نکات کلیدی
1. TMS: ارتباط ذهن و بدن که باعث درد فیزیکی می‌شود
TMS با درد فیزیکی مشخص می‌شود، اما این ناراحتی حاد به‌جای ناهنجاری‌های ساختاری یا کمبود عضلانی، توسط پدیده‌های روانی ایجاد می‌شود.
ارتباط ذهن و بدن. سندرم میوزیت تنشی (TMS) وضعیتی است که در آن درد فیزیکی، معمولاً در ناحیه کمر، گردن یا شانه‌ها، به‌جای مسائل ساختاری، توسط عوامل روانی ایجاد می‌شود. این موضوع دیدگاه پزشکی سنتی را که معتقد است درد باید علت فیزیکی داشته باشد، به چالش می‌کشد.
تصورات غلط رایج. بسیاری از بیماران درد خود را به آسیب‌ها، فرآیندهای دژنراتیو یا ناهنجاری‌های مادرزادی نسبت می‌دهند. با این حال، TMS یک وضعیت خوش‌خیم است که توسط کمبود اکسیژن خفیف در عضلات و اعصاب، ناشی از احساسات سرکوب‌شده، ایجاد می‌شود. درک این ارتباط برای تشخیص و درمان صحیح ضروری است.
تأثیر گسترده. TMS بخش قابل‌توجهی از جمعیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به‌طوری‌که بیش از 80 درصد از افراد در طول زندگی خود درد کمر را تجربه می‌کنند. این "همه‌گیری" درد در 30 سال گذشته به‌طور چشمگیری افزایش یافته و میلیاردها دلار در مراقبت‌های بهداشتی و کاهش بهره‌وری هزینه داشته است.
2. روانشناسی پشت TMS: احساسات سرکوب‌شده
به‌طور خلاصه، کلمه تنش در اینجا برای اشاره به احساسات سرکوب‌شده و غیرقابل‌قبول استفاده خواهد شد.
ریشه‌های احساسی. TMS عمدتاً توسط احساسات سرکوب‌شده، به‌ویژه اضطراب و خشم، ایجاد می‌شود. این احساسات اغلب ناخودآگاه هستند و از ویژگی‌های شخصیتی مانند کمال‌گرایی، وظیفه‌شناسی و نیاز قوی به رضایت دیگران ناشی می‌شوند.
دفاع ناخودآگاه. درد به‌عنوان یک حواس‌پرتی از این احساسات ناخوشایند عمل می‌کند و به‌طور مؤثر آن‌ها را سرکوب نگه می‌دارد. این فرآیند کاملاً ناخودآگاه است و انتخاب عمدی بیمار نیست.
ویژگی‌های شخصیتی رایج:
- سخت‌کوش و مسئولیت‌پذیر
- کمال‌گرا و خودانتقادگر
- تمایل به رضایت دیگران
- دشواری در ابراز خشم
- موفقیت‌طلب با حس قوی از تعهد
3. فیزیولوژی TMS: کمبود اکسیژن در عضلات
ما فرض کرده‌ایم که در TMS سیستم خودمختار به‌طور انتخابی جریان خون را در برخی عضلات، اعصاب، تاندون‌ها و لیگامان‌ها در پاسخ به حضور احساسات سرکوب‌شده مانند اضطراب و خشم کاهش می‌دهد.
سیستم عصبی خودمختار. TMS توسط سیستم عصبی خودمختار مغز که عملکردهای بدنی غیرارادی را کنترل می‌کند، تحریک می‌شود. در پاسخ به احساسات سرکوب‌شده، جریان خون به مناطق خاصی کاهش می‌یابد و باعث کمبود اکسیژن خفیف می‌شود.
علائم کمبود اکسیژن:
- درد و اسپاسم عضلانی
- درد عصبی، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن
- درد تاندون و لیگامان
بدون آسیب ساختاری. برخلاف بسیاری از تشخیص‌های سنتی، TMS شامل آسیب واقعی به عضلات، اعصاب یا ساختارهای دیگر نمی‌شود. درد واقعی است، اما توسط تغییرات موقتی در جریان خون ایجاد می‌شود نه آسیب یا دژنراسیون.
4. به چالش کشیدن تشخیص‌های سنتی درد کمر
به تجربه من، ناهنجاری‌های ساختاری ستون فقرات به‌ندرت باعث درد کمر می‌شوند.
تشخیص بیش از حد مسائل ساختاری. بسیاری از تشخیص‌های رایج برای درد کمر، مانند دیسک‌های هرنی، تنگی کانال نخاعی یا بیماری دیسک دژنراتیو، اغلب یافته‌های تصادفی هستند نه علت واقعی درد. این ناهنجاری‌های ساختاری اغلب در افرادی که درد ندارند نیز وجود دارند.
نسبت دادن نادرست علائم. پزشکان اغلب درد را به ناهنجاری‌های قابل مشاهده در مطالعات تصویربرداری نسبت می‌دهند و منجر به درمان‌ها و جراحی‌های غیرضروری می‌شوند. این تمرکز بر مسائل ساختاری می‌تواند ترس بیماران را تقویت کرده و منجر به درد مزمن شود.
نمونه‌هایی از شرایط بیش‌تشخیص داده‌شده:
- دیسک‌های هرنی
- تنگی کانال نخاعی
- سندرم فاست
- آرتروز ستون فقرات
- اسپوندیلولیستزیس
5. درمان TMS: دانش به‌عنوان دارو
اطلاعات پنی‌سیلینی است که این اختلال را درمان می‌کند.
آموزش به‌عنوان درمان. درمان اصلی برای TMS آموزش درباره این وضعیت است. درک علت واقعی درد به بیماران اجازه می‌دهد تا چرخه ترس و اجتناب را که اغلب این وضعیت را تداوم می‌بخشد، بشکنند.
اجزای کلیدی درمان TMS:
- یادگیری درباره ارتباط ذهن و بدن
- شناخت نقش احساسات سرکوب‌شده
- درک اینکه درد ناشی از آسیب فیزیکی نیست
- پذیرش اینکه از سرگیری فعالیت‌های عادی ایمن است
شکستن چرخه درد. با شناخت درد به‌عنوان حواس‌پرتی از مسائل احساسی، بیماران می‌توانند به جای تمرکز بر علائم فیزیکی، به پرداختن به این نگرانی‌های اساسی بپردازند.
6. غلبه بر ترس و از سرگیری فعالیت فیزیکی
شاید مهم‌ترین (اما دشوارترین) کاری که بیماران باید انجام دهند، از سرگیری تمام فعالیت‌های فیزیکی، از جمله شدیدترین آن‌ها است.
ترس به‌عنوان تداوم‌دهنده. بسیاری از بیماران با درد مزمن از حرکت می‌ترسند و معتقدند که فعالیت فیزیکی باعث آسیب بیشتر می‌شود. این ترس اغلب منجر به کاهش آمادگی جسمانی و افزایش حساسیت به درد می‌شود.
بازگشت تدریجی به فعالیت. بخش مهمی از درمان TMS غلبه بر این ترس و از سرگیری فعالیت‌های فیزیکی عادی است. این فرآیند به شکستن چرخه درد کمک می‌کند و درک اینکه درد ناشی از آسیب فیزیکی نیست را تقویت می‌کند.
مراحل از سرگیری فعالیت:
- با حرکات ملایم شروع کرده و به‌تدریج شدت را افزایش دهید
- افکار ترسناک درباره حرکت را به چالش بکشید
- بر اهداف عملکردی به‌جای کاهش درد تمرکز کنید
- در فعالیت‌ها و سرگرمی‌های قبلی لذت‌بخش شرکت کنید
7. پیامدهای گسترده‌تر پزشکی ذهن و بدن
تجربه با TMS هر دو تعصب را نقض می‌کند. این اختلال یک انحراف فیزیولوژیکی خوش‌خیم (اگرچه دردناک) از بافت نرم (نه ستون فقرات) است و توسط یک فرآیند احساسی ایجاد می‌شود.
تغییر پارادایم. درک TMS دیدگاه پزشکی سنتی که ذهن و بدن را جدا می‌کند، به چالش می‌کشد. این نشان می‌دهد که احساسات می‌توانند تأثیرات عمیقی بر سلامت فیزیکی داشته باشند.
پیامدها برای شرایط دیگر. ارتباط ذهن و بدن مشاهده‌شده در TMS ممکن است پیامدهایی برای درک و درمان شرایط دیگر داشته باشد، مانند:
- اختلالات گوارشی (مانند سندرم روده تحریک‌پذیر)
- آلرژی‌ها و آسم
- برخی شرایط قلبی‌عروقی
- برخی اختلالات سیستم ایمنی
آینده پزشکی. شناخت نقش احساسات در سلامت فیزیکی می‌تواند به درمان‌های جامع‌تر و مؤثرتر برای طیف گسترده‌ای از شرایط منجر شود. این رویکرد تشویق به پرداختن به جنبه‌های فیزیکی و احساسی سلامت برای بهزیستی بهینه می‌کند.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب شفای درد کمر نظرات متفاوتی دریافت می‌کند، بسیاری آن را به عنوان تغییردهنده‌ی زندگی و معجزه‌آسا برای تسکین درد مزمن تحسین می‌کنند. خوانندگان گزارش می‌دهند که پس از خواندن کتاب و به‌کارگیری روش ذهن-بدن دکتر سارنُو، بهبود قابل توجه یا رفع کامل درد کمر را تجربه کرده‌اند. برخی منتقدان نوشتار کتاب را تکراری و قدیمی می‌دانند و به کمبود شواهد علمی اشاره می‌کنند. با این حال، داستان‌های موفقیت‌آمیز فراوانی پتانسیل کتاب را در تغییر زندگی با پرداختن به عوامل روان‌شناختی در درد مزمن برجسته می‌کنند. به طور کلی، خوانندگان آن را به عنوان جایگزینی قدرتمند برای درمان‌های متعارف برای کسانی که از درد مداوم کمر رنج می‌برند، توصیه می‌کنند.
Similar Books
