نکات کلیدی
۱. فقدان دانش ریشه‌ی اصلی فلاکت است
بدون دانش، هوش از دست می‌رود، بدون هوش اخلاق نابود می‌شود و بدون اخلاق، تمام پویایی از بین می‌رود!
فولِه معتقد است که علت بنیادین رنج کشاورزان شودرا، فقدان عمدی دانش است. این نادانی موجب از دست رفتن هوش می‌شود که به نوبه‌ی خود اخلاق و پویایی را فرسایش می‌دهد. بدون این ویژگی‌ها، کشاورزان جایگاه اقتصادی خود را از دست داده و در فلاکت فرو می‌روند.
براهمنان کنترل دانش را در دست دارند. متن بیان می‌کند که براهمنان در طول تاریخ با استفاده از متون خودخواهانه‌ای مانند مانوسامهیتا، آموزش را برای شودراها و آتی‌شودراها ممنوع کرده‌اند. این کنترل دانش، تسلط آنان را حفظ کرده و نادانی کشاورزان را دائمی ساخته است، به گونه‌ای که آن‌ها هدف آسانی برای استثمار شده‌اند.
پیامدهای نادانی. این نادانی تحمیلی مانع از آن می‌شود که کشاورزان حقوق خود را بشناسند، امور مالی خود را مدیریت کنند، فنون بهتر کشاورزی را به کار گیرند یا در حکومت و جامعه به طور مؤثر شرکت کنند. آن‌ها در برابر دستکاری‌های مذهبی و استثمار اقتصادی آسیب‌پذیر باقی می‌مانند و وضعیت فلاکت‌بارشان ادامه می‌یابد.
۲. براهمنان به طور سیستماتیک کشاورزان را از طریق دین استثمار می‌کنند
نویسندگان متون مقدس آریایی و زیرک براهمنی چنان ماهرانه کشاورز را در دین خودخواهانه‌شان گرفتار کرده‌اند که از پیش از تولدش، هنگامی که مادرش عادت ماهانه می‌شود و مراسم گربه‌دهن انجام می‌گیرد، تا هنگام مرگش، چیزهای مختلفی از او غارت می‌شود.
استثمار در چرخه زندگی. براهمنان برای هر مرحله از زندگی کشاورز، از لقاح تا مرگ و پس از آن، مناسک مذهبی ترتیب داده‌اند تا به بهانه‌های مختلف پول، غذا و کالا از او بگیرند. این مناسک که اغلب بر پایه ترس از بداقبالی یا وعده‌های فضیلت استوارند، منابع اندک کشاورز را تخلیه می‌کنند.
نمونه‌هایی از غارت مذهبی:
- دریافت هزینه برای مراسم دوران بارداری، تولد و مرگ (شراهدها)
- مطالبه دکشینا (هزینه) برای دعاها، برکت‌ها و زیارت معابد
- برگزاری ضیافت‌های براهمنی که کشاورزان غذا فراهم می‌کنند اما فقط باقی‌مانده‌ها را دریافت می‌کنند
- استثمار کشاورزان در جشن‌ها، زیارت‌ها (یاتراها) و کسوف‌ها
حفظ کنترل. این نظام مذهبی نه تنها ثروت را استخراج می‌کند بلکه اقتدار براهمنان را تقویت کرده و کشاورز را خرافی و وابسته نگه می‌دارد. کشاورزان به پرستش بت‌ها، گاوها و مارها، باور به ارواح و جادو و اعتماد به شمن‌ها به جای پزشکان آموزش داده می‌شوند که منابعشان را هدر داده و جانشان را به خطر می‌اندازد.
۳. ادارات دولتی تحت سلطه براهمنان کشاورزان را غارت می‌کنند
چون مأموران سفیدپوست دولت بیشتر در تجمل غرق‌اند، وقت کافی برای بررسی شرایط واقعی کشاورزان ندارند و به همین دلیل بیشتر ادارات دولتی تحت سلطه کارمندان براهمنی است.
بی‌توجهی و همدستی. فولِه از مأموران سفیدپوست دولت بریتانیا به دلیل تنبلی و دنبال کردن تجمل انتقاد می‌کند که باعث غفلت آن‌ها از شرایط واقعی کشاورزان شده است. این بی‌توجهی اجازه می‌دهد کارمندان براهمنی ادارات دولتی را در دست گرفته و بدون کنترل کشاورزان نادان را استثمار کنند.
کنترل براهمنان در ادارات:
- کارمندان براهمنی اسناد دادگاه و اظهارات را به نفع رشوه‌دهندگان دستکاری می‌کنند.
- اختلافات بین کشاورزان بر سر زمین و حق‌آبه را تحریک می‌کنند.
- پرونده‌ها را به تأخیر می‌اندازند و کشاورزان بی‌سواد را که نمی‌توانند سیستم را درک کنند، اذیت می‌کنند.
- مدارک جعلی می‌سازند و در احکام نفوذ می‌کنند تا کشاورزان را جریمه یا محکوم کنند.
استثمار از طریق سیستم. این سلطه تضمین می‌کند که کشاورزان در وصول مالیات، اختلافات حقوقی و دسترسی به منابعی مانند آب با بی‌عدالتی مواجه شوند. حتی قوانین یا سیاست‌های خیرخواهانه نیز توسط کارمندان براهمنی به نفع خودشان تحریف می‌شود و کشاورز را بی‌پول و بی‌پناه می‌گذارد.
۴. تسلط تاریخی: آریایی‌ها شودراهای بومی را به بردگی گرفتند
پس از گذشت زمان طولانی، وقتی دیگر نمی‌توانستند از میوه‌های جنگل نزدیک شهر زنده بمانند، به شکار و ماهی‌گیری روی آوردند و وقتی آن هم کافی نبود، شروع به کشاورزی کردند که بسیار مفید بود.
روایت تهاجم آریایی. فولِه شرح تاریخی ارائه می‌دهد که براهمنان آریایی، که از ایران آمده بودند، به هند حمله کرده و مردم بومی را که داسیوس، آستیکس و راکشاسا نامیده می‌شدند، تحت سلطه درآوردند. او معتقد است که آریایی‌های فاتح بازماندگان را به بردگی گرفتند که بعدها شودراها و آتی‌شودراها شدند.
ایجاد نظام طبقاتی. براهمنان آریایی سپس نظام طبقاتی سختی ایجاد کردند و قوانین خودخواهانه‌ای مانند آنچه در مانوسامهیتا آمده بود نوشتند تا تسلط خود را حفظ کرده و شودراها را در بندگی دائمی نگه دارند. این قوانین آموزش، مالکیت زمین و حتی تماس با براهمنان یا مردگانشان را برای شودراها ممنوع کرد.
سرکوب فرهنگ بومی. آریایی‌ها دولت‌های جمهوری مردم بومی را نابود کردند و تاریخ و فرهنگ آن‌ها را سرکوب نمودند. فولِه معتقد است داسیوس‌ها در اصل قدرتمند و مرفه بودند، اما شکست و بردگی‌شان توسط آریایی‌ها به وضعیت فعلی‌شان انجامید.
۵. کشاورزان زیر بار مالیات، بدهی و بی‌توجهی خرد می‌شوند
دولت ترسو و انگلیسی ما اجازه داده این رسوم ادامه یابد و هزاران روپیه برای آن هزینه می‌کند که از مالیات عرق و تلاش صادقانه کشاورز جمع‌آوری می‌شود.
افزایش بار مالیاتی. فولِه استدلال می‌کند که دولت بریتانیا برای پرداخت حقوق و مستمری‌های بالای کارمندان اروپایی و براهمنی، مالیات‌ها را بر کشاورزان افزایش می‌دهد. این مالیات‌ها، از جمله درآمد زمین و وجوه محلی برای آموزش (که به کشاورزان نمی‌رسد)، آن‌ها را به بدهی می‌کشاند.
چرخه بدهی. کشاورزان که قادر به پرداخت مالیات یا هزینه‌های کشاورزی نیستند، از پول‌داران براهمنی و ماروادی قرض می‌گیرند. این پول‌داران با حساب‌های جعلی و نفوذ در دادگاه‌های تحت سلطه براهمنی، زمین و دارایی‌های کشاورزان را مصادره می‌کنند و آن‌ها را بی‌چیز می‌گذارند.
کمبود حمایت. با وجود جمع‌آوری مالیات، دولت حمایت‌های ضروری مانند آبیاری، حفاظت از حیوانات وحشی یا کمک در زمان خشکسالی را فراهم نمی‌کند. این بی‌توجهی همراه با بار بدهی و استثمار مذهبی، کشاورز را در وضعیتی ناامیدانه و بی‌پناه قرار می‌دهد.
۶. شرایط زندگی فلاکت‌بار کشاورز
کشاورز اینجاست که زمینش را شخم می‌زند، هشت گاو نر را کنترل می‌کند و گاوآهن را در زمینی پر از علف خشک و تیز هل می‌دهد، برهنه و پابرهنه، با تکه‌ای پارچه بر سر و کیسه کوچکی تنباکو به کمر؛ و اینجا سرباز سفیدپوست است، شلوار پوشیده، کت قرمز روی پیراهن، کلاه نقره‌دوزی شده و چکمه‌های چرمی نرم بر پا، کمربند چرمی به کمر و تفنگی بر دوش، که صبح یا عصر ساعتی در زمین بادخیز رژه می‌رود.
فقر شدید. فولِه به طور زنده زندگی لوکس سربازان اروپایی و کارمندان براهمنی را در برابر فقر شدید کشاورزان قرار می‌دهد. کشاورزان و خانواده‌هایشان در خانه‌های فرسوده و غیربهداشتی زندگی می‌کنند، لباس‌های پاره می‌پوشند و اغلب غذای کافی ندارند و با غلات خشن، ریشه‌ها یا حتی هسته‌های انبه زنده می‌مانند.
کار سخت و تغذیه نامناسب. کشاورزان در شرایط سخت روز و شب کار می‌کنند، اغلب بدون ابزار یا دام مناسب، و با وعده‌های غذایی اندک مانند بخاری با نمک یا چاتنی زندگی می‌کنند. این تغذیه ضعیف و کار مداوم به بیماری منجر می‌شود و دسترسی کمی به دارو یا پزشک دارند.
کمبود امکانات اولیه. خانه‌هایشان فاقد تهویه، آب تمیز و بهداشت است که باعث شیوع بیماری می‌شود. با وجود اینکه پایه ثروت کشور از طریق کار و مالیات آن‌هاست، از امکانات و کرامت اولیه محروم‌اند و در شرایطی بدتر از حیوانات زندگی می‌کنند.
۷. شودراهای تحصیل‌کرده از جامعه خود حمایت نمی‌کنند
اما این هفت و نیم فرزند دهان خود را درباره اینکه کارمندان براهمنی دولت چگونه روابط قبیله‌ای نادان آن‌ها را نابود می‌کنند، می‌بندند، زیرا بیشتر ادارات دولتی تحت سلطه براهمنان است و آن‌ها با براهمنان دوست می‌شوند و علیه دولت در انجمن‌ها و جلساتی که براهمنان تشکیل داده‌اند، سخن می‌گویند.
همگون‌سازی و خیانت. فولِه از شودراهای معدودی که تحصیل کرده و در دولت استخدام شده‌اند انتقاد می‌کند که به جای کمک به هم‌قبیله‌های نادان خود، با براهمنان دوست شده، روش‌های آن‌ها را پذیرفته و درباره استثمار کشاورزان سکوت می‌کنند.
ترس از براهمنان. این شودراهای تحصیل‌کرده از دست دادن شغل یا طرد اجتماعی توسط براهمنان می‌ترسند اگر علیه استثمار سخن بگویند یا بیش از حد با اعضای کم‌بخت قبیله خود ارتباط داشته باشند. حتی در انجمن‌های تحت رهبری براهمنان شرکت می‌کنند که دولت را نقد می‌کنند اما به وضعیت کشاورزان بی‌توجه‌اند.
از دست دادن هویت. با اولویت دادن به پیشرفت شخصی و جلب پذیرش از طبقه غالب، این شودراهای تحصیل‌کرده جامعه خود را رها کرده و از دانش و موقعیت خود برای حمایت از آموزش و حقوق کشاورزان استفاده نمی‌کنند و چرخه نادانی و استثمار را ادامه می‌دهند.
۸. براهمنان ریاکارانه وحدت را تبلیغ می‌کنند در حالی که نابرابری را حفظ می‌کنند
اکنون از این نصیحت توخالی روشن است که هدف آن‌ها تنها فریب کشاورز با وعده‌های دروغین پیشرفت و ارتقا است.
فراخوان‌های دروغین برای وحدت. فولِه ریاکاری براهمنان را که با کاهش نفوذشان به دلیل گرویدن به مسیحیت، ناگهان برای وحدت همه طبقات از جمله شودراها، پارسی‌ها و مسلمانان فراخوان می‌دهند، افشا می‌کند. او این را ترفندی زیرکانه برای حفظ تسلطشان می‌داند.
ادامه تبعیض. با وجود فراخوان‌های وحدت، براهمنان به تبعیض طبقاتی ادامه می‌دهند، از هم‌غذا شدن یا ازدواج با شودراها خودداری می‌کنند، دسترسی آن‌ها به معابد را منع کرده و آن‌ها را ناپاک می‌دانند. حتی نسبت به سایر براهمنان (مانند دِشاست‌ها) تبعیض قائل می‌شوند تا زمانی که به نفعشان باشد (مانند پشوها با کونکاناست‌ها).
انگیزه‌های خودخواهانه. فولِه تأکید می‌کند که براهمنان تنها زمانی به دنبال وحدت هستند که به نفع خودشان باشد، مانند مواجهه با تهدیدهای خارجی (مانند مسلمانان یا مسیحیان) یا وقتی منابع درآمد سنتی‌شان از کشاورزان خشک می‌شود. هدف واقعی آن‌ها پیشرفت واقعی برای همه نیست بلکه حفظ موقعیت ممتاز خود است.
۹. دولت باید آموزش و نمایندگی کشاورزان را در اولویت قرار دهد
بنابراین دولت چندوجهی ما باید متناسب با مالیات‌هایی که جمع‌آوری می‌کند، وجوه محلی و سایر منابع، تمام مدارس ماراثی و انگلیسی روستاها را ببندد و با مهربانی به کشاورز بنگرد، مدرسه‌ای برای تربیت معلم از میان خود کشاورزان تأسیس کند، و در هر تالوک از وجوه محلی برای تأمین غذا، لباس و کتاب کودکان کشاورزان هزینه کند و مدارس شبانه‌روزی برای آن‌ها راه‌اندازی نماید.
آموزش به عنوان راه رهایی. فولِه معتقد است آموزش تنها راه رهایی کشاورزان از حیله و نادانی براهمنان است. او از نظام آموزشی کنونی که تحت سلطه براهمنان است و به کشاورزان نمی‌رسد، انتقاد می‌کند.
اصلاحات پیشنهادی آموزشی:
- تعطیلی مدارس موجود روستایی که توسط براهمنان اداره می‌شود.
- تأسیس مدارس ویژه کودکان کشاورزان با معلمانی از طبقات کشاورز.
- تأمین رایگان غذا، لباس و کتاب در مدارس شبانه‌روزی با بودجه مالیات‌های محلی.
- اجباری کردن آموزش تا سن معین.
- ارائه مشوق‌هایی مانند تضمین موقعیت پاتیل برای کشاورزان تحصیل‌کرده.
نمایندگی در دولت. برای مقابله با سلطه براهمنان و تضمین عدالت، فولِه پیشنهاد می‌کند تعداد براهمنان در مشاغل دولتی متناسب با جمعیتشان محدود شود و افراد واجد شرایط از طبقات کشاورز به سمت‌هایی مانند ماملدار و سایر ادارات منصوب گردند.
۱۰. اصلاحات عملی برای بهبود کشاورزی ضروری است
دولت خیرخواه باید همه کشاورزان را آموزش دهد و تا زمانی که آن‌ها به اندازه کافی بالغ شوند که بتوانند مانند کشاورزان اروپایی از ماشین‌آلات برای امور معمول مزرعه استفاده کنند، همه سفیدپوستان و مسلمانان باید به جای کشتن گاو و گاومیش، بز و گوسفند ذبح کنند؛ یا دام وارد کنند و در اینجا ذبح و مصرف نمایند، زیرا در غیر این صورت دام کافی برای مزارع و کود و سایر کودهای آلی فراهم نخواهد شد و نه کشاورز و نه دولت سودی نخواهند برد.
حفاظت از منابع حیاتی. فولِه تدابیر عملی برای بهبود کشاورزی و وضعیت کشاورز پیشنهاد می‌کند. اهمیت دام برای کشاورزی و کود را برجسته کرده و از دولت می‌خواهد ذبح گاو و گاومیش توسط اروپایی‌ها و مسلمانان را کاهش دهد و منابع جایگزین گوشت فراهم کند.
زیرساخت و مدیریت منابع:
- ساخت سدها و بندهای کوچک با نیروی سربازان و پلیس برای حفظ آب و افزایش حاصلخیزی خاک.
- احداث دریاچه‌ها و نگهداری سیستم‌های آبیاری با تأمین به موقع آب و نرخ‌های معقول.
- بازگرداندن مراتع روستایی که در جنگل‌های دولتی گنجانده شده و اجازه جمع‌آوری رسوب برای کود به کشاورزان.
- لغو اداره جنگل‌داری سرکوبگر.
مشوق‌ها و حمایت‌ها. فولِه برگزاری مسابقات سالانه و اهدای جوایز برای بهترین روش‌های کشاورزی را برای تشویق بهبود پیشنهاد می‌کند. همچنین آموزش کشاورزان در مهارت‌های مرتبط مانند آهنگری و نجاری و اعزام آن‌ها به خارج برای یادگیری فنون مدرن کشاورزی را توصیه می‌کند. در نهایت، خواستار حفاظت محصولات از حیوانات وحشی و جبران خسارات کشاورزان است.
آخرین به‌روزرسانی::
FAQ
1. What is "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule about?
- Exposé of Shudra Oppression: The book is a scathing critique of the social, economic, and religious exploitation of Shudra (and Atishudra) farmers in colonial Maharashtra, primarily by Brahmins and the British colonial administration.
- Analysis of Caste and Power: Phule examines how the varna system, especially Brahmin dominance, has historically disenfranchised and impoverished the majority of cultivators.
- Call for Reform: The text combines historical analysis, social commentary, and practical suggestions for improving the condition of Shudra farmers, advocating for education, representation, and social justice.
- Blend of Genres: The book mixes polemic, satire, personal narrative, and dialogue, making it both a political treatise and a social document.
2. Why should I read "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule?
- Foundational Anti-Caste Text: It is a seminal work in anti-caste literature and a cornerstone of Dalit and Bahujan thought in India.
- Historical Insight: The book provides a rare, first-hand account of the lived realities of Shudra farmers under both Brahminical and colonial rule in the late 19th century.
- Relevance to Social Justice: Phule’s analysis of systemic oppression, education, and social mobility remains relevant to contemporary discussions on caste, class, and social reform.
- Influence on Indian Reform Movements: Understanding this book is key to grasping the roots of the Satyashodhak Samaj and later social justice movements in India.
3. What are the key takeaways from "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule?
- Caste as Systemic Oppression: The varna system, especially Brahminical dominance, is shown as a deliberate mechanism to keep Shudras uneducated and impoverished.
- Religion as a Tool of Exploitation: Phule details how religious rituals and customs are manipulated by Brahmins to extract wealth and labor from Shudra farmers.
- Colonial Complicity: The British administration is criticized for perpetuating Brahmin dominance in government jobs and neglecting the real needs of the cultivators.
- Education as Liberation: Phule advocates for education led by and for Shudras as the primary means to break the cycle of oppression.
- Practical Reforms: The book ends with concrete suggestions for government policy, including proportional representation, agricultural reform, and the dismantling of caste-based hierarchies.
4. How does Jotirao Govindrao Phule define and critique the varna system in "Cultivator’s Whipcord"?
- Two-Group Division: Phule sees Maharashtrian Hindu society as divided into Brahmins and Shudratishudras, with the former systematically oppressing the latter.
- Historical Construction: He argues that the varna system is not divinely ordained but a historical construct designed to benefit Brahmins at the expense of others.
- Religious Justification: The book exposes how Brahminical texts like Manusmriti are used to legitimize social and economic exploitation.
- Call for Dismantling: Phule calls for the complete rejection of Brahminical authority and the creation of a more just, knowledge-based society.
5. What are the main arguments against Brahminical dominance in "Cultivator’s Whipcord"?
- Monopoly on Knowledge: Brahmins are accused of denying education to Shudras, ensuring their perpetual subjugation.
- Economic Exploitation: Through religious rituals, festivals, and government jobs, Brahmins extract wealth from farmers while providing little in return.
- Social Segregation: Phule highlights the hypocrisy of Brahmins who refuse to eat or intermarry with Shudras but have no qualms exploiting them.
- Manipulation of Power: The book details how Brahmins use their positions in administration and religion to maintain control and suppress dissent.
6. How does "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule describe the condition of Shudra farmers?
- Extreme Poverty: Shudra farmers are depicted as living in squalor, lacking basic necessities like food, clothing, and shelter.
- Debt and Dispossession: The text describes a cycle of debt, loss of land, and social humiliation, exacerbated by moneylenders and corrupt officials.
- Lack of Education: Generations of Shudra farmers remain illiterate due to systemic barriers and active discouragement from Brahmin teachers and administrators.
- Social Degradation: The book provides vivid, detailed descriptions of the daily indignities and hardships faced by Shudra families.
7. What solutions and reforms does Jotirao Govindrao Phule propose in "Cultivator’s Whipcord"?
- Proportional Representation: Phule advocates for government jobs to be distributed according to the population, reducing Brahmin monopoly.
- Shudra-Led Education: He calls for schools run by and for Shudras, with practical curricula relevant to their lives and work.
- Agricultural Improvements: Suggestions include better irrigation, access to cattle, and government support for modern farming techniques.
- Legal and Social Reforms: Phule urges laws against child marriage, enforced widowhood, and polygamy, as well as the reduction of government salaries and pensions to free up resources for the poor.
8. How does "Cultivator’s Whipcord" analyze the role of the British colonial government in the oppression of Shudra farmers?
- Negligence and Complicity: The British are criticized for being indifferent to the plight of farmers and for allowing Brahmin dominance in administration.
- Taxation and Economic Policies: Colonial policies are shown to increase the burden on farmers through taxes, local funds, and excise duties.
- Failure in Education: The British are faulted for not ensuring meaningful education for Shudra children, instead perpetuating Brahmin control over schools.
- Superficial Reforms: Phule argues that government commissions and inquiries often consult only Brahmins, ignoring the voices and needs of the actual cultivators.
9. What is the significance of education in "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule?
- Key to Liberation: Education is presented as the primary means for Shudras to achieve social and economic emancipation.
- Critique of Brahmin Teachers: Phule argues that Brahmin teachers in village schools have no real interest in educating Shudra children and often sabotage their progress.
- Call for Shudra Teachers: He proposes the establishment of teacher-training schools for Shudras, ensuring that education is relevant and accessible.
- Broader Social Impact: Phule links education to the breakdown of superstition, the improvement of agriculture, and the development of self-respect among Shudras.
10. How does "Cultivator’s Whipcord" address the issues of child marriage and enforced widowhood?
- Gendered Oppression: Phule extends his critique of Brahminism to include its impact on women, especially through child marriage and the harsh treatment of widows.
- Support for Reform: He supports legal measures to prohibit child marriage and advocates for the right of widows to remarry.
- Personal Involvement: Phule describes his own efforts to support Brahmin widows, including the establishment of a foundling home.
- Intersectional Analysis: The book recognizes that all women, regardless of caste, are oppressed under the Brahminical system and should be included in the struggle for justice.
11. What are the most important concepts and terms explained in "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule?
- Shudra and Atishudra: Refers to the oppressed castes, primarily cultivators and laborers, who are the focus of Phule’s advocacy.
- Bhat-Brahmin: A term used for Brahmins, especially those involved in religious and administrative exploitation.
- Dasya: The condition of slavery or servitude imposed on Shudras.
- Satyashodhak Samaj: The "Truth-Seeker Society" founded by Phule to promote social equality and challenge Brahminical dominance.
- Whipcord (Asud): Symbolizes the tool of awakening and resistance for cultivators against their oppressors.
12. What are the best quotes from "Cultivator’s Whipcord" by Jotirao Govindrao Phule and what do they mean?
- "Without knowledge, intelligence was lost, without intelligence morality was lost and without morality was lost all dynamism! Without dynamism money was lost and without money the Shudras sank. All this misery was caused by the lack of knowledge."
- This quote encapsulates Phule’s belief that ignorance, enforced by the Brahminical system, is the root cause of Shudra suffering.
- "Because of an artificial and tyrannical religion, and because almost all the government departments are dominated by Brahmins, and because the European workers are lazy, the Shudra farmers are ill-treated by the Brahmin workers."
- Phule identifies the combined forces of religious manipulation and administrative neglect as the sources of oppression.
- "If the learned Arya Bhat-Brahmins really wish to unite the people of this country and take the nation ahead, then first they must first drown their cruel religion..."
- This quote calls for the complete rejection of Brahminical
نقد و بررسی
کتاب «گولامگیری» به‌خاطر نقدی قوی و نافذ بر نظام کاستی و سلطه برهمن‌ها در هند بسیار مورد تحسین قرار گرفته است. خوانندگان از استدلال‌های منطقی، تحلیل‌های تاریخی و تعهد نویسنده به اصلاحات اجتماعی استقبال می‌کنند. بسیاری این اثر را نقطه عطفی در ادبیات ضد کاستی می‌دانند و آن را با آثار امبیدکار مقایسه می‌کنند. این کتاب به‌خاطر افشای دستکاری‌های مذهبی و حمایت از آموزش و حقوق زنان ارزشمند شمرده می‌شود. اگرچه برخی سبک نگارش آن را ضعیف می‌دانند، اغلب منتقدان بر اهمیت ماندگار و تأثیرگذار بودن آن در فهم جامعه و تاریخ هند تأکید دارند.
