The Anxious Generation

1. سیم‌کشی بزرگ: چگونه گوشی‌های هوشمند کودکی را دگرگون کردند

نسل Z اولین نسلی بود که در تاریخ با یک پورتال در جیب خود به بلوغ رسید که آن‌ها را از افراد نزدیک دور کرده و به جهانی جایگزین که هیجان‌انگیز، اعتیادآور، ناپایدار و - همان‌طور که نشان خواهم داد - نامناسب برای کودکان و نوجوانان بود، فرا می‌خواند.

تغییر بی‌سابقه. بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵، تحولی رادیکال در نحوه گذراندن زمان و توجه کودکان و نوجوانان رخ داد. این دوره که به "سیم‌کشی بزرگ" معروف شد، گذار از کودکی مبتنی بر بازی به کودکی مبتنی بر گوشی را نشان داد. با فراگیر شدن گوشی‌های هوشمند، زندگی اجتماعی، سرگرمی و حتی شکل‌گیری هویت جوانان به طور فزاینده‌ای به فضای آنلاین منتقل شد.

بحران جهانی سلامت روان. این تغییر با افزایش شدید اضطراب، افسردگی و سایر مسائل سلامت روان در میان نوجوانان، به ویژه دختران، در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته همزمان شد. زمان‌بندی و گستردگی این بحران به پذیرش گوشی‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی به عنوان علت اصلی اشاره دارد، نه عوامل محلی مانند سیاست یا اقتصاد.

دوره حساس مختل شده. سیم‌کشی بزرگ در مرحله‌ای بحرانی از رشد بسیاری از نوجوانان رخ داد. این زمان‌بندی ممکن است اثرات منفی آن را تشدید کرده باشد، زیرا مغز در دوران بلوغ به ویژه پلاستیک و آسیب‌پذیر در برابر تأثیرات محیطی است.

2. آسیب‌های بنیادی: محرومیت اجتماعی، از دست دادن خواب، تکه‌تکه شدن توجه و اعتیاد

وقتی در اوایل دهه ۲۰۱۰ به کودکان و نوجوانان گوشی‌های هوشمند دادیم، به شرکت‌ها این امکان را دادیم که برنامه‌های تقویت نسبت متغیر را در تمام طول روز اعمال کنند و آن‌ها را مانند موش‌ها در حساس‌ترین سال‌های سیم‌کشی مغز آموزش دهند.

محرومیت اجتماعی. با وجود اینکه بیش از هر زمان دیگری "متصل" هستند، جوانان گزارش می‌دهند که احساس تنهایی و انزوا می‌کنند. تعاملات رو در رو، که برای توسعه مهارت‌های اجتماعی و هوش هیجانی حیاتی است، به طور قابل توجهی کاهش یافته است.

اختلال خواب. دسترسی ۲۴/۷ به گوشی‌های هوشمند منجر به:

• تأخیر در زمان خواب
• کاهش کیفیت خواب
• افزایش خستگی روزانه
• تأثیرات منفی بر سلامت روان و عملکرد تحصیلی

تکه‌تکه شدن توجه. اعلان‌های مداوم و جذابیت محتوای بی‌پایان ذهن‌های جوان را به انتظار و جستجوی تحریک مداوم آموزش داده‌اند، که تمرکز پایدار را به طور فزاینده‌ای دشوار می‌کند.

• کاهش توانایی درگیر شدن در کار عمیق یا خواندن
• افزایش اضطراب و FOMO (ترس از دست دادن)
• تأثیرات بالقوه بلندمدت بر توسعه شناختی

اعتیاد به طراحی. بسیاری از برنامه‌ها و پلتفرم‌های محبوب از تکنیک‌های روانشناختی برای حداکثر کردن "درگیری" استفاده می‌کنند، اغلب به هزینه رفاه کاربران. ویژگی‌هایی مانند پیمایش بی‌نهایت، پخش خودکار و تعاملات اجتماعی بازی‌سازی شده آسیب‌پذیری‌های روانشناسی انسانی را بهره‌برداری می‌کنند و تنظیم استفاده برای کاربران، به ویژه جوانان، را دشوار می‌سازند.

3. آسیب‌پذیری دختران: مقایسه بصری و پرخاشگری رابطه‌ای آنلاین

اینستاگرام به خصوص برای دختران بد است: "نوجوانان اینستاگرام را به خاطر افزایش نرخ اضطراب و افسردگی سرزنش می‌کنند... این واکنش بدون تحریک و در تمام گروه‌ها سازگار بود." محققان همچنین اشاره کردند که "مقایسه اجتماعی" در اینستاگرام بدتر از برنامه‌های رقیب است.

مقایسه اجتماعی تقویت‌شده. پلتفرم‌های بصری مانند اینستاگرام محیطی از مقایسه مداوم ایجاد می‌کنند که به ویژه برای نوجوانان در حال توسعه مضر است:

• استانداردهای زیبایی غیرواقعی از طریق فیلترها و ویرایش
• فشار برای ارائه یک زندگی کامل
• محبوبیت کمی از طریق لایک‌ها و تعداد دنبال‌کنندگان

پرخاشگری رابطه‌ای. رسانه‌های اجتماعی راه‌های جدیدی برای قلدری و طرد اجتماعی فراهم می‌کنند که تمایل دارند دختران را به شدت بیشتری تحت تأثیر قرار دهند:

• قلدری سایبری و شرمساری عمومی
• چت‌های گروهی یا رویدادهای طردکننده
• فشار برای حفظ حضور و روابط آنلاین

سرایت عاطفی. طبیعت فوق‌متصل رسانه‌های اجتماعی می‌تواند احساسات منفی را تقویت کند:

• گسترش سریع محتوای اضطراب‌آور و افسرده‌کننده
• اتاق‌های پژواک تقویت‌کننده الگوهای فکری ناسالم
• دشواری در فرار از پویایی‌های اجتماعی سمی

4. کناره‌گیری پسران: عقب‌نشینی به جهان‌های مجازی و پورنوگرافی

پسران به طور متوسط مسیر متفاوتی از سیم‌کشی بزرگ نسبت به دختران طی کرده‌اند. دختران مدت‌هاست که نرخ‌های بالاتری از اختلالات درونی‌سازی نسبت به پسران داشته‌اند و همان‌طور که در فصل ۱ نشان دادم، این شکاف زمانی که زندگی نوجوانان به گوشی‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی منتقل شد، افزایش یافت.

غوطه‌وری در بازی‌های ویدئویی. بسیاری از پسران در جهان‌های بازی آنلاین پناه یافته‌اند:

• حس موفقیت و ارتباط اجتماعی فراهم می‌کند
• می‌تواند در برخی موارد به استفاده مشکل‌زا یا اعتیاد منجر شود
• ممکن است در توسعه مهارت‌های دنیای واقعی و روابط تداخل ایجاد کند

قرار گرفتن در معرض پورنوگرافی. دسترسی آسان به پورنوگرافی آنلاین درک پسران از جنسیت و روابط را تغییر می‌دهد:

• انتظارات غیرواقعی درباره جنسیت و بدن‌ها
• پتانسیل اعتیاد و بی‌حسی
• ممکن است در انگیزه برای پیگیری روابط عاشقانه واقعی تداخل ایجاد کند

کاهش تعامل دنیای واقعی. با سرمایه‌گذاری بیشتر پسران در پیگیری‌های مجازی، بسیاری از آن‌ها کاهش علاقه به:

• موفقیت تحصیلی
• آمادگی شغلی
• تعاملات اجتماعی رو در رو
• فعالیت‌های فیزیکی و ریسک‌پذیری

5. محافظت بیش از حد در زندگی واقعی، محافظت ناکافی آنلاین: پارادوکس والدین

ما تصمیم گرفتیم که دنیای واقعی آن‌قدر پر از خطرات است که نباید به کودکان اجازه داد بدون نظارت بزرگسالان آن را کاوش کنند، حتی با وجود اینکه خطرات برای کودکان از جرم، خشونت، رانندگان مست و بیشتر منابع دیگر از دهه ۱۹۹۰ به شدت کاهش یافته است.

ایمنی‌گرایی در زندگی واقعی. از دهه ۱۹۸۰، روندی به سمت افزایش نظارت و اجتناب از خطر در تربیت کودکان وجود داشته است:

• کاهش بازی و کاوش مستقل
• فرصت‌های کمتر برای کودکان برای توسعه تاب‌آوری و مهارت‌های حل مسئله
• پتانسیل کمک به افزایش اضطراب در کودکان

غرب وحشی دیجیتال. در مقابل محافظت بیش از حد دنیای واقعی، بسیاری از والدین برای نظارت کافی بر فعالیت‌های آنلاین کودکان خود آماده یا قادر نبوده‌اند:

• قرار گرفتن در معرض محتوای نامناسب برای سن
• آسیب‌پذیری در برابر شکارچیان آنلاین و قلدری سایبری
• دشواری در نظارت بر چشم‌اندازهای دیجیتال به سرعت در حال تغییر

محافظت ناهماهنگ. این پارادوکس وضعیتی ایجاد کرده است که در آن کودکان از خطرات قابل مدیریت دنیای واقعی محافظت می‌شوند در حالی که در معرض خطرات بالقوه جدی‌تر آنلاین قرار دارند.

6. ضدشکستگی: چرا کودکان به بازی‌های پرخطر برای توسعه سالم نیاز دارند

کودکان تمایل خود را برای بازی، هماهنگی با دیگران و یادگیری اجتماعی به روش‌های مختلف در طول کارآموزی فرهنگی طولانی کودکی رشد آهسته و بلوغ سریع خود بیان می‌کنند. توسعه سالم مغز به دریافت تجربیات درست در سن و ترتیب مناسب بستگی دارد.

مفهوم ضدشکستگی. همان‌طور که استخوان‌ها و عضلات از طریق استرس قوی‌تر می‌شوند، تاب‌آوری روانی کودکان از طریق مواجهه و غلبه بر چالش‌ها توسعه می‌یابد:

• شکست‌ها و ناکامی‌های جزئی مهارت‌های حل مسئله را می‌سازند
• ریسک‌پذیری کنترل‌شده اعتماد به نفس و توانایی ارزیابی ریسک را توسعه می‌دهد
• درگیری‌های اجتماعی مهارت‌های حل تعارض و همدلی را آموزش می‌دهند

انواع بازی‌های پرخطر مفید:

• ارتفاعات (بالا رفتن از درختان، سازه‌های بازی)
• سرعت (دویدن، دوچرخه‌سواری، سورتمه‌سواری)
• ابزارها (استفاده از چکش، چاقو تحت نظارت)
• عناصر (بازی با آتش، آب)
• بازی‌های خشن و پرجنب‌وجوش (کشتی، مبارزه نمایشی)
• "گم شدن" (کاوش مستقل)

عواقب محرومیت از بازی. تغییر از بازی آزاد و پرخطر ممکن است به:

• افزایش اضطراب و ترس از جهان
• کاهش توانایی ارزیابی و مدیریت ریسک‌ها
• کاهش هماهنگی فیزیکی و اعتماد به نفس

7. انحطاط معنوی: چگونه اتصال مداوم معنا و جامعه را فرسایش می‌دهد

زندگی مبتنی بر گوشی به طور کلی افراد را به سمت پایین می‌کشد. این تغییر می‌دهد که چگونه فکر می‌کنیم، احساس می‌کنیم، قضاوت می‌کنیم و با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم. این با بسیاری از رفتارهایی که جوامع مذهبی و معنوی تمرین می‌کنند ناسازگار است، برخی از آن‌ها نشان داده شده است که شادی، رفاه، اعتماد و انسجام گروهی را بهبود می‌بخشند.

از دست دادن فضای مقدس و زمان. طبیعت همیشه روشن زندگی دیجیتال مرزهای سنتی را فرسایش می‌دهد:

• دشواری در ایجاد زمان بدون وقفه برای تأمل یا ارتباط
• محو شدن تعادل کار/زندگی
• کاهش مشارکت در آیین‌ها و تمرینات جمعی

تکه‌تکه شدن توجه و روابط. اتصال مداوم می‌تواند منجر به:

• تعاملات سطحی و معاملاتی جایگزین ارتباطات عمیق
• دشواری در حضور کامل در هر لحظه یا رابطه
• کاهش ظرفیت برای همدلی و گوش دادن عمیق

فرسایش معنا‌سازی. سیل اطلاعات و نظرات می‌تواند تأمل شخصی را غرق کند:

• چالش در توسعه روایت‌ها یا باورهای شخصی منسجم
• افزایش آسیب‌پذیری در برابر اعتبارسنجی و تأثیرات خارجی
• دشواری در یافتن آرامش و درگیر شدن در تمرینات تأملی

8. چهار اصلاح کلیدی: تأخیر در گوشی‌های هوشمند، رسانه‌های اجتماعی و بازگرداندن استقلال

چهار راه اصلی وجود دارد که دولت‌ها و شرکت‌های فناوری می‌توانند دنیای مجازی را برای نوجوانان بهبود بخشند.

تأخیر در پذیرش گوشی‌های هوشمند. توصیه می‌شود تا دبیرستان (حدود سن ۱۴ سالگی) برای دادن گوشی‌های هوشمند به کودکان صبر کنید:

• کاهش قرار گرفتن زودهنگام در معرض طراحی و محتوای اعتیادآور
• زمان بیشتری برای توسعه مهارت‌های اجتماعی دنیای واقعی فراهم می‌کند
• حفظ استقلال و بازی کودکی

به تعویق انداختن استفاده از رسانه‌های اجتماعی. تعیین حداقل سن ۱۶ سال برای حساب‌های رسانه‌های اجتماعی:

• محافظت از نوجوانان جوان‌تر در دوره‌های حساس توسعه
• اجازه برای بلوغ عاطفی بیشتر قبل از پیمایش در پویایی‌های اجتماعی آنلاین
• کاهش قرار گرفتن در معرض مقایسه‌های مضر و رفتارهای جستجوی اعتبار

ایجاد مدارس بدون گوشی. اجرای سیاست‌هایی برای دور نگه داشتن گوشی‌های هوشمند از کلاس‌ها و احتمالاً محوطه‌های مدرسه:

• بهبود تمرکز و عملکرد تحصیلی
• تشویق تعامل اجتماعی رو در رو
• کاهش قلدری سایبری و درام رسانه‌های اجتماعی در ساعات مدرسه

افزایش استقلال دنیای واقعی. تشویق والدین و جوامع به اجازه دادن به کودکان برای زمان و خودمختاری بیشتر بدون نظارت:

• حمایت از توسعه مهارت‌های حل مسئله و اعتماد به نفس
• فراهم کردن فرصت‌هایی برای ریسک‌پذیری و بازی سالم
• مقابله با روند محافظت بیش از حد و ایمنی‌گرایی

9. اقدام جمعی: چگونه والدین، مدارس و سیاست‌گذاران می‌توانند تغییر ایجاد کنند

اگر بتوانیم ماهیت مشکلات اقدام جمعی را درک کنیم، می‌توانیم برای قانونی که هدف آن شکستن تله‌ها و تغییر انگیزه‌ها است، فشار بیاوریم. اگر به صورت جمعی عمل کنیم، می‌توانیم کودکی مبتنی بر گوشی را به عقب برگردانیم و تا حدی کودکی مبتنی بر بازی سالم‌تر را بازگردانیم.

هماهنگی والدین. والدین می‌توانند با هم کار کنند تا هنجارهای فناوری سالم‌تری را اجرا کنند:

• توافق‌نامه‌هایی با خانواده‌های دیگر درباره استفاده از گوشی و رسانه‌های اجتماعی تشکیل دهند
• فرصت‌های اجتماعی بدون فناوری برای کودکان ایجاد کنند
• استراتژی‌هایی برای مدیریت زمان صفحه نمایش و ایمنی آنلاین به اشتراک بگذارند

سیاست‌های مدرسه. مؤسسات آموزشی می‌توانند نقش پیشرو داشته باشند:

• اجرای سیاست‌های بدون گوشی در ساعات مدرسه
• افزایش فرصت‌ها برای بازی آزاد و فعالیت فیزیکی
• آموزش دانش‌آموزان و والدین درباره استفاده سالم از فناوری

اقدام قانونی. سیاست‌گذاران می‌توانند چارچوب‌هایی برای محافظت از کودکان آنلاین ایجاد کنند:

• اجرای و اعمال تأیید سن برای رسانه‌های اجتماعی و سایر پلتفرم‌ها
• تنظیم شیوه‌های طراحی اعتیادآور در برنامه‌های بازاریابی شده برای کودکان
• به‌روزرسانی قوانین غفلت برای اجازه دادن به استقلال بیشتر کودکی

تغییر فرهنگی. تغییرات گسترده‌تر اجتماعی می‌توانند از کودکی سالم‌تر حمایت کنند:

• عادی‌سازی و جشن گرفتن فعالیت‌ها و دستاوردهای آفلاین
• ایجاد فرصت‌های بیشتر برای مشارکت جامعه و داوطلبی
• تقویت ارتباطات بین‌نسلی و راهنمایی

آخرین به‌روزرسانی:: September 25, 2024