Qbq! the Question Behind the Question

1. مسئولیت‌پذیری شخصی با پرسش‌های بهتر آغاز می‌شود

پرسش پشت پرسش® (QBQ!®) ابزاری است که در طول سال‌ها توسعه و بهبود یافته و به افراد—از جمله من—کمک می‌کند تا با طرح پرسش‌های بهتر از خود، مسئولیت‌پذیری شخصی را تمرین کنند.

QBQ به افراد قدرت می‌دهد. پرسش پشت پرسش (QBQ) ابزاری قوی برای ترویج مسئولیت‌پذیری شخصی است. با طرح پرسش‌های بهتر، می‌توانیم ذهنیت خود را از سرزنش و قربانی بودن به حل مسئله‌ی فعالانه تغییر دهیم. این رویکرد به ما کمک می‌کند تا مسئولیت اعمال و نتایج خود را بپذیریم، به جای اینکه احساس ناتوانی کنیم یا به دیگران انگشت اشاره کنیم.

پرسش‌های بهتر به پاسخ‌های بهتر منجر می‌شوند. وقتی پرسش‌هایی مطرح می‌کنیم که بر روی آنچه می‌توانیم برای بهبود یک وضعیت انجام دهیم تمرکز دارند، خود را به امکانات و راه‌حل‌های جدید باز می‌کنیم. به جای اینکه بپرسیم "چرا این برای من اتفاق افتاده؟" می‌توانیم بپرسیم "چه کاری می‌توانم انجام دهم تا این را بهتر کنم؟" این تغییر ساده در دیدگاه می‌تواند به تفکر سازنده‌تر و نتایج مثبت‌تری منجر شود.

2. از پرسش‌های "چرا"، "کی" و "کی" که به سرزنش منجر می‌شوند پرهیز کنید

سرزنش و پرسش‌های "کی این کار را کرده؟" هیچ چیزی را حل نمی‌کنند. آن‌ها ترس ایجاد می‌کنند، نوآوری را نابود می‌سازند، همکاری را محدود می‌کنند، دیوارها می‌سازند و مانع از درگیر شدن افراد می‌شوند.

پرسش‌های "چرا"، "کی" و "کی" اغلب به سرزنش منجر می‌شوند. این نوع پرسش‌ها معمولاً به انگشت‌گذاری، بهانه‌تراشی و ذهنیت قربانی منجر می‌شوند. آن‌ها بر گذشته و عواملی که خارج از کنترل ما هستند تمرکز دارند، که می‌تواند به احساس ناتوانی و ناامیدی منجر شود.

سرزنش یک چرخه منفی ایجاد می‌کند. وقتی دیگران را سرزنش می‌کنیم،:

• اعتماد و همکاری را نابود می‌کنیم
• نوآوری و ریسک‌پذیری را محدود می‌کنیم
• فرهنگ ترس و دفاع را ایجاد می‌کنیم
• زمان و انرژی را بر روی فعالیت‌های غیرسازنده هدر می‌دهیم

به جای اینکه بپرسیم "چرا این اتفاق افتاد؟" یا "کی مسئول این مشکل است؟"، باید بر روی پرسش‌هایی تمرکز کنیم که به راه‌حل‌ها و مسئولیت‌پذیری شخصی منجر شوند.

3. بر روی پرسش‌های "چه" و "چگونه" که شامل "من" هستند تمرکز کنید

همه‌ی QBQها با "چه" یا "چگونه" آغاز می‌شوند (نه "چرا"، "کی" یا "کی").

پرسش‌های "چه" و "چگونه" اقدام را ترویج می‌کنند. این نوع پرسش‌ها تمرکز ما را از مشکلات به راه‌حل‌ها تغییر می‌دهند. آن‌ها ما را تشویق می‌کنند تا به این فکر کنیم که چه کاری می‌توانیم برای بهبود یک وضعیت انجام دهیم، به جای اینکه بر روی اینکه چرا این اتفاق افتاده یا کی مسئول است، تمرکز کنیم.

"من" را در پرسش‌های خود بگنجانید. با گنجاندن "من" در پرسش‌هایمان، مالکیت وضعیت و نقش خود را در آن می‌پذیریم. این رویکرد به ما کمک می‌کند تا بر روی آنچه می‌توانیم کنترل کنیم و چگونه می‌توانیم به یک راه‌حل کمک کنیم، تمرکز کنیم. مثال‌هایی از QBQهای مؤثر شامل:

• "چه کاری می‌توانم انجام دهم تا این وضعیت را بهبود بخشم؟"
• "چگونه می‌توانم به حل این مشکل کمک کنم؟"
• "چه اقداماتی می‌توانم برای پیشرفت انجام دهم؟"

4. اقدام هدف نهایی مسئولیت‌پذیری شخصی است

تنها از طریق اقدام است که چیزی به دست می‌آید.

مسئولیت‌پذیری شخصی نیاز به اقدام دارد. کافی نیست که فقط پرسش‌های بهتری بپرسیم؛ باید با اقدام‌های مشخص به وضعیت رسیدگی کنیم. اقدام نشان‌دهنده‌ی تعهد ما به یافتن راه‌حل‌ها و ایجاد تغییرات مثبت است.

ریسک عدم اقدام را پشت سر بگذارید. در حالی که اقدام ممکن است خطرناک به نظر برسد، انجام ندادن هیچ کاری اغلب ریسک بزرگ‌تری است. اقدام منجر به:

• یادگیری و رشد
• پیشرفت به سمت راه‌حل‌ها
• افزایش اعتماد به نفس
• بهبود مهارت‌های حل مسئله

برای عملی کردن مسئولیت‌پذیری شخصی، از خود بپرسید: "چه کاری می‌توانم همین حالا انجام دهم تا تفاوتی ایجاد کنم؟" سپس با اقدام قاطع ادامه دهید.

5. تغییر با شما آغاز می‌شود، نه دیگران

من فقط می‌توانم خودم را تغییر دهم.

بر روی خودبهبودی تمرکز کنید. آسان است که در دام تلاش برای تغییر دیگران یا سرزنش شرایط خارجی برای مشکلات خود بیفتیم. با این حال، تنها فردی که واقعاً می‌توانیم بر او کنترل داشته باشیم، خودمان هستیم. با تمرکز بر افکار، رفتارها و اقدامات خود، می‌توانیم پیشرفت معناداری داشته باشیم و الگوی مثبتی برای دیگران باشیم.

با عمل الگو باشید. وقتی مسئولیت رشد و توسعه خود را می‌پذیریم،:

• دیگران را به انجام همین کار تشویق می‌کنیم
• فرهنگ مسئولیت‌پذیری ایجاد می‌کنیم
• روابط و تعاملات خود را بهبود می‌بخشیم
• اثربخشی و رضایت شخصی خود را افزایش می‌دهیم

به جای اینکه بپرسید "کی دیگران تغییر خواهند کرد؟" یا "چرا آن‌ها نمی‌فهمند؟"، از خود بپرسید "چگونه می‌توانم عملکرد و نگرش خود را بهبود بخشم؟"

6. رهبری یک ذهنیت است، نه یک عنوان

اگر مانند رهبران فکر کنیم، رهبر هستیم.

هر کسی می‌تواند رهبر باشد. رهبری به موقعیت یا عنوان مربوط نمی‌شود؛ بلکه به پذیرش مسئولیت و ایجاد تأثیر مثبت مربوط است. چه شما یک کارمند سطح ابتدایی باشید یا یک مدیرعامل، می‌توانید از طریق اقدامات و ذهنیت خود رهبری را نشان دهید.

ویژگی‌های تفکر رهبری:

• ابتکار عمل برای حل مشکلات
• توانمندسازی و حمایت از دیگران
• یادگیری و بهبود مستمر
• تمرکز بر راه‌حل‌ها به جای سرزنش
• ایجاد الگوی مثبت برای دیگران

با اتخاذ یک ذهنیت رهبری و طرح پرسش‌هایی مانند "چگونه می‌توانم در نقش فعلی خود تفاوتی ایجاد کنم؟"، می‌توانید به یک رهبر تبدیل شوید، صرف‌نظر از موقعیت رسمی‌تان.

7. یادگیری برابر با تغییر است: آنچه را که می‌دانید به کار ببندید

یادگیری واقعاً به معنای ترجمه‌ی دانستن چه کاری باید انجام دهیم به انجام دادن آنچه می‌دانیم است.

یادگیری واقعی به تغییر منجر می‌شود. کافی نیست که فقط دانش کسب کنیم؛ یادگیری واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که آن دانش را به کار ببندیم تا تغییرات مثبتی در زندگی و کار خود ایجاد کنیم. بدون کاربرد، اطلاعات نظری باقی می‌ماند و تأثیر معناداری ندارد.

دانش را به عمل تبدیل کنید. برای بهره‌مندی واقعی از یادگیری:

• راه‌های خاصی برای به کارگیری مفاهیم جدید شناسایی کنید
• اهدافی برای پیاده‌سازی آنچه آموخته‌اید تعیین کنید
• به طور منظم پیشرفت خود را بررسی کرده و رویکرد خود را تنظیم کنید
• بازخورد و فرصت‌های تمرین را جستجو کنید

از خود بپرسید: "چگونه می‌توانم آنچه را که آموخته‌ام به کار ببرم تا وضعیت یا عملکرد خود را بهبود بخشم؟" سپس اقدام‌های مشخصی برای به کارگیری آن دانش انجام دهید.

آخرین به‌روزرسانی:: November 19, 2024