویی اجتناب‌ناپذیر برای خیر عمومی. این موضوع روایت رایج فناوری به‌عنوان یک نیروی غیرقابل توقف و نیکوکار را به چالش می‌کشد.

2. دینامیک‌های قدرت جهت پیشرفت فناوری را شکل می‌دهند

بینش قدرت است؛ قدرت بینش است.

قانع‌سازی و تعیین دستور کار: کسانی که دارای قدرت اجتماعی و اقتصادی هستند، تأثیر نامتناسبی بر جهت توسعه فناوری دارند. این تأثیر از طریق:

• توانایی تعیین دستور کار برای تحقیق و توسعه
• کنترل بر منابع و تأمین مالی
• شکل‌دهی به ادراک عمومی و گفتمان حول فناوری

نمونه‌های تاریخی:

• فردیناند دو لسه‌پس و پروژه کانال سوئز
• ظهور مالی بزرگ و تأثیر آن بر سیاست‌های اقتصادی
• دیدگاه سیلیکون ولی درباره فناوری‌های دیجیتال و هوش مصنوعی

نویسندگان تأکید می‌کنند که انتخاب‌های فناوری صرفاً بر اساس امکانات علمی تعیین نمی‌شوند، بلکه تحت تأثیر دیدگاه‌ها و منافع قدرت‌مندان قرار دارند. این موضوع اهمیت صداهای متنوع و قدرت‌های متقابل را در شکل‌دهی به آینده‌ای فراگیرتر از نظر فناوری برجسته می‌کند.

3. انقلاب صنعتی: شمشیری دو لبه برای کارگران

سیستم کارخانه‌ای در نیمه دوم قرن هجدهم به سرعت در بریتانیا گسترش یافت. اگرچه آن‌ها به سرعت به نصب پاناپتیکون‌ها نپرداختند، بسیاری از کارفرمایان کار را مطابق با رویکرد کلی بنتام سازماندهی کردند.

آسیب اولیه به کارگران: مراحل اولیه صنعتی‌سازی در بریتانیا منجر به:

• ساعات کار طولانی‌تر و شرایط سخت‌تر برای کارگران
• کار کودکان در شرایط خطرناک، به‌ویژه در معادن و کارخانه‌ها
• آلودگی گسترده و بحران‌های بهداشتی عمومی در مناطق شهری شد

بهبودهای تدریجی: با گذشت زمان، نیروهای متقابل ظهور کردند:

• جنبش‌های کارگری و اتحادیه‌های کارگری
• اصلاحات سیاسی که حقوق رأی را گسترش داد
• ابتکارات بهداشتی عمومی و مقررات

انقلاب صنعتی در ابتدا شرایط را برای بسیاری از کارگران بدتر کرد، اما همچنین زمینه‌ساز بهبودهای نهایی در استانداردهای زندگی شد. این مثال تاریخی رابطه پیچیده بین تغییرات فناوری و پیشرفت اجتماعی را نشان می‌دهد.

4. دوران پس از جنگ جهانی دوم: دوره‌ای کوتاه از رفاه مشترک

الگوی رشد بعدی حتی شگفت‌انگیزتر بود. دستمزدهای واقعی متوسط به سرعت و گاهی سریع‌تر از بهره‌وری افزایش یافت و نرخ رشد کلی تقریباً 3 درصد بین سال‌های 1949 و 1973 ثبت شد.

عوامل مؤثر در منافع مشترک:

• اتحادیه‌های کارگری قوی و مذاکره جمعی
• مقررات دولتی و شبکه‌های ایمنی اجتماعی
• فناوری‌هایی که بهره‌وری کارگران را در سطوح مهارتی مختلف افزایش دادند

تأثیر جهانی: این مدل رفاه مشترک فراتر از ایالات متحده به بخش‌های زیادی از اروپا و برخی از نقاط آسیا گسترش یافت و منجر به:

• افزایش استانداردهای زندگی طبقه متوسط
• کاهش نابرابری درآمد
• گسترش دسترسی به آموزش و بهداشت

نویسندگان این دوره را به‌عنوان یک مثال نادر از پیشرفت فناوری که با پیشرفت اجتماعی گسترده هم‌راستا بود، ارائه می‌دهند و بر اهمیت ترتیبات نهادی در شکل‌دهی به نتایج تأکید می‌کنند.

5. انقلاب دیجیتال و فرسایش منافع مشترک

فناوری‌های دیجیتال به قبرستان رفاه مشترک تبدیل شدند.

تغییر در دینامیک‌های قدرت: از دهه 1980، چندین عامل به معکوس شدن رفاه مشترک کمک کرد:

• تضعیف اتحادیه‌های کارگری
• مقررات‌زدایی و مالی‌سازی اقتصاد
• تمرکز شرکت‌ها بر ارزش سهامداران و کاهش هزینه‌ها

تعصب فناوری: فناوری‌های دیجیتال به‌طور فزاینده‌ای به‌گونه‌ای توسعه و به‌کار گرفته شدند که:

• وظایفی را که قبلاً توسط کارگران انجام می‌شد، خودکار کردند
• تقاضا برای نیروی کار با مهارت بالا را افزایش دادند در حالی که فرصت‌های کارگران کم‌سواد را کاهش دادند
• نظارت و کنترل بیشتری بر کارگران فراهم کردند

نویسندگان استدلال می‌کنند که این تغییرات پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فناوری دیجیتال نبودند، بلکه نتیجه انتخاب‌هایی بودند که توسط قدرت‌مندان انجام شده و تحت تأثیر دیدگاه جدیدی از موفقیت شرکتی و پیشرفت فناوری قرار داشتند.

6. پتانسیل هوش مصنوعی برای تشدید نابرابری و تضعیف کارگران

توهم هوش مصنوعی.

محدودیت‌های هوش مصنوعی کنونی: با وجود ادعاهای بزرگ، بسیاری از کاربردهای هوش مصنوعی منجر به:

• "خودکارسازی معمولی" با افزایش بهره‌وری محدود
• جابجایی کارگران بدون ایجاد ارزش جدید قابل توجه
• افزایش نظارت و کنترل بر کارگران می‌شود

پیامدهای جهانی: مسیر کنونی توسعه هوش مصنوعی تهدیدی برای:

• گسترش شکاف بین اقتصادهای توسعه‌یافته و در حال توسعه
• ایجاد یک "جامعه دو لایه" با یک اقلیت بسیار ماهر و یک نیروی کار بزرگ و حاشیه‌نشین
• تضعیف نهادهای دموکراتیک از طریق جمع‌آوری و دستکاری داده‌ها

نویسندگان خوش‌بینی غالب درباره هوش مصنوعی را به چالش می‌کشند و استدلال می‌کنند که مسیر کنونی توسعه آن، خطر تشدید نابرابری‌ها و عدم تعادل‌های قدرت موجود را به همراه دارد.

7. هدایت فناوری به نفع انسان و پیشرفت مشترک

مفید بودن ماشین.

رویکرد جایگزین: نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که به جای هوش مصنوعی (AI)، بر "مفید بودن ماشین" (MU) تمرکز کنیم:

• توسعه فناوری‌هایی که قابلیت‌های انسانی را تکمیل و تقویت کنند
• ایجاد وظایف و فرصت‌های جدید برای کارگران در سطوح مهارتی مختلف
• استفاده از ابزارهای دیجیتال برای ساخت پلتفرم‌هایی برای همکاری و توانمندسازی

نمونه‌های تاریخی MU:

• توسعه ماوس کامپیوتر و رابط‌های کاربری گرافیکی
• وب جهانی به‌عنوان ابزاری برای دسترسی به اطلاعات
• پلتفرم‌های بانکداری موبایل در کشورهای در حال توسعه

تغییرات نهادی: هدایت فناوری به سمت پیشرفت مشترک نیازمند:

• تقویت نهادهای دموکراتیک و نمایندگی کارگران
• توسعه چارچوب‌های جدید نظارتی برای فناوری‌های دیجیتال
• سرمایه‌گذاری در آموزش و توسعه مهارت‌ها برای آماده‌سازی کارگران برای تغییرات فناوری

نویسندگان استدلال می‌کنند که با تغییر تمرکز از هوش مصنوعی به مفید بودن ماشین و بازسازی نهادهایی که از رفاه مشترک حمایت می‌کنند، می‌توانیم پتانسیل فناوری‌های دیجیتال را به نفع همه به کار بگیریم.

آخرین به‌روزرسانی:: August 8, 2024