Competitive Strategy

1. تحلیل ساختار صنعت با استفاده از پنج نیروی رقابتی

وضعیت رقابت در یک صنعت به پنج نیروی رقابتی اساسی بستگی دارد.

ساختار صنعت تعیین‌کننده سودآوری است. پنج نیرو - تهدید ورود تازه‌واردان، قدرت چانه‌زنی تأمین‌کنندگان، قدرت چانه‌زنی خریداران، تهدید محصولات جایگزین، و رقابت میان شرکت‌های موجود - چشم‌انداز رقابتی را شکل می‌دهند. با تحلیل این نیروها، شرکت‌ها می‌توانند پتانسیل سودآوری صنعت را ارزیابی کرده و فرصت‌هایی برای بهبود موقعیت خود شناسایی کنند.

• تهدید ورود تازه‌واردان: بستگی به موانع ورود مانند صرفه‌جویی‌های مقیاس، تمایز محصول، نیازهای سرمایه‌ای و سیاست‌های دولتی دارد
• قدرت چانه‌زنی تأمین‌کنندگان: تحت تأثیر تمرکز تأمین‌کنندگان، اهمیت حجم برای تأمین‌کننده و تمایز ورودی‌ها
• قدرت چانه‌زنی خریداران: تحت تأثیر تمرکز خریداران، اطلاعات خریداران و حساسیت به قیمت
• تهدید جایگزین‌ها: تعیین‌شده توسط عملکرد نسبی قیمت جایگزین‌ها و هزینه‌های تغییر
• رقابت میان شرکت‌های موجود: تشدید شده توسط نرخ رشد صنعت، هزینه‌های ثابت و موانع خروج

درک این نیروها به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا استراتژی‌هایی توسعه دهند که از ساختار صنعت بهره‌برداری کنند یا آن را به نفع خود تغییر دهند.

2. انتخاب یک استراتژی رقابتی عمومی: رهبری هزینه، تمایز، یا تمرکز

شرکت‌ها گاهی می‌توانند بیش از یک رویکرد را به عنوان هدف اصلی خود دنبال کنند، هرچند این به ندرت ممکن است.

انتخاب یک جهت‌گیری استراتژیک واضح. شرکت‌ها باید یکی از سه استراتژی عمومی را برای دستیابی به مزیت رقابتی انتخاب کنند: رهبری هزینه، تمایز، یا تمرکز. هر استراتژی نیازمند مجموعه‌ای متمایز از ترتیبات سازمانی و منابع است.

• رهبری هزینه: دستیابی به کمترین هزینه‌ها در صنعت از طریق صرفه‌جویی‌های مقیاس، فناوری اختصاصی و دسترسی ترجیحی به مواد اولیه
• تمایز: ارائه محصولات یا خدمات منحصر به فردی که توسط مشتریان ارزش‌گذاری می‌شود و امکان قیمت‌گذاری ممتاز را فراهم می‌کند
• تمرکز: هدف‌گیری یک بخش خاص از بازار یا خط محصول، با استفاده از رویکرد رهبری هزینه یا تمایز

تلاش برای دنبال کردن چندین استراتژی به طور همزمان اغلب منجر به گیر افتادن شرکت در "میانه" بدون مزیت رقابتی می‌شود. با این حال، در موارد نادر، یک شرکت ممکن است با موفقیت بیش از یک رویکرد را اجرا کند، معمولاً از طریق واحدهای تجاری جداگانه یا شرایط استثنایی.

3. درک رقبا از طریق تحلیل جامع اهداف، فرضیات و قابلیت‌های آن‌ها

تحلیل پیچیده رقبا برای پاسخ به سوالاتی مانند "با چه کسی باید در صنعت مبارزه کنیم و با چه ترتیبی از حرکات؟" ضروری است.

ایجاد پروفایل رقبا. یک تحلیل جامع رقبا شامل بررسی چهار مؤلفه کلیدی است: اهداف آینده، استراتژی فعلی، فرضیات و قابلیت‌ها. این چارچوب به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا حرکات و واکنش‌های احتمالی رقبا به تغییرات صنعت را پیش‌بینی کنند.

• اهداف آینده: تحلیل اهداف مالی، جاه‌طلبی‌های سهم بازار و اهداف سازمانی گسترده‌تر
• استراتژی فعلی: ارزیابی نحوه رقابت فعلی رقیب در بازار
• فرضیات: شناسایی باورهای رقبا درباره خود و صنعت
• قابلیت‌ها: ارزیابی نقاط قوت و ضعف در حوزه‌های عملکردی مختلف

با ترکیب این اطلاعات، شرکت‌ها می‌توانند پروفایل واکنش رقبا را توسعه دهند و پیش‌بینی کنند که رقبا چگونه به حرکات استراتژیک و تغییرات صنعت واکنش نشان خواهند داد. این درک برای تدوین استراتژی‌های رقابتی مؤثر و شناسایی فرصت‌ها برای پیشی گرفتن از رقبا حیاتی است.

4. شناسایی و تفسیر سیگنال‌های بازار برای پیش‌بینی حرکات رقابتی

سیگنال‌های بازار وسایل غیرمستقیم ارتباط در بازار هستند و بیشتر، اگر نه همه، رفتارهای رقیب می‌تواند اطلاعاتی را ارائه دهد که می‌تواند در تحلیل رقبا و تدوین استراتژی کمک کند.

رمزگشایی از نیت‌های رقابتی. سیگنال‌های بازار اقداماتی از سوی رقبا هستند که نشانه‌های غیرمستقیمی از انگیزه‌ها، اهداف یا وضعیت داخلی آن‌ها ارائه می‌دهند. با شناسایی و تفسیر دقیق این سیگنال‌ها، شرکت‌ها می‌توانند بینش‌های ارزشمندی درباره استراتژی‌ها و حرکات احتمالی رقبا کسب کنند.

انواع سیگنال‌های بازار:

• اعلامیه‌های قبلی حرکات
• بحث‌های عمومی درباره شرایط صنعت
• توضیحات رقبا درباره اقدامات خود
• انحراف از رفتار گذشته یا هنجارهای صنعت
• پاسخ‌های متقابل

تفسیر سیگنال‌ها نیازمند درک عمیق از زمینه صنعت و وضعیت رقبا است. تمایز بین سیگنال‌های واقعی و بلوف‌های احتمالی که برای گمراه کردن رقبا طراحی شده‌اند، حیاتی است. تفسیر مؤثر سیگنال‌ها می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا تهدیدات رقابتی را پیش‌بینی کنند، فرصت‌ها را شناسایی کنند و تصمیمات استراتژیک آگاهانه‌تری بگیرند.

5. توسعه استراتژی‌ها برای محیط‌های صنعتی مختلف: پراکنده، نوظهور، بالغ و رو به زوال

تکامل صنعت از نظر استراتژیک مهم است زیرا تکامل، البته، تغییراتی در منابع ساختاری رقابت به همراه دارد.

انطباق با چرخه‌های عمر صنعت. محیط‌های صنعتی مختلف نیازمند رویکردهای استراتژیک متمایزی هستند. شرکت‌ها باید ویژگی‌های مرحله صنعت خود را شناسایی کرده و استراتژی‌های خود را بر این اساس تنظیم کنند.

استراتژی‌ها برای محیط‌های صنعتی مختلف:

• صنایع پراکنده: دنبال کردن ادغام، افزایش خدمات ارزش افزوده، یا تمرکز بر یک بخش خاص از بازار
• صنایع نوظهور: شکل‌دهی به ساختار صنعت، تأثیرگذاری بر استانداردها و ایجاد موقعیت‌های قوی در بازار
• صنایع بالغ: تأکید بر کارایی هزینه، نوآوری محصول و تقسیم‌بندی بازار
• صنایع رو به زوال: در نظر گرفتن برداشت، استراتژی‌های نیچ یا رهبری بازار

هر مرحله چالش‌ها و فرصت‌های منحصر به فردی را ارائه می‌دهد. در صنایع پراکنده، شرکت‌ها ممکن است به دنبال صرفه‌جویی‌های مقیاس یا دامنه باشند. صنایع نوظهور اغلب نیازمند سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه در تحقیق و توسعه و بازاریابی برای ایجاد حضور در بازار هستند. صنایع بالغ معمولاً شامل رقابت شدید است که نیازمند کنترل هزینه و تمایز است. صنایع رو به زوال ممکن است نیازمند تصمیمات دشواری درباره واگذاری یا بازپوزیشنینگ باشند.

6. تصمیم‌گیری آگاهانه درباره یکپارچگی عمودی و گسترش ظرفیت

جوهره تصمیم‌گیری درباره یکپارچگی عمودی نه محاسبه مالی خود بلکه اعدادی است که به عنوان مواد خام برای محاسبه خدمت می‌کنند.

ارزیابی پیامدهای استراتژیک. تصمیمات یکپارچگی عمودی و گسترش ظرفیت پیامدهای گسترده‌ای برای موقعیت رقابتی یک شرکت دارند. این تصمیمات باید بر اساس تحلیل جامع از مزایا و هزینه‌های استراتژیک، نه فقط محاسبات مالی، اتخاذ شوند.

عوامل مورد نظر در یکپارچگی عمودی:

• صرفه‌جویی‌های یکپارچگی
• وابستگی تکنولوژیکی
• تأمین یا تقاضای تضمین‌شده
• جبران قدرت چانه‌زنی تأمین‌کنندگان یا خریداران
• توانایی افزایش تمایز

ملاحظات گسترش ظرفیت:

• زمان‌بندی نسبت به رشد صنعت
• تأثیر بر تعادل عرضه و تقاضای صنعت
• پتانسیل برای پیش‌گیری یا بازدارندگی از گسترش رقبا

هر دو یکپارچگی عمودی و گسترش ظرفیت می‌توانند به طور قابل توجهی ساختار صنعت و پویایی رقابتی را تغییر دهند. شرکت‌ها باید به دقت مزایای بالقوه را در برابر ریسک‌ها و هزینه‌ها بسنجند و پیامدهای استراتژیک بلندمدت را به جای سودهای مالی کوتاه‌مدت در نظر بگیرند.

7. ارزیابی فرصت‌های ورود به کسب‌وکارهای جدید

انتخاب اینکه به کدام صنعت نوظهور وارد شویم به نتیجه یک تمرین پیش‌بینی مانند آنچه در بالا توصیف شد بستگی دارد.

ارزیابی جذابیت ورود. ورود به کسب‌وکارهای جدید می‌تواند استراتژی قدرتمندی برای رشد و تنوع باشد، اما نیازمند تحلیل دقیق از جذابیت صنعت و توانایی شرکت برای رقابت موفقیت‌آمیز است.

ملاحظات کلیدی برای ارزیابی فرصت‌های ورود:

• جذابیت ساختاری صنعت (با استفاده از تحلیل پنج نیرو)
• موانع ورود و انتظار تلافی از سوی شرکت‌های موجود
• منابع و قابلیت‌های شرکت نسبت به نیازهای ورود
• پتانسیل برای ایجاد مزیت رقابتی در صنعت جدید
• هم‌افزایی با کسب‌وکارهای موجود

استراتژی‌های ورود ممکن است شامل توسعه داخلی، خرید یا مشارکت‌های مشترک باشد. انتخاب بستگی به فوریت ورود، قابلیت‌های شرکت و ماهیت صنعت هدف دارد. ورود موفقیت‌آمیز اغلب نیازمند درک واضحی از عوامل کلیدی موفقیت صنعت و توانایی ارائه نقاط قوت یا منابع منحصر به فردی است که می‌تواند مزیت رقابتی پایدار ایجاد کند.

آخرین به‌روزرسانی:: August 11, 2024