The New Digital Age

1. اینترنت به شهروندان در سطح جهانی قدرت و چالش می‌دهد

اینترنت یکی از معدود چیزهایی است که انسان‌ها ساخته‌اند و به‌طور کامل آن را درک نمی‌کنند.

اتصال جهانی جوامع را متحول خواهد کرد. با ورود میلیاردها نفر دیگر به دنیای آنلاین در دهه آینده، آن‌ها به اطلاعات، فرصت‌ها و یکدیگر دسترسی بی‌سابقه‌ای خواهند یافت. این امر به افراد، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، این امکان را می‌دهد که از طریق آموزش، فرصت‌های اقتصادی و مشارکت در امور مدنی، زندگی خود را بهبود بخشند. با این حال، این موضوع همچنین چالش‌های جدیدی را در زمینه حریم خصوصی، امنیت و پتانسیل آزادی و سرکوب به همراه خواهد داشت.

شکاف دیجیتال ادامه خواهد یافت اما دچار تحول می‌شود. در حالی که اتصال به‌طور گسترده‌ای گسترش خواهد یافت، یک "سیستم کاستی دیجیتال" همچنان پابرجا خواهد ماند:

• نخبگان ثروتمند: عمدتاً از اثرات منفی مصون هستند
• طبقه متوسط: محرک‌های اصلی نوآوری و تغییر
• میلیاردها نفر تازه متصل شده: بیشترین منافع اما همچنین بیشترین خطرات

تأثیر فناوری تحول‌آفرین اما پیچیده خواهد بود. اینترنت و دستگاه‌های موبایل:

• رشد اقتصادی و نوآوری را تسهیل خواهند کرد
• سازماندهی سیاسی و فعالیت‌های مدنی را تسهیل خواهند کرد
• آسیب‌پذیری‌های جدیدی در برابر نظارت و حملات سایبری ایجاد خواهند کرد
• هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های فرهنگی را متحول خواهند کرد

2. هویت‌های مجازی و فیزیکی ادغام خواهند شد و نگرانی‌های حریم خصوصی را به وجود خواهند آورد

ما آنچه را که توییت می‌کنیم، هستیم.

هویت‌های آنلاین و آفلاین محو خواهند شد. با انجام بیشتر زندگی‌ها به‌صورت آنلاین، هویت‌های مجازی افراد به اندازه هویت‌های فیزیکی آن‌ها اهمیت پیدا خواهد کرد. این همگرایی پیامدهای عمیقی خواهد داشت:

• داده‌های شخصی ارزشمندتر و آسیب‌پذیرتر خواهند شد
• مدیریت شهرت حیاتی خواهد بود
• حفظ حریم خصوصی دشوارتر خواهد شد

پایداری داده‌ها شمشیری دو لبه خواهد بود. هر چیزی که به‌صورت آنلاین منتشر شود، یک رکورد دائمی و قابل جستجو به جا خواهد گذاشت:

• مثبت: پاسخگویی به رفتارهای نادرست
• منفی: اشتباهات جوانی افراد را برای همیشه آزار می‌دهد
• صنعت جدید: خدمات مدیریت شهرت

حفظ حریم خصوصی نیاز به هوشیاری مداوم خواهد داشت. برای حفاظت از حریم خصوصی، افراد باید:

• حضور آنلاین خود را به‌دقت مدیریت کنند
• از ابزارهای رمزنگاری و امنیت استفاده کنند
• از حقوق حریم خصوصی دفاع کنند
• برخی از از دست دادن حریم خصوصی را به‌عنوان اجتناب‌ناپذیر بپذیرند

3. دولت‌ها سیاست‌های خود را برای دنیای فیزیکی و مجازی تطبیق خواهند داد

دولت‌ها باید دو سیاست خارجی و دو سیاست داخلی را تمرین کنند—یکی برای دنیای مجازی و دیگری برای دنیای فیزیکی—و این سیاست‌ها ممکن است متناقض به نظر برسند.

دولت‌ها در کنترل فضای سایبری با چالش مواجه خواهند شد. ماهیت غیرمتمرکز اینترنت قدرت دولت‌ها را به چالش می‌کشد، اما دولت‌ها سعی خواهند کرد از طریق:

• سانسور و فیلتر کردن
• نظارت بر شهروندان
• قابلیت‌های جنگ سایبری کنترل را اعمال کنند

ممکن است "بالتیک‌سازی" اینترنت رخ دهد. برخی دولت‌ها ممکن است اینترانت‌های ملی ایجاد کنند یا کنترل‌های سخت‌گیرانه‌ای اعمال کنند:

• دیوار بزرگ آتش چین
• اینترنت "حلال" ایران
• اینترنت "حاکمیتی" پیشنهادی روسیه

سیاست‌های مجازی و فیزیکی ممکن است از هم جدا شوند. دولت‌ها ممکن است:

• در فضای آنلاین بیشتر به نارضایتی‌ها اجازه دهند در حالی که در دنیای فیزیکی سرکوب کنند
• به کشورهای دیگر حملات سایبری انجام دهند در حالی که به‌صورت نظامی به آن‌ها حمله نمی‌کنند
• بر اساس رویکردهای مشترک به حاکمیت اینترنت، اتحادهای جدیدی تشکیل دهند

4. آینده درگیری‌ها شامل جنگ‌های سایبری و فیزیکی خواهد بود

هر دولتی، از کم‌دموکراتیک‌ترین تا دموکراتیک‌ترین، ممکن است با رشد ارتباطات دستگاه به دستگاه مبارزه کند.

جنگ سایبری به میدان نبرد کلیدی تبدیل خواهد شد. دولت‌ها و بازیگران غیر دولتی به‌طور فزاینده‌ای از حملات سایبری برای:

• جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات
• مختل کردن زیرساخت‌های حیاتی
• جنگ اقتصادی استفاده خواهند کرد

جنگ خودکار نبرد را متحول خواهد کرد. ظهور پهپادها، ربات‌ها و هوش مصنوعی در جنگ به:

• کاهش تلفات نظامی کمک خواهد کرد
• هدف‌گیری دقیق‌تری را ممکن خواهد ساخت
• سوالات اخلاقی درباره سلاح‌های خودمختار را به وجود خواهد آورد

جنگ اطلاعاتی تشدید خواهد شد. درگیری‌ها دارای یک مؤلفه آنلاین قابل توجه خواهند بود:

• تبلیغات و کمپین‌های اطلاعات نادرست
• هک و افشای اطلاعات حساس
• بسیج حامیان از طریق رسانه‌های اجتماعی

آسیب‌پذیری‌های جدیدی به وجود خواهد آمد. سیستم‌های حیاتی با تهدیداتی از سوی:

• هکرهای دولتی
• گروه‌های تروریستی
• سازمان‌های جنایی مواجه خواهند شد

5. انقلاب‌ها سریع‌تر آغاز خواهند شد اما با چالش‌های جدیدی برای موفقیت مواجه خواهند بود

فناوری به تنهایی درمانی برای مشکلات جهان نیست، اما استفاده‌های هوشمندانه از فناوری می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

فناوری حرکات انقلابی را تسریع خواهد کرد. رسانه‌های اجتماعی و دستگاه‌های موبایل این امکان را فراهم خواهند کرد:

• سازماندهی سریع اعتراضات
• انتشار وسیع اطلاعات
• مشارکت بیشتر شهروندان

فعالیت مجازی ممکن است به تغییرات پایدار منجر نشود. چالش‌ها شامل:

• "فعالیت تنبلی" که جایگزین مشارکت پایدار می‌شود
• دشواری در انتقال از سازماندهی آنلاین به آفلاین
• کمبود رهبری با تجربه در حرکات سریع

دولت‌ها برای مقابله با انقلاب‌های دیجیتال تطبیق خواهند یافت. دولت‌ها ممکن است:

• از همان ابزارها برای نظارت و سرکوب نارضایتی استفاده کنند
• در زمان ناآرامی دسترسی به اینترنت را قطع کنند
• اطلاعات نادرست را برای سردرگمی و تقسیم مخالفان منتشر کنند

حرکات موفق باید استراتژی‌های آنلاین و آفلاین را ترکیب کنند. کلیدهای موفقیت:

• ساخت ساختارهای سازمانی پایدار
• توسعه رهبری با تجربه
• حفظ شتاب فراتر از اعتراضات اولیه

6. تروریسم با فناوری تکامل خواهد یافت و پیچیده‌تر خواهد شد

آنچه به گروه‌های تروریستی در آینده برتری می‌دهد ممکن است نه تمایل اعضای آن‌ها به مرگ برای هدف، بلکه تسلط آن‌ها بر فناوری باشد.

تروریست‌ها از فناوری‌های جدید بهره‌برداری خواهند کرد. تهدیدات آینده ممکن است شامل:

• حملات پهپادی در مناطق شهری
• حملات سایبری به زیرساخت‌های حیاتی
• استخدام و رادیکالیزه کردن آنلاین پیچیده

مقابله با تروریسم با چالش‌های جدیدی مواجه خواهد شد. نیروهای انتظامی و سازمان‌های اطلاعاتی باید:

• حجم وسیعی از ارتباطات آنلاین را نظارت کنند
• در برابر حملات سایبری دفاع کنند
• به مقابله با روایت‌های افراطی آنلاین بپردازند

تجارت‌های حریم خصوصی و امنیت تشدید خواهد شد. جوامع درباره:

• میزان قدرت‌های نظارتی دولت
• ابزارهای رمزنگاری و ناشناسی
• تعادل بین آزادی‌های مدنی و نیازهای امنیتی بحث خواهند کرد

فناوری همچنین می‌تواند در مبارزه با تروریسم کمک کند. مزایای بالقوه شامل:

• شناسایی بهتر تهدیدات از طریق تحلیل داده‌ها
• بهبود هماهنگی بین سازمان‌ها
• ابزارهایی برای مقابله با تبلیغات افراطی آنلاین

7. تلاش‌های بازسازی از اتصال برای بهبودی سریع‌تر بهره خواهند برد

اتصال به تنهایی نمی‌تواند یک دولت شکست‌خورده را به حالت قبل برگرداند، اما می‌تواند وضعیت را به‌طور چشمگیری برای شهروندان آن بهبود بخشد.

شبکه‌های ارتباطی اولویت اصلی خواهند بود. در مناطق پس از درگیری یا فاجعه:

• بازگرداندن دسترسی به موبایل و اینترنت حیاتی خواهد بود
• شرکت‌های مخابراتی ممکن است رهبری تلاش‌های بازسازی را بر عهده بگیرند
• شبکه‌های ماهواره‌ای و مش می‌توانند اتصال موقتی را فراهم کنند

ابزارهای دیجیتال به تلاش‌های بازسازی کمک خواهند کرد. فناوری می‌تواند امکان‌پذیر کند:

• هماهنگی توزیع کمک‌ها
• reunite خانواده‌های جدا شده
• ارائه آموزش و بهداشت از راه دور
• تسهیل بهبود اقتصادی از طریق بانکداری موبایل

نهادهای مجازی می‌توانند تداوم را حفظ کنند. خدمات دولتی مبتنی بر ابر می‌توانند:

• سوابق و عملکردهای ضروری را حفظ کنند
• امکان عملیات از راه دور را در صورت آسیب به زیرساخت‌های فیزیکی فراهم کنند
• تسهیل بازگرداندن سریع حاکمیت عادی

چالش‌ها همچنان باقی خواهند ماند. شکاف‌های دیجیتال ممکن است ادامه یابد:

• همه شهروندان به فناوری دسترسی یکسانی نخواهند داشت
• آموزش مهارت‌های دیجیتال ضروری خواهد بود
• امنیت سایبری برای جلوگیری از سوءاستفاده حیاتی خواهد بود

آخرین به‌روزرسانی:: August 16, 2024