Surprised by Joy

1. کودکی و شکل‌گیری روح: آرزوی شادی و سایه‌ی فقدان

شادی پایدار نیست، بلکه شادی‌های لحظه‌ای است که گذشته را جلال می‌بخشد.

تأثیرات اولیه. کودکی لوئیس با رشته‌های متضاد بافته شده بود: طبع پرشور پدرش از ولز و طبیعت آرام و فکری مادرش. این دوگانگی در او بی‌اعتمادی به احساسات خام و آرزوی عمیق برای چیزی فراتر از عادی را به وجود آورد. زندگی اولیه‌اش با حس عمیق شادی، که از چیزهای ساده‌ای مانند یک باغ اسباب‌بازی یا تپه‌های دور به وجود می‌آمد، اما همچنین با تروما ناشی از مرگ مادرش که حس امنیتش را از بین برد و او را با ترس از فقدان آشنا کرد، مشخص می‌شد.

• تضاد بین طبع والدینش دیدگاه او را نسبت به احساسات شکل داد.
• باغ اسباب‌بازی و تپه‌های سبز آرزویی برای چیزی غیرقابل دسترس در او ایجاد کرد.
• مرگ مادرش ترس و فقدان امنیت را به همراه داشت.

ماهیت شادی. لوئیس "شادی" را از صرفاً خوشحالی یا لذت متمایز می‌کند و آن را به عنوان یک آرزوی شدید و نارضایتی توصیف می‌کند که از هر نوع رضایت مطلوب‌تر است. این آرزو، یک "زخم" یا "درد"، به موضوع مرکزی زندگی‌اش تبدیل شد، جستجویی برای چیزی که همیشه به نظر می‌رسید در دسترس نیست. این تجربه اولیه از شادی، هرچند گذرا، به نیرویی تعیین‌کننده تبدیل شد که تخیل و جستجوی روحانی‌اش را شکل داد.

• شادی یک آرزوی نارضایتی است که از هر نوع رضایت مطلوب‌تر است.
• این یک "زخم" یا "درد" است، نه صرفاً خوشحالی یا لذت.
• این آرزو به موضوع مرکزی زندگی‌اش تبدیل شد.

بذرهای بدبینی. حتی در سال‌های اولیه‌اش، لوئیس با حس بدبینی دست و پنجه نرم می‌کرد که ریشه در بی‌دست و پایی جسمی‌اش و احساس مخالفت از اشیاء بی‌جان داشت. این حس از یک جهان معیوب، همراه با اعلامیه‌های غم‌انگیز پدرش درباره زندگی بزرگسالی، باوری عمیق را ایجاد کرد که جهان "جایی تهدیدآمیز و غیر دوستانه" است. این بدبینی اولیه بعدها بر سفر فکری و روحانی‌اش تأثیر گذاشت.

• بی‌دست و پایی جسمی حس مخالفت از اشیاء بی‌جان را به وجود آورد.
• اعلامیه‌های پدرش دیدگاه غم‌انگیزی از زندگی بزرگسالی ایجاد کرد.
• او جهان را "جایی تهدیدآمیز و غیر دوستانه" می‌دانست.

2. اردوگاه تمرکز مدرسه: بی‌رحمی، خستگی و ایمان غیرمنتظره

در زمان‌های آفتابی و مطمئن، فکر کردن به اینکه من خواهم مرد و پوسیده خواهم شد، یا اینکه یک روز تمام این جهان از بین خواهد رفت و به یادها تبدیل خواهد شد... این برای ما آسان‌تر است اگر قبلاً چنین چیزی را دیده باشیم.

بلسن: جایی از سرکوب. اولین مدرسه شبانه‌روزی لوئیس، که او آن را "بلسن" می‌نامد، جایی از بی‌رحمی و بی‌توجهی بود، جایی که مدیر، "اولدی"، با خشونت غیرمنطقی حکومت می‌کرد. این مدرسه جایی بود که زمان هدر می‌رفت، جایی که یادگیری حداقل بود و ترس احساس غالب بود. این تجربه در او بی‌اعتمادی عمیق به اقتدار و نفرت از ابراز احساسات را به وجود آورد.

• "اولدی" مدیر بی‌رحم و غیرمنطقی بود.
• مدرسه جایی از هدر رفتن زمان و ترس بود.
• این تجربه بی‌اعتمادی به اقتدار و احساسات را در او پرورش داد.

پیوندهای غیرمنتظره. با وجود سرکوب، لوئیس در دوستی‌های هم‌اتاقی‌هایش آرامش یافت. آن‌ها جبهه‌ای متحد در برابر "اولدی" تشکیل دادند و جوک‌ها را به اشتراک گذاشتند و در مباحثات متافیزیکی شرکت کردند. این تجربه به او اهمیت دوستی و قدرت رنج مشترک را آموخت.

• پسران جبهه‌ای متحد در برابر "اولدی" تشکیل دادند.
• آن‌ها جوک‌ها را به اشتراک گذاشتند و در مباحثات متافیزیکی شرکت کردند.
• این تجربه به او اهمیت دوستی را آموخت.

بذر ایمان. به طرز عجیبی، در این مدرسه سرکوبگر بود که لوئیس برای اولین بار به یک مؤمن مؤثر تبدیل شد. کلیسای آنگلوکاتولیک با آیین‌ها و دکترین‌هایش، آنچه را که قبلاً فقط به‌طور فکری پذیرفته بود، به زندگی آورد. این تجربه، هرچند با ترس آمیخته بود، او را به دعا کردن، خواندن کتاب مقدس و تلاش برای اطاعت از وجدانش سوق داد.

• کلیسای آنگلوکاتولیک ایمان او را به زندگی آورد.
• او شروع به دعا کردن، خواندن کتاب مقدس و اطاعت از وجدانش کرد.
• این تجربه با ترس آمیخته بود، اما در نهایت خوب بود.

3. مانت‌برکن و کمپبل: نگاهی به رحمت و بذرهای نارضایتی

زیرا همه این مردم زیبا در تالار در نخستین سن خود بودند؛ هیچ‌کس زیر آسمان خوشحال‌تر از آن‌ها نبود؛ پادشاه آن‌ها، مردی با نیکوترین طبع. امروز پیدا کردن چنین رفاقتی در هر قلعه‌ای کار دشواری خواهد بود.

مانت‌برکن: پناهگاهی از ادب. خانواده در مانت‌برکن، به‌ویژه لیدی ای. و دخترانش، دوزی از ادب و رحمت را به لوئیس هدیه دادند. آن‌ها با مهربانی او را غرق کردند و آداب و رسوم را به او آموختند و او را با شیوه‌ای وسیع‌تر و متفکرانه‌تر از زندگی آشنا کردند. این تجربه به شدت با هرج و مرج خانه‌اش و خشونت مدرسه‌اش در تضاد بود.

• مانت‌برکن ادب و رحمت را فراهم کرد.
• او آداب و شیوه‌ای وسیع‌تر از زندگی را آموخت.
• این تجربه با تجربیات خانه و مدرسه‌اش در تضاد بود.

کمپبل: نگاهی به آزادی. کالج کمپبل، هرچند کوتاه‌مدت، طعمی از آزادی و نوعی از زورگویی صادقانه را به لوئیس ارائه داد. او با ترکیب اجتماعی متنوع‌تری آشنا شد و درگیری‌های واقعی و سلسله‌مراتب کمتری را تجربه کرد. اینجا بود که او برای اولین بار با "سهراب و رستم" آرنولد آشنا شد که به شدت با آرزوی او برای جهانی از فاصله و آرامش هم‌خوانی داشت.

• کمپبل طعمی از آزادی و زورگویی صادقانه را ارائه داد.
• او با ترکیب اجتماعی متنوع‌تری آشنا شد.
• او با "سهراب و رستم" آرنولد آشنا شد که به شدت با او هم‌خوانی داشت.

بذرهای نارضایتی. با وجود جنبه‌های مثبت مانت‌برکن و کمپبل، لوئیس همچنان منزوی ماند و ترجیح می‌داد با برادرش و تخیل خود بگذراند. او از تلاش‌ها برای اجتماعی شدنش کلافه می‌شد و آن‌ها را عذابی و حواس‌پرتی از دنیای درونی‌اش می‌دانست. این مقاومت در برابر هنجارهای اجتماعی به ویژگی تعیین‌کننده‌ای از شخصیت او تبدیل شد.

• او همچنان منزوی ماند و ترجیح می‌داد با خود بگذراند.
• او از تلاش‌ها برای اجتماعی شدنش کلافه می‌شد.
• این مقاومت در برابر هنجارهای اجتماعی به ویژگی تعیین‌کننده‌ای تبدیل شد.

4. شارتر: از دست دادن ایمان و ظهور خودپسندی

خطوط و زندگی من آزاد است: آزاد همچون جاده، رها همچون باد، به اندازه‌ی انبوه.

تأثیر مَدرَس. در شارتر، ایمان لوئیس شروع به فروپاشی کرد، عمدتاً به دلیل تأثیر مَدرَس، خانم سی، که او را با دنیای تئوسوفی و علوم غیبی آشنا کرد. این موضوع ذهن او را به امکان شگفتی‌های واقعی فراتر از جهان قابل مشاهده باز کرد، اما همچنین لبه‌های تیز اعتقادات مسیحی‌اش را محو کرد.

• خانم سی او را با تئوسوفی و علوم غیبی آشنا کرد.
• این موضوع لبه‌های تیز اعتقادات مسیحی‌اش را محو کرد.
• او آرزوی تجربه‌های ماورایی را در خود پرورش داد.

بار دعا. عمل مذهبی لوئیس به بار غیرقابل تحملی تبدیل شده بود، زیرا او سعی می‌کرد "درک‌ها" را در حین دعا به زور به دست آورد. این موضوع به حس ناامیدی و آرزوی فرار از خواسته‌های ایمانش منجر شد. این، همراه با خواندن کلاسیک‌ها که دیگر ادیان را به‌عنوان توهمات صرف معرفی می‌کردند، او را به شک در مورد یکتایی مسیحیت سوق داد.

• عمل دعا او به بار غیرقابل تحملی تبدیل شده بود.
• او در مورد یکتایی مسیحیت شک کرد.
• او آرزوی فرار از ایمانش را در خود پرورش داد.

ظهور خودپسندی. با کاهش ایمانش، لوئیس حس برتری فکری پیدا کرد، "خودپسندی" که از خواندن و شک‌های رو به رشدش تغذیه می‌شد. او شروع به تحقیر کسانی کرد که سلیقه‌های او را نداشتند و آرزویش برای "در جریان بودن" او را به سمت ظرافت سطحی سوق داد.

• او حس برتری فکری پیدا کرد.
• او شروع به تحقیر کسانی کرد که سلیقه‌های او را نداشتند.
• او به سمت ظرافت سطحی سوق داده شد.

5. رنسانس: بیداری دوباره شادی و جاذبه شمال

در ما جهانی از عشق به چیزی وجود دارد، هرچند نمی‌دانیم آن چیز در جهان چه باید باشد.

لحظه بیداری دوباره. زندگی تخیلی لوئیس با یک برخورد تصادفی با کلمات "زیگفرید و غروب خدایان" و یک تصویر از آرتور راکهام دوباره بیدار شد. این موضوع یادآوری قدرتمندی از تجربیات قبلی‌اش از شادی و آرزوی "شمالی" که همیشه با او هم‌خوانی داشت، به وجود آورد.

• کلمات "زیگفرید و غروب خدایان" تخیل او را دوباره بیدار کرد.
• او یادآوری قدرتمندی از تجربیات قبلی‌اش از شادی را تجربه کرد.
• او آرزوی "شمالی" را احساس کرد.

قدرت واگنر. این بیداری دوباره او را به کاوش در موسیقی واگنر سوق داد که او آن را نوعی لذت جدید، "تضاد احساسات بدون نام" یافت. او شروع به نوشتن شعر بر اساس نسخه واگنری داستان نیبلونگ کرد و خواندن اسطوره‌های نورس به منبعی از لذت شدید تبدیل شد.

• موسیقی واگنر نوعی لذت جدید بود.
• او شروع به نوشتن شعر بر اساس داستان نیبلونگ کرد.
• اسطوره‌های نورس به منبعی از لذت شدید تبدیل شد.

قدردانی جدید از طبیعت. این رنسانس تخیلی همچنین به قدردانی جدیدی از طبیعت خارجی منجر شد. او شروع به دیدن طبیعت نه تنها به‌عنوان یادآوری از کتاب‌هایش، بلکه به‌عنوان وسیله‌ای از شادی واقعی کرد. او خود را در جستجوی صحنه‌هایی یافت که ممکن است متعلق به دنیای واگنری باشد، اما به زودی طبیعت به منبعی از شادی در خود تبدیل شد.

• طبیعت به وسیله‌ای از شادی واقعی تبدیل شد.
• او به دنبال صحنه‌هایی بود که ممکن است متعلق به دنیای واگنری باشد.
• طبیعت و کتاب‌ها به یادآورنده‌های برابر شادی تبدیل شدند.

6. بلودری: استبداد کُل و جستجوی معنا

هر راهی برای بهشت، ای کاش از این نجواها رها می‌شدم.

کُل: دنیای قدرت و امتیاز. در کالج وایورن، لوئیس وارد دنیایی شد که توسط "بلودها"، یک اشرافیت از ورزشکاران و پیش‌خدمت‌ها که تمام قدرت و امتیاز را در دست داشتند، تسخیر شده بود. او در ابتدا تحت تأثیر آن‌ها قرار گرفت، اما به زودی از خودخواهی و سیستمی که آن‌ها را حمایت می‌کرد، ناامید شد.

• "بلودها" تمام قدرت و امتیاز را در دست داشتند.
• لوئیس در ابتدا تحت تأثیر قرار گرفت، اما به زودی ناامید شد.
• او سیستم را نوعی استبداد می‌دید.

سیستم خدمت. سیستم خدمت، که پسران جوان را به خدمت‌گزاری بزرگ‌ترها وادار می‌کرد، منبعی از خستگی و تحقیر مداوم برای لوئیس بود. او وظایف بی‌پایان و فقدان آزادی را سرکوبگر می‌یافت و شروع به نفرت از کل ساختار زندگی مدرسه کرد.

• سیستم خدمت منبعی از خستگی و تحقیر بود.
• او از فقدان آزادی و وظایف بی‌پایان نفرت داشت.
• او شروع به نفرت از کل ساختار زندگی مدرسه کرد.

جستجوی معنا. با وجود رنج‌های زندگی مدرسه، لوئیس در خواندن و دنیای تخیلی‌اش آرامش یافت. او همچنین شروع به پرسش از ارزش‌های کُل کرد و آن‌ها را سطحی و بی‌معنا یافت. او آرزوی چیزی معنادارتر از تعقیب بی‌پایان وضعیت اجتماعی داشت.

• او در خواندن و تخیلش آرامش یافت.
• او ارزش‌های کُل را زیر سؤال برد.
• او آرزوی چیزی معنادارتر داشت.

7. نور و سایه: دوگانگی تجربه و مسیر خودشناسی

هیچ وضعیتی، هرچقدر هم که بد به نظر برسد، بدون نوعی از آرامش نیست.

دو زندگی. زندگی لوئیس در وایورن با دوگانگی تند مشخص می‌شد: زندگی بیرونی miserable مدرسه و زندگی درونی غنی و تخیلی. این دو زندگی به نظر می‌رسید که به‌طور مستقل از یکدیگر وجود دارند، به‌طوری که زندگی درونی اغلب پناهگاهی از واقعیت‌های سخت دنیای بیرونی فراهم می‌کرد.

• زندگی او با دوگانگی تجربیات بیرونی و درونی مشخص می‌شد.
• زندگی درونی پناهگاهی از واقعیت‌های سخت مدرسه فراهم می‌کرد.
• این دو زندگی به نظر می‌رسید که به‌طور مستقل از یکدیگر وجود دارند.

پیشرفت خودپسند. وایورن به طرز عجیبی لوئیس را به چیزی تبدیل کرد که برای جلوگیری از آن طراحی شده بود: یک خودپسند. او حس برتری فکری پیدا کرد و به تحقیر کسانی پرداخت که سلیقه‌های او را نداشتند. این واکنشی به سرکوب زندگی مدرسه بود، راهی برای تأکید بر ارزش خود در دنیایی که به نظر می‌رسید آن را انکار می‌کند.

• وایورن به طرز عجیبی او را به خودپسند تبدیل کرد.
• او حس برتری فکری پیدا کرد.
• این واکنشی به سرکوب زندگی مدرسه بود.

اهمیت اسموجی و گورنی. با وجود جنبه‌های منفی وایورن، لوئیس دو منبع نور پیدا کرد: معلمش، اسموجی، که sensuality شعر را به او آموخت، و کتابخانه مدرسه، "گورنی"، که پناهگاهی برای تخیل او فراهم کرد. این دو عنصر نگاهی به دنیایی فراتر از محدودیت‌های تنگ زندگی مدرسه ارائه دادند.

• اسموجی sensuality شعر را به او آموخت.
• گورنی پناهگاهی برای تخیل او فراهم کرد.
• این‌ها نگاهی به دنیایی فراتر از مدرسه ارائه دادند.

8. رهایی: فرار از مدرسه و در آغوش گرفتن تنهایی

من بر تخته زدم و فریاد زدم: 'دیگر نه؛ می‌خواهم بروم.' چه؟ آیا همیشه باید آه بکشم و پژمرده شوم؟

پایان وایورن. زمان لوئیس در وایورن زمانی به پایان رسید که پدرش، از مدرسه ناراضی، موافقت کرد او را به یک معلم در ساری بفرستد. این لحظه‌ای از شادی بزرگ برای لوئیس بود که به مدرسه و تمام آنچه که نمایانگر آن بود، نفرت داشت

آخرین به‌روزرسانی:: January 29, 2025