نکات کلیدی
1. تورم بزرگ: داستانی هشداردهنده از اشتباهات سیاستی
همان‌طور که یک آسیب‌دیدگی دوران کودکی شخصیت یک بزرگسال را شکل می‌دهد، تورم بزرگ نظریه و عمل سیاست پولی را برای سال‌های آینده، هم در ایالات متحده و هم در سراسر جهان، تحت تأثیر قرار داد.
افزایش تورم: تورم بزرگ، از اواسط دهه 1960 تا اوایل دهه 1980، دوره‌ای از تورم بالا و پایدار بود که به‌طور متوسط بیش از 7 درصد در سال بود. این وضعیت ناشی از ترکیبی از عوامل، از جمله سیاست مالی انبساطی (هزینه‌های جنگ ویتنام و برنامه‌های جامعه بزرگ)، تفسیرهای نادرست از منحنی فیلیپس (باور به اینکه می‌توان بیکاری پایین را بدون تورم حفظ کرد) و انتظارات تورمی ناپایدار بود. کنترل‌های دستمزد و قیمت دولت نیکسون ناکارآمد بود و شوک‌های قیمت نفت مشکل را تشدید کرد.
شکست‌های سیاستی: فدرال رزرو، تحت رهبری ویلیام مک‌چسنی مارتین جونیور و آرتور برنز، به‌طور ناکافی به فشارهای تورمی پاسخ داد. مارتین، هرچند در ابتدا نگران بود، تحت فشار دولت جانسون قرار گرفت تا سیاست پولی را آسان نگه دارد. برنز، تحت تأثیر نظریه هزینه-فشاری تورم، کنترل‌های دستمزد و قیمت را به سیاست پولی سخت‌تر ترجیح داد و همچنین تحت فشار دولت نیکسون قرار داشت تا نرخ‌ها را پایین نگه دارد. این اشتباهات سیاستی باعث شد تا تورم از کنترل خارج شود.
درس‌های آموخته‌شده: تورم بزرگ خطرات مداخله سیاسی در سیاست پولی، اهمیت کنترل انتظارات تورمی و نیاز به استقلال و قاطعیت بانک‌های مرکزی را نشان داد. همچنین محدودیت‌های کنترل‌های دستمزد و قیمت و اهمیت درک رابطه پیچیده بین تورم و بیکاری را برجسته کرد. این تجربه رویکرد فدرال رزرو به سیاست پولی را برای دهه‌ها شکل داد و بر نیاز به ثبات قیمت به‌عنوان پایه‌ای برای رشد اقتصادی پایدار تأکید کرد.
2. جسارت ولکر: بازگرداندن اعتبار از طریق درد
پل ولکر، که در دهه 1980 به‌عنوان رئیس فدرال رزرو خدمت کرد و خود نیز فردی قوی بود، بعداً نوشت که مارتین، "با تمام رفتار دوستانه و تواضع شخصی‌اش، در زمینه سیاست و دفاع از استقلال فدرال رزرو دارای اراده‌ای آهنین بود."
انتخاب ولکر: در سال 1979، با افزایش بی‌رویه تورم، رئیس‌جمهور کارتر پل ولکر را به‌عنوان رئیس فدرال رزرو منصوب کرد. ولکر، مردی با stature imposing و شهرتی برای سخت‌گیری، مصمم بود تا تورم را حتی به قیمت رکود بشکند. او درک می‌کرد که فدرال رزرو اعتبار خود را به‌عنوان مبارز تورم از دست داده و بازگرداندن آن ضروری است.
تنگ کردن سیاست پولی: فدرال رزرو تحت رهبری ولکر رویکردی مونیترالیستی را اتخاذ کرد و بر کنترل عرضه پول به‌جای هدف‌گذاری نرخ‌های بهره تمرکز کرد. این منجر به افزایش شدید نرخ‌های بهره شد، به‌طوری‌که نرخ وجوه فدرال به نزدیک 20 درصد رسید. نتیجه این بود که رکود عمیقی در سال‌های 1981-82 به وجود آمد و بیکاری به نزدیک 11 درصد رسید. این رکود دردناک بود، اما برای شکستن چرخه تورم بالا و انتظارات تورمی بالا ضروری بود.
بازگرداندن اعتبار: پافشاری ولکر و تمایل فدرال رزرو به تحمل فشارهای سیاسی در نهایت نتیجه داد. تورم از دو رقمی در سال‌های 1979-80 به حدود 4 درصد تا سال 1982 کاهش یافت. این پیروزی هزینه‌بر بود، اما اعتبار فدرال رزرو را به‌عنوان مبارز تورم بازگرداند و زمینه را برای دو دهه عملکرد اقتصادی قوی فراهم کرد. اقدامات ولکر نشان داد که بانک‌های مرکزی، اگر به اندازه کافی معتبر و پایدار باشند، می‌توانند تورم را کنترل کنند، حتی زمانی که به‌طور عمیق در انتظارات ریشه‌دار شده باشد.
3. دوران گرینسپن: هدایت رشد و حباب‌ها
همان‌طور که واکنش فدرال رزرو پاول به پاندمی نشان داد، ابزارها، چارچوب سیاست و ارتباطات فدرال رزرو از زمان توافق خزانه‌داری-فدرال در سال 1951 به‌طور رادیکالی تغییر کرده است.
تنظیم بزرگ: آلن گرینسپن، که در سال 1987 به‌عنوان رئیس فدرال رزرو جانشین ولکر شد، بر دوره‌ای از رشد اقتصادی قوی و تورم پایین، معروف به تنظیم بزرگ، نظارت داشت. او دستاوردهای ولکر در برابر تورم را تقویت کرد و سیاست پولی را با دقت مدیریت کرد، که ناشی از دانش عمیق او از داده‌های اقتصادی بود. او همچنین در یک سری بحران‌های مالی بین‌المللی، از جمله بحران پزو مکزیک در سال 1994 و بحران مالی آسیایی 1997-98، به‌خوبی عمل کرد.
حباب دات‌کام: دوران گرینسپن همچنین شاهد ظهور و سقوط حباب دات‌کام بود. او از پتانسیل حباب در قیمت‌های سهام آگاه بود و حتی از عبارت "شور و شوق غیرمنطقی" برای توصیف رفتار بازار استفاده کرد. با این حال، او reluctant بود که از سیاست پولی برای هدف‌گذاری مستقیم قیمت‌های دارایی استفاده کند، زیرا بر این باور بود که شناسایی حباب‌ها دشوار است و چنین مداخلاتی می‌تواند عواقب ناخواسته‌ای داشته باشد.
نگرانی‌های ثبات مالی: در حالی که گرینسپن در مدیریت تورم و ترویج رشد موفق بود، در جلوگیری از انباشت عدم تعادل‌های مالی کمتر موفق بود. او به‌خاطر عدم توجه کافی به قیمت‌های دارایی، به‌ویژه قیمت‌های سهام، و عدم انجام اقدامات کافی برای تنظیم سیستم بانکی سایه در حال رشد مورد انتقاد قرار گرفت. اعتماد به نفس بیش از حد او به قدرت نیروهای بازار برای نظم‌دهی به ریسک‌پذیری در نهایت عواقب قابل توجهی داشت.
4. چالش قرن بیست و یکم: نرخ‌های پایین و ناپایداری مالی
توسعه دوم کاهش بلندمدت در سطح طبیعی نرخ‌های بهره است.
حد پایین: قرن بیست و یکم چالش‌های جدیدی را برای سیاست‌گذاران پولی به همراه داشته است، از جمله کاهش بلندمدت در نرخ بهره خنثی، نرخی که در آن اقتصاد در شرایط اشتغال کامل با تورم پایدار قرار دارد. این کاهش، ناشی از عواملی مانند تورم پایین‌تر، رشد جمعیت کندتر و مازاد پس‌انداز جهانی، دامنه‌ای را برای بانک‌های مرکزی برای کاهش نرخ‌های بهره به‌منظور تحریک اقتصاد در دوران رکود کاهش داده است.
ناپایداری مالی: قرن بیست و یکم همچنین شاهد افزایش خطر ناپایداری مالی سیستمیک بوده است. بحران مالی جهانی 2007-2009 نشان داد که ناپایداری مالی شدید یک کنجکاوی تاریخی نیست، بلکه تهدیدی واقعی برای حتی پیشرفته‌ترین اقتصادها است. این بحران فدرال رزرو را مجبور کرد تا ابزارهای جدیدی برای مبارزه با ناپایداری مالی توسعه دهد، از جمله خریدهای بزرگ اوراق بهادار و برنامه‌های وام اضطراری.
سؤالات جدید: این تحولات سؤالات جدیدی را برای سیاست‌گذاران پولی مطرح کرده است: چگونه می‌توانند فدرال رزرو و سایر بانک‌های مرکزی از اقتصاد حمایت کنند زمانی که نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت نزدیک به صفر است؟ چه ابزارهای جدیدی می‌توانند استفاده شوند؟ نقش سیاست مالی در تثبیت اقتصاد چه باید باشد؟ و تا چه حد باید سیاست پولی به خطرات ناپایداری مالی توجه کند؟
5. QE و راهنمایی پیشرفته: ابزار جدید فدرال رزرو
همان‌طور که واکنش فدرال رزرو پاول به پاندمی نشان داد، ابزارها، چارچوب سیاست و ارتباطات فدرال رزرو از زمان توافق خزانه‌داری-فدرال در سال 1951 به‌طور رادیکالی تغییر کرده است.
تسهیلات کمی (QE): زمانی که نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت در دوران بحران مالی جهانی به صفر رسید، فدرال رزرو به تسهیلات کمی (QE)، خریدهای بزرگ اوراق بهادار بلندمدت، روی آورد تا نرخ‌های بهره بلندمدت را کاهش دهد و شرایط مالی را تسهیل کند. QE از طریق دو کانال اصلی عمل می‌کند: کانال تعادل پرتفوی، که عرضه اوراق بهادار بلندمدت در دست عموم را کاهش می‌دهد، و کانال سیگنال‌دهی، که تعهد بانک مرکزی به حفظ سیاست آسان برای یک دوره طولانی را نشان می‌دهد.
راهنمایی پیشرفته: فدرال رزرو همچنین شروع به استفاده از راهنمایی پیشرفته کرد و نیت‌های خود را درباره سیاست‌های آینده برای شکل‌دهی به انتظارات بازار ارتباط داد. در ابتدا، راهنمایی پیشرفته کیفی و مبهم بود، اما با گذشت زمان، به‌طور واضح‌تری شامل وعده‌هایی برای حفظ نرخ‌های پایین تا زمانی که شرایط اقتصادی خاصی برآورده شود، شد. راهنمایی پیشرفته، اگر معتبر باشد، می‌تواند نرخ‌های بهره بلندمدت را کاهش دهد و شرایط مالی را تسهیل کند، حتی زمانی که نرخ‌های کوتاه‌مدت در حد پایین قرار دارند.
موثر بودن و محدودیت‌ها: QE و راهنمایی پیشرفته به‌عنوان ابزارهای مؤثر برای تحریک اقتصاد در زمانی که نرخ‌های کوتاه‌مدت تحت تأثیر حد پایین قرار دارند، ثابت شده‌اند. با این حال، آن‌ها یک درمان همه‌جانبه نیستند. اثرات QE می‌تواند دشوار برای پیش‌بینی باشد و راهنمایی پیشرفته ممکن است توسط بازارها به‌درستی تفسیر نشود. علاوه بر این، این ابزارها ممکن است برای جبران کامل محدودیت‌های ناشی از حد پایین کافی نباشند، به‌ویژه در رکودهای عمیق.
6. واکنش به پاندمی: آزمونی از نوآوری و اراده
همان‌طور که من اغلب در زمان رهبری فدرال رزرو می‌گفتم، سیاست پولی یک درمان همه‌جانبه نیست. اما پول اهمیت زیادی دارد.
شوک بی‌سابقه: پاندمی COVID-19 در سال 2020 چالشی بی‌سابقه برای فدرال رزرو به وجود آورد. این پاندمی باعث انقباض ناگهانی و شدیدی در فعالیت اقتصادی شد، با از دست دادن شغل‌های گسترده و تعطیلی‌های وسیع کسب‌وکارها. همچنین یک وحشت مالی را به‌وجود آورد، با کاهش‌های شدید در قیمت‌های سهام و اختلالات در بازارهای اعتباری.
اقدام سریع و قاطع: فدرال رزرو به‌سرعت و قاطعانه پاسخ داد و نرخ وجوه فدرال را به نزدیک صفر کاهش داد، برنامه QE خود را از نو راه‌اندازی کرد و مجموعه‌ای از تسهیلات وام اضطراری را برای حمایت از بازارها و مؤسسات مالی ایجاد کرد. همچنین با کنگره و خزانه‌داری همکاری کرد تا برنامه‌های جدیدی برای حمایت از بازارهای اوراق قرضه شرکتی و شهرداری و تأمین مالی وام‌های بانکی به کسب‌وکارهای متوسط و سازمان‌های غیرانتفاعی ایجاد کند.
نوآوری و سازگاری: واکنش فدرال رزرو به پاندمی نشان‌دهنده توانایی آن در نوآوری و سازگاری با چالش‌های جدید بود. این نهاد از ابزارهای موجود خود به‌طور قوی و خلاقانه‌تری استفاده کرد و ابزارهای جدیدی برای حل مشکلات خاص ناشی از پاندمی توسعه داد. اقدامات فدرال رزرو به تثبیت بازارهای مالی، تسهیل جریان اعتبار به اقتصاد و حمایت از هزینه‌های مصرف‌کننده و کسب‌وکار کمک کرد.
7. آینده سیاست پولی: هدایت عدم قطعیت
هدف این کتاب کمک به خوانندگان برای درک چگونگی رسیدن فدرال رزرو، نگهبان سیاست پولی ایالات متحده، به وضعیت کنونی‌اش، آنچه از چالش‌های متنوعی که با آن مواجه شده آموخته و چگونگی تکامل آن در آینده است.
چالش‌های جاری: فدرال رزرو با تعدادی چالش جاری مواجه است، از جمله کاهش بلندمدت در نرخ بهره خنثی، افزایش خطر ناپایداری مالی و نیاز به پرداختن به مسائل اجتماعی مانند تغییرات اقلیمی و نابرابری اقتصادی. این چالش‌ها نیازمند آن است که فدرال رزرو به نوآوری و سازگاری در سیاست‌ها و استراتژی‌های خود ادامه دهد.
ابزارها و چارچوب‌های جدید: فدرال رزرو یک ابزار جدید برای سیاست پولی توسعه داده است، از جمله QE، راهنمایی پیشرفته و تمرکز بیشتر بر ثبات مالی. همچنین یک چارچوب سیاست جدید، هدف‌گذاری متوسط انعطاف‌پذیر تورم، را اتخاذ کرده است که اجازه می‌دهد تا برای جبران کمبودهای گذشته، تورم موقتی بالاتر از هدف را بپذیرد. این ابزارها و چارچوب‌های جدید به فدرال رزرو کمک خواهد کرد تا بهتر با چالش‌های قرن بیست و یکم مواجه شود.
اهمیت استقلال: استقلال فدرال رزرو از فشارهای سیاسی کوتاه‌مدت برای توانایی آن در اتخاذ تصمیمات صحیح سیاست پولی ضروری است. فدرال رزرو باید به دفاع از استقلال خود ادامه دهد و سیاست‌های خود را به‌طور واضح به عموم مردم ارتباط دهد. همچنین باید به ایده‌های جدید و یادگیری از تجربیات خود و تجربیات سایر بانک‌های مرکزی باز باشد. آینده سیاست پولی به توانایی فدرال رزرو در سازگاری با دنیای در حال تغییر و ادامه خدمت به‌عنوان نگهبان اقتصاد ایالات متحده بستگی دارد.
آخرین به‌روزرسانی::
FAQ
What's 21st Century Monetary Policy about?
- Historical Overview: The book provides a detailed history of the Federal Reserve's monetary policy from the Great Inflation of the 1970s through the COVID-19 pandemic, highlighting the evolution of the Fed's tools and strategies.
- Key Figures and Events: It focuses on significant Fed chairs like Paul Volcker, Alan Greenspan, and Ben Bernanke, and key events such as the 2007-2009 financial crisis and the pandemic.
- Contemporary Relevance: The narrative emphasizes the importance of understanding these developments for future economic policy, particularly in the context of recent crises.
Why should I read 21st Century Monetary Policy?
- Insightful Analysis: The book offers deep insights into the evolution of monetary policy, making it valuable for those interested in economics, finance, or public policy.
- Firsthand Experience: Bernanke's experience as a former Fed chair adds credibility and depth to the analysis, providing a unique perspective on the Fed's decision-making processes.
- Lessons for the Future: It provides lessons from past crises applicable to current and future economic challenges, relevant for policymakers, students, and general readers alike.
What are the key takeaways of 21st Century Monetary Policy?
- Evolution of Policy: The book illustrates how the Fed's approach to monetary policy has changed over time, particularly in response to crises, shifting from traditional interest rate adjustments to innovative tools like quantitative easing.
- Credibility and Expectations: Bernanke stresses the significance of the Fed's credibility in managing inflation expectations, crucial for effective monetary policy.
- Global Interconnectedness: The narrative underscores the global nature of financial markets and how events in one country can impact economies worldwide, especially during crises.
What are the best quotes from 21st Century Monetary Policy and what do they mean?
- "Monetary policy is not a panacea.": This quote reflects Bernanke's view that while monetary policy is essential for economic stability, it cannot solve all economic problems, emphasizing the need for a comprehensive approach.
- "We crossed a lot of red lines that had not been crossed before.": This statement highlights the unprecedented actions taken by the Fed during the COVID-19 pandemic, showcasing innovative and sometimes controversial measures.
- "Money matters—a great deal.": Bernanke asserts the critical role of monetary policy in influencing economic outcomes, encapsulating the book's central theme.
How did the Federal Reserve respond to the Great Inflation?
- Aggressive Interest Rate Hikes: Under Paul Volcker, the Fed implemented aggressive interest rate hikes to combat the high inflation of the 1970s, which was painful but ultimately successful.
- Lessons Learned: The experience emphasized the need for central banks to maintain independence from political pressures and focus on controlling inflation and managing expectations.
- Long-term Impact: Strategies developed during this period laid the groundwork for the Fed's approach in subsequent decades, influencing responses to inflationary pressures today.
What is quantitative easing (QE) as discussed in 21st Century Monetary Policy?
- Definition of QE: Quantitative easing is a monetary policy tool used by central banks to stimulate the economy by purchasing longer-term securities, increasing the money supply, and lowering interest rates.
- Implementation During Crises: The book details how the Fed employed QE during the 2007-2009 financial crisis and the COVID-19 pandemic to stabilize financial markets and support economic recovery.
- Effects on Financial Conditions: QE significantly affects financial conditions, including lowering long-term interest rates and boosting asset prices, stimulating economic activity.
How did the Fed's response to the 2007-2009 financial crisis differ from past crises?
- Innovative Tools: The Fed utilized new tools, including large-scale asset purchases and emergency lending facilities, marking a departure from traditional monetary policy responses.
- Focus on Stability: The response emphasized maintaining financial stability, with the Fed acting as a lender of last resort to both financial institutions and nonfinancial firms.
- Coordination with Agencies: The Fed worked closely with the Treasury and other regulatory bodies to implement a comprehensive response, including the Troubled Asset Relief Program (TARP).
What role did forward guidance play in the Fed's monetary policy?
- Definition of Forward Guidance: Forward guidance is a communication tool used by central banks to signal future policy intentions, influencing market expectations and economic behavior.
- Use During Crises: The Fed employed forward guidance during the 2008 financial crisis to reassure markets and signal its commitment to maintaining low interest rates for an extended period.
- Impact on Recovery: By managing expectations, the Fed aimed to support economic recovery by encouraging borrowing and spending, even when traditional tools were constrained.
How does 21st Century Monetary Policy address the issue of economic inequality?
- Impact on Inequality: Bernanke discusses how easy monetary policies can have distributional effects, potentially increasing wealth inequality by raising asset prices.
- Broader Economic Benefits: The book argues that strong economic growth and low unemployment, supported by expansionary monetary policy, can benefit lower-income communities.
- Comprehensive Solutions Needed: Addressing inequality requires more than monetary policy; it necessitates comprehensive government policies focused on fiscal measures and social programs.
What challenges does the Fed face in the 21st century according to 21st Century Monetary Policy?
- Low Interest Rate Environment: The Fed must navigate persistently low interest rates, which limit its ability to use traditional tools effectively.
- Financial Stability Risks: Increased risk of systemic financial instability requires balancing the dual mandate of promoting employment and stable prices with ensuring stability.
- Global Interconnectedness: The Fed must consider the global nature of financial markets and the potential impact of international events on the U.S. economy.
What new tools and frameworks might the Federal Reserve consider for future monetary policy?
- Yield Curve Control: The Fed could explore yield curve control to manage interest rates across different maturities, providing more precise control over financial conditions.
- Funding-for-Lending Programs: These programs could subsidize bank lending during downturns, supporting credit flow to households and businesses.
- Temporary Price-Level Targeting: This framework would allow the Fed to commit to maintaining inflation at a certain level over time, helping to anchor expectations and promote stability.
نقد و بررسی
کتاب سیاست‌های پولی قرن بیست و یکم نگاهی عمیق به تاریخ و عملکردهای فدرال رزرو از زبان بن برنانکه، رئیس پیشین این نهاد، ارائه می‌دهد. خوانندگان به توضیحات روشن برنانکه در مورد مفاهیم پیچیده سیاست‌های پولی و دیدگاه درونی او نسبت به رویدادهای کلیدی اقتصادی ارج می‌نهند. این کتاب به تحول فدرال رزرو می‌پردازد و بر چالش‌های اخیر مانند بحران مالی 2008 و پاندمی COVID-19 تمرکز دارد. در حالی که برخی از منتقدان از دفاع برنانکه از تسهیل کمی انتقاد می‌کنند، بیشتر بررسی‌کنندگان این کتاب را برای علاقه‌مندان به اقتصاد و بانکداری مرکزی آموزنده و جذاب می‌یابند.
Similar Books
