نکات کلیدی
1. شناسایی نشانه‌های یک رابطه سوءاستفاده‌آمیز
یک رابطه تنها در صورتی سوءاستفاده‌آمیز است که شامل خشونت فیزیکی باشد.
سوءاستفاده اشکال مختلفی دارد. خشونت فیزیکی تنها یک جنبه از سوءاستفاده است. سوءاستفاده عاطفی، کلامی، جنسی و مالی به همان اندازه آسیب‌زا هستند. روابط سوءاستفاده‌آمیز با ویژگی‌های زیر شناخته می‌شوند:
- دینامیک قدرت و کنترل
- الگوهای چرخه‌ای تنش، انفجار و آشتی
- فرسایش عزت‌نفس و استقلال
- انزوا از دوستان و خانواده
- ترس و راه رفتن روی تخم‌مرغ‌ها
نشانه‌های خاص شامل:
- حسادت و مالکیت افراطی
- رفتار کنترل‌کننده (مالی، برنامه‌ها، زندگی اجتماعی)
- تحقیر و توهین کلامی
- تهدید و ارعاب
- سرزنش قربانی برای سوءاستفاده
2. اولویت‌بندی ایمنی هنگام ترک شریک سوءاستفاده‌گر
هفتاد و پنج درصد از حملات خانگی گزارش‌شده به نهادهای اجرای قانون پس از جدایی زوج‌ها رخ داده است.
ترک می‌تواند خطر را افزایش دهد. خطرناک‌ترین زمان برای قربانی سوءاستفاده زمانی است که قصد ترک یا پس از ترک رابطه را دارد. سوءاستفاده‌گران اغلب خشونت را برای بازپس‌گیری کنترل افزایش می‌دهند. ایمنی را با:
- ایجاد یک برنامه فرار دقیق
- آماده‌سازی یک کیف اضطراری با ملزومات
- اطلاع‌رسانی به دوستان/خانواده مورد اعتماد از برنامه‌هایتان
- تغییر قفل‌ها و روال‌ها پس از ترک
- دریافت حکم منع در صورت لزوم
- استفاده از پناهگاه‌ها و خطوط تلفن خشونت خانگی
دسترسی سوءاستفاده‌گر به سلاح‌ها، سابقه تعقیب و تهدید به آسیب رساندن به شما یا عزیزانتان را در نظر بگیرید. به غریزه‌های خود درباره خطر احتمالی اعتماد کنید.
3. درک ریشه‌های فرهنگی خشونت خانگی
جامعه پیام می‌دهد که برای پسران طبیعی‌تر است که فیزیکی، رقابتی و پرخاشگر باشند.
سوءاستفاده از هنجارهای فرهنگی ناشی می‌شود. انتظارات و کلیشه‌های اجتماعی درباره نقش‌های جنسیتی به محیطی مساعد برای خشونت خانگی کمک می‌کند. عوامل کلیدی شامل:
- ایده‌آل‌های مردانه از تسلط و کنترل
- کلیشه‌های زنانه از انفعال و مراقبت
- پذیرش پرخاشگری مردانه به عنوان امری عادی
- شیء‌سازی زنان
- باور به اینکه مسائل رابطه باید خصوصی بمانند
در حالی که این عوامل فرهنگی سوءاستفاده را توجیه نمی‌کنند، درک آن‌ها می‌تواند به بازماندگان کمک کند تا بفهمند که سوءاستفاده تقصیر آن‌ها نبوده است. همچنین نیاز به تغییرات گسترده‌تر اجتماعی برای جلوگیری از خشونت خانگی را برجسته می‌کند.
4. بهبود از سوءاستفاده جنسی در روابط صمیمی
اگر در یک رابطه صمیمی بودید، واقعاً تجاوز نیست.
سوءاستفاده جنسی توسط شرکا واقعی و آسیب‌زا است. خشونت جنسی شریک صمیمی اغلب کم‌اهمیت یا انکار می‌شود، اما این یک شکل جدی از سوءاستفاده با تأثیرات ماندگار است. نکات کلیدی:
- اجبار یا زور جنسی در روابط تجاوز است
- اثرات می‌تواند شامل PTSD، افسردگی و اختلال عملکرد جنسی باشد
- بهبود شامل پذیرش این است که سوءاستفاده تقصیر شما نبوده است
- بازپس‌گیری جنسیت و خودمختاری بدنی شما ممکن است
بازماندگان ممکن است در روابط آینده با صمیمیت مشکل داشته باشند. حمایت حرفه‌ای و پیوستن به گروه‌های بازماندگان می‌تواند به فرآیند بهبود کمک کند.
5. بازسازی عزت‌نفس و بازپس‌گیری هویت
برای مدت طولانی فکر می‌کردم که شایسته تمام چیزهای بدی هستم که برایم اتفاق می‌افتاد. مردم همیشه به من می‌گویند که شایسته بهتر هستم، اما هنوز هم باور کردن آن برایم سخت است.
بازسازی حس خود. سوءاستفاده‌گران به طور سیستماتیک عزت‌نفس قربانیان خود را برای حفظ کنترل فرسایش می‌دهند. بازپس‌گیری هویت و ارزش خود برای بهبود ضروری است. مراحل شامل:
- شناسایی گفتار منفی ناشی از سوءاستفاده
- به چالش کشیدن و جایگزینی آن افکار
- ارتباط مجدد با علایق و اهداف قبل از سوءاستفاده
- تعیین و دستیابی به اهداف شخصی کوچک
- تمرین خودمهربانی و مراقبت از خود
لیستی از ویژگی‌ها و دستاوردهای مثبت خود تهیه کنید. خود را با افرادی که ارزش شما را تأیید می‌کنند احاطه کنید. برای کار بر روی باورهای عمیق درباره خود، به درمان فکر کنید.
6. مدیریت احساسات پیچیده پس از سوءاستفاده
همه به من می‌گویند که هیچ کار اشتباهی نکرده‌ام. فکر می‌کنم می‌دانم که این درست است. هنوز هم احساس می‌کنم که به نوعی تقصیر من بود. احساس می‌کنم که به خودم و به همه اطرافیانم آسیب رسانده‌ام.
آشفتگی احساسی طبیعی است. بازماندگان اغلب پس از ترک یک رابطه سوءاستفاده‌آمیز طیفی از احساسات شدید و متناقض را تجربه می‌کنند. احساسات رایج شامل:
- گناه و شرم
- خشم و عصبانیت
- افسردگی و اضطراب
- غم و اندوه
- ترس و هوشیاری بیش از حد
- بی‌حسی یا غرق شدن احساسی
این احساسات می‌توانند گیج‌کننده و ناراحت‌کننده باشند. به یاد داشته باشید که آن‌ها پاسخی طبیعی به تروما هستند. به خود اجازه دهید بدون قضاوت احساس کنید. استراتژی‌های مقابله‌ای سالم مانند نوشتن، ورزش و ذهن‌آگاهی می‌توانند به پردازش این احساسات کمک کنند.
7. تصمیم‌گیری آگاهانه درباره آشتی
خانواده‌ام فکر می‌کردند که دیوانه‌ام وقتی گفتم که به فکر بازگشت هستم. آن‌ها عصبانی بودند. حتی با من صحبت نکردند.
وسوسه بازگشت رایج است. بسیاری از بازماندگان در مقطعی به بازگشت به سوءاستفاده‌گر خود فکر می‌کنند. این تمایل ناشی از:
- تنهایی و ترس از تنها ماندن
- ناامنی مالی
- فشار از سوی خانواده یا انتظارات فرهنگی
- دستکاری و وعده‌های تغییر از سوی سوءاستفاده‌گر
- پیوند تروما و ماهیت چرخه‌ای سوءاستفاده
اگر به آشتی فکر می‌کنید:
- تکمیل برنامه مداخله سوءاستفاده‌گر را الزامی کنید
- به دنبال تغییرات رفتاری ملموس باشید، نه فقط وعده‌ها
- استقلال و شبکه حمایتی خود را حفظ کنید
- یک برنامه ایمنی در صورت از سرگیری سوءاستفاده داشته باشید
- به غریزه‌های خود اعتماد کنید اگر احساس خطر می‌کنید
در نهایت، ایمنی و رفاه خود را در هر تصمیمی اولویت دهید.
8. حفاظت و حمایت از کودکان تحت تأثیر خشونت خانگی
او هرگز با کودکان خشونت نداشت. آن‌ها پدرشان را دوست داشتند. نمی‌خواستم کودکان بدون پدر بزرگ شوند.
کودکان به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرند. شاهد بودن خشونت خانگی، حتی بدون سوءاستفاده مستقیم، می‌تواند کودکان را دچار تروما کند. اثرات ممکن است شامل:
- اضطراب، افسردگی و علائم PTSD
- مشکلات رفتاری و پرخاشگری
- دشواری در مدرسه و روابط
- افزایش خطر قربانی یا سوءاستفاده‌گر شدن در بزرگسالی
برای حمایت از کودکان:
- ایمنی و ثبات آن‌ها را تضمین کنید
- سوءاستفاده را به روش‌های مناسب سن توضیح دهید
- به آن‌ها اطمینان دهید که سوءاستفاده تقصیر آن‌ها نبوده است
- روال‌ها را حفظ کنید و حمایت احساسی ارائه دهید
- به مشاوره برای کودکان فکر کنید
در موقعیت‌های حضانت، ایمنی و رفاه کودکان را بر حقوق والدین سوءاستفاده‌گر اولویت دهید.
9. ایجاد استقلال مالی و قانونی
پس از ترک، احساس می‌کردم که یک روح گمشده‌ام؛ شغلی نداشتم، اعتباری نداشتم، نمی‌دانستم چگونه زنده بمانم.
استقلال عملی امکان ترک را فراهم می‌کند. کنترل مالی یک تاکتیک رایج سوءاستفاده است. بازپس‌گیری استقلال نیازمند رسیدگی به نگرانی‌های عملی است:
- تأمین مسکن و نیازهای اساسی
- دریافت کمک حقوقی برای طلاق، حضانت و غیره
- ایجاد حساب‌های بانکی و اعتبار جداگانه
- توسعه مهارت‌های شغلی و جستجوی اشتغال
- درخواست کمک‌های عمومی در صورت نیاز
منابع برای بازماندگان:
- پناهگاه‌ها و گروه‌های حمایت از خشونت خانگی
- کلینیک‌های کمک حقوقی تخصصی در موارد سوءاستفاده
- برنامه‌های آموزش شغلی و تحصیلی
- دوره‌های سواد مالی
- برنامه‌های کمک دولتی
اجازه ندهید ترس‌های مالی شما را گرفتار نگه دارد. منابعی برای کمک به شما در بازسازی وجود دارد.
10. جستجوی کمک حرفه‌ای و حمایت برای بهبود
اگر نمی‌توانید مشکلات خود را به تنهایی مدیریت کنید، باید چیزی به شدت اشتباه باشد.
دریافت کمک نشانه قدرت است. حمایت حرفه‌ای می‌تواند در بهبود از سوءاستفاده حیاتی باشد. درمان می‌تواند به شما کمک کند:
- پردازش تروما و مدیریت علائم PTSD
- توسعه مکانیزم‌های مقابله‌ای سالم
- بازسازی عزت‌نفس و تعیین مرزها
- مدیریت هم‌والدی با سوءاستفاده‌گر
- تصمیم‌گیری درباره آشتی
انواع حمایت:
- درمان فردی با یک درمانگر آگاه به تروما
- گروه‌های حمایتی برای بازماندگان خشونت خانگی
- خطوط تلفن بحران برای حمایت فوری
- درمان سوءمصرف مواد در صورت نیاز
- درمان خانوادگی برای حمایت از کودکان تحت تأثیر
به یاد داشته باشید، بهبود زمان می‌برد. با خود صبور باشید و پیروزی‌های کوچک در مسیر بهبودی خود را جشن بگیرید.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب زندگی من اکنون عمدتاً نقدهای مثبتی دریافت کرده است و خوانندگان از مفید بودن آن برای افرادی که در حال بهبودی از روابط سوءاستفاده‌آمیز هستند، تمجید کرده‌اند. بسیاری آن را تأییدکننده و بینش‌افزا یافتند و مشاوره‌ها و تمرین‌های عملی برای بهبود ارائه می‌دهد. برخی از منتقدان اشاره کردند که کتاب بیشتر بر پیشرفت به جلو تمرکز دارد تا توضیح روان‌شناسی سوءاستفاده‌گر. عده‌ای احساس کردند که کتاب بیش از حد ساده است یا انتظاراتشان را برآورده نکرده است. به‌طور کلی، خوانندگان از تأکید کتاب بر مراقبت از خود، درک احساسات رایج پس از سوءاستفاده و بازسازی زندگی خود قدردانی کردند. چندین نفر ذکر کردند که این کتاب به خوبی مکمل جلسات درمانی است.
