Belangrijkste punten
1. Ons Essentiële Zelf: Het Onveranderlijke Bewustzijn Achter Ervaring
Ons essentiële zelf of wezen is voorafgaand aan en onafhankelijk van gedachten en gevoelens. Ons essentiële zelf heeft geen behoefte om onafhankelijk gemaakt te worden door middel van inspanning of oefening. Het is altijd en al inherent vrij. Het is alleen nodig om het als zodanig te erkennen.
Onze ware natuur is pure bewustzijn. Dit bewustzijn is de constante, onveranderlijke achtergrond van al onze ervaringen. Het wordt niet beïnvloed door gedachten, gevoelens of sensaties, net zoals een scherm niet wordt beïnvloed door de beelden die erop worden geprojecteerd. Dit bewustzijn is:
- Altijd aanwezig: Het komt nooit en gaat nooit
- Onbeperkt: Het heeft geen grenzen of vorm
- Van nature vredig: Het kan niet worden verstoord door ervaring
- Onvoorwaardelijk vervuld: Het heeft niets van ervaring nodig om zichzelf te completeren
Ons essentiële zelf is niet iets dat we moeten creëren of bereiken. Het is al wie we zijn, altijd aanwezig en vrij beschikbaar. De uitdaging ligt niet in het verkrijgen ervan, maar in het erkennen van wat al hier is.
2. Het Vlies van Ervaring: Hoe We Het Contact Met Onze Ware Natuur Verliezen
Lijden is de prijs die we betalen voor deze vergetelheid. Het is een oproep van ons zelf aan ons zelf, die zegt: 'Draai om! Kom terug naar mij. Ik ben wat je zoekt, maar je zoekt mij in de verkeerde richting.'
We vergeten onze ware natuur door identificatie. Wanneer we te veel opgaan in de inhoud van onze ervaring—gedachten, gevoelens, sensaties en waarnemingen—verliezen we tijdelijk het zicht op ons essentiële zelf. Dit is vergelijkbaar met een scherm dat zo gefocust is op de film die het vertoont, dat het vergeet dat het een scherm is.
De gevolgen van deze vergetelheid zijn onder andere:
- Een gevoel van een gescheiden, beperkt zelf
- Gevoelens van gebrek, kwetsbaarheid en onvolledigheid
- Het opkomen van angst, verlangen en lijden
- Een constante zoektocht naar vervulling in externe objecten en ervaringen
Dit lijden en zoeken zijn geen straffen, maar herinneringen. Het zijn oproepen van ons ware zelf, die ons aansporen om onze essentiële natuur te herinneren en terug te keren naar de vrede en vervulling die altijd aanwezig zijn in onze kern.
3. Het Inwendige Pad: Ons Zelf Erkennen Als Pure Bewustzijn
Om dit te verhelpen, maken we eerst een onderscheid tussen de kenner en het gekende, de ervaringsdrager en de ervaren, de getuige en het getuigde. Later zullen we dit onderscheid vervagen, maar voor iemand die verloren is in ervaring, die zich identificeert met elke voorbijgaande gedachte, gevoel, activiteit en relatie, is het eerst noodzakelijk om het onderscheid te maken.
Het inwendige pad omvat discriminatie. Deze benadering nodigt ons uit om te onderscheiden tussen de inhoud van onze ervaring en het bewustzijn waarin alle ervaring verschijnt. Het is een proces van opmerken dat we ons bewust zijn van gedachten, gevoelens en sensaties, maar niet deze ervaringen zelf zijn.
Belangrijke aspecten van deze praktijk zijn:
- Erkennen dat wij het kennende element zijn in alle ervaring
- Opmerken van het gevoel van 'ik ben mezelf' dat aanhoudt, ongeacht wat we ervaren
- Aandacht rusten in dit gevoel van zijn, in plaats van op objecten van ervaring
- De vrede en volledigheid van onze ware natuur laten onthullen
Dit proces gaat niet over het afwijzen of onderdrukken van ervaring, maar over het erkennen van onze ware identiteit als de bewuste ruimte waarin alle ervaring plaatsvindt.
4. Het Uitwendige Pad: Alle Ervaring Zien Als Een Manifestatie Van Zijn
Alle ervaring is een tijdelijke kleuring van onvoorwaardelijk, onbeperkt, zelfbewust zijn. Ervaring is de activiteit van zijn; zijn is ervaring in rust.
Alle ervaring is een modulatie van puur zijn. Zodra we onze essentiële natuur als bewustzijn hebben erkend, kunnen we beginnen te zien dat alle ervaring niet gescheiden is van dit bewustzijn, maar in feite zijn activiteit of expressie is. Dit is vergelijkbaar met het erkennen dat alle personages en gebeurtenissen in een film uit hetzelfde scherm zijn gemaakt.
Dit begrip leidt tot:
- Het zien van de eenheid die ten grondslag ligt aan alle schijnbare diversiteit
- Het erkennen van de heilige aard van alle ervaring
- Het ervaren van liefde als de erkenning van gedeeld zijn
- Het waarnemen van schoonheid als de schittering van zijn in vorm
Dit uitwendige pad ontkent het inwendige pad niet, maar aanvult het. Samen leiden ze tot een volledig begrip van de non-duale aard van de werkelijkheid, waar ons zelf en de wereld worden erkend als één naadloos geheel.
5. Geluk en Vrede: Onze Natuurlijke Toestand Van Zijn
Geluk is de ware aard van ons zelf. Het is de kennis van ons zelf over zichzelf. Het weten van zijn is op zichzelf geluk.
Onze ware natuur is van nature vredig en gelukkig. Net zoals een scherm nooit wordt verstoord door het drama van een film, is ons essentiële zelf nooit echt onrustig of tekort. De vrede en het geluk die we zoeken, zijn geen staten die moeten worden bereikt, maar onze natuurlijke toestand wanneer we ons niet identificeren met tijdelijke ervaringen.
Belangrijke punten over deze inherente vrede en geluk:
- Ze zijn onvoorwaardelijk, niet afhankelijk van externe omstandigheden
- Ze zijn altijd aanwezig, hoewel vaak over het hoofd gezien
- Ze stralen door in momenten van liefde, schoonheid en diepe ontspanning
- Ze worden toegankelijk door te erkennen en te rusten als onze ware natuur
Dit begrip nodigt ons uit om te stoppen met het zoeken naar geluk in externe objecten en ervaringen, en in plaats daarvan de volledigheid en vrede te erkennen die altijd aanwezig zijn in onze kern.
6. De Reis Van Zelfontdekking: Van Bliksemschichten Tot Vestiging
Zodra we die eerste blik hebben gehad, is ons leven nooit meer hetzelfde. We zijn verstoord door iets dat wordt erkend als zowel nieuw als vertrouwd.
Zelfrealisatie is vaak een geleidelijk proces. Terwijl sommigen een plotselinge en volledige erkenning van hun ware natuur kunnen hebben, is het voor de meeste mensen een reis van herhaalde blikken en geleidelijke vestiging. Dit proces kan worden vergeleken met het leren kennen van een nieuwe vriend die steeds vertrouwder en belangrijker in ons leven wordt.
De reis omvat doorgaans:
- Initiële blikken of intuïties van onze ware natuur
- Nieuwsgierigheid en onderzoek, leidend tot diepere ervaringen
- Herhaalde "terugkeer" naar ons essentiële zelf
- Geleidelijk vervagen van de gewoonte om te identificeren met ervaring
- Toenemende stabiliteit in het erkennen en rusten als onze ware natuur
Naarmate we meer gevestigd raken in onze ware natuur, beginnen de kwaliteiten van vrede, geluk en liefde alle aspecten van onze ervaring en expressie te doordringen.
7. Leven Vanuit Onze Ware Natuur: Transformeren Van Ervaring En Relaties
Een geest die gewend is om vaak in zijn essentie te rusten, raakt steeds meer doordrenkt van vrede. Wanneer zo'n geest terugkeert naar ervaring, laat het die vrede niet achter. Het neemt het mee, en zijn activiteiten van denken, voelen, waarnemen, handelen en relateren worden een expressie, een communicatie en een viering van die vrede.
Zelfrealisatie transformeert ons hele leven. Naarmate we meer gevestigd raken in onze ware natuur, begint deze erkenning alle aspecten van onze ervaring en expressie te doordringen. Het gaat niet om het ontsnappen aan de wereld, maar om erin te leven vanuit een plek van diep begrip en vrede.
Deze transformatie manifesteert zich als:
- Grotere gelijkmoedigheid in het aangezicht van de ups en downs van het leven
- Toegenomen mededogen en begrip voor anderen
- Een natuurlijke expressie van liefde en vriendelijkheid
- Een gevoel van gemak en flow in onze activiteiten
- Een dieper waardering voor de schoonheid van het leven
Leven vanuit onze ware natuur betekent niet dat we geen moeilijke emoties of uitdagingen meer ervaren. Het betekent eerder dat we deze ervaringen tegemoet treden vanuit een plek van open, ruime bewustzijn, waardoor ze door ons heen kunnen bewegen zonder vast te komen zitten in identificatie of weerstand.
8. Het Heilige 'Ik': Het Begrijpen Van De Goddelijke Aard Van Ons Zelf
De naam 'ik' is niet de naam die een persoon aan zijn zelf geeft; het is de naam die bewustzijn aan zichzelf geeft en moet worden gereserveerd voor bewustzijn alleen.
Het 'ik' is de naam van het goddelijke. Wanneer we het woord 'ik' gebruiken, verwijzen we niet naar een beperkt persoonlijk zelf, maar naar het oneindige, zelfbewuste zijn dat onze ware natuur is. Dit 'ik' is hetzelfde in alle wezens, het universele bewustzijn dat religies God hebben genoemd.
Het begrijpen van de heilige aard van 'ik' omvat:
- Erkennen dat ons gevoel van 'ik' of 'ik ben mezelf' de aanwezigheid van het goddelijke in ons is
- Voorzichtig zijn om dit 'ik' niet te beperken door het te identificeren met tijdelijke staten of kwaliteiten
- Het gebruik van het gevoel van 'ik' of 'ik ben' als een toegangspoort naar onze ware natuur
- Zien dat onze zelfkennis de zelfkennis van God is
Dit begrip nodigt ons uit om onze zintuiglijke zelf met eerbied te benaderen en het te gebruiken als een constante herinnering aan onze ware, goddelijke natuur. Het overbrugt de schijnbare kloof tussen het persoonlijke en het universele, en toont aan dat ons diepste zelf één is met de ultieme werkelijkheid.
Laatst bijgewerkt:
FAQ
What is "Being Myself" by Rupert Spira about?
- Non-dual understanding: The book explores the essential, non-dual understanding that our true nature is awareness or being, which is ever-present and unchanging.
- Direct experience of self: It guides readers to recognize the sense of "being myself" as the most intimate and familiar experience, underlying all thoughts, feelings, and perceptions.
- Liberation from suffering: Spira explains how suffering arises from identifying with the content of experience rather than with our essential being, and how true peace and happiness are found by returning to our self.
- Practical contemplations: The book is structured as a series of contemplative meditations, inviting readers to directly investigate and experience their own being.
Why should I read "Being Myself" by Rupert Spira?
- Universal longing for happiness: The book addresses the universal search for peace and happiness, showing why it cannot be fulfilled through external experiences.
- Clear, accessible language: Spira uses simple, direct language and relatable metaphors, making profound spiritual insights accessible to all readers.
- Experiential approach: Rather than offering abstract philosophy, the book provides practical contemplations and meditations to help readers realize their true nature.
- Timeless wisdom: It draws on the perennial philosophy found in all major spiritual traditions, making it relevant regardless of religious or cultural background.
What are the key takeaways from "Being Myself" by Rupert Spira?
- The sense of "being myself" is the ever-present background of all experience and is our true nature.
- Suffering arises when we identify with the changing content of experience (thoughts, feelings, sensations) rather than with our unchanging being.
- True peace and happiness are inherent in our essential self and are revealed when we recognize and rest in our being.
- Enlightenment is not an extraordinary attainment but the simple recognition of our original, unconditioned self.
- The "I" or "I am" is the sacred name of our true self, which is shared by all beings and is identical with God's presence.
How does Rupert Spira define the "sense of being myself" in "Being Myself"?
- Ever-present awareness: The "sense of being myself" is the most ordinary, intimate, and familiar experience, present in all situations regardless of external circumstances.
- Unchanging background: It is the constant factor that remains the same while thoughts, feelings, and experiences change.
- Not limited by experience: Our essential self is not defined by any particular thought, feeling, or relationship; it is transparent, empty, silent, and still.
- Source of peace and happiness: When we recognize our self as this unconditioned being, we naturally experience peace and fulfillment.
What is the main cause of suffering according to "Being Myself" by Rupert Spira?
- Identification with experience: Suffering arises when we allow our essential self to become mixed with or identified with the qualities of experience (thoughts, feelings, sensations).
- Creation of the separate self: This identification gives rise to the sense of being a limited, vulnerable, and incomplete separate self or ego.
- Chronic sense of lack: The separate self lives in a state of insufficiency, always seeking fulfillment in external objects, relationships, or achievements.
- Forgetting our true nature: The root cause of suffering is the overlooking or forgetting of our true, unlimited being.
How does "Being Myself" by Rupert Spira describe the process of recognizing our true nature?
- Disentangling from experience: The process involves seeing that our essential self is prior to and independent of all thoughts, feelings, and perceptions.
- Two paths of meditation: Spira describes an inward-facing path (discriminating between self and experience) and an outward-facing path (recognizing the unity of self and all experience).
- Direct recognition: The book encourages readers to rest in the feeling of "being myself" or the knowledge "I am," allowing being to emerge from the background.
- Gradual or sudden unveiling: For most, this recognition happens gradually through repeated glimpses, but for some, it may occur suddenly and completely.
What is the significance of the "I" or "I am" in "Being Myself" by Rupert Spira?
- Sacred name of being: "I" or "I am" is the name that awareness gives to itself, and is considered the divine name or the name of God.
- Portal to true nature: The feeling of "being myself" or the knowledge "I am" is a direct opening to our essential, unlimited being.
- Universal and impersonal: The "I" is not personal or individual; it is the same infinite, self-aware being in all people.
- Foundation of meditation and prayer: Resting in the "I am" is described as the highest meditation and the essence of spiritual practice.
How does "Being Myself" by Rupert Spira relate individual experience to the Absolute or God?
- Non-dual identity: The book asserts that the individual "I" and the Absolute "I Am" are essentially the same; our being is God's being.
- Manifestation and reality: All experiences, objects, and selves are temporary names and forms of the one infinite, indivisible being.
- Love and unity: The recognition that we share our being with all others is the basis of love, compassion, and the resolution of conflict.
- Spiritual traditions: Spira draws parallels with teachings from Advaita Vedanta, Christianity, Sufism, and other traditions, showing the universality of this insight.
What practical methods or contemplations does Rupert Spira recommend in "Being Myself"?
- Resting in being: The primary practice is to rest in the feeling of "being myself" or the knowledge "I am," allowing attention to relax from the content of experience.
- Self-inquiry: Readers are encouraged to investigate the nature of the self by asking questions like "Who am I?" and tracing the sense of "I" back to its source.
- Twofold meditation: The book suggests both turning away from experience to recognize the self (inward path) and embracing all experience as a modulation of being (outward path).
- No effort required: Ultimately, no special effort, practice, or discipline is needed—simply recognizing and being knowingly the self that we already are.
How does "Being Myself" by Rupert Spira address the concepts of enlightenment, peace, and happiness?
- Enlightenment as recognition: Enlightenment is not a special state or attainment, but the simple revelation of our original, unconditioned being.
- Peace and happiness as nature: Peace and happiness are not experiences to be gained, but the very nature of our self when it is not veiled by identification with experience.
- Not dependent on circumstances: True happiness is unconditional and ever-present, not caused by or dependent on external situations or achievements.
- Gradual establishment: While the initial recognition may be brief, with repeated return to our being, peace and happiness become established and permeate all aspects of life.
What are the most important concepts or metaphors in "Being Myself" by Rupert Spira?
- Screen and movie: Our being is like a screen on which the movie of experience plays; the screen is never affected by the images.
- Actor and role: The analogy of John Smith playing King Lear illustrates how we assume the qualities of experience without ever ceasing to be our true self.
- Watercolour and paper: The sense of "being myself" is like the white paper beneath a painting, always present even if partially obscured.
- Space in a room: Awareness is compared to space, which pervades but is not limited by the room or its contents.
What are the best quotes from "Being Myself" by Rupert Spira and what do they mean?
- "The sense of ‘being myself’ is our most ordinary, intimate and familiar experience. It pervades all experience, irrespective of its content."
This highlights that our true self is always present, regardless of what we are experiencing. - "Enlightenment is, as such, not a new or extraordinary experience to be attained or acquired; it is simply the revelation of the original nature of our self or being."
Enlightenment is not about gaining something new, but recognizing what has always been true about ourselves. - "The name ‘I’ or the knowledge ‘I am’ refers to the element of experience that is unchanging and unchangeable."
The "I am" is the constant, unchanging reality behind all experiences and is the key to self-realization. - "Do not allow experience to persuade you that you are anything other than ever-present, inherently peaceful, unconditionally fulfilled being, the being you share with everything and everyone."
This is a reminder not to let temporary experiences define or limit our true nature, which is shared by all. - "The knowledge ‘I am’ is infinite consciousness shining in each of our finite minds. The feeling of ‘being myself’ is God’s presence pervading our hearts."
This quote encapsulates the central teaching that our individual sense of self is, in essence, the presence of the divine.
Recensies
Zijnde Ikzelf van Rupert Spira ontvangt lovende kritieken voor zijn heldere en toegankelijke leerstellingen over non-dualiteit. Lezers waarderen Spira's eenvoudige maar diepgaande benadering van spiritualiteit, die verlichting ontrafelt en de inherente vrede en geluk binnenin onszelf benadrukt. Velen beschouwen het boek als transformerend, met een frisse kijk op zelfonderzoek en bewustzijn. Hoewel sommigen overeenkomsten opmerken met zijn eerdere werken, beschouwen de meesten het als een uitstekende introductie tot Spira's filosofie. Een paar lezers vonden de inhoud repetitief of uitdagend, maar over het algemeen wordt het boek ten zeerste aanbevolen voor degenen die op zoek zijn naar spiritueel begrip.
The Essence of Meditation Series
Similar Books
