The Internet of Us

1. اینترنت در حال انقلاب در دانش است، اما نه همیشه به نفع ما

دانش بیشتر همیشه به معنای درک بیشتر نیست.

شمشیر دو لبه. اینترنت دسترسی بی‌سابقه‌ای به اطلاعات فراهم می‌کند و کسب دانش را سریع‌تر و آسان‌تر از همیشه کرده است. با این حال، این سهولت دسترسی می‌تواند منجر به وابستگی بیش از حد به منابع دیجیتال و کاهش روش‌های پیچیده‌تر شناخت شود. سرعت و راحتی "دانش از طریق گوگل" می‌تواند اهمیت تفکر انتقادی، تجربه شخصی و استدلال خلاقانه را تحت‌الشعاع قرار دهد.

ادغام بی‌نقص. ادغام تجربیات دیجیتال در زندگی ما به قدری بی‌نقص است که به امری عادی تبدیل شده و منجر به شکل‌گیری "شکل دیجیتال زندگی" شده است. این بی‌نقصی می‌تواند تشخیص اینکه اینترنت چگونه ذهن و زندگی ما را تغییر می‌دهد، دشوار کند. ما به زندگی در فضای اطلاعات عادت کرده‌ایم، اما این بدان معنا نیست که آن را درک می‌کنیم یا می‌دانیم چگونه ما را تغییر می‌دهد.

نیاز به تأمل. پذیرش بدون تأمل خطرناک است. در حالی که اینترنت دسترسی به دانش را گسترش داده است، اندازه‌گیری و ارزیابی عمق و جهت آن نیز بسیار مهم است. باید به این توجه کنیم که اینترنت چگونه ما را تغییر می‌دهد پیش از آنکه در مسیر خود مستقر شود، چیزی که به عنوان بخشی از چشم‌انداز طبیعی به آن عادت می‌کنیم.

2. دانستن فقط به معنای داشتن اطلاعات نیست؛ بلکه به معنای درک است

دانش، همان‌طور که سر فرانسیس بیکن گفت، قدرت است.

داده‌ها در مقابل اطلاعات در مقابل دانش. داده‌ها خام و نامنظم هستند، اطلاعات داده‌هایی هستند که فیلتر شده و معنا پیدا کرده‌اند و دانش، باور درست و توجیه‌شده‌ای است که عمل را هدایت می‌کند. نه همه اطلاعات خوب هستند و اطلاعات به تنهایی به دانش تبدیل نمی‌شود. ما به اطلاعات درست یا واقعی نیاز داریم، اما همچنین به چیزی بیشتر.

فراتر از اطلاعات دقیق. داشتن اطلاعات دقیق کافی نیست تا بدانیم. حدس زدن خوش‌شانس همانند دانستن نیست. حدس‌زن خوش‌شانس هیچ پایه یا توجیهی برای نظر خود ندارد و در نتیجه، منبع قابل اعتمادی برای اطلاعات در آن موضوع نیست.

درک کلید است. درک شامل روش‌های دیگر شناخت است اما فراتر می‌رود. این چیزی است که مردم زمانی انجام می‌دهند که نه تنها به شواهد پاسخ می‌دهند، بلکه بینش خلاقانه‌ای درباره چگونگی ارتباط آن شواهد با یکدیگر و توضیح حقایق دارند، نه فقط خود حقایق. درک آن چیزی است که ما داریم وقتی که نه تنها "چه" را می‌دانیم بلکه "چرا" را نیز می‌دانیم.

3. اینترنت می‌تواند استدلال را تکه‌تکه کند و استانداردهای مشترک شواهد را تضعیف کند

نگرانی واقعی این نیست که جامعه دیجیتال باز ما را به افراد مستقل تبدیل کند که مانند رابینسون کروزو در جزایر اسمارت‌فون زندگی می‌کنند؛ نگرانی واقعی این است که اینترنت "قطبی‌سازی گروهی" را افزایش می‌دهد - اینکه ما به قبایل ایزوله‌تر تبدیل می‌شویم.

اتاق‌های پژواک. اینترنت به ما این امکان را می‌دهد که به راحتی منابعی را انتخاب کنیم که نظرات موجود ما را تأیید می‌کنند و این باعث می‌شود اختلافات عمیق‌تر شود. این می‌تواند منجر به تکه‌تکه شدن نه تنها ارزش‌های اخلاقی و مذهبی بلکه استانداردهای استدلال ما شود.

فرسایش اصول مشترک. زمانی که مباحثات به نقطه‌ای می‌رسند که خود مفهوم "بررسی واقعیت" مشکوک به نظر می‌رسد، حل اختلافات دشوار می‌شود. این می‌تواند به وضعیتی منجر شود که قبایل در اینترنت دلایل یکدیگر را با استانداردهای کاملاً متفاوت ارزیابی کنند.

نیاز به زمین مشترک. جوامع مدنی به یک ارز مشترک برای تبادل دلایل نیاز دارند. اگر ما بر سر اینکه چه چیزی به عنوان شواهد محسوب می‌شود، بر سر اصول شناختی‌مان توافق نداشته باشیم، دیگر طبق همان قوانین بازی نمی‌کنیم. جامعه مدنی نیاز دارد که ما با احترام با یکدیگر رفتار کنیم.

4. حقیقت و عینیت در عصر دیجیتال تحت حمله‌اند

اگر واقعیت مجازی است، پس حقیقت چقدر می‌تواند مهم باشد؟

تاریخ خطوط. اینترنت دنیایی ساخته‌شده است که تشخیص بین آنچه واقعی است و آنچه ذهنی است را دشوارتر می‌کند. تقسیم بین "زندگی آنلاین" و "زندگی آفلاین" به طور فزاینده‌ای دشوار است و آثار عینی و اجتماعی در یک حلقه بازخورد ایجاد می‌شوند.

ساختارهای اجتماعی. شکل دیجیتال زندگی ما حتی هویت‌های ما و چگونگی شکل‌گیری آن‌ها را تغییر می‌دهد. هویت‌های ما در معنای روان‌شناختی شامل عوامل متعددی هستند، از جمله "سیستم یکپارچه‌ای از شناسایی‌های گذشته و حال، خواسته‌ها، تعهدات، آرزوها، باورها، تمایلات، ویژگی‌های شخصیتی، نقش‌ها، اعمال و الگوهای رفتاری."

اهمیت عینیت. حتی اگر دنیای دیجیتالی که در آن زندگی می‌کنیم ساخته‌شده باشد، نباید فکر کنیم که تمام حقیقت‌ها ساخته‌شده‌اند. اگر این فکر را رها کنیم، توانایی ما برای انتقاد اجتماعی تضعیف می‌شود: برای فکر کردن فراتر از اجماع، برای دیدن آنچه واقعاً وجود دارد. حقیقت‌ها عینی هستند زمانی که آنچه آن‌ها را درست می‌کند فقط به ما بستگی ندارد و آن‌ها ساخته‌شده نیستند.

5. حریم خصوصی برای خودمختاری و شخصیت ضروری است

ما، به گفته، دهان‌مان را به روی تهاجم و استبداد دولت باز می‌کنیم.

پان‌اپتیکون. اینترنت یک پان‌اپتیکون دیجیتال ایجاد کرده است، جایی که زندگی ما به طور فزاینده‌ای شفاف و تحت نظارت است. این شفافیت افزایش‌یافته می‌تواند تأثیر منفی بر آزادی و خودمختاری فردی داشته باشد.

کنترل و حفاظت. حریم خصوصی اطلاعات به خودمختاری مرتبط است و بنابراین ویژگی مهمی از شخصیت خود است. ما ارزش حفاظت و کنترل اطلاعات خود را به دلیل اینکه شرط لازم برای اتخاذ تصمیمات خودمختار است، می‌دانیم.

جمع‌آوری سیستماتیک. ماهیت سیستماتیک نقض حریم خصوصی یک نگرانی عمده است. زمانی که داده‌های خصوصی به طور سیستماتیک جمع‌آوری می‌شوند، می‌تواند توانایی ما برای کنترل اینکه چگونه و چه اطلاعاتی را با دیگران به اشتراک می‌گذاریم، تضعیف کند. این می‌تواند منجر به از دست دادن کرامت و کاهش حس خود شود.

6. شبکه‌ها می‌توانند دانش را تجسم کنند، اما افراد هنوز هم مهم هستند

در دنیای شبکه‌ای، دانش نه در کتاب‌ها یا در سرها بلکه در خود شبکه زندگی می‌کند.

ذهن‌های گسترش‌یافته. فرآیندهای شناختی ما به طور فزاینده‌ای با دیگران در هم تنیده شده‌اند. ما زمانی که من به حافظه شما مراجعه می‌کنم و شما به حافظه من مراجعه می‌کنید، ذهن‌هایمان را به اشتراک می‌گذاریم.

حکمت جمعیت. شبکه‌ها می‌توانند دانش تولید کنند، به این معنا که تجمیع نظرات فردی می‌تواند اطلاعاتی را به ما بدهد و احتمالاً اطلاعات دقیق و قابل اعتمادی که هیچ فردی نمی‌تواند به تنهایی ارائه دهد. با این حال، گروه‌ها تنها تحت شرایط خاصی بهتر از افراد عمل می‌کنند.

اهمیت افراد. اینکه آیا یک شبکه چیزی "می‌داند" یا نه به ظرفیت‌های شناختی افرادی که آن را تشکیل می‌دهند بستگی دارد. جامعه ما، شبکه ما، تنها به اندازه استانداردهای شواهدش هوشمند است. طبیعت شبکه‌ای رو به رشد دانش، تفکر مستقل را مهم‌تر از همیشه می‌کند.

7. اینترنت می‌تواند نابرابری شناختی را تشدید کند

اینترنت، به طور مکرر گفته می‌شود، دانش را دموکراتیک می‌کند.

دموکراتیزه کردن دانش. اینترنت مجموعه‌های دانش را به طور گسترده‌تری در دسترس قرار داده، تولید آن را فراگیرتر کرده و آنچه را که شناخته شده شفاف‌تر کرده است. با این حال، این تغییرات لزوماً به روش‌های دموکراتیک‌تری برای سازماندهی جامعه اطلاعاتی ما منجر نمی‌شود.

نابرابری شناختی. نابرابری شناختی نتیجه توزیع ناعادلانه منابع شناختی ساختاری است. این می‌تواند به دلیل فقر، سیاست‌های بسته یا عدم بی‌طرفی شبکه‌ای رخ دهد.

نیاز به دسترسی آزاد. ما باید جغرافیای استدلال را تغییر دهیم. ما باید اصول و روش‌های شناختی "علمی" را در گفتمان عمومی ارجحیت دهیم، به‌ویژه به این دلیل که چنین اصولی به ما اجازه می‌دهد تا قدرت را ارزیابی کنیم.

8. درک نیاز به خلاقیت، تجربه و تشخیص دارد

درک آن چیزی است که ما داریم وقتی که نه تنها "چه" را می‌دانیم بلکه "چرا" را نیز می‌دانیم.

فراتر از همبستگی. درک شامل درک روابط است - شبکه، یا اجزا و کل. اما به طور حیاتی، روابطی که شما زمانی که چیزی را درک می‌کنید، درک می‌کنید، فقط همبستگی نیستند. برای اینکه واقعاً درک کنید، باید بدانید چه چیزی به چه چیزی وابسته است.

قدرت توضیح. درک نوعی دانش است که شما برای ارائه یک توضیح خوب از چیزی به آن نیاز دارید. توضیحات خوب بارور هستند. آن‌ها فقط به ما نمی‌گویند که چه چیزی وجود دارد؛ بلکه ما را به آنچه ممکن است هدایت می‌کنند: آن‌ها آزمایش‌های بیشتری، دیدگاه‌های بیشتری را پیشنهاد می‌کنند و برخی فرضیات را نیز رد می‌کنند.

خلاقیت و تجربه. درک یک عمل خلاقانه است که نیاز به تجربه دارد. برای اینکه برخی چیزها را به‌طور واقعی درک کنید، باید مهارتی را توسعه دهید؛ و مهارت‌ها نیاز به تجربه دارند. ما باید با دنیای خارج از ذهن خود تعامل کنیم تا این کار را انجام دهیم.

آخرین به‌روزرسانی:: February 19, 2025