Books v. Cigarettes

۱. مطالعه در مقایسه با عادات ناپسند رایج، تفریحی بسیار مقرون‌به‌صرفه است.

بیست و پنج پوند در سال رقم قابل توجهی به نظر می‌رسد تا زمانی که آن را با هزینه‌های دیگر مقایسه کنیم.

مقایسه هزینه‌ها. اورول هزینه سالانه مطالعه خود را که شامل خرید کتاب و نشریات است، حدود ۲۵ پوند برآورد می‌کند. او این مبلغ را با هزینه‌های دخانیات و نوشیدنی مقایسه می‌کند که برای او تنها مصرف تنباکو نزدیک به ۴۰ پوند در سال بوده و پیش از جنگ، مجموع تنباکو و آبجو به حدود ۲۰ پوند می‌رسیده است.
هزینه عمومی. با وجود سواد تقریباً کامل در میان مردم بریتانیا، هزینه صرف شده برای کتاب بسیار پایین است. اورول تخمین می‌زند که هر فرد به طور متوسط تنها حدود سه کتاب در سال می‌خرد که هزینه‌ای کمتر از یک پوند دارد.
ارزش مطالعه. حتی اگر هر کتابی که خوانده می‌شود خریداری شود، مطالعه به عنوان تفریح حدود دو شیلینگ در ساعت هزینه دارد که با قیمت صندلی‌های گران سینما قابل مقایسه است. خرید کتاب‌های دست دوم هزینه را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد و استفاده از کتابخانه‌های عمومی تقریباً مطالعه را رایگان می‌کند، بنابراین مطالعه یکی از ارزان‌ترین تفریحات به شمار می‌آید.

۲. واقعیت کار در کتابفروشی بیش از ادبیات، درباره‌ی مردم سخن می‌گوید.

زمانی که در یک کتابفروشی دست دوم کار می‌کردم – که اگر در آن کار نکنید، به آسانی می‌توان آن را بهشت کوچکی تصور کرد که پیرمردان دوست‌داشتنی در میان جلدهای چرمی کتاب‌ها به گشت و گذار می‌پردازند – چیزی که بیش از همه توجه مرا جلب کرد، کمیاب بودن واقعاً اهل کتاب بودن بود.

انواع مشتریان. بیشتر مشتریان عاشق واقعی کتاب نبودند بلکه افرادی بودند که به نسخه‌های اول کتاب‌ها اهمیت می‌دادند، دانشجویانی که به دنبال کتاب‌های ارزان بودند یا کسانی که برای هدیه خرید می‌کردند. همچنین افراد عجیبی به کتابفروشی سر می‌زدند، از جمله کسانی که سعی داشتند کتاب‌های بی‌ارزش بفروشند یا کتاب‌های گران‌قیمت سفارش دهند بدون اینکه قصد پرداخت داشته باشند.
معایب کار در کتابفروشی. این شغل ساعات طولانی، شرایط ناسالم مانند گرد و غبار و سرما و انجام کارهای خسته‌کننده‌ای مثل فروش کارت‌های کریسمس را در بر دارد. اورول اشاره می‌کند که کتابفروشان اغلب به دلیل تماس مداوم با کتاب‌ها و مجبور بودن به ارائه تصویری نادرست از آن‌ها، عشق خود به کتاب را از دست می‌دهند.
عادات مطالعه مشاهده شده. کتابخانه‌ای که به کتابفروشی متصل بود، سلیقه واقعی خوانندگان را نشان داد و محبوبیت نویسندگانی مانند اتل ام. دل را بر کلاسیک‌هایی چون دیکنز یا آستن ترجیح می‌داد. مردان معمولاً یا رمان‌های مورد احترام می‌خواندند یا داستان‌های کارآگاهی که بخش عظیمی از این دسته را تشکیل می‌داد.

۳. نقد حرفه‌ای کتاب اغلب تمرینی روح‌فرسا و نادرست است.

منتقد، هرچند خسته و بی‌حوصله باشد، به طور حرفه‌ای به کتاب‌ها علاقه‌مند است و از هزاران کتابی که سالانه منتشر می‌شود، احتمالاً پنجاه یا صد کتاب وجود دارد که نوشتن درباره‌شان برایش لذت‌بخش باشد.

زحمت و فشار. این شغل شامل دریافت کتاب‌هایی نامرتب و درباره موضوعاتی ناآشناست و منتقد مجبور است تحت فشار زمان واکنش‌هایی ساختگی به آن‌ها ارائه دهد. منتقدان اغلب باید آثار بی‌ارزش را تحسین کنند و نوشته‌هایی تولید کنند که حس «فریب» را القا می‌کند.
کمبود صداقت. نیاز به نقد تقریباً همه کتاب‌های منتشر شده همراه با محدودیت فضا، منجر به گزارش‌های ناکافی و گمراه‌کننده می‌شود. تنها نقد صادقانه برای بسیاری از کتاب‌ها می‌تواند این باشد که «این کتاب بی‌ارزش است»، اما این چیزی نیست که مخاطب بخواهد یا ویراستاران اجازه دهند.
فروپاشی معیارها. وقتی منتقدان مجبورند هم نمایشنامه‌ای کلاسیک و هم داستانی متوسط را «خوب» بنامند، این واژه بی‌معنی می‌شود. ایده‌آل این است که فقط کتاب‌های مهم به طور مفصل نقد شوند، اما سیستم به «نویسندگان سطحی» وابسته است که قطعات کلیشه‌ای تولید می‌کنند و توانایی خلاقانه خود را نابود می‌سازند.

۴. آزادی واقعی اندیشه یعنی آزادی گزارش حقیقت، حتی اگر ناخوشایند باشد.

مسئله واقعی حق گزارش رویدادهای معاصر به صورت صادقانه است، یا به اندازه‌ای که نادانی، تعصب و خودفریبی که هر ناظری ناگزیر از آن رنج می‌برد اجازه می‌دهد.

حمله به آزادی. آزادی فکری توسط مدافعان توتالیتر و نیروهای عملی مانند انحصار رسانه‌ها و بوروکراسی تهدید می‌شود. نویسندگان تحت فشار قرار می‌گیرند تا همسو شوند و به کارمندان کوچک تبدیل شوند که نمی‌توانند حقیقت کامل را بگویند.
شورش علیه صداقت. برخلاف مرتدان گذشته که تنها برای وجدان ایستادند، بسیاری از شورشیان مدرن علیه وضع موجود نیز صداقت فردی را رد می‌کنند و آن را خودخواهانه می‌دانند. آن‌ها معتقدند حقیقت نسبی است یا دروغ گفتن برای هدفی بزرگ‌تر توجیه‌پذیر است.
طفره رفتن از مسئله. استدلال‌های ضد آزادی فکری اغلب آن را به عنوان تضاد فردگرایی و انضباط مطرح می‌کنند و از مسئله اصلی یعنی حقیقت در برابر کذب فرار می‌کنند. این امر توجیه جعل حقایق و احساسات برای اهداف سیاسی را ممکن می‌سازد.

۵. توتالیترها تاریخ و حقیقت عینی را به طور مداوم جعل می‌کنند.

از دیدگاه توتالیتر، تاریخ چیزی است که باید ساخته شود نه آموخته.

دروغ‌گویی سازمان‌یافته. دروغ‌گویی سازمان‌یافته جزئی جدایی‌ناپذیر از دولت‌های توتالیتر است و نه صرفاً تاکتیکی موقتی. چون طبقه حاکم باید بی‌نقص به نظر برسد، رویدادهای گذشته دائماً بازنویسی می‌شوند تا با دکترین جاری هماهنگ شده و اشتباهات پنهان بمانند.
حقیقت سیال است. تغییرات عمده سیاست‌ها نیازمند تغییر متن تاریخی و بازنگری شخصیت‌هاست. این امر به بی‌اعتمادی به حقیقت عینی منجر می‌شود، جایی که در سیاست و تاریخ می‌توان حقایق را نادیده گرفت، حتی اگر در علم پذیرفته باشند.
همدستی فکری. روشنفکران طرفدار روسیه در انگلستان اغلب این جعل را تأیید یا در آن مشارکت داشتند و حقایق شناخته شده درباره شوروی را سرکوب می‌کردند. آن‌ها مصلحت سیاسی را بر حقیقت ترجیح می‌دادند و استدلال می‌کردند که صداقت «نامناسب» است.

۶. استبداد ذاتاً با ادبیات نثر و بیان صادقانه دشمن است.

آزادی اندیشه یعنی آزادی گزارش آنچه دیده، شنیده و احساس شده است، و نه مجبور بودن به ساختن حقایق و احساسات خیالی.

نثر نیازمند صداقت است. نویسندگان خلاق زمانی که مجبور به جعل احساسات ذهنی خود می‌شوند که حقایق آن‌هاست، آزاد نیستند و این توانایی خلاقانه‌شان را نابود می‌کند. حتی موضوعات غیرسیاسی نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند، زیرا هر فکر ممکن است به فکر ممنوعه‌ای منجر شود.
شعر در برابر نثر. شعر، به ویژه اشکال غنایی یا جمعی، ممکن است در استبداد دوام بیاورد چون معنای آن کمتر مستقیم است و احساس فردی کمتر محور است. اما نثر محصول عقلانیت و فرد مستقل است.
مرگ ادبیات. توتالیتر با دکترین‌های ناپایدار و ارتدکس اجباری، برای ادبیات نثر کشنده است. نویسندگانی که دیدگاه توتالیتر را می‌پذیرند خود را نابود می‌کنند، زیرا خلق ادبی نیازمند خودجوشی است که در اسارت وجود ندارد.

۷. وطن‌پرستی می‌تواند وفاداری عمیق و پیچیده‌ای باشد، حتی نسبت به کشوری در حال تغییر.

وطن‌پرستی ربطی به محافظه‌کاری ندارد. این وفاداری به چیزی است که تغییر می‌کند اما به طور عرفانی همان باقی می‌ماند، مانند وفاداری بلشویک سابق سفید به روسیه.

تغییر شخصی. اورول تغییر خود از صلح‌طلبی به حمایت از جنگ علیه هیتلر را بازگو می‌کند و از طریق خوابی وفاداری عمیق خود را کشف می‌کند. این وفاداری نه به دولت کنونی بلکه به ایده‌ای پایدار اما در حال تغییر از انگلستان بود.
آموزش طبقه متوسط. او به آموزش اخلاقی جنگ که از کودکی توسط طبقه متوسط دریافت کرده اشاره می‌کند که وفاداری‌ای ایجاد می‌کرد که در بحران امکان خرابکاری را از بین می‌برد. این آموزش، هرچند گاهی مسخره می‌شد، افراد را برای تعهد آماده می‌کرد.
قدرت وفاداری. توانایی وطن‌پرستی و فضایل نظامی به عنوان امری ضروری حتی برای انقلابیون دیده می‌شود. اورول پیشنهاد می‌کند کسانی که این وفاداری عمیق و احساسی به کشور ندارند ممکن است در برابر خواسته‌های انقلاب عقب‌نشینی کنند.

۸. بیمارستان‌های عمومی می‌توانند فقرای جامعه را در معرض رنج و بی‌توجهی بی‌روح قرار دهند.

در پنجاه سال گذشته تغییر بزرگی در رابطه بین پزشک و بیمار رخ داده است.

میراث قرن نوزدهم. بیمارستان‌ها در گذشته محل مرگ تهیدستان یا مکانی برای تمرین دانشجویان پزشکی بودند. تجربه اورول در بیمارستانی در پاریس (Hôpital X) جنبه‌هایی از این گذشته را نشان داد، از جمله کثیفی، بی‌توجهی و برخورد غیرشخصی.
بیماران به عنوان نمونه. در بخش‌های عمومی، بیماران اغلب به عنوان موارد جالب برای دانشجویان درمان می‌شدند نه به عنوان انسان. اورول توصیف می‌کند که چگونه دانشجویان با علاقه شدید اما بدون تعامل شخصی او را معاینه می‌کردند و بیماران به طور ناشناس می‌مردند یا در معرض دید قرار می‌گرفتند.
مقایسه با انگلستان. با وجود بهبودها، اورول اشاره می‌کند که سطح بی‌توجهی و مرگ غیرشخصی در Hôpital X کمتر در بیمارستان‌های انگلیس دیده می‌شود که بخشی از آن را به پرستاران آموزش‌دیده‌تر نسبت می‌دهد. با این حال، او همچنان تمایل دارد تا حد امکان از بیمارستان‌ها، به ویژه بخش‌های عمومی، دوری کند.

۹. آموزش ابتدایی می‌تواند از طریق خشونت و نخبه‌گرایی آسیب روانی ماندگاری وارد کند.

کمی پس از ورودم به مدرسه سنت سیپریان (نه بلافاصله، بلکه پس از یک یا دو هفته، درست زمانی که به روال مدرسه عادت کرده بودم) شروع به خیس کردن رختخواب کردم.

تنبیه و شرم. خیس کردن رختخواب در هشت سالگی به عنوان جرمی که مستحق ضرب و شتم بود تلقی شد و شرم عمیق و حس شرارت ذاتی را در او ایجاد کرد. این تجربه به او آموخت که گناه می‌تواند چیزی باشد که ناگزیر بر سر انسان می‌آید.
محیط سخت. مدرسه سنت سیپریان دنیایی از «زور و فریب و راز» بود که پسران را از خانه‌ای پرمحبت به محیطی خصمانه پرتاب می‌کرد. زورگویی گسترده بود و راه‌حل مؤثر جز پنهان‌کاری که بزرگ‌ترین گناه بود وجود نداشت.
کثافت فیزیکی. علاوه بر خشونت روانی، محیط مدرسه از نظر بهداشت ضعیف، غذای ناکافی و شرایط ناراحت‌کننده بود. خاطرات پر از جزئیات کثیفی، بوها و ناراحتی‌های جسمی است.

۱۰. کودکان سلسله‌مراتب اجتماعی و حس شکست ذاتی را درونی می‌کنند.

بر اساس معیارهای اجتماعی حاکم بر من، من بی‌ارزش بودم و نمی‌توانستم ارزشمند باشم.

نظام طبقاتی. مدرسه سنت سیپریان سلسله‌مراتبی واضح بر اساس ثروت و جایگاه اجتماعی داشت که پسران ثروتمند را ترجیح می‌داد و پسران بورسیه مانند اورول را مرتباً به موقعیت وابسته و محروم خود یادآوری می‌کرد.
نخبه‌گرایی و ارزش‌ها. پسران ارزش‌های نخبه‌گرایانه رایج را درونی می‌کردند و باور داشتند که ثروت، قدرت، زیبایی و تسلط اجتماعی («شجاعت» یا «شخصیت») فضایل واقعی هستند. آن‌ها به شدت به تفاوت‌های طبقاتی آگاه بودند و دیگران را بر اساس آن قضاوت می‌کردند.
باور به بی‌ارزشی. اورول این ایده را پذیرفت که به دلیل نداشتن این ویژگی‌ها (پول، قدرت، محبوبیت و غیره) ذاتاً «بی‌ارزش» است. این باور به شکست عمیقاً در او نفوذ کرد و بر خودنگری و برنامه‌های آینده‌اش تأثیر گذاشت.

۱۱. غریزه بقا علی‌رغم درونی کردن حس بی‌ارزشی همچنان پابرجاست.

حتی موجودی که ضعیف، زشت، ترسو، بدبو و به هیچ وجه قابل توجیه نیست، همچنان می‌خواهد زنده بماند و به شیوه خود خوشبخت باشد.

پذیرش شکست. با وجود باور به محکوم بودن توسط «ارتش‌های قانون تغییرناپذیر» (قدرتمندان و موفقان)، اورول غریزه بقا را با پذیرش شکست خود و تلاش برای بهترین استفاده از آن پرورش داد.
بقای مجرمانه. حفظ هرگونه استقلال به معنای شکستن قوانین کد غالب بود. اورول حادثه‌ای را بازگو می‌کند که در آن به یک زورگو ضربه زد اما سپس از مبارزه خودداری کرد، که به معنای ترسویی به معیارهای مدرسه بود اما همچنین ضرورت عمل برای حفظ خود را نشان می‌داد.
شورش احساسی. در حالی که عقلانیت کدهای رایج را می‌پذیرفت، درون او شورشی احساسی باقی ماند که فاصله بین احساسات مورد انتظار (قدردانی از سرپرستان ظالم) و احساسات واقعی (نفرت) را درک می‌کرد. این تضاد درونی بخش مهمی از تجربه او بود.

آخرین به‌روزرسانی:: May 4, 2025