نکات کلیدی
1. سیستم «زنان راحتی» ژاپن: یک جنایت جنگی تأیید شده توسط دولت
زنان راحتی نظامی تنها یک تحقیق در مورد جنبه‌های کمتر مطالعه شده جنگ اقیانوس آرام نیست، بلکه بخشی از یک مبارزه مداوم برای بازگرداندن کرامت این زنان از طریق شناخت حقوق بشر بنیادی آن‌ها و جبران نقض‌های فاحش این حقوق در طول جنگ است.
بردگی سیستماتیک. سیستم «زنان راحتی» پدیده‌ای تصادفی یا جداگانه نبود، بلکه یک سیاست سیستماتیک و سازمان‌یافته بود که از بالاترین سطوح دولت ژاپن نشأت می‌گرفت. ارتش ژاپن ایستگاه‌های راحتی را برنامه‌ریزی، ساخت و اداره کرد و این نشان‌دهنده‌ی دخالت رسمی نظامی است، با وجود انکارهای اولیه دولت. این سیاست قوانین بین‌المللی و حقوق بشر زنان را نقض کرد و بنابراین به عنوان یک جنایت جنگی محسوب می‌شود که کشور در قبال آن مسئول است.
فراتر از اعمال فردی. بردگی زنان راحتی یک سیاست سیستماتیک و سازمان‌یافته بود که از بالاترین سطوح دولت ژاپن نشأت می‌گرفت. اجبار موجود در این سیستم اشکال مختلفی به خود گرفت و باید در زمینه‌ی جنسیت، قومیت، استعمار و ستم طبقاتی درک شود. جنایات ژاپن علیه زنان راحتی با پایان جنگ و انحلال سیستم ایستگاه‌های راحتی به پایان نرسید، بلکه امروز نیز در قالب انکارها و فرار از مسئولیت‌های ژاپنی ادامه دارد.
همدستی شهروندان. مسئولیت ژاپن تنها به دولت یا ارتش محدود نمی‌شود، بلکه شامل شهروندان ژاپنی نیز می‌شود که امپریالیسم و بهره‌کشی جنسی از زنان را تأیید کردند. این کتاب از مردم ژاپن می‌خواهد که خود و نسل‌های پیشین خود را نه تنها به عنوان قربانیان جنگ، بلکه به عنوان مرتکبان خشونت سیستماتیک و جنایات جنگی ببینند. این مبارزه توسط قربانیان و حامیان آن‌ها علیه کسانی در ژاپن و دیگر کشورهای آسیایی که به دنبال کمینه‌سازی مسئولیت جنگی ژاپن یا اعلام آن به عنوان کافی discharged هستند، در حال انجام است.
2. پیدایش ایستگاه‌های راحتی: از شانگهای تا نانکینگ
به نظر می‌رسد که اولین ایستگاه‌های راحتی توسط نیروی دریایی ساخته شده‌اند.
ریشه‌های اولیه دریایی. اولین ایستگاه‌های راحتی نظامی تأیید شده توسط نیروی دریایی ژاپن در شانگهای در طول اولین حادثه شانگهای در سال 1932 تأسیس شدند. ارتش در سیستم زنان راحتی نظامی توسط نیروی دریایی ژاپن در شانگهای آموزش دید. این ایستگاه‌های راحتی دریایی به اندازه‌ای بزرگ بودند که چندین ساختمان را در بر می‌گرفتند.
گسترش ارتش. ارتش، با مشاهده سیستم نیروی دریایی، ایستگاه‌های راحتی خود را تأسیس کرد و پیشگیری از تجاوز را به عنوان توجیه اصلی ذکر کرد. اوکامورا یاسوچی، معاون رئیس ستاد نیروی اعزامی شانگهای، در مارس 1932 ایستگاه‌های راحتی برای ارتش تأسیس کرد که بر اساس ایستگاه‌های راحتی دریایی طراحی شده بودند. احتمالاً ارتش ابتدا بر روی استان ناگازاکی تمرکز کرد زیرا زنان زیادی در آنجا متولد شده بودند که به عنوان کارایوکسان {زنان فرستاده شده به سیبری، آسیا و سراسر اقیانوس آرام به عنوان فاحشه‌های قراردادی} شناخته می‌شدند.
کاتالیزور کشتار نانکینگ. تأسیس گسترده ایستگاه‌های راحتی همزمان با کشتار نانکینگ در سال 1937 بود، به عنوان وسیله‌ای برای کنترل تجاوزات بی‌رویه توسط سربازان ژاپنی. ارتش منطقه چین مرکزی دستور تأسیس ایستگاه‌های راحتی نظامی را صادر کرد. اینوما مامورو، رئیس ستاد نیروی اعزامی شانگهای که در حمله به نانکینگ شرکت داشت، در آن روز در دفتر خاطراتش نوشت: «در مورد تأسیس ایستگاه‌های راحتی نظامی، اسنادی از ارتش منطقه [چین مرکزی] رسید و {من} نظارت بر اجرای {این دستورات} را بر عهده خواهم گرفت.»
3. اجبار و فریب: استخدام زنان راحتی
در استخدام زنان به‌طور داخلی برای کار در ایستگاه‌های راحتی نظامی که در مناطق تحت تأثیر حادثه چین تأسیس می‌شوند، این نگرانی وجود دارد که برخی افراد ادعا کرده‌اند...
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب زنان راحت نوشته‌ی یوشیمی یوشیاکی با نظرات متنوعی مواجه شده و امتیاز متوسط ۳.۹۶ از ۵ را به خود اختصاص داده است. خوانندگان از تحقیقات جامع و مستندات تاریخی کتاب قدردانی می‌کنند، اما به لحن آکادمیک و کمبود داستان‌های شخصی از زنان راحت انتقاد می‌کنند. برخی این کتاب را تکراری و سنگین از نظر شواهد می‌دانند، در حالی که دیگران به ارزش آن در افشای نقش دولت ژاپن در بردگی جنسی در طول جنگ جهانی دوم اشاره می‌کنند. بسیاری از خوانندگان از جنایات صورت‌گرفته علیه زنان ابراز شگفتی و اندوه کرده و امیدوارند که عدالت و پاسخگویی محقق شود.
