نکات کلیدی
1. وعده‌های جهانی‌سازی برای بسیاری محقق نشده است
منتقدان جهانی‌سازی کشورهای غربی را به ریاکاری متهم می‌کنند و این منتقدان حق دارند.
وعده‌های شکسته. قرار بود جهانی‌سازی رفاه بی‌سابقه‌ای را برای کشورهای در حال توسعه به ارمغان بیاورد، اما واقعیت اغلب ناامیدکننده بوده است. در حالی که تجارت جهانی به طور چشمگیری افزایش یافته است، اما مزایا به طور یکنواخت توزیع نشده‌اند. بسیاری از کشورهای در حال توسعه شاهد افزایش نرخ فقر و گسترش نابرابری بوده‌اند.
ریاکاری در سیاست‌های تجاری. کشورهای غربی کشورهای در حال توسعه را به باز کردن بازارهایشان ترغیب کرده‌اند، در حالی که سیاست‌های حمایتی برای صنایع حساس خود، به ویژه کشاورزی، حفظ کرده‌اند. این امر مانع از رقابت عادلانه بسیاری از کشورهای فقیر در بازارهای جهانی و بهره‌مندی از مزایای وعده داده شده تجارت آزاد شده است.
زمین بازی نابرابر. قوانین جهانی‌سازی عمدتاً توسط و برای منافع کشورهای توسعه‌یافته و شرکت‌های چندملیتی نوشته شده است. این منجر به:
- توافقات تجاری ناعادلانه
- قوانین مالکیت فکری که به نفع شرکت‌های بزرگ داروسازی است و دسترسی به داروهای مقرون به صرفه را محدود می‌کند
- مقررات‌زدایی مالی که کشورهای در حال توسعه را در برابر بحران‌های اقتصادی آسیب‌پذیر کرده است
2. سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول بحران‌های اقتصادی در کشورهای در حال توسعه را تشدید کرد
برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول نه تنها نتوانستند وضعیت را تثبیت کنند، بلکه در بسیاری از موارد اوضاع را بدتر کردند، به ویژه برای فقرا.
رویکرد یکسان برای همه. صندوق بین‌المللی پول اغلب مجموعه‌ای از سیاست‌ها را بدون توجه به شرایط خاص هر کشور تجویز می‌کرد:
- تدابیر ریاضتی (کاهش هزینه‌های دولتی)
- نرخ‌های بهره بالا
- خصوصی‌سازی سریع شرکت‌های دولتی
- حذف یارانه‌ها و کنترل قیمت‌ها
اثرات انقباضی. این سیاست‌ها اغلب رکودهای اقتصادی را عمیق‌تر می‌کردند به جای اینکه به بهبود کمک کنند:
- نرخ‌های بهره بالا کسب‌وکارها را نابود و بیکاری را افزایش داد
- کاهش هزینه‌های دولتی تقاضا را در اقتصادهای ضعیف کاهش داد
- حذف یارانه‌ها بر کالاهای اساسی به طور نامتناسبی به فقرا آسیب رساند
فقدان حمایت‌های اجتماعی. صندوق بین‌المللی پول عمدتاً بر شاخص‌های کلان اقتصادی تمرکز داشت و به هزینه‌های اجتماعی سیاست‌های خود توجه کافی نمی‌کرد. این منجر به افزایش فقر، نابرابری و ناآرامی‌های اجتماعی در بسیاری از کشورهایی شد که تحت برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول بودند.
3. آزادسازی تجارت و مقررات‌زدایی بازار سرمایه پیامدهای ناخواسته‌ای داشت
وادار کردن یک کشور در حال توسعه به باز کردن خود به روی محصولات وارداتی که با محصولات تولید شده توسط برخی از صنایع آن رقابت می‌کنند، صنایعی که به طور خطرناکی در برابر رقابت با صنایع همتای قوی‌تر در کشورهای دیگر آسیب‌پذیر بودند، می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری داشته باشد—از نظر اجتماعی و اقتصادی.
آزادسازی زودهنگام تجارت. بسیاری از کشورهای در حال توسعه تحت فشار قرار گرفتند تا بازارهای خود را به سرعت باز کنند قبل از اینکه صنایع داخلی آن‌ها آماده رقابت جهانی باشند. این منجر به:
- نابودی صنایع محلی
- از دست رفتن شغل‌ها در بخش‌های تولید و کشاورزی
- افزایش ناپایداری اقتصادی
خطرات مقررات‌زدایی بازار سرمایه. صندوق بین‌المللی پول برای حرکت آزاد سرمایه در مرزها فشار آورد، اما این امر کشورهای در حال توسعه را در معرض جریان‌های ناپایدار "پول داغ" قرار داد:
- ورود ناگهانی سرمایه حباب‌های دارایی ایجاد کرد
- خروج سریع سرمایه در زمان بحران‌ها اقتصادها را ویران کرد
- کشورها در برابر حملات سفته‌بازانه به ارزهای خود آسیب‌پذیرتر شدند
ریسک‌های نامتقارن. در حالی که کشورهای توسعه‌یافته ظرفیت نهادی برای مدیریت این ریسک‌ها داشتند، کشورهای در حال توسعه اغلب فاقد:
- سیستم‌های قوی نظارتی مالی
- اقتصادهای متنوع برای جذب شوک‌ها
- ذخایر کافی ارز خارجی
4. بحران مالی آسیای شرقی نقص‌های رویکرد صندوق بین‌المللی پول را آشکار کرد
برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول—با تمام شرایط و با تمام پول‌هایشان—شکست خوردند. آن‌ها قرار بود سقوط نرخ‌های ارز را متوقف کنند؛ اما این نرخ‌ها همچنان سقوط کردند، بدون اینکه بازارها به سختی توجهی کنند که صندوق بین‌المللی پول "به کمک آمده است."
تشخیص نادرست مشکل. صندوق بین‌المللی پول بحران آسیای شرقی را به گونه‌ای درمان کرد که گویی ناشی از هزینه‌های بیش از حد دولت و سیاست پولی سست است، در حالی که در واقع علل ریشه‌ای متفاوت بودند:
- وام‌گیری کوتاه‌مدت بیش از حد توسط شرکت‌های خصوصی
- ضعف در مقررات بخش مالی
- اثرات سرایت از حملات سفته‌بازانه به ارزها
سیاست‌های معکوس. درمان‌های تجویز شده توسط صندوق بین‌المللی پول اغلب بحران را بدتر کردند:
- اصرار بر حفظ نرخ‌های ارز بیش از حد ارزش‌گذاری شده
- افزایش شدید نرخ‌های بهره که شرکت‌ها را ورشکست کرد
- تعطیلی اجباری بانک‌ها که وحشت ایجاد کرد
- ریاضت مالی که رکودها را عمیق‌تر کرد
نادیده گرفتن جایگزین‌ها. کشورهایی که از نسخه‌های صندوق بین‌المللی پول منحرف شدند اغلب بهتر عمل کردند:
- کنترل‌های سرمایه مالزی به تثبیت اقتصاد آن کمک کرد
- رویکرد تدریجی‌تر کره جنوبی به بازسازی موفق‌تر بود
- حفظ کنترل‌های سرمایه چین آن را از بدترین اثرات مصون نگه داشت
5. گذار روسیه به سرمایه‌داری به درستی مدیریت نشد
برای اکثریت کسانی که در اتحاد جماهیر شوروی سابق زندگی می‌کنند، زندگی اقتصادی تحت سرمایه‌داری حتی بدتر از آن چیزی بوده است که رهبران کمونیست قدیمی گفته بودند.
رویکرد "شوک درمانی". گذار سریع روسیه به اقتصاد بازار، که توسط مشاوران غربی و صندوق بین‌المللی پول توصیه شد، به نتایج فاجعه‌باری منجر شد:
- فروپاشی تولید صنعتی
- افزایش شدید فقر و نابرابری
- ایجاد طبقه کوچکی از الیگارش‌ها که دارایی‌های دولتی را تصاحب کردند
خلأ نهادی. برچیدن سیستم قدیمی شوروی بدون ایجاد نهادهای جدید کافی منجر به:
- فساد و جرم و جنایت گسترده
- حقوق مالکیت ضعیف و اجرای قراردادها
- بازارهای مالی ناکارآمد
نادیده گرفتن هزینه‌های اجتماعی. تمرکز بر خصوصی‌سازی سریع و تثبیت اقتصاد کلان تأثیر انسانی گذار را نادیده گرفت:
- بیکاری افزایش یافت زیرا شرکت‌های دولتی بسته شدند
- شبکه‌های ایمنی اجتماعی برچیده شدند
- امید به زندگی به شدت کاهش یافت
6. اصلاح نهادهای اقتصادی جهانی برای توسعه عادلانه ضروری است
در پس مشکلات صندوق بین‌المللی پول و سایر نهادهای اقتصادی بین‌المللی، مشکل حکمرانی نهفته است: چه کسی تصمیم می‌گیرد که آن‌ها چه کاری انجام دهند.
کسری دموکراتیک. صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی تحت سلطه کشورهای توسعه‌یافته، به ویژه ایالات متحده هستند:
- قدرت رأی‌گیری بر اساس اندازه اقتصادی است، نه جمعیت
- موقعیت‌های رهبری توسط نامزدهای ایالات متحده و اروپا پر می‌شود
- فرآیندهای تصمیم‌گیری فاقد شفافیت هستند
تمرکز محدود. این نهادها اغلب منافع بازارهای مالی و شرکت‌های چندملیتی را بر اهداف توسعه گسترده‌تر اولویت می‌دهند:
- تأکید بر کنترل تورم بر اشتغال و رشد
- فشار برای سیاست‌هایی که به نفع سرمایه‌گذاران خارجی است بر ذینفعان محلی
- نادیده گرفتن نگرانی‌های زیست‌محیطی و اجتماعی
نیاز به اصلاحات. برای ترویج جهانی‌سازی عادلانه‌تر، اصلاحات باید شامل شود:
- نمایندگی متنوع‌تر در نهادهای تصمیم‌گیری
- شفافیت و پاسخگویی بیشتر
- گسترش مأموریت‌ها برای پرداختن به فقر، نابرابری و پایداری
7. رویکردهای جایگزین به جهانی‌سازی می‌توانند رفاه مشترک را ترویج کنند
استراتژی‌های جایگزین وجود دارند—استراتژی‌هایی که نه تنها در تأکیدات بلکه حتی در سیاست‌ها متفاوت هستند؛ استراتژی‌هایی، به عنوان مثال، که شامل اصلاحات ارضی هستند اما شامل مقررات‌زدایی بازار سرمایه نیستند، که سیاست‌های رقابتی را قبل از خصوصی‌سازی فراهم می‌کنند، که اطمینان می‌دهند ایجاد شغل همراه با آزادسازی تجارت است.
اصلاحات تدریجی و متوالی. کشورهای در حال توسعه موفق مانند چین رویکردی سنجیده‌تر به آزادسازی اقتصادی اتخاذ کرده‌اند:
- آزمایش با اصلاحات بازار در بخش‌ها یا مناطق خاص
- حفظ برخی کنترل‌های سرمایه در حالی که به تدریج به تجارت باز می‌شوند
- تقویت نهادهای داخلی قبل از آزادسازی کامل
سیاست صنعتی فعال. دولت‌ها می‌توانند نقش مثبتی در ترویج توسعه ایفا کنند:
- حمایت هدفمند از صنایع نوظهور
- سرمایه‌گذاری در آموزش و زیرساخت‌ها
- ترویج یادگیری و نوآوری تکنولوژیکی
حمایت‌های اجتماعی. اطمینان از اینکه مزایای جهانی‌سازی به طور گسترده‌ای به اشتراک گذاشته می‌شود:
- حفظ شبکه‌های ایمنی در طول گذارهای اقتصادی
- سرمایه‌گذاری در بهداشت عمومی و آموزش
- ترویج حقوق کار و استانداردهای زیست‌محیطی
مالکیت دموکراتیک. اجازه دادن به کشورها برای انتخاب مسیرهای توسعه خود:
- احترام به فضای سیاستی برای کشورهای در حال توسعه
- تشویق مشارکت گسترده در تصمیم‌گیری اقتصادی
- به رسمیت شناختن اینکه هیچ رویکرد یکسانی برای توسعه وجود ندارد
آخرین به‌روزرسانی::
FAQ
What's Globalization and Its Discontents Revisited about?
- Critique of Globalization: The book critiques how globalization has been managed, highlighting that it has favored corporations and the wealthy, leaving many workers worse off.
- Spread of Discontent: Stiglitz discusses how dissatisfaction with globalization has moved from developing countries to the middle and lower classes in advanced economies, especially during the Trump era.
- Call for Reform: The author proposes reforms for equitable globalization, focusing on shared prosperity and improved global governance to distribute benefits more evenly.
Why should I read Globalization and Its Discontents Revisited?
- Insightful Analysis: Nobel laureate Joseph E. Stiglitz offers a well-researched critique of globalization, making complex economic concepts accessible.
- Current Relevance: The book addresses issues like populism and protectionism, making it pertinent to today's political climate.
- Proposed Solutions: Readers gain insights into potential reforms to make globalization work for everyone, crucial for understanding future economic policies.
What are the key takeaways of Globalization and Its Discontents Revisited?
- Failures of Globalization: Globalization has not delivered on its promises of shared prosperity, with many feeling left behind as inequality rises.
- Need for Better Governance: Stiglitz advocates for improved global governance structures that ensure fair and equitable international economic policies.
- Reform Agenda: The author outlines a comprehensive reform agenda to ensure globalization benefits all citizens, including policies for social protection and economic stability.
What are the best quotes from Globalization and Its Discontents Revisited and what do they mean?
- “The failures of globalization were not inevitable.”: Stiglitz argues that poor management and policy choices, not globalization itself, have led to negative outcomes.
- “Globalization has played a central role, even if there were other important forces at play.”: While globalization is significant, other factors like technology also contribute to economic changes.
- “We must see the failures of globalization in part as arising from deficiencies in the governance of globalization.”: This emphasizes the need for better governance and accountability in international economic institutions.
How does [Author] define the "New Protectionism"?
- Response to Discontent: The New Protectionism refers to populist leaders exploiting public discontent with globalization by advocating protectionist policies.
- Economic Consequences: These measures can lead to higher consumer prices and reduced economic growth, ultimately harming the workers they aim to protect.
- Political Implications: Stiglitz warns that this can exacerbate societal divisions, framing debates as "us" versus "them" instead of addressing root causes.
What is the Washington Consensus as discussed in Globalization and Its Discontents Revisited?
- Definition: The Washington Consensus is a set of economic policy prescriptions emphasizing fiscal austerity, privatization, and market liberalization.
- Criticism: Stiglitz critiques it for being overly simplistic and not accounting for individual countries' unique circumstances, often increasing poverty and inequality.
- Call for Alternatives: The book advocates for a nuanced approach that considers social and political factors, promoting inclusive growth.
How does Globalization and Its Discontents Revisited address the role of the IMF?
- Political Motivations: Stiglitz argues that IMF lending decisions are often politically motivated, leading to inconsistent and unfair treatment of countries.
- Failures of Conditionality: The conditions attached to IMF loans can be inappropriate, leading to social unrest and economic instability.
- Need for Reform: Stiglitz calls for a reevaluation of the IMF's role, advocating for policies prioritizing social welfare and sustainable development.
What solutions does Stiglitz propose for equitable globalization?
- Reforming Global Governance: Stiglitz advocates for a restructured system that includes voices from developing countries and prioritizes social justice.
- Social Protection Policies: He emphasizes robust social safety nets to support those adversely affected by globalization.
- Inclusive Economic Policies: The author calls for policies promoting shared prosperity, such as progressive taxation and investment in education and health.
How does Globalization and Its Discontents Revisited address the issue of inequality?
- Growing Disparities: Globalization has contributed to rising inequality, with benefits accruing primarily to the top 1%.
- Policy Failures: The lack of countervailing measures to share globalization's gains has exacerbated disparities, leading to discontent.
- Need for Reform: Addressing inequality requires reforming trade agreements, enhancing social protections, and ensuring fair taxation.
What role do global institutions like the IMF and World Bank play in globalization?
- Policy Imposition: Stiglitz critiques these institutions for imposing neoliberal policies prioritizing market liberalization over social welfare.
- Lack of Accountability: These institutions are often unaccountable to affected populations, resulting in policies not reflecting ordinary citizens' needs.
- Call for Change: The book advocates for reforming these institutions to serve all countries' interests, particularly marginalized ones.
What are the implications of globalization for developing countries as outlined in Globalization and Its Discontents Revisited?
- Vulnerability to Shocks: Developing countries are more vulnerable to external economic shocks due to reliance on exports and foreign investment.
- Need for Tailored Policies: Stiglitz emphasizes the importance of local knowledge and context in shaping effective development strategies.
- Potential for Growth: Despite challenges, globalization can offer growth opportunities if managed equitably.
What are the future prospects for globalization as discussed in Globalization and Its Discontents Revisited?
- Need for Reform: Significant reforms are necessary for sustainable globalization, addressing inequities and failures to prevent backlash.
- Emerging Multipolar World: The shift towards a multipolar world with emerging economies like China and India could lead to more balanced globalization.
- Hope for Fairer Globalization: Stiglitz remains hopeful for a fairer globalization, advocating for a collaborative approach prioritizing social justice.
نقد و بررسی
کتاب جهانی‌سازی و نارضایتی‌های آن نوشته‌ی جوزف استیگلیتز به بررسی انتقادی سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در کشورهای در حال توسعه می‌پردازد. منتقدان این کتاب را آموزنده و روشنگر دانسته و دیدگاه داخلی استیگلیتز و توضیحات واضح او از مسائل پیچیده اقتصادی را ستوده‌اند. بسیاری تحلیل او از بحران مالی آسیا و گذار روسیه به سرمایه‌داری را تحسین کرده‌اند. برخی منتقدان احساس کردند که کتاب بیش از حد بر انتقاد از صندوق بین‌المللی پول متمرکز شده و محتوای به‌روزرسانی‌شده‌ای ندارد. به‌طور کلی، خوانندگان این کتاب را منبعی ارزشمند برای درک نهادهای اقتصادی جهانی و تأثیرات آن‌ها می‌دانند.
Similar Books
درباره نویسنده
Other books by Joseph E. Stiglitz
