نکات کلیدی
1. هدف اصلی صهیونیسم: یک دولت کاملاً یهودی
«عرب‌ها باید بروند، اما برای تحقق این امر به یک زمان مناسب نیاز است، مانند یک جنگ.»
ریشه‌های ایدئولوژیک: صهیونیسم که در اواخر قرن نوزدهم در اروپا شکل گرفت، به دنبال احیای ملی برای یهودیان بود و در نهایت بر روی فلسطین به عنوان مکان مطلوب تمرکز کرد. این دیدگاه، اما تنها به عنوان یک پناهگاه امن نبود؛ بلکه به دنبال ایجاد یک دولت کاملاً یهودی، هم در ساختار اجتماعی-سیاسی و هم در ترکیب قومی بود. این تمایل به حضور همگن یهودی، نیروی محرکه‌ای برای رویدادهای سال 1948 بود.
- متفکران اولیه صهیونیست مانند لئو موتزکین به «اسکان مجدد عرب‌های ارض اسرائیل در مناطق خارج از کشور» تأکید کردند.
- سکولاریزه شدن یهودیت، مفهوم مذهبی ارض اسرائیل را به یک پروژه ملی‌گرایانه سکولار تبدیل کرد.
- ایده «زمین خالی» یا زمینی که توسط «بیگانگان» اشغال شده، انگیزه‌ای برای بازپس‌گیری را تقویت کرد.
آمادگی‌های نظامی: جنبش صهیونیسم، تحت رهبری‌هایی مانند داوید بن‌گوریون، درک کرد که دستیابی به این هدف نیازمند قدرت نظامی است. هگانا، که در ابتدا یک نیروی دفاعی بود، به یک بازوی نظامی تبدیل شد و تاکتیک‌هایی را از افسران بریتانیایی مانند اورد وین‌گیت آموخت. این نظامی‌سازی تنها برای دفاع نبود، بلکه برای تصرف نهایی فلسطین نیز بود.
- وین‌گیت به هگانا تاکتیک‌های نبرد و روش‌های انتقام‌جویی را آموزش داد.
- هگانا از طریق شرکت در شورش عربی و جنگ جهانی دوم تجربه کسب کرد.
- ایجاد پالمچ، یک واحد کماندویی، توانایی‌های نظامی را بیشتر تقویت کرد.
پرونده‌های روستایی: تلاشی سیستماتیک برای جمع‌آوری اطلاعات دقیق درباره روستاهای فلسطینی انجام شد. این شامل داده‌های توپوگرافی، اطلاعات اقتصادی و ساختارهای اجتماعی بود. این «پرونده‌های روستایی» تنها تمرین‌های علمی نبودند، بلکه برای تسهیل عملیات نظامی آینده و اخراج نهایی جمعیت فلسطینی طراحی شده بودند.
- صندوق ملی یهود (JNF) نقش کلیدی در این جمع‌آوری داده‌ها ایفا کرد.
- پرونده‌ها شامل جزئیات درباره رهبران روستا، وابستگی‌های سیاسی و سطوح «خصومت» بودند.
- این اطلاعات بعداً برای هدف‌گیری افراد و برنامه‌ریزی عملیات نظامی استفاده شد.
2. برنامه‌ریزی سیستماتیک: طرحی برای پاکسازی قومی
«کمپین نظامی علیه عرب‌ها، از جمله «فتح و تخریب مناطق روستایی» در طرح دالت هگانا مطرح شد.»
مشاوره: گروه کوچکی از رهبران صهیونیست، که به «مشاوره» معروف بودند، برای طراحی و اجرای طرح پاکسازی قومی تشکیل شد. این گروه که شامل افسران نظامی و کارشناسان امور عرب بود، به طور مخفیانه برای نهایی کردن جزئیات طرح دالت ملاقات کردند.
- مشاوره شامل شخصیت‌هایی مانند یگال یادین، موشه دایان و عزرا دانی بود.
- آن‌ها در «خانه قرمز» در تل‌آویو برای نهایی کردن طرح ملاقات کردند.
- هدف این گروه ایجاد یک دولت کاملاً یهودی با حذف جمعیت فلسطینی بود.
طرح دالت: این طرح، نقشه نهایی برای اخراج سیستماتیک فلسطینی‌ها بود. این طرح روش‌های خاصی برای اخراج اجباری افراد، از جمله ارعاب، محاصره، بمباران، آتش‌سوزی، تخریب و کاشت مین برای جلوگیری از بازگشت را مشخص کرد.
- این طرح نتیجه‌ای از طرح‌های قبلی (طرح‌های A، B و C) بود.
- این طرح پاسخی به پایان قیمومیت بریتانیا و تهدید ادراک شده از مقاومت فلسطینی‌ها بود.
- هدف این طرح تخریب مناطق روستایی و شهری فلسطین بود.
روش‌های پاکسازی: این طرح مجموعه‌ای از تاکتیک‌ها را برای استفاده علیه جمعیت فلسطینی مشخص کرد. این روش‌ها به منظور ایجاد جوی از ترس و وادار کردن مردم به فرار از خانه‌هایشان طراحی شده بودند.
- تاکتیک‌های ارعاب و محاصره در مقیاس وسیع به کار گرفته شد.
- روستاها و مراکز جمعیتی بمباران و به آتش کشیده شدند.
- خانه‌ها، اموال و کالاها تخریب شدند و مین‌ها برای جلوگیری از بازگشت کاشته شدند.
3. تقسیم‌بندی سازمان ملل: کاتالیزوری برای درگیری
«مردم بومی فلسطین، مانند مردم بومی هر کشور دیگر در جهان عرب، آسیا، آفریقا، آمریکا و اروپا، از تقسیم زمین با یک جامعه مهاجر امتناع کردند.»
قطعنامه 181 سازمان ملل: کمیته ویژه سازمان ملل در مورد فلسطین (UNSCOP) تقسیم فلسطین به دو دولت، یکی یهودی و دیگری عربی را پیشنهاد کرد. این طرح که به عنوان قطعنامه 181 سازمان ملل تصویب شد، نقطه عطفی بزرگ بود.
- سازمان ملل واقعیت جمعیتی فلسطین را نادیده گرفت، جایی که فلسطینی‌ها اکثریت بودند.
- این طرح 56 درصد از زمین را به دولت یهودی اختصاص داد، در حالی که مالکیت یهودیان تنها 5.8 درصد از زمین بود.
- این قطعنامه از سوی فلسطینی‌ها و جهان عرب به عنوان ناعادلانه و غیرقانونی تلقی شد.
رد فلسطینی‌ها: رهبری فلسطینی طرح تقسیم را رد کرد و آن را تلاشی برای محروم کردن آن‌ها از سرزمینشان دانست. آن‌ها از روندهای سازمان ملل تحریم کردند، که به رهبری صهیونیست‌ها اجازه می‌داد تا در بازی دیپلماتیک تسلط یابند.
- فلسطینی‌ها این طرح را نقض حق تعیین سرنوشت خود می‌دانستند.
- آن‌ها استدلال کردند که سازمان ملل نیمی از فلسطین را به یک جامعه مهاجر اختصاص می‌دهد.
- اتحادیه عرب نیز این طرح را رد کرد و فلسطینی‌ها را بیشتر منزوی کرد.
پذیرش و بهره‌برداری صهیونیست‌ها: در حالی که رهبری صهیونیست طرح را پذیرفت، آن‌ها این کار را به طور استراتژیک انجام دادند و آن را به عنوان یک گام به سوی یک دولت بزرگ‌تر یهودی دیدند. آن‌ها از رد عرب‌ها به عنوان بهانه‌ای برای گسترش ادعاهای سرزمینی خود و اجرای طرح‌های پاکسازی قومی استفاده کردند.
- بن‌گوریون طرح سازمان ملل را به عنوان یک نقطه شروع، نه یک راه‌حل نهایی دید.
- رهبری صهیونیست به دنبال ایجاد دولتی با اکثریت یهودی بود، حتی اگر به معنای استفاده از زور باشد.
- رد این طرح توسط فلسطینی‌ها و جهان عرب زمینه‌ای مناسب برای اجرای طرح دالت فراهم کرد.
4. از انتقام به اخراج: تغییر در استراتژی صهیونیستی
«سیاست صهیونیستی ابتدا بر اساس انتقام از حملات فلسطینی‌ها در فوریه 1947 بود و در مارس 1948 به ابتکاری برای پاکسازی قومی کل کشور تبدیل شد.»
انتقام اولیه: در ابتدا، سیاست صهیونیستی بر انتقام از حملات فلسطینی‌ها متمرکز بود. این پاسخ به درگیری‌ها با میلیشیاهای محلی بود و به عنوان بهانه‌ای برای اقدامات تهاجمی‌تر استفاده می‌شد.
- عملیات‌های انتقامی برای ارعاب جوامع فلسطینی به کار گرفته شد.
- این اقدامات اغلب نامتناسب و هدف‌گیری جمعیت‌های غیرنظامی بود.
- بریتانیایی‌ها که هنوز مسئول نظم و قانون بودند، کار چندانی برای متوقف کردن خشونت انجام ندادند.
تغییر به اخراج: تا اوایل 1948، رهبری صهیونیستی از انتقام به سیاستی فعال‌تر برای پاکسازی قومی تغییر مسیر داد. این تغییر به دلیل تمایل به ایجاد یک دولت کاملاً یهودی و درک این واقعیت بود که بریتانیایی‌ها در حال ترک کشور بودند.
- مفهوم «انتقال» به مرکزی‌ترین بخش تفکر صهیونیستی تبدیل شد.
- رهبری شروع به دیدن جمعیت فلسطینی به عنوان مانعی برای اهداف خود کرد.
- تمرکز از پاسخ به حملات به آغاز اخراج فلسطینی‌ها تغییر کرد.
نقش مشاوره: مشاوره نقش حیاتی در این تغییر ایفا کرد و از سیاست انتقام به ارعاب و اخراج منتقل شد. آن‌ها درک کردند که جمعیت فلسطینی به طور داوطلبانه نخواهد رفت و برای دستیابی به اهداف خود به زور نیاز است.
- مشاوره شروع به استفاده از اصطلاح «ابتکار» برای توصیف استراتژی جدید خود کرد.
- آن‌ها برنامه‌ریزی کردند تا زیرساخت‌ها و معیشت فلسطینی‌ها را تخریب کنند.
- هدف این بود که جمعیت فلسطینی «در دست آن‌ها باشد.»
5. طرح دالت: طرح اصلی در عمل
«این عملیات‌ها می‌توانند به این صورت انجام شوند: یا با تخریب روستاها (با آتش زدن آن‌ها، با منفجر کردن آن‌ها و با کاشت مین در خرابه‌های آن‌ها) و به ویژه از آن جمعیت‌های مرکزی که کنترل آن‌ها به طور مداوم دشوار است؛ یا با انجام عملیات‌های جستجو و کنترل طبق دستورالعمل‌های زیر: محاصره روستاها، انجام جستجو در داخل آن‌ها. در صورت مقاومت، نیروهای مسلح باید نابود شوند و جمعیت از مرزهای دولت اخراج شوند.»
اجرای طرح دالت: پس از نهایی شدن، طرح دالت به مرحله اجرا درآمد و دستورات نظامی به واحدهای مستقر در میدان ارسال شد. این طرح به طور سیستماتیک اجرا شد و اهداف و روش‌های خاصی برای هر عملیات مشخص شد.
- این طرح شامل تخریب روستاها و اخراج ساکنان آن‌ها بود.
- واحدهای نظامی فهرست‌هایی از روستاهای هدف را دریافت کردند.
- این طرح با درک واضحی از اهداف آن اجرا شد.
عملیات‌های اولیه: اولین عملیات‌ها تحت طرح دالت به مناطق روستایی و شهری هدف قرار گرفت. این عملیات‌ها با خشونت، ارعاب و اخراج اجباری فلسطینی‌ها مشخص شد.
- عملیات نخشون اولین عملیات بزرگ تحت طرح دالت بود.
- این عملیات روستاهای واقع در مسیر به سمت قدس را هدف قرار داد.
- کشتار در دیر یاسین یک رویداد کلیدی بود که جمعیت فلسطینی را ترساند.
اخراج‌های سیستماتیک: اجرای طرح دالت منجر به اخراج سیستماتیک فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان شد. این یک رویداد خودجوش نبود، بلکه یک عملیات به دقت برنامه‌ریزی شده و اجرا شده بود.
- روستاها محاصره، مورد حمله و تخریب شدند.
- فلسطینی‌ها مجبور به فرار شدند، اغلب با کمترین یا هیچ هشداری.
- هدف این بود که یک دولت کاملاً یهودی با حذف جمعیت فلسطینی ایجاد شود.
6. شهری‌کشی در فلسطین: هدف قرار دادن شهرها و شهرستان‌ها
«فلسطینی‌ها [در حیفا] از دسامبر به بعد تحت محاصره و ارعاب بودند.»
هدف قرار دادن مراکز شهری: عملیات‌های پاکسازی قومی محدود به مناطق روستایی نبود. شهرها و شهرستان‌های بزرگ با جمعیت قابل توجه فلسطینی نیز هدف قرار گرفتند.
- حیفا، یافا و طبریه از جمله اولین شهرهایی بودند که مورد حمله قرار گرفتند.
- این حملات به منظور ایجاد هرج و مرج و وادار کردن فلسطینی‌ها به فرار طراحی شده بودند.
- بریتانیایی‌ها که هنوز در صحنه بودند، کار چندانی برای حفاظت از جمعیت فلسطینی انجام ندادند.
روش‌های شهری‌کشی: حملات به مراکز شهری شامل مجموعه‌ای از تاکتیک‌ها بود، از جمله گلوله‌باران، تیراندازی از دور و استفاده از مواد منفجره. این روش‌ها به منظور ایجاد جوی از ترس و وادار کردن مردم به ترک خانه‌هایشان طراحی شده بودند.
- نیروهای یهودی از بمب‌های بشکه‌ای و آتش‌زدن نفت برای ترساندن محله‌های فلسطینی استفاده کردند.
- آن‌ها همچنین زیرساخت‌های کلیدی، مانند حمل و نقل و کسب و کارها را هدف قرار دادند.
- هدف این بود که زندگی در شهرها برای فلسطینی‌ها غیرقابل تحمل شود.
سقوط حیفا: سقوط حیفا نمونه‌ای بارز از شهری‌کشی در فلسطین است. جمعیت فلسطینی این شهر تحت یک کمپین ترور قرار گرفتند که منجر به فرار جمعی آن‌ها شد.
- بریتانیایی‌ها نیروهای خود را خارج کردند و فلسطینی‌ها را بی‌دفاع گذاشتند.
- نیروهای یهودی محله‌های فلسطینی را گلوله‌باران و مورد حمله قرار دادند.
- جمعیت فلسطینی این شهر مجبور به فرار به سمت بندر شدند، جایی که سپس اخراج شدند.
7. میراث نکبت: اشغال، انکار و مبارزه مداوم
«پاکسازی قومی یک جرم علیه بشریت است و افرادی که امروز آن را مرتکب می‌شوند، به عنوان جنایتکارانی که باید در محاکم ویژه محاکمه شوند، شناخته می‌شوند.»
اشغال و پیامدهای آن: پاکسازی قومی فلسطین منجر به اشغال اراضی فلسطینی و ایجاد یک بحران پناهندگی شد. آن فلسطینی‌هایی که باقی ماندند تحت حکومت نظامی و تبعیض سیستماتیک قرار گرفتند.
- فلسطینی‌ها به اردوگاه‌های زندانی و کار اجباری منتقل شدند.
- آن‌ها تحت آزار و اذیت‌های اشغال، از جمله غارت و بی‌احترامی به مکان‌های مقدس قرار گرفتند.
- اشغال به منظور تثبیت دولت یهودی جدید و جلوگیری از بازگشت پناهندگان طراحی شده بود.
یادزدایی و انکار: دولت اسرائیل به طور فعال در تلاش است تا یاد نکبت را محو کند. این شامل تخریب روستاهای فلسطینی، بازنویسی تاریخ و سرکوب روایت‌های فلسطینی است.
- JNF نقش کلیدی در این فرآیند ایفا کرده و جنگل‌هایی بر روی روستاهای تخریب شده کاشته است.
- روایت رسمی اسرائیل، اخراج اجباری فلسطینی‌ها را انکار می‌کند.
- اصطلاح «نکبت» خود در گفتمان اسرائیلی غالباً حاشیه‌ای یا نادیده گرفته می‌شود.
مبارزه مداوم: با وجود تلاش‌ها برای محو تاریخ آن‌ها، فلسطینی‌ها همچنان برای حقوق خود، از جمله حق بازگشت، مبارزه می‌کنند. نکبت همچنان بخشی مرکزی از هویت فلسطینی و نیروی محرکه‌ای برای مقاومت مداوم آن‌ها است.
- مسئله پناهندگان همچنان مانع کلیدی برای صلح است.
- فلسطینی‌ها به ادامه درخواست شناسایی رنج‌های خود و حق بازگشت خود ادامه می‌دهند.
- مبارزه برای عدالت و برابری تا به امروز ادامه دارد.
آخرین به‌روزرسانی::
Questions & Answers
What's The Ethnic Cleansing of Palestine about?
- Historical Analysis of 1948: The book examines the events of the 1948 Arab-Israeli War, focusing on the systematic expulsion of Palestinians. It argues that this was a planned operation, not a spontaneous occurrence.
- Zionist Ideology: Ilan Pappé explores the motivations behind Zionism, particularly the desire for an exclusively Jewish state, leading to the dispossession of Palestinians.
- Critique of Narratives: Pappé challenges traditional narratives that frame the Palestinian exodus as voluntary, presenting evidence of violent and coercive methods used for ethnic cleansing.
Why should I read The Ethnic Cleansing of Palestine?
- Insightful Perspective: The book offers a critical view of a contentious historical event that continues to shape Israeli-Palestinian relations, providing a deeper understanding of the conflict's complexities.
- Scholarly Research: Pappé's work is grounded in extensive research, including military documents and testimonies, making it a significant contribution to Middle Eastern studies.
- Moral and Political Implications: It raises important questions about historical accountability and the ongoing impact of the Nakba on Palestinian identity and rights.
What are the key takeaways of The Ethnic Cleansing of Palestine?
- Systematic Ethnic Cleansing: Pappé argues that the events of 1948 were a clear case of ethnic cleansing, involving violence, intimidation, and the destruction of Palestinian villages.
- Role of Zionist Leadership: The book highlights the role of key Zionist leaders, particularly David Ben-Gurion, in orchestrating the ethnic cleansing through military strategies like Plan Dalet.
- Denial and Memory: Pappé discusses how the history of the Nakba has been systematically erased, impacting the Palestinian narrative and their right to return.
What is Plan Dalet as described in The Ethnic Cleansing of Palestine?
- Master Plan for Expulsion: Plan Dalet was a military strategy adopted in March 1948, aimed at the destruction of Arab villages and the expulsion of their inhabitants.
- Operational Orders: It included directives for encircling villages, conducting searches, and using force to expel populations, ensuring Jewish control over the territory.
- Implementation and Impact: The execution of Plan Dalet led to the destruction of over 531 villages and the displacement of approximately 800,000 Palestinians.
What evidence does Pappé provide to support his claims in The Ethnic Cleansing of Palestine?
- Military Documents: Pappé uses military documents, including orders and reports from the Israeli army, to substantiate his arguments about the planned nature of the ethnic cleansing.
- Eyewitness Accounts: The book includes testimonies from Palestinian survivors and Israeli soldiers, illustrating the violence and trauma experienced during 1948.
- Historical Context: Pappé places the events within a broader historical context, linking them to the ideological foundations of Zionism and geopolitical dynamics.
What are the best quotes from The Ethnic Cleansing of Palestine and what do they mean?
- “The Palestinians had to go.”: This quote encapsulates the core objective of the Zionist leadership, highlighting the intent behind the ethnic cleansing operations.
- “Ethnic cleansing is a crime against humanity.”: Pappé emphasizes the legal and moral implications of the actions against Palestinians, framing them within international law and human rights.
- “The absence of the paradigm of ethnic cleansing is part of the reason why the denial of the catastrophe has been able to go on for so long.”: This reflects Pappé's argument that recognizing the events of 1948 as ethnic cleansing is crucial for understanding the ongoing conflict.
How does The Ethnic Cleansing of Palestine address the concept of memory and denial?
- Memoricides of the Nakba: Pappé discusses how the history of the Nakba has been systematically erased, leading to a denial of Palestinian suffering and rights.
- Impact on Peace Processes: The denial of the Nakba has hindered genuine peace efforts, as it ignores the historical grievances of Palestinians.
- Cultural and Historical Reclamation: Pappé advocates for reclaiming Palestinian history and memory as a means of resistance and empowerment.
What role did the British Mandate play in the events described in The Ethnic Cleansing of Palestine?
- Facilitating Zionist Aspirations: The British Mandate enabled the Zionist movement to establish a foothold in Palestine, often at the expense of Palestinians.
- Failure to Protect Palestinians: Pappé criticizes the British for their inaction during the ethnic cleansing, failing to protect Palestinian rights and safety.
- Legacy of Colonialism: The book situates the events within a broader narrative of colonialism, suggesting the British Mandate laid the groundwork for dispossession and conflict.
How does The Ethnic Cleansing of Palestine compare to other historical accounts of the 1948 conflict?
- Challenging Mainstream Narratives: Pappé's work contrasts with traditional Israeli narratives that depict 1948 as a defensive war, arguing it was a premeditated strategy.
- Incorporating Palestinian Perspectives: Unlike many accounts, Pappé emphasizes the Palestinian experience, giving voice to those who suffered during the Nakba.
- Contribution to New Histories: The book is part of the "New Historians" movement, revising and challenging established narratives about Israel's founding.
What are the implications of The Ethnic Cleansing of Palestine for current Israeli-Palestinian relations?
- Understanding Historical Grievances: Acknowledging the history of ethnic cleansing is essential for addressing the ongoing conflict and Palestinian refugee rights.
- Moral Responsibility: The book calls for Israel to recognize moral responsibility for 1948 actions, necessary for reconciliation and healing.
- Path to Justice: Pappé advocates for the right of return for Palestinian refugees, framing it as a fundamental aspect of justice in conflict resolution.
How does The Ethnic Cleansing of Palestine address the refugee crisis?
- Historical Context of Displacement: The book details how the 1948 war led to the displacement of over 700,000 Palestinians, creating a persistent refugee crisis.
- International Response: Pappé critiques the international community's failure to address Palestinian refugees' rights, particularly the Right of Return.
- Ongoing Struggle for Rights: The narrative connects 1948 events to current struggles, advocating for recognition of refugee rights and a just conflict resolution.
How does The Ethnic Cleansing of Palestine depict the Israeli military's actions during the 1948 war?
- Brutality and Violence: The book provides detailed accounts of violence by Israeli forces against Palestinian civilians, including massacres and expulsions.
- Military Strategy and Ethnic Cleansing: Pappé argues that military operations aimed at ethnic cleansing, highlighting their planning and execution as deliberate acts.
- War Crimes and Accountability: The author frames these actions as war crimes, calling for accountability and recognition of Palestinian suffering.
نقد و بررسی
کتاب پاکسازی قومی فلسطین اثری قدرتمند و جنجالی است که اخراج اجباری فلسطینی‌ها در زمان تأسیس اسرائیل را مستند می‌کند. خوانندگان از تحقیقات دقیق و افشاگری‌های روشنگرانه‌ی آن تمجید می‌کنند و آن را از نظر احساسی تأثیرگذار و ضروری برای درک درگیری اسرائیل و فلسطین می‌دانند. بسیاری آن را کتابی واجب‌الخواندن می‌دانند، هرچند برخی آن را جانبدارانه انتقاد می‌کنند. این کتاب روایت‌های رایج درباره‌ی تأسیس اسرائیل را به چالش می‌کشد و به افشای جنایات و پاکسازی قومی سیستماتیک می‌پردازد. با اینکه به دلیل محتوایش خواندن آن دشوار است، منتقدان بر اهمیت آن در ارائه‌ی زمینه‌ای برای رویدادهای کنونی تأکید می‌کنند.
