The Experience Machine

1. مغزهای ما ماشین‌های پیش‌بینی هستند که به‌طور مداوم ورودی‌های حسی را پیش‌بینی می‌کنند

مغزها ماشین‌های پیش‌بینی هستند که منابع خارجی را به‌راحتی (و به همان دلایل) به‌کار می‌گیرند که اقدام‌های عملی را انجام می‌دهند و جنبه‌های مختلف مدارهای داخلی خود را فعال می‌کنند.

مغز پیش‌بینی‌کننده. مغزهای ما دریافت‌کننده‌های منفعل اطلاعات نیستند، بلکه موتورهای پیش‌بینی فعال هستند. آن‌ها به‌طور مداوم انتظاراتی درباره‌ی آنچه که خواهیم دید، خواهیم شنید و خواهیم احساس کرد، بر اساس تجربیات گذشته و الگوهای آموخته‌شده تولید می‌کنند. این پردازش پیش‌بینی‌کننده به ما اجازه می‌دهد تا داده‌های حسی مبهم یا ناقص را با پر کردن شکاف‌ها با بهترین حدس‌های خود درک کنیم.

کارایی از طریق پیش‌بینی. با پیش‌بینی ورودی‌های حسی، مغز می‌تواند اطلاعات را به‌طور مؤثرتری پردازش کند. این مغز تنها نیاز دارد بر تفاوت‌های بین پیش‌بینی‌ها و داده‌های حسی واقعی تمرکز کند، نه اینکه همه چیز را از ابتدا پردازش کند. این امر به درک سریع و تصمیم‌گیری در محیط‌های پیچیده کمک می‌کند.

نمونه‌هایی از پردازش پیش‌بینی‌کننده:

• شنیدن یک آهنگ آشنا در یک رادیوی بد و هنوز هم درک کردن متن آن
• شناسایی اشیاء در نمای جزئی یا شرایط نور ضعیف
• تجربه لرزش‌های خیالی تلفن به دلیل انتظارات مکرر

2. تجربه از تعامل پیش‌بینی‌ها و شواهد حسی ناشی می‌شود

ما جهان را با پیش‌بینی کردن آن می‌بینیم. اما زمانی که خطاهای پیش‌بینی به وجود می‌آید، مغز باید دوباره پیش‌بینی کند.

ساخت واقعیت. تجربه‌ی ذهنی ما از جهان، بازتابی مستقیم از واقعیت نیست، بلکه ساختاری است که از تعامل بین پیش‌بینی‌های مغز ما و شواهد حسی ورودی شکل می‌گیرد. زمانی که پیش‌بینی‌ها با ورودی حسی مطابقت دارند، ما جهان را همان‌طور که انتظار داریم درک می‌کنیم. زمانی که عدم تطابق وجود دارد، مغز ما مدل‌های خود را به‌روزرسانی می‌کند تا بهتر با واقعیت هم‌راستا شود.

وزن‌دهی به دقت. مغز به پیش‌بینی‌ها و داده‌های حسی بر اساس قابلیت اطمینان تخمینی آن‌ها سطوح مختلفی از اهمیت (دقت) را اختصاص می‌دهد. این وزن‌دهی تعیین می‌کند که هر منبع چقدر بر درک نهایی ما تأثیر دارد. توجه می‌تواند به‌عنوان فرآیند تنظیم این وزن‌های دقت برای تمرکز بر اطلاعات مرتبط درک شود.

پیامدها:

• توهمات نوری ناشی از پیش‌بینی‌های مغز که داده‌های حسی مبهم را نادیده می‌گیرد
• انتظارات ما می‌توانند درک‌های ما را شکل دهند و گاهی منجر به تفسیرهای مغرضانه شوند
• یادگیری شامل به‌روزرسانی مدل‌های پیش‌بینی ما برای بهتر مطابقت دادن با جهان است

3. عمل تحت تأثیر پیش‌بینی‌های خودتحقق‌یافته از عواقب حسی است

برای درک کردن، باید پیش‌بینی‌هایی را پیدا کنیم که بهترین تطابق را با شواهد حسی دارند. برای عمل کردن، باید جهان را تغییر دهیم تا آن را با برخی از آن پیش‌بینی‌ها هم‌راستا کنیم.

عمل به‌عنوان پیش‌بینی تحقق‌یافته. در چارچوب پردازش پیش‌بینی‌کننده، عمل‌ها با پیش‌بینی عواقب حسی آن‌ها آغاز می‌شوند. مغز انتظاراتی از آنچه که احساس خواهد کرد هنگام انجام یک عمل تولید می‌کند و خطاهای پیش‌بینی‌شده، سیستم حرکتی را به‌کار می‌گیرد تا آن پیش‌بینی‌ها به حقیقت بپیوندند.

یکپارچگی درک و عمل. این دیدگاه یک حساب یکپارچه از درک و عمل ارائه می‌دهد. هر دو شامل حداقل کردن خطاهای پیش‌بینی هستند، چه از طریق به‌روزرسانی مدل‌های داخلی (درک) و چه با تغییر جهان برای مطابقت با پیش‌بینی‌ها (عمل). این امر توضیح می‌دهد که چرا در رفتارهای ماهرانه، درک و عمل به‌طور تنگاتنگی به هم مرتبط هستند.

جنبه‌های کلیدی عمل پیش‌بینی‌کننده:

• کنترل حرکتی به‌عنوان "توهم کنترل‌شده" از نتایج مطلوب
• نقش پروپریوسپشن (حس موقعیت بدن) در اجرای عمل
• چگونگی بهبود عملکرد از طریق تمرین با تصحیح مدل‌های پیش‌بینی

4. احساسات و عواطف از پیش‌بینی‌های بدنی و درون‌حسی ناشی می‌شوند

هر چیزی که می‌بینم، می‌شنوم، لمس می‌کنم و احساس می‌کنم—این علم جدید پیشنهاد می‌کند—بازتاب چاه‌های پنهان پیش‌بینی است.

احساسات بدنی. احساسات تنها حالت‌های ذهنی نیستند، بلکه پدیده‌های کل بدن هستند که از پیش‌بینی‌های مغز درباره‌ی وضعیت‌های داخلی بدن (درون‌حسی) ناشی می‌شوند. احساسات ما از شادی، ترس یا خشم، بازتاب بهترین حدس مغز درباره‌ی وضعیت فیزیولوژیکی فعلی ما و اهمیت آن برای رفاه ماست.

پردازش پیش‌بینی‌کننده درون‌حسی. مغز به‌طور مداوم پیش‌بینی‌هایی درباره‌ی سیگنال‌های داخلی بدن (ضربان قلب، تنفس، احساسات درون‌حسی) تولید می‌کند و آن‌ها را با ورودی‌های حسی واقعی مقایسه می‌کند. عدم تطابق‌ها بین وضعیت‌های بدنی پیش‌بینی‌شده و واقعی می‌توانند تجربیات عاطفی را تحریک کرده و اقداماتی را برای بازگرداندن تعادل به‌وجود آورند.

پیامدها برای درک احساسات:

• نقش بازخورد بدنی در شکل‌دهی به تجربیات عاطفی
• چگونگی تأثیر انتظارات و زمینه بر تفسیر ما از احساسات بدنی
• پتانسیل تغییر احساسات با تغییر پیش‌بینی‌های درون‌حسی

5. شرایط روان‌پزشکی می‌توانند به‌عنوان تغییرات در پردازش پیش‌بینی درک شوند

نتیجه‌گیری باید آغاز یک فرآیند کند اما مهم باشد که تمایزات قدیمی بین روان‌پزشکی، عصب‌شناسی و علوم اعصاب محاسباتی را از بین ببرد و در نهایت وحدت بنیادی ذهن، بدن و جهان را بپذیرد.

چارچوب یکپارچه. پردازش پیش‌بینی‌کننده یک راه جدید برای درک شرایط مختلف روان‌پزشکی و عصبی به‌عنوان اختلالات در ماشین پیش‌بینی مغز ارائه می‌دهد. این رویکرد شکاف بین علائم ذهنی و جسمی را پر می‌کند و دیدگاه یکپارچه‌تری از سلامت روان ارائه می‌دهد.

دقت و روان‌پریشی. بسیاری از اختلالات می‌توانند به عدم تعادل در نحوه‌ی اختصاص دقت مغز به پیش‌بینی‌ها در مقابل شواهد حسی مرتبط شوند. به‌عنوان مثال:

• افسردگی: پیش‌بینی‌های منفی بسیار دقیق درباره‌ی خود و جهان
• اضطراب: دقت بالای پیش‌بینی‌های مرتبط با تهدید
• اسکیزوفرنی: دقت غیرطبیعی که منجر به توهمات و هذیان‌ها می‌شود

پیامدها برای درمان:

• هدف‌گذاری فرآیندهای پیش‌بینی در درمان و دارو
• استفاده از مداخلات شناختی برای شکل‌دهی مجدد پیش‌بینی‌های ناسازگار
• بررسی درمان‌های نوین که وزن‌دهی دقت را در مغز تعدیل می‌کنند

6. ذهن‌های پیش‌بینی‌کننده‌ی ما فراتر از جمجمه‌های ما به محیط گسترش می‌یابند

ذهن‌های گسترش‌یافته به‌دلیل این‌که مغزهای پیش‌بینی‌کننده به‌طور طبیعی در بهره‌برداری از فرصت‌ها برای استفاده از حلقه‌های عمل جمع‌آوری اطلاعات ماهر هستند، به‌وجود می‌آیند.

ذهن نفوذپذیر. فرآیندهای شناختی ما در مرزهای مغزهای ما متوقف نمی‌شوند. ذهن پیش‌بینی‌کننده به‌راحتی ابزارهای خارجی، فناوری‌ها و ساختارهای محیطی را در استراتژی‌های حل مسئله خود ادغام می‌کند. این منجر به "ذهن گسترش‌یافته" می‌شود که مغز، بدن و جهان را در بر می‌گیرد.

بارگذاری شناختی. ما به‌طور مداوم از محیط برای حمایت از تفکر خود و کاهش بار شناختی استفاده می‌کنیم. نمونه‌ها شامل:

• استفاده از دفترچه‌ها یا تلفن‌های هوشمند به‌عنوان حافظه خارجی
• دستکاری اشیاء فیزیکی برای کمک به حل مسئله
• بهره‌برداری از تعاملات اجتماعی برای شناخت توزیع‌شده

پیامدهای شناخت گسترش‌یافته:

• بازنگری در ماهیت هوش و مرزهای شناختی
• طراحی ابزارها و محیط‌های بهتر برای تقویت شناخت انسانی
• بازنگری در نحوه‌ی درک و درمان اختلالات شناختی

7. ما می‌توانیم مغزهای پیش‌بینی‌کننده‌ی خود را هک کنیم تا تجربیات و قابلیت‌های خود را بهبود بخشیم

درک ماهیت و تأثیرات تعادل‌های مختلف در ماشین تجربه همچنین اشکال نرمال و غیرنرمال تجربه انسانی را در یک چارچوب واحد و یکپارچه قرار می‌دهد، به‌گونه‌ای که پیامدهای قابل توجهی برای روان‌پزشکی، پزشکی و عمل بالینی دارد.

بهره‌برداری از پیش‌بینی. با درک چگونگی ساخت تجربه توسط مغزهای ما از طریق پیش‌بینی، می‌توانیم استراتژی‌هایی برای شکل‌دهی عمدی به درک‌ها، احساسات و رفتارهای خود توسعه دهیم. این امر امکانات جدیدی برای رشد شخصی، درمان و افزایش پتانسیل انسانی را باز می‌کند.

تکنیک‌ها برای هک کردن مغز پیش‌بینی‌کننده:

• اثرات دارونما: بهره‌برداری از قدرت انتظارات برای بهبود نتایج سلامتی
• بازفرم‌بندی: استفاده از زبان برای تغییر زمینه پیش‌بینی تجربیات
• مدیتیشن: آموزش توجه برای تعدیل وزن‌دهی دقت ورودی‌های حسی
• واقعیت مجازی: ایجاد محیط‌های غوطه‌ور برای بازسازی مدل‌های پیش‌بینی
• روان‌گردان‌ها: مختل کردن موقتی پیش‌بینی‌های ریشه‌دار برای امکان‌پذیر کردن دیدگاه‌های جدید

ملاحظات اخلاقی:

• تعادل بین مزایای "هک کردن" و خطرات و عواقب ناخواسته
• اطمینان از دسترسی عادلانه به فناوری‌های تقویت شناخت
• احترام به تنوع عصبی در حالی که به اختلالات واقعی رسیدگی می‌شود

آخرین به‌روزرسانی:: August 8, 2024