21 Things You May Not Know About the Indian Act

1. قانون هند: ابزاری برای همسان‌سازی و کنترل

"هدف نهایی از اعطای حق شهروندی (از دست دادن حقوق وضعیت) تشویق به همسان‌سازی و کاهش تعداد هندی‌ها بود که دولت فدرال مسئولیت مالی آن‌ها را بر عهده داشت—برای رهایی از 'مسئله هندی'."

مبدا و هدف. قانون هند که در سال 1876 معرفی شد، به منظور همسان‌سازی مردم بومی با جامعه‌ی یورویی-کانادایی و کنترل تمام جنبه‌های زندگی آن‌ها طراحی شده بود. این قانون، قوانین استعماری قبلی را تجمیع کرده و به دولت فدرال اختیارات وسیعی در مورد "هندی‌ها و زمین‌های محفوظ برای هندی‌ها" اعطا کرد.

ویژگی‌های کلیدی:

• تعریف اینکه چه کسی تحت قانون "هندی" محسوب می‌شود
• تحمیل سیستم رئیس منتخب و شورای قبیله
• تنظیم وضعیت، عضویت قبیله و ذخایر
• کنترل آموزش، شیوه‌های فرهنگی و فعالیت‌های اقتصادی

رویکرد پدرسالارانه این قانون، مردم بومی را به عنوان سرپرست‌های دولتی تلقی می‌کرد که قادر به مدیریت امور خود نبودند. این قانون تغییرات متعددی را تجربه کرده اما همچنان در حال اجراست و به شکل‌گیری رابطه بین مردم بومی و دولت کانادا ادامه می‌دهد.

2. انکار حقوق و سرکوب فرهنگی

"کودکان 'بیماری را می‌گیرند... در ساختمانی... بار سنگینی از باکتری‌های سل'" (نماینده هندی داک لیک، مک‌آرتور).

ممنوعیت شیوه‌های فرهنگی. قانون هند مراسم و شیوه‌های فرهنگی مهمی را ممنوع کرد و هدف آن از بین بردن فرهنگ‌ها و سنت‌های بومی بود.

فعالیت‌های ممنوع شامل:

• مراسم پوتلاتش (1884-1951)
• رقص خورشید و دیگر شیوه‌های روحانی
• صحبت کردن به زبان‌های بومی در مدارس شبانه‌روزی
• پوشیدن لباس‌های سنتی در رویدادهای عمومی (1906-1951)

محدودیت حرکت. مردم بومی به ذخایر محدود شده و برای خروج از آن‌ها نیاز به مجوز داشتند که آزادی حرکت و توانایی آن‌ها برای پیروی از شیوه‌های سنتی زندگی را محدود می‌کرد.

این محدودیت‌ها به شدت بر انتقال دانش فرهنگی، زبان‌ها و شیوه‌های روحانی از نسلی به نسل دیگر تأثیر گذاشت و به فرسایش هویت‌ها و جوامع بومی کمک کرد.

3. مدارس شبانه‌روزی: میراثی از آسیب

"به راحتی پذیرفته می‌شود که کودکان هندی با عادت کردن به زندگی در مدارس شبانه‌روزی، مقاومت طبیعی خود را در برابر بیماری از دست می‌دهند و در مقایسه با روستاهای خود، با نرخ بالاتری می‌میرند. اما این به تنهایی توجیهی برای تغییر سیاست این وزارتخانه نیست که به سمت راه‌حلی نهایی برای 'مسئله هندی' ما هدایت می‌شود." (دانکن کمپبل اسکات، 1910)

همسان‌سازی اجباری. مدارس شبانه‌روزی یکی از ارکان سیاست همسان‌سازی دولت بودند که به زور کودکان بومی را از خانواده‌ها و جوامع خود جدا می‌کردند.

جنبه‌های کلیدی سیستم مدارس شبانه‌روزی:

• فعالیت از دهه 1880 تا 1996
• بیش از 150,000 کودک در آن‌ها شرکت کردند
• نرخ مرگ و میر بالا به دلیل بیماری، غفلت و سوءاستفاده
• ممنوعیت استفاده از زبان‌های بومی و شیوه‌های فرهنگی
• هدف "کشتن هندی در کودک"

آسیب‌های بین‌نسلی ناشی از مدارس شبانه‌روزی همچنان بر جوامع بومی تأثیر می‌گذارد و به مسائل اجتماعی مانند سوءمصرف مواد، خشونت خانوادگی و از دست دادن هویت فرهنگی کمک می‌کند.

4. تصرف زمین و محدودیت‌های اقتصادی

"ما به‌طور مطلق در این قضیه ضرر کردیم. و به نقل از آنچه گفته شده، ما به عنوان مردم نواچانولث، 'این مردم به زمین نیاز ندارند. آن‌ها معیشت خود را از دریا تأمین می‌کنند.'... بنابراین، ما فقط توده‌های سنگی کوچک در سواحل غربی جزیره ونکوور، سرزمین ملت نواچانولث داریم. توده‌های سنگ! توده‌های سنگ!" (موسی اسمیت، ملت نواچانولث)

بی‌خانمانی زمین. قانون هند تصرف زمین‌های بومی را از طریق روش‌های مختلف تسهیل کرد:

• ایجاد ذخایر کوچک
• جابجایی‌های اجباری
• تصرف زمین برای پروژه‌های عمومی
• اجاره زمین‌های "غیرمستعمل" ذخیره به مهاجران غیر بومی

محدودیت‌های اقتصادی. این قانون همچنین محدودیت‌های اقتصادی شدیدی بر مردم بومی تحمیل کرد:

• سیستم مجوز برای کنترل فروش محصولات کشاورزی (1881-2014)
• ممنوعیت دریافت اعتبار یا وام مسکن بر روی زمین‌های ذخیره
• محدودیت در فعالیت‌های تجاری خارج از ذخیره

این سیاست‌ها به شدت توانایی مردم بومی را برای شرکت در اقتصاد گسترده‌تر و حفظ معیشت سنتی خود محدود کرد و به فقر گسترده و وابستگی به کمک‌های دولتی کمک کرد.

5. حقوق زنان و وضعیت تحت قانون هند

"فقط در بین سال‌های 1958 تا 1968، بیش از 100,000 زن و کودک به دلیل این مقررات، وضعیت هندی خود را از دست دادند."

تبعیض جنسیتی. قانون هند ارزش‌های پدرسالارانه را تحمیل کرده و علیه زنان بومی تبعیض قائل می‌شد، به ویژه از طریق مقررات ازدواج:

• زنان در صورت ازدواج با مردان غیرهندی، وضعیت خود را از دست می‌دادند
• زنان تا سال 1951 از مدیریت قبیله مستثنی بودند
• وضعیت فرزندان از طریق نسب پدری تعیین می‌شد

تأثیرات ادامه‌دار. با وجود اصلاحات در سال 1985 (لایحه C-31) و چالش‌های قانونی بعدی، تبعیض جنسیتی در قانون هند همچنان وجود دارد:

• "قطع نسل دوم" همچنان بر برخی از نوادگان زنان تأثیر می‌گذارد
• فرآیند بازگشت می‌تواند پیچیده و پرهزینه باشد

این تبعیض سیستماتیک به آسیب‌پذیری زنان و دختران بومی کمک کرده و منجر به نرخ‌های بالای فقر، بی‌خانمانی و خشونت شده است.

6. محدودیت‌های سیاسی و قانونی بر مردم بومی

"هر شخصی که بدون رضایت کتبی سرپرست کل، از هر هندی هرگونه پرداخت یا کمک یا وعده‌ای از هرگونه پرداخت یا کمک برای هدف جمع‌آوری پول یا تأمین مالی برای پیگیری هرگونه ادعایی که قبیله یا باند هندی که آن هندی به آن تعلق دارد، دارد یا به آن نمایندگی می‌شود، دریافت، به دست آورد، درخواست یا تقاضا کند، مرتکب جرم شده و در صورت محکومیت به مجازات حداکثر دویست دلار و حداقل پنجاه دلار یا حبس به مدت حداکثر دو ماه محکوم خواهد شد." (قانون هند، 1927)

سرکوب سیاسی. قانون هند به شدت توانایی مردم بومی را برای سازماندهی سیاسی و پیگیری حقوق خود محدود کرد:

• ممنوعیت تشکیل سازمان‌های سیاسی (1927-1951)
• ممنوعیت جمع‌آوری کمک مالی برای ادعاهای قانونی (1927-1951)
• عدم اعطای حق رأی تا سال 1960

موانع قانونی. این قانون همچنین موانع قانونی قابل توجهی ایجاد کرد:

• محدودیت دسترسی به سیستم حقوقی کانادا
• محدودیت توانایی برای چالش تصمیمات دولتی
• تحمیل سیستم نماینده هندی که به نمایندگان اختیارات وسیعی بر جوامع بومی می‌داد

این محدودیت‌ها به طور مؤثری صدای مردم بومی را خاموش کرده و توانایی آن‌ها را برای دفاع از حقوق و منافع خود برای دهه‌ها محدود کرد.

7. مسیر آشتی و خودگردانی

"کانادا در حال تغییر است و من آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کنم که قانون هند به یک فصل در تاریخ کانادا تبدیل خواهد شد. به سادگی بگویم، قانون هند برای هدف خاصی طراحی شده بود که دیگر در کشوری متعهد به آشتی وجود ندارد."

فراخوانی برای تغییر. شناخت فزاینده‌ای وجود دارد که قانون هند با آشتی و حقوق بومی سازگار نیست:

• 94 فراخوان به اقدام کمیسیون حقیقت و آشتی
• اعلامیه سازمان ملل در مورد حقوق مردم بومی (UNDRIP)
• حمایت فزاینده از خودگردانی بومی

گام‌های پیش رو:

• برچیدن قانون هند
• حمایت از خودمختاری و خودگردانی بومی
• رسیدگی به بی‌عدالتی‌های تاریخی و آسیب‌های بین‌نسلی
• ترویج احیای فرهنگی و حفظ زبان
• اجرای روابط ملت به ملت بر اساس احترام و همکاری

مسیر آشتی نیازمند تعهد مداوم از سوی تمام کانادایی‌ها برای رسیدگی به میراث قانون هند و حمایت از مردم بومی در بازپس‌گیری حقوق، فرهنگ‌ها و هویت‌های خود است.

آخرین به‌روزرسانی:: August 14, 2024