Selfless

1. خود یک ساختار اجتماعی است، نه جوهر ذاتی

نگریستن به ناشناخته‌های گشوده در پای خود یک چیز است، اما برگرداندن نگاه و مواجهه با همان ناشناخته وسیع درون خودمان کاملاً چیز دیگری است.

خود ما سیال است. به جای اینکه یک جوهر ثابت و درونی باشد، خود ما به طور مداوم تحت تأثیر تعاملات و روابط‌مان با دیگران شکل می‌گیرد. این موضوع به باور رایج در مورد "خود واقعی" که به طور مستقل از تأثیرات اجتماعی وجود دارد، چالش می‌کشد.

ما آینه‌ایم. هویت‌های ما از طریق بازتاب‌هایی که از دیگران دریافت می‌کنیم شکل می‌گیرد - اینکه چگونه با ما رفتار می‌کنند، با ما صحبت می‌کنند و به اعمال ما پاسخ می‌دهند. این فرآیند قبل از تولد آغاز می‌شود، زیرا دیگران انتظار ورود ما را می‌کشند و در طول زندگی‌مان با تعاملات اجتماعی بی‌شماری ادامه می‌یابد.

• ما خودهای متعددی داریم که در زمینه‌های مختلف ظهور می‌کنند
• حافظه‌ها و حس تداوم خود ما تحت تأثیر اجتماعی قرار دارند
• حتی ویژگی‌های شخصی‌ترین ما، مانند اخلاق، تحت تأثیر نیروهای اجتماعی شکل می‌گیرند

2. روابط هویت‌های ما را شکل می‌دهند و آزادی ما را محدود می‌کنند

شما نمی‌توانید در هیچ رابطه‌ای کاملاً آزاد باشید، اما نمی‌توانید خود را بشناسید یا باشید بدون آن‌ها.

آزادی توسط روابط محدود می‌شود. در حالی که ما اغلب آزادی را به عنوان عدم وجود محدودیت‌های خارجی می‌دانیم، حس خود ما به ارتباطات‌مان با دیگران وابسته است. این روابط به ناچار محدودیت‌هایی را بر اینکه چه کسی می‌توانیم باشیم و چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم، تحمیل می‌کنند.

محدودیت‌ها انسجام ایجاد می‌کنند. محدودیت‌های تحمیل شده توسط روابط ساختار و معنا به زندگی ما می‌دهند. بدون این محدودیت‌ها، ما حس منسجمی از خود نخواهیم داشت و در پیمایش در جهان دچار مشکل خواهیم شد.

• روابط نزدیک تأثیر بسیار قوی‌تری بر هویت دارند
• ما اغلب رفتار و باورهای خود را برای حفظ روابط تغییر می‌دهیم
• احساس آزادی ممکن است از آزادی واقعی مهم‌تر باشد

3. گروه‌های اجتماعی ساختار و معنا به زندگی ما می‌دهند

برای آزاد بودن، موجودی که تحت تأثیر دیگران نیست، نه به هنجارها و آداب وابسته است و نه به لحظه کنونی متصل است، یعنی بدون خود است.

گروه‌ها پیچیدگی را ساده می‌کنند. گروه‌های اجتماعی به ما کمک می‌کنند تا دنیای فوق‌العاده پیچیده را با ارائه دسته‌بندی‌ها و انتظارات آماده‌سازی شده درک کنیم. این گروه‌ها درک ما از خود و دیگران را شکل می‌دهند و بر نحوه تعامل و ادراک ما از جهان تأثیر می‌گذارند.

هویت فراتر از افراد است. هویت‌های اجتماعی ما را به چیزی بزرگ‌تر از خودمان متصل می‌کنند و حس خود را در طول زمان و فضا گسترش می‌دهند. این ارتباط با یک جامعه یا هدف وسیع‌تر می‌تواند حس معنا و هدف را فراهم کند.

• عضویت در گروه‌ها بر نحوه رفتار ما و نحوه رفتار دیگران تأثیر می‌گذارد
• ما اغلب مرزهای گروه را برای حفظ حس خود دفاع می‌کنیم
• هویت‌های اجتماعی می‌توانند آرامش فراهم کنند اما همچنین منجر به تعارض شوند

4. فناوری و دولت-ملت‌ها به طور عمیق بر شکل‌گیری خود تأثیر می‌گذارند

امروز، آنچه شاید بیشتر ساختار و محدودیت‌های دنیای ما را تعیین می‌کند، دو پدیده مرتبط است: فناوری و دولت-ملت‌ها.

فناوری ارتباطات را شکل می‌دهد. پیشرفت‌های فناوری ارتباطات، از کاغذ تا اینترنت، دامنه افرادی که می‌توانیم با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم و اطلاعاتی که به آن دسترسی داریم را به طرز چشمگیری گسترش داده است. این موضوع تأثیرات عمیقی بر نحوه شکل‌گیری و حفظ هویت‌ها دارد.

ملت‌ها واقعیت را ساختار می‌دهند. دولت-ملت‌ها چارچوب قدرتمندی برای سازماندهی زندگی اجتماعی فراهم می‌کنند و همه چیز را از حقوق قانونی ما تا حس هویت مشترک‌مان با میلیون‌ها غریبه شکل می‌دهند. آن‌ها زمینه‌ای را که در آن روابط و جوامع صمیمی‌تر وجود دارند، تحت تأثیر قرار می‌دهند.

• الگوریتم‌ها و رسانه‌های اجتماعی می‌توانند تعصبات موجود را تقویت کرده و دسترسی به ایده‌های جدید را محدود کنند
• هویت‌های ملی می‌توانند وفاداری عمیق و فداکاری را الهام بخشند
• قدرت تعریف عضویت در گروه (مانند شهروندی) پیامدهای قابل توجهی دارد

5. ما به دنبال انسجام و هدف برای یافتن معنا در زندگی هستیم

برای داشتن هدف، انتخاب‌های ما باید به چیزی فراتر از وجود لحظه‌ای ما مرتبط باشد.

معنا به ساختار نیاز دارد. برای تجربه زندگی به عنوان یک تجربه معنادار، ما باید برخی از نظم‌های منسجم را در جهان و جایگاه خود در آن درک کنیم. این ساختار به ما اجازه می‌دهد تا تجربیات خود را درک کنیم و برای آینده برنامه‌ریزی کنیم.

هدف فراتر از حال است. حس معنا اغلب از احساس اینکه اعمال ما اهمیت فراتر از لحظه کنونی دارند، ناشی می‌شود. این می‌تواند از ارتباطات با دیگران، پیگیری اهداف یا باور به اینکه بخشی از چیزی بزرگ‌تر از خود هستیم، ناشی شود.

• نیاز به معنا می‌تواند به اندازه نیازهای جسمی مهم باشد
• باور به اهمیت انتخاب‌های ما به حس معنا کمک می‌کند
• تعادل بین نیاز به انسجام و تمایل به آزادی کلیدی است

6. مرگ خود فراتر از مرگ فیزیکی است

وقتی می‌میریم، امیدواریم دیگران برای ما سوگواری کنند. اما شاید ما همچنین فضایی برای آن‌ها ایجاد می‌کنیم تا گسترش یابند.

روابط از بدن‌ها فراتر می‌روند. در حالی که مرگ فیزیکی برای تجربه آگاهانه ما نهایی است، جنبه‌هایی از خود ما می‌توانند از طریق روابط و خاطراتی که به جا می‌گذاریم، ادامه یابند. این خود اجتماعی می‌تواند حتی پس از رفتن ما بر دیگران تأثیر بگذارد.

کاهش تدریجی. مرگ خود یک رویداد واحد نیست، بلکه یک فرآیند تدریجی است. با محو شدن خاطرات و تحول روابط، تأثیر ما به آرامی کاهش می‌یابد تا اینکه در نهایت فراموش می‌شویم.

• بخش‌هایی از خود ما در طول زندگی "می‌میرند" زیرا روابط و نقش‌ها تغییر می‌کنند
• میراث و یادآوری راه‌هایی برای گسترش خود فراتر از مرگ هستند
• پذیرش ناپایداری خود می‌تواند به رویکردی سخاوتمندانه‌تر به زندگی منجر شود

7. درک طبیعت اجتماعی خود می‌تواند به همدلی بیشتر منجر شود

شاید زندگی فقط کمی آسان‌تر برای تحمل باشد و دیگران کمی آسان‌تر برای درک.

خلق مشترک خود. شناسایی اینکه ما همه در شکل‌دهی به خودهای یکدیگر نقش داریم می‌تواند همدلی و درک بیشتری را پرورش دهد. این موضوع به هم‌پیوندی و مسئولیت مشترک ما برای دنیای اجتماعی که در آن زندگی می‌کنیم، تأکید می‌کند.

قدرت در تعاملات روزمره. درک طبیعت اجتماعی خود نشان می‌دهد که ما در حتی کوچک‌ترین تعاملات قدرت داریم تا حس خود را تأیید یا به چالش بکشیم. این آگاهی می‌تواند به تعاملات با دقت و مهربانی بیشتری با دیگران منجر شود.

• دیدن دیگران به عنوان محصول محیط اجتماعی‌شان می‌تواند بخشش را افزایش دهد
• شناسایی نقش خود در شکل‌دهی به دیگران می‌تواند حس مسئولیت را افزایش دهد
• این دیدگاه می‌تواند به پرورش عمدی‌تر روابط و جوامع منجر شود

آخرین به‌روزرسانی:: September 11, 2024