Privacy in the Age of Big Data

1. حریم خصوصی در عصر دیجیتال به طور فزاینده‌ای تحت تهدید است

حریم خصوصی برای حفاظت و حمایت از بسیاری از آزادی‌ها و مسئولیت‌هایی که در یک دموکراسی داریم، حیاتی است.

پیشرفت‌های تکنولوژیکی به طور چشمگیری توانایی جمع‌آوری، ذخیره و تحلیل داده‌های شخصی را گسترش داده‌اند. هر تعامل دیجیتالی ردی از خود به جا می‌گذارد که می‌تواند برای کسب بینش‌ها ردیابی و استخراج شود. این شامل ایمیل‌ها، جستجوهای وب، پست‌های شبکه‌های اجتماعی، خریدهای آنلاین و موارد دیگر است. جمع‌آوری داده‌های شرکتی فراگیر است و شرکت‌هایی مانند گوگل، فیس‌بوک و کارگزاران داده اطلاعات گسترده‌ای از افراد جمع‌آوری می‌کنند. این داده‌ها برای تبلیغات هدفمند و اهداف تجاری دیگر استفاده می‌شود، اغلب بدون آگاهی یا رضایت کاربران.

توانایی‌های نظارتی دولت نیز به شدت افزایش یافته است، همان‌طور که افشاگری‌های ادوارد اسنودن درباره برنامه‌های NSA نشان داد. اجرای قانون به طور فزاینده‌ای از ابزارهای دیجیتال برای نظارت بر شهروندان استفاده می‌کند، از خوانندگان پلاک خودرو تا ردیابی مکان تلفن همراه. در حالی که اغلب به دلایل امنیتی توجیه می‌شود، این نظارت نگرانی‌های عمده‌ای درباره حریم خصوصی ایجاد می‌کند. تجمیع همه این داده‌ها پروفایل‌های دقیقی از زندگی، عادات و ارتباطات افراد ایجاد می‌کند.

تهدیدات کلیدی حریم خصوصی:

• جمع‌آوری داده‌های فراگیر
• ابزارهای قدرتمند استخراج و تحلیل داده
• پایگاه‌های داده گسترده شرکتی و دولتی
• فقدان شفافیت و کنترل کاربر

2. رایانه و تلفن هوشمند شما ابزارهای نظارتی قدرتمندی هستند

رایانه شما در حال مشاهده شماست، فعالیت‌های ما را ضبط می‌کند و آن اطلاعات را ذخیره یا منتقل می‌کند تا دیگران نیز درباره ما بیاموزند.

دستگاه‌ها حاوی حسگرهایی هستند که می‌توانند مکان، حرکات و حتی داده‌های سلامتی را ردیابی کنند. دوربین‌ها و میکروفون‌ها می‌توانند از راه دور فعال شوند. ثبت کلیدها می‌تواند هر چیزی که تایپ می‌شود را ضبط کند. تاریخچه مرورگر علایق و فعالیت‌ها را نشان می‌دهد. برنامه‌ها داده‌های گسترده‌ای جمع‌آوری می‌کنند، اغلب فراتر از آنچه برای عملکرد اصلی آن‌ها لازم است. بدافزار و جاسوس‌افزار خطرات اضافی ایجاد می‌کنند و ممکن است به هکرها دسترسی کامل به دستگاه‌ها بدهند.

ذخیره‌سازی ابری و همگام‌سازی به این معناست که داده‌های شخصی اغلب روی سرورهای شرکت‌ها قرار دارند، نه فقط دستگاه‌های محلی. این امر دسترسی آسان‌تر توسط اشخاص ثالث را ممکن می‌سازد. حتی زمانی که دستگاه‌ها ایمن هستند، ترافیک شبکه می‌تواند رهگیری شود. وای‌فای عمومی به ویژه خطرناک است. کاربران اغلب نمی‌دانند که دستگاه‌هایشان چقدر داده جمع‌آوری و منتقل می‌کنند.

آسیب‌پذیری‌های کلیدی دستگاه:

• دوربین‌ها و میکروفون‌ها
• ردیابی مکان
• ثبت کلیدها
• جمع‌آوری داده‌های برنامه
• ذخیره‌سازی/همگام‌سازی ابری
• رهگیری شبکه

3. نظارت دولتی در سال‌های اخیر به شدت گسترش یافته است

ارزش هر قطعه اطلاعاتی تنها زمانی مشخص می‌شود که بتوانید آن را با چیزی که در آینده می‌رسد، متصل کنید. . . . از آنجا که نمی‌توانید نقاطی را که ندارید متصل کنید، ما را به حالتی سوق می‌دهد که اساساً سعی می‌کنیم همه چیز را جمع‌آوری کنیم و برای همیشه نگه داریم.

برنامه‌های جمع‌آوری داده‌های انبوه توسط آژانس‌های اطلاعاتی مانند NSA هدفشان جمع‌آوری هرچه بیشتر داده‌ها برای استفاده احتمالی در آینده است. این شامل متادیتا درباره تماس‌های تلفنی، ایمیل‌ها، مرور وب و موارد دیگر است. نظارت بدون حکم رایج‌تر شده است و آژانس‌ها از خلأهای قانونی بهره‌برداری می‌کنند. دادگاه FISA نظارت واقعی کمی ارائه می‌دهد. برنامه‌های جاسوسی داخلی از زمان 11 سپتامبر به شدت گسترش یافته‌اند و خطوط بین اطلاعات خارجی و نظارت بر شهروندان را محو کرده‌اند.

اجرای قانون محلی به طور فزاینده‌ای از فناوری‌های نظارتی مانند استینگ‌ری‌ها، خوانندگان پلاک خودرو و تشخیص چهره استفاده می‌کند. اشتراک‌گذاری داده‌ها بین آژانس‌ها دامنه نظارت را تقویت می‌کند. نظامی‌سازی پلیس ابزارهای نظارتی پیشرفته‌تری را به ادارات محلی آورده است. پنهان‌کاری و فقدان شفافیت باعث می‌شود که عموم مردم از گستره کامل نظارت دولتی آگاه نباشند.

برنامه‌های کلیدی نظارت دولتی:

• جمع‌آوری داده‌های انبوه NSA
• شنود بدون حکم
• ردیاب‌های تلفن همراه استینگ‌ری
• سیستم‌های تشخیص چهره
• خوانندگان پلاک خودرو
• مراکز هم‌افزایی برای اشتراک‌گذاری داده‌ها

4. داده‌های بیومتریک و DNA خطرات منحصر به فردی برای حریم خصوصی ایجاد می‌کنند

اگر یک تصویر به اندازه هزار کلمه ارزش دارد، افزودن صدا به تصویر حتی بهتر است. تقریباً همه رایانه‌های شخصی مدرن دارای میکروفون هستند.

شناسه‌های بیومتریک مانند اثر انگشت، هندسه چهره و اسکن عنبیه به طور فزاینده‌ای برای احراز هویت و شناسایی استفاده می‌شوند. برخلاف گذرواژه‌ها، بیومتریک‌ها در صورت به خطر افتادن نمی‌توانند تغییر کنند. استفاده از آن‌ها در فضاهای عمومی امکان ردیابی حرکات افراد را فراهم می‌کند. پایگاه‌های داده DNA در حال رشد هستند و اجرای قانون و شرکت‌هایی مانند 23andMe داده‌های ژنتیکی را جمع‌آوری می‌کنند. این اطلاعات حساس پیش‌بینی‌های سلامتی و ارتباطات خانوادگی را فاش می‌کند.

فناوری تشخیص چهره در دوربین‌های نظارتی به طور فزاینده‌ای رایج می‌شود و امکان ردیابی خودکار در فضاهای عمومی را فراهم می‌کند. برخی کشورها در حال ساخت پایگاه‌های داده بیومتریک گسترده‌ای از شهروندان هستند. تشخیص صدا امکان شناسایی گویندگان در مکالمات ضبط شده را فراهم می‌کند. تحلیل گام می‌تواند افراد را با الگوی راه رفتنشان شناسایی کند. با بهبود هوش مصنوعی، نشانگرهای بیومتریک ظریف‌تری ممکن است قابل تشخیص باشند.

فناوری‌های کلیدی بیومتریک:

• اسکن اثر انگشت
• تشخیص چهره
• اسکن عنبیه/شبکیه
• تشخیص صدا
• پروفایل DNA
• تحلیل گام

5. دستگاه‌های خانه هوشمند راه‌های جدیدی برای تجاوز به حریم خصوصی ایجاد می‌کنند

امروزه خانه‌های معمولی ممکن است شامل رایانه‌ها، تلفن‌های هوشمند و لوازم خانگی متصل به خدمات اینترنتی باشند که چراغ‌ها، گرمایش و موارد دیگر را کنترل می‌کنند.

دستگاه‌های متصل به اینترنت مانند بلندگوهای هوشمند، دوربین‌ها، ترموستات‌ها و لوازم خانگی می‌توانند داده‌های گسترده‌ای درباره زندگی خانگی جمع‌آوری کنند. میکروفون‌های همیشه روشن در دستگاه‌هایی مانند آمازون اکو نگرانی‌هایی درباره استراق سمع ایجاد می‌کنند. تلویزیون‌های هوشمند می‌توانند عادات تماشا را ردیابی کرده و حتی مکالمات را ضبط کنند. سیستم‌های اتوماسیون خانگی گزارش‌های دقیقی از روال‌های روزانه ایجاد می‌کنند. کنتورهای هوشمند برق داده‌های دقیق‌تری درباره الگوهای مصرف انرژی ارائه می‌دهند.

امنیت ضعیف در بسیاری از دستگاه‌های IoT آن‌ها را در برابر هک آسیب‌پذیر می‌کند. بات‌نت‌های دستگاه‌های به خطر افتاده در حملات سایبری استفاده شده‌اند. دسترسی اشخاص ثالث به داده‌های خانه هوشمند توسط تولیدکنندگان دستگاه، توسعه‌دهندگان برنامه و دیگران سوالاتی درباره چگونگی استفاده از این داده‌های صمیمی ایجاد می‌کند. اجرای قانون به طور فزاینده‌ای به دنبال داده‌های خانه هوشمند برای تحقیقات است. "اینترنت اشیاء" سطح حمله برای تجاوزات احتمالی به حریم خصوصی را به شدت گسترش می‌دهد.

خطرات کلیدی حریم خصوصی خانه هوشمند:

• میکروفون‌ها/دوربین‌های همیشه روشن
• ردیابی رفتار دقیق
• امنیت ضعیف IoT
• دسترسی داده‌های اشخاص ثالث
• درخواست‌های اجرای قانون برای داده‌ها

6. ردیابی مکان امکان نظارت بی‌سابقه‌ای بر حرکات را فراهم می‌کند

تلفن هوشمند شما بیشتر از شما درباره جایی که هفته گذشته بودید به یاد می‌آورد و یک مطالعه علمی اخیر این را ثابت می‌کند.

GPS در تلفن‌های هوشمند امکان ردیابی مداوم مکان کاربران را فراهم می‌کند. داده‌های برج سلولی منبع دیگری از اطلاعات مکان ارائه می‌دهد. بی‌کون‌های بلوتوث در فروشگاه‌ها می‌توانند حرکات خریداران را ردیابی کنند. خوانندگان پلاک خودرو مکان وسایل نقلیه را ثبت می‌کنند. کارت‌های حمل و نقل عمومی گزارش‌های سفر ایجاد می‌کنند. چک‌این‌های شبکه‌های اجتماعی مکان را پخش می‌کنند. هنگامی که این داده‌ها تجمیع می‌شوند، الگوهای دقیقی از حرکات و ارتباطات افراد را فاش می‌کنند.

ژئوفنسینگ امکان اعلان‌های خودکار را هنگامی که کسی وارد یا خارج از یک منطقه تعریف شده می‌شود، فراهم می‌کند. دستگاه‌های استینگ‌ری که توسط اجرای قانون استفاده می‌شوند می‌توانند تلفن‌های همراه را ردیابی کنند. دوربین‌های نظارتی با تشخیص چهره امکان ردیابی خودکار در فضاهای عمومی را فراهم می‌کنند. ردیاب‌های تناسب اندام و ساعت‌های هوشمند داده‌های مکان حتی دقیق‌تری ارائه می‌دهند. این ردیابی مکان فراگیر امکان نظارت بی‌سابقه‌ای بر حرکات و فعالیت‌های شهروندان را فراهم می‌کند.

روش‌های کلیدی ردیابی مکان:

• GPS تلفن هوشمند
• مثلث‌بندی برج سلولی
• بی‌کون‌های بلوتوث
• خوانندگان پلاک خودرو
• گزارش‌های کارت حمل و نقل
• چک‌این‌های شبکه‌های اجتماعی
• دوربین‌های تشخیص چهره

7. داده‌های بزرگ و هوش مصنوعی نگرانی‌های حریم خصوصی را تقویت می‌کنند

گوگل، فیس‌بوک و توییتر به شدت در معرض نفوذ دولت هستند.

تجمیع داده‌ها از منابع متعدد امکان ایجاد پروفایل‌های شخصی دقیق را فراهم می‌کند. الگوریتم‌های یادگیری ماشین می‌توانند اطلاعات حساس را از داده‌های ظاهراً بی‌ضرر استنباط کنند. تحلیل‌های پیش‌بینی‌کننده هدفشان پیش‌بینی رفتارها و نتایج آینده است. کارگزاران داده پایگاه‌های داده عظیمی از اطلاعات مصرف‌کننده را جمع‌آوری و می‌فروشند. هدف‌گیری خرد امکان پیام‌رسانی بسیار شخصی و دستکاری‌کننده را فراهم می‌کند.

تکنیک‌های شناسایی مجدد می‌توانند مجموعه داده‌های به ظاهر ناشناس را دوباره شناسایی کنند. هوش مصنوعی تشخیص چهره به شدت دقیق و مقیاس‌پذیر می‌شود. پردازش زبان طبیعی امکان تحلیل خودکار متن و گفتار را فراهم می‌کند. بینایی کامپیوتری می‌تواند اطلاعات گسترده‌ای از تصاویر و ویدئو استخراج کند. با رشد قابلیت‌های هوش مصنوعی، پیامدهای حریم خصوصی جمع‌آوری داده‌های موجود حتی مهم‌تر می‌شود.

خطرات کلیدی حریم خصوصی داده‌های بزرگ/هوش مصنوعی:

• تجمیع داده‌ها و پروفایل‌سازی
• استنباط اطلاعات حساس
• مدل‌سازی پیش‌بینی‌کننده رفتار
• شناسایی مجدد داده‌ها
• نظارت خودکار در مقیاس

8. قوانین فعلی برای حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال ناکافی هستند

ایالات متحده موضعی ندارد که توانایی هدایت چگونگی استفاده کسب‌وکار و دولت از اطلاعات شخصی یک حق انسانی است.

قوانین قدیمی که برای فناوری‌های قبلی نوشته شده‌اند، تهدیدات حریم خصوصی مدرن را پوشش نمی‌دهند. هیچ قانون جامع فدرال حریم خصوصی در ایالات متحده وجود ندارد. رویکرد بخشی بسیاری از حوزه‌ها را بدون نظارت می‌گذارد. دکترین شخص ثالث دسترسی بدون حکم به بسیاری از داده‌های دیجیتال را ممکن می‌سازد. توافق‌نامه‌های شرایط خدمات کاربران را مجبور به امضای حقوق حریم خصوصی خود می‌کنند. فقدان حقوق مالکیت داده به این معناست که افراد کنترل کمی بر اطلاعات خود دارند.

GDPR اتحادیه اروپا حفاظت‌های قوی‌تری ارائه می‌دهد اما دامنه محدودی دارد. فقدان استانداردهای فدرال در ایالات متحده یک پچ‌ورک از قوانین ایالتی ایجاد می‌کند. قوانین نگهداری اجباری داده‌ها در برخی کشورها حریم خصوصی را تضعیف می‌کنند. استثناهای امنیت ملی اغلب بر حفاظت‌های حریم خصوصی غلبه می‌کنند. تغییر سریع فناوری از پاسخ‌های قانونی پیشی می‌گیرد. بدون اصلاحات قانونی، حفاظت‌های حریم خصوصی در عصر دیجیتال به تضعیف ادامه خواهند داد.

شکاف‌های کلیدی در قوانین حریم خصوصی:

• عدم وجود قانون جامع فدرال حریم خصوصی در ایالات متحده
• قوانین قدیمی که برای عصر دیجیتال مناسب نیستند
• حقوق ضعیف رضایت و مالکیت داده
• استثناهای امنیت ملی
• فقدان محدودیت‌ها بر استفاده تجاری از داده‌ها

9. افراد باید اقداماتی برای حفاظت از حریم خصوصی خود انجام دهند

بهترین حفاظت در فضای ابری مشابه بهترین حفاظت در خیابان است: به غریبه‌ها کلیدهای خود را نسپارید و مانند یک قربانی به نظر نرسید یا عمل نکنید.

سواد دیجیتال برای درک خطرات و حفاظت‌های حریم خصوصی حیاتی است. تنظیمات حریم خصوصی در دستگاه‌ها و حساب‌ها باید بررسی و قفل شوند. رمزگذاری به ارتباطات و داده‌های ذخیره شده حفاظت اضافه می‌کند. شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) می‌توانند ترافیک اینترنت را محافظت کنند. ابزارهای مرور ناشناس مانند تور حریم خصوصی بیشتری ارائه می‌دهند. مدیران گذرواژه امکان استفاده از گذرواژه‌های قوی و منحصر به فرد را فراهم می‌کنند.

کاهش اشتراک‌گذاری داده‌ها و انتخاب دقیق خدمات آنلاین می‌تواند مواجهه را کاهش دهد. خواندن سیاست‌های حریم خصوصی به انتخاب‌های آگاهانه درباره اینکه کدام خدمات را اعتماد کنیم کمک می‌کند. انصراف از جمع‌آوری و اشتراک‌گذاری داده‌ها در صورت امکان توصیه می‌شود. ممیزی‌های منظم حریم خصوصی حساب‌ها و حضور آنلاین به شناسایی آسیب‌پذیری‌ها کمک می‌کند. در حالی که هیچ اقدامی بی‌عیب نیست، افراد می‌توانند با اقدامات حفاظتی مداوم به طور قابل توجهی حریم خصوصی خود را بهبود بخشند.

اقدامات کلیدی حفاظت از حریم خصوصی فردی:

• استفاده از گذرواژه‌های قوی و احراز هویت دو مرحله‌ای
• رمزگذاری داده‌ها و ارتباطات حساس
• انتخاب دقیق درباره اشتراک‌گذاری داده‌ها و ایجاد حساب‌ها
• استفاده از VPNها و ابزارهای مرور ناشناس
• بررسی منظم تنظیمات حریم خصوصی و اطلاعات شخصی آنلاین

آخرین به‌روزرسانی:: October 5, 2024