نکات کلیدی
1. تقویت اراده انسانی: عصر سوپرایجنتی
اگر به درستی از آن بهره‌برداری کنیم، می‌توانیم به حالت جدیدی از سوپرایجنتی دست یابیم.
تعریف سوپرایجنتی. سوپرایجنتی زمانی محقق می‌شود که هوش مصنوعی به افراد قدرت می‌دهد تا در سطوحی عمل کنند که در جامعه انباشته می‌شود. این تنها به معنای آگاه‌تر شدن برخی افراد نیست؛ بلکه به معنای بهره‌مندی همه از دقت و کارایی هوش مصنوعی است، حتی کسانی که به‌طور مستقیم از آن استفاده نمی‌کنند.
هوش و انرژی. اراده انسانی توسط هوش و انرژی هدایت می‌شود. هوش مصنوعی هر دو را تقویت می‌کند و ظرفیت سنجش گزینه‌ها و قدرت عمل بر روی آرزوها را فراهم می‌آورد. این یک تغییر را نشان می‌دهد که در آن هوش مصنوعی به اندازه انرژی مصنوعی قابل استفاده می‌شود و پیشرفت را تغذیه می‌کند.
تأثیر تحول‌آفرین. تأثیر هوش مصنوعی مشابه انقلاب صنعتی است و فرصت‌های جدیدی برای همکاری، نوآوری و بهره‌وری ایجاد می‌کند. آموزش و توسعه مهارت‌ها اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و منجر به جمعیتی آگاه‌تر و توانمندتر می‌شود که در نهایت پتانسیل انسانی را گسترش می‌دهد.
2. تکنو-انسان‌گرایی: ادغام فناوری با ارزش‌های انسانی
هر فناوری جدیدی که اختراع کرده‌ایم—از زبان، تا کتاب‌ها، تا تلفن همراه—تعریف، بازتعریف، تعمیق و گسترش مفهوم انسان بودن را شکل داده است.
انسان‌گرایی و فناوری. انسان‌گرایی و فناوری نیروهای ادغام‌کننده‌ای هستند، نه متضاد. هر فناوری جدید مفهوم انسان بودن را بازتعریف می‌کند. ما ابزارهایی می‌سازیم تا قابلیت‌های خود را تقویت کنیم و این ابزارها به نوبه خود ما را شکل می‌دهند.
قطب‌نمای تکنو-انسان‌گرا. یک قطب‌نمای تکنو-انسان‌گرا به ما کمک می‌کند تا در پیشرفت‌های فناوری حرکت کنیم و در عین حال اراده انسانی را در اولویت قرار دهیم. این رویکرد پویا است و نه تعیین‌کننده، و ما را به مسیرهایی هدایت می‌کند که فناوری اراده فردی و جمعی را تقویت می‌کند.
اولویت دادن به اراده انسانی. ما باید به‌طور فعال در تعریف و توسعه فناوری‌های هوش مصنوعی شرکت کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که این فناوری‌ها اراده انسانی را در اولویت قرار می‌دهند. این شامل پیگیری دسترسی عادلانه به آزمایش با این فناوری‌ها و استفاده از هوش مصنوعی برای مقابله با تهدیدات جهانی است.
3. استقرار تدریجی: یادگیری و سازگاری در حین حرکت
آینده چیزی نیست که کارشناسان و ناظران بتوانند به‌دقت طراحی کنند—بلکه چیزی است که جامعه به‌طور جمعی کشف می‌کند.
کشف جمعی. آینده توسط کارشناسان طراحی نمی‌شود، بلکه به‌طور جمعی کشف می‌شود. استقرار تدریجی شامل یادگیری در حین حرکت و استفاده از یک قطب‌نمای تکنو-انسان‌گرا برای اصلاح مسیر در طول راه است.
انعطاف‌پذیری و سازگاری. استقرار تدریجی انعطاف‌پذیری را به جای یک برنامه کلان ترجیح می‌دهد و تغییر سرعت، جهت و استراتژی را آسان‌تر می‌کند، زمانی که شواهد جدید نیاز به تغییر را نشان می‌دهند. این رویکرد به تجربه و بازخورد کاربران متکی است تا تلاش‌های توسعه مداوم را اطلاع‌رسانی کند.
پایه‌های جامعه‌شناختی. این رویکرد از منظر جامعه‌شناختی به تغییرات نگاه می‌کند و به افراد و جامعه زمان می‌دهد تا به تغییرات سازگار شوند. اعتماد با مواجهه آغاز می‌شود و با استفاده تکامل می‌یابد و درک عمیق‌تری از فناوری‌های جدید را پرورش می‌دهد.
4. فراتر از ممنوعیت: هدایت به سوی آینده‌ای بهتر
به‌طور بنیادی، مطمئن‌ترین راه برای جلوگیری از آینده‌ای بد، هدایت به سوی آینده‌ای بهتر است که به‌واسطه وجودش، دستیابی به نتایج به‌مراتب بدتر را دشوارتر می‌کند.
همکاری و رقابت. همکاری و رقابت ما را تعریف می‌کند. هماهنگی برای ممنوعیت یا محدود کردن یک فناوری جدید دشوار است، به‌ویژه در سطح جهانی. هرچه فناوری قدرتمندتر باشد، مشکل هماهنگی سخت‌تر می‌شود.
هدایت، نه توقف. امتناع از شکل‌دهی فعال به آینده هرگز کارساز نیست. دیگر بازیگران آینده‌های دیگری در ذهن دارند. مطمئن‌ترین راه برای جلوگیری از آینده‌ای بد، هدایت به سوی آینده‌ای بهتر است.
خلق انسانی. اگر فناوری‌ای قابل خلق باشد، انسان‌ها آن را خلق خواهند کرد. ما هومو تکنه هستیم که به‌طور مداوم ابزارهای جدیدی برای تقویت قابلیت‌های خود و شکل‌دهی به جهان ایجاد می‌کنیم. ممنوعیت یا محدودیت به تنهایی هرگز کافی نیست.
5. از داده‌های کلان به دانش کلان: قدرت تحول‌آفرین هوش مصنوعی
با توزیع هوش به‌طور گسترده و توانمندسازی افراد با ابزارهای هوش مصنوعی که به‌عنوان گسترش اراده‌های انسانی عمل می‌کنند، می‌توانیم داده‌های کلان را به دانش کلان تبدیل کنیم و به عصر جدیدی از وضوح و رشد داده‌محور دست یابیم.
بار اطلاعاتی. بشریت اطلاعات بیشتری تولید می‌کند از آنچه که می‌توانیم به‌طور مؤثر استفاده کنیم. مقدار اطلاعات مصرفی به سمت صفر میل می‌کند و این امر اهمیت استفاده از هوش مصنوعی برای درک داده‌ها را ضروری می‌سازد.
تبدیل داده به دانش. با توزیع هوش به‌طور گسترده و توانمندسازی افراد با ابزارهای هوش مصنوعی، می‌توانیم داده‌های کلان را به دانش کلان تبدیل کنیم و به عصر جدیدی از وضوح و رشد داده‌محور دست یابیم.
مثال لینکدین. موفقیت لینکدین نشان می‌دهد که چگونه شبکه‌ها می‌توانند اطلاعات را به شیوه‌های جدید به اشتراک بگذارند و کشف کنند و با استفاده از هویت، اعتماد را افزایش دهند. این موضوع به مقیاس‌گذاری اعتماد و ایجاد یک پلتفرم اعتماد توزیع‌شده مبتنی بر هویت واقعی فردی مربوط می‌شود.
6. پرداختن به نگرانی‌ها: اراده انسانی در اولویت
در نهایت، سوالات درباره جابجایی شغلی، سوالاتی درباره اراده انسانی فردی هستند: آیا من وسایل اقتصادی برای تأمین خودم را خواهم داشت و فرصت‌هایی برای مشغول شدن به فعالیت‌هایی که برایم معنادار است، خواهم داشت؟
نگرانی‌ها درباره اراده. بیشتر نگرانی‌ها درباره هوش مصنوعی، نگرانی‌هایی درباره اراده انسانی است. سوالات درباره جابجایی شغلی، اطلاعات نادرست و حریم خصوصی همگی به توانایی ما در اتخاذ تصمیمات و تأثیرگذاری بر زندگی‌مان مربوط می‌شود.
تعریف اراده انسانی. اراده انسانی ظرفیت اتخاذ تصمیمات، عمل به‌طور مستقل و تأثیرگذاری بر زندگی خود است. این اراده ما را وادار می‌کند تا نیت‌ها را شکل دهیم، اهداف را تعیین کنیم و اقداماتی برای دستیابی به آن نتایج انجام دهیم و به زندگی معنا و هدف می‌بخشد.
نفوذ هوش مصنوعی. با پیشرفت سیستم‌های هوش مصنوعی، ظرفیت یادگیری خودگردان و حل مسئله آن‌ها افزایش می‌یابد و به حوزه‌هایی که به‌طور سنتی تحت حاکمیت اراده انسانی بوده‌اند، نفوذ می‌کند. پرداختن به این نگرانی‌ها برای حفظ کنترل بر زندگی و سرنوشت‌مان ضروری است.
7. کامنز خصوصی: یک اکوسیستم همزیست
از بسیاری جهات، آن‌ها بسیار شبیه ویکی‌پدیا عمل می‌کنند، با کاربران داوطلبی که اطلاعاتی را ارائه می‌دهند که این پلتفرم‌ها را برای همه کاربران غنی‌تر می‌کند.
تعریف کامنز خصوصی. کامنز خصوصی به پلتفرم‌های خصوصی اشاره دارد که کاربران را به‌عنوان تولیدکنندگان و سرپرستان جذب می‌کنند. این پلتفرم‌ها به‌عنوان خدمات اجتماعی و عمومی خصوصی عمل می‌کنند و دولت رفاه با سرعت سرمایه‌داری حرکت می‌کند.
اکوسیستم متقابل. این یک اکوسیستم متقابل از توسعه‌دهندگان، پلتفرم‌ها، کاربران و تولیدکنندگان محتوا است که تعاملات و مشارکت‌های آن‌ها به‌طور جمعی زندگی‌ها را غنی‌تر می‌کند. این بیشتر شبیه کشاورزی داده‌ها است تا استخراج.
تبادل ارزش. کاربران در ازای داده‌ها خدمات رایگان دریافت می‌کنند و این یک پیشنهاد برد-برد ایجاد می‌کند. ارزشی که کاربران دریافت می‌کنند اغلب بیشتر از ارزشی است که برای پلتفرم ایجاد می‌کنند و این رابطه متقابل را تقویت می‌کند.
8. آزمایش و ارزیابی: پیشبرد پیشرفت هوش مصنوعی
در حوزه هوش مصنوعی، حداقل، "رقابت" مورد نظر نه یک دویدن دیوانه‌وار یا تصرف زمین است. بلکه بیشتر شبیه یک تریاتلون آیرونمن است، فقط طولانی‌تر.
فرهنگ توسعه هوش مصنوعی. توسعه هوش مصنوعی با آزمایش‌های جامع مشخص می‌شود، با توسعه‌دهندگانی که به‌عنوان داده‌نردهای افراطی عمل می‌کنند که عاشق آزمایش چیزها هستند. این فرهنگ آزمایش و ارزیابی مداوم، بهبود را در سراسر این حوزه پرورش می‌دهد.
معیارها به‌عنوان استانداردها. معیارها آزمون‌های استاندارد شده‌ای برای اندازه‌گیری عملکرد سیستم هستند که توسط طرف‌های ثالث ایجاد می‌شوند. آن‌ها شفافیت و پاسخگویی را ترویج می‌دهند و توسعه را به "المپیک جمعی" تبدیل می‌کنند.
بهبود تدریجی. معیارها پیشرفت را با تشویق به بهبود هدایت می‌کنند. آن‌ها تمرکز را از انطباق به بهبود مداوم ارتقا می‌دهند و آن‌ها را به مکانیزم‌های پویایی برای پیشبرد تبدیل می‌کنند.
9. نوآوری به‌عنوان ایمنی: رویکردی پیشگیرانه
وقتی فقط بر روی آنچه ممکن است اشتباه پیش برود تمرکز می‌کنید، به‌طور اجتناب‌ناپذیری آنچه ممکن است درست پیش برود را نادیده می‌گیرید.
تعادل نوآوری و احتیاط. در حالی که احتیاط و بدبینی ضروری هستند، هدف نهایی پیشرفت است. ما باید سطحی از ریسک و عدم قطعیت را بپذیریم تا اقدام کنیم و به جلو برویم.
پرداختن به چالش‌های جهانی. هوش مصنوعی می‌تواند به ما در پرداختن به چالش‌های جهانی مهم‌مان کمک کند، از انرژی پایدار تا مراقبت‌های بهداشتی. فناوری به‌طور حتم سهم قابل توجهی از هر راه‌حل مؤثر را ارائه خواهد داد.
تهدید وجودی وضعیت موجود. تمرکز صرف بر روی نتایج منفی بالقوه، نتایج مثبتی را که هوش مصنوعی ممکن است تولید کند، از جمله راه‌حل‌هایی برای چالش‌ها و نابرابری‌های موجود، نادیده می‌گیرد. ضروری است که به ذهنیت "چه چیزی ممکن است درست پیش برود" روی بیاوریم.
10. خودمختاری شبکه‌ای: تعادل آزادی و کنترل
در قرن بیست و یکم، اراده فردی بیشتر از هر زمان دیگری با اراده ملی هم‌راستا است.
اراده فردی در مقابل اراده جمعی. در قرن بیست و یکم، اراده فردی بیشتر از هر زمان دیگری با اراده ملی هم‌راستا است. دموکراسی‌ها باید رهبری تلاش‌ها را برای اطمینان از آینده‌ای هوش مصنوعی که به‌عنوان گسترشی از اراده‌های انسانی عمل می‌کند، بر عهده بگیرند.
رقابت جهانی. هر تصمیم نظارتی که ایالات متحده اتخاذ کند، در یک خلأ تجلی نخواهد یافت. آینده هوش مصنوعی آمریکا تحت تأثیر تصمیمات کشورهای دیگر شکل خواهد گرفت. این یک بازی چندنفره است.
ایجاد اجماع. آزادی نوآوری و الزام به تنظیم هر دو مهم هستند. ما باید تعادل مناسبی برقرار کنیم و نظرات مختلف درباره هوش مصنوعی را شناسایی کرده و به اجماع و اعتماد گسترده‌ای دست یابیم.
11. هوش مصنوعی حاکم: مالکیت هوش ملی
و هر کشور باید تولید هوش خود را در اختیار داشته باشد.
استراتژی ملی هوش مصنوعی. کشورها در حال سرمایه‌گذاری برای ساخت زیرساخت‌های هوش مصنوعی خود هستند تا رقابت اقتصادی و امنیت ملی را حفظ کنند. این شامل توسعه هوش مصنوعی است که فرهنگ‌ها، ارزش‌ها و هنجارهای محلی و منطقه‌ای را منعکس می‌کند.
دارایی استراتژیک. زیرساخت هوش مصنوعی به یک موضوع حیاتی برای منافع ملی تبدیل می‌شود. رویکرد هوش مصنوعی حاکم به مسائل احتمالی مانند انطباق با قوانین محلی، حریم خصوصی داده‌ها و اختلالات زنجیره تأمین می‌پردازد.
چشم‌انداز جهانی. دموکراتیزه شدن قدرت محاسباتی، توسعه هوش مصنوعی را فراتر از ایالات متحده و چین گسترش داده است. یک چشم‌انداز جهانی نیاز دارد که کشورها توسعه هوش مصنوعی را در اولویت قرار دهند تا نفوذ و رقابت‌پذیری خود را حفظ کنند.
آخرین به‌روزرسانی::
FAQ
What's Superagency about?
- Exploration of AI's Future: Superagency by Reid Hoffman and Greg Beato explores the potential of artificial intelligence (AI) to enhance human agency and societal progress.
- Historical Context: The book draws parallels between past technological advancements and current AI developments, emphasizing that AI can lead to positive outcomes if managed correctly.
- Techno-Humanist Perspective: It advocates for a techno-humanist approach, integrating human values with technological progress to ensure AI development prioritizes human agency and collective well-being.
Why should I read Superagency?
- Timely and Relevant: With AI rapidly evolving, Superagency provides insights into how these technologies can shape our future, crucial for anyone interested in technology, society, or the economy.
- Balanced Viewpoint: The book presents a balanced perspective on AI, addressing both its potential benefits and risks, encouraging critical thinking about AI's implications.
- Actionable Insights: Readers gain practical advice on engaging with AI technologies responsibly, emphasizing public participation in shaping AI's development.
What are the key takeaways of Superagency?
- AI as an Empowering Tool: The book argues that AI can enhance human agency and societal progress if developed with a focus on human values.
- Iterative Deployment: Hoffman and Beato advocate for an iterative deployment approach, involving continuous testing and feedback from users to align AI technologies with societal needs.
- Collective Responsibility: The authors stress the importance of collective action in shaping the future of AI, engaging diverse voices for equitable and beneficial outcomes.
What are the best quotes from Superagency and what do they mean?
- "The surest way to prevent a bad future is to steer toward a better one.": This quote emphasizes proactive engagement with AI to lead to positive societal outcomes.
- "Humanism and technology... are in fact integrative ones.": It highlights the belief that technology should enhance human experiences and values, challenging the dichotomy between technological advancement and human well-being.
- "Iterative deployment... helps us orient, reorient, and find our way.": This underscores the importance of flexibility in AI development, suggesting continuous learning and adaptation are crucial.
How does Superagency define human agency?
- Empowerment and Choice: Human agency is defined as the capacity of individuals to make choices and act independently, enhanced by AI tools.
- Collective Engagement: The book posits that human agency is also a collective trait, requiring engagement with technology and societal discussions.
- Iterative Learning and Adaptation: Human agency is strengthened through iterative learning processes, allowing individuals to navigate complex environments effectively.
What is the techno-humanist compass mentioned in Superagency?
- Guiding Framework: The techno-humanist compass is a metaphorical tool for navigating technological advancement complexities, aligning development with human values.
- Dynamic Orientation: Unlike rigid blueprints, the compass allows for flexibility and adaptation as new challenges and opportunities arise.
- Empowerment Focus: It aims to ensure technologies, particularly AI, enhance individual and collective agency, prioritizing human-centered design.
How does Superagency address concerns about AI and job displacement?
- Historical Context: The authors reference past technological advancements that initially sparked fears of job loss but ultimately led to new opportunities.
- Focus on Collaboration: Superagency emphasizes AI's potential to work alongside humans, augmenting capabilities for more fulfilling work experiences.
- Call for Adaptation: The book encourages continuous learning and skill development to thrive in an AI-driven economy.
What is iterative deployment, and why is it important in Superagency?
- Continuous Improvement: Iterative deployment involves gradually releasing AI technologies while incorporating user feedback for ongoing refinement.
- User-Centric Development: By involving users, it ensures AI technologies meet societal needs and values, fostering trust and accountability.
- Flexibility and Responsiveness: This method allows for quick adjustments based on user experiences, essential for navigating AI's fast-paced evolution.
How does Superagency relate AI to historical technological advancements?
- Comparative Analysis: Hoffman draws parallels between AI and past technological revolutions, like the automobile and the internet, highlighting transformative potential.
- Lessons from History: The book emphasizes learning from historical experiences to better navigate AI's challenges and opportunities.
- Cultural and Economic Impact: Technological advancements often lead to significant cultural and economic shifts, with AI poised to create new industries and job opportunities.
What role does iterative deployment play in AI development according to Superagency?
- Continuous Improvement: Iterative deployment allows for continuous improvement of AI systems through real-world testing and user feedback.
- Engagement with Stakeholders: It fosters engagement with various stakeholders, leading to more effective and widely accepted AI solutions.
- Balancing Innovation and Safety: This approach balances innovation and safety, allowing for gradual rollouts and adjustments to address potential risks.
How does Superagency address the ethical implications of AI?
- Ethical Considerations: The book emphasizes responsible AI development and deployment, guided by ethical frameworks to benefit society.
- Public Engagement: Hoffman advocates for public engagement in AI ethics discussions, suggesting diverse perspectives lead to comprehensive guidelines.
- Collective Responsibility: Ethical considerations in AI are a collective responsibility, requiring society to establish norms reflecting shared values.
What future scenarios does Superagency envision for AI?
- Empowered Individuals: Hoffman envisions AI empowering individuals to achieve goals and enhance quality of life with personalized tools and resources.
- Collaborative Societies: AI can foster collaborative societies, enhancing communication and coordination to build stronger communities.
- Dynamic Regulatory Frameworks: Future regulatory frameworks will be more dynamic and responsive, ensuring AI serves the public good while promoting innovation.
نقد و بررسی
کتاب سوپرایجنتی نظرات متفاوتی را به خود جلب کرده و میانگین امتیاز آن ۳.۵۲ از ۵ است. برخی از خوانندگان به دیدگاه خوشبینانه‌اش درباره‌ی پتانسیل هوش مصنوعی در بهبود قابلیت‌های انسانی و حل چالش‌های جهانی اشاره کرده‌اند. منتقدان بر این باورند که این کتاب مسائل پیچیده را بیش از حد ساده‌سازی کرده، تحلیل متوازنی ندارد و به‌طور کافی به خطرات هوش مصنوعی نمی‌پردازد. خوانندگان از سبک نوشتاری جذاب و ایده‌های تحریک‌کننده‌ی تفکر آن استقبال کرده‌اند، اما به تمرکز این کتاب بر ایالات متحده و تعصب ادراک شده‌اش نسبت به عدم‌تنظیم‌گری انتقاد کرده‌اند. در حالی که برخی آن را تازه و نوآورانه می‌دانند، دیگران آن را بیش از حد خوشبینانه و فاقد بینش‌های عملی درباره‌ی آژانس هوش مصنوعی تلقی می‌کنند.
درباره نویسنده
Other books by Reid Hoffman
