نکات کلیدی
1. هزینه‌های پنهان مراقبت‌های بهداشتی: فاکتورهای غارتگر و افزایش قیمت
"اگر نوزاد بمیرد، نمی‌خواهید مسئول باشید، درست است؟"
شیوه‌های فاکتوردهی غارتگر در سیستم مراقبت‌های بهداشتی آمریکا شایع است. بیمارستان‌ها اغلب بیماران را به خاطر فاکتورهای غیرمنصفانه تحت پیگرد قانونی قرار می‌دهند و گاهی اوقات حقوق آن‌ها را مصادره کرده و امتیازهای اعتباری‌شان را خراب می‌کنند. این شیوه‌ها به‌طور نامتناسبی بر جوامع کم‌درآمد و اقلیت‌ها تأثیر می‌گذارد.
افزایش قیمت نیز رایج است، به‌طوری‌که بیمارستان‌ها برای یک عمل مشابه مبالغ بسیار متفاوتی را دریافت می‌کنند. به‌عنوان مثال:
- یک سی‌تی‌اسکن که در جان هاپکینز ۴۸۷ دلار هزینه دارد، ممکن است در جایی دیگر ۱۳,۰۰۰ دلار فاکتور شود
- هزینه پروازهای آمبولانس هوایی می‌تواند به ۶۳۰,۰۰۰ دلار برسد برای خدماتی که باید کمتر از ۲۰,۰۰۰ دلار هزینه داشته باشد
- یک ویزیت ساده دو ساعته در اورژانس منجر به فاکتوری به مبلغ ۶۹,۰۰۰ دلار برای یک بیمار شد
بسیاری از بیمارستان‌ها از شیوه‌های تهاجمی برای جمع‌آوری پرداخت‌ها استفاده می‌کنند، از جمله:
- شکایت از بیماران
- مصادره حقوق
- قرار دادن حق‌الزحمه بر روی خانه‌ها
- ارسال فاکتورها به شرکت‌های جمع‌آوری، که به اعتبار آسیب می‌زند
2. درمان بیش از حد و روش‌های غیرضروری سیستم پزشکی را آزار می‌دهد
"اگر می‌خواهید هزینه‌های داروهای تجویزی را کاهش دهید، سیاست‌گذاران باید از PBMها شفافیت بیشتری بخواهند."
مراقبت‌های پزشکی غیرضروری به‌طور تخمینی توسط پزشکان ۲۱ درصد از کل مراقبت‌های ارائه‌شده را تشکیل می‌دهد. این درمان بیش از حد به اشکال مختلفی بروز می‌کند:
- نرخ‌های بالای سزارین (برخی پزشکان ۹۵ درصد از زمان سزارین انجام می‌دهند)
- روش‌های عروقی غیرضروری
- استفاده بیش از حد از آزمایشات تشخیصی و غربالگری
- تجویز داروها در حالی که تغییرات سبک زندگی کافی است
عوامل مؤثر در درمان بیش از حد:
- مشوق‌های مالی برای پزشکان و بیمارستان‌ها
- پزشکی دفاعی برای جلوگیری از شکایت
- عدم شفافیت قیمت
- انتظارات و درخواست‌های بیماران
عواقب درمان بیش از حد شامل افزایش هزینه‌ها، آسیب‌های بالقوه به بیماران و هدررفت منابع است. پرداختن به این مسئله نیازمند تغییر در فرهنگ پزشکی، هم‌راستایی بهتر مشوق‌ها و افزایش شفافیت در تصمیم‌گیری‌های پزشکی است.
3. بحران اوپیویید: نشانه‌ای از تجویز بیش از حد سیستمیک
"برای پرداختن به بحران اوپیویید، باید کبریت‌ها را بگیریم، نه فقط آتش‌ها را خاموش کنیم."
تجویز بیش از حد اوپیویید منجر به یک بحران ملی شده است. نویسنده اعتراف می‌کند که قبلاً اوپیوییدها را "مثل آب‌نبات" تجویز می‌کرده و از این موضوع بی‌خبر بوده که ۱ از ۱۶ بیمار به مصرف‌کننده مزمن تبدیل می‌شود. این عمل ناشی از:
- عدم آموزش در مورد شیوه‌های صحیح تجویز
- فشار برای درمان درد به‌طور تهاجمی
- تأثیر صنعت داروسازی
راه‌حل‌ها برای پرداختن به بحران:
- توسعه دستورالعمل‌های تجویز اوپیویید برای روش‌های خاص
- آموزش پزشکان و بیماران در مورد مدیریت درد غیر اوپیوییدی
- تغییر سیاست‌های بیمه برای پوشش گزینه‌های غیر اوپیوییدی
- استفاده از تحلیل داده‌ها برای شناسایی و پرداختن به تجویزکنندگان غیرمعمول
تیم نویسنده دستورالعمل‌های تجویز اوپیویید برای روش‌های رایج را توسعه داده و تعداد کمتری قرص نسبت به آنچه معمولاً تجویز می‌شود، توصیه کرده است. این رویکرد، اگر به‌طور گسترده‌ای پذیرفته شود، می‌تواند به‌طور قابل توجهی تعداد اوپیوییدها در گردش را کاهش دهد و از اعتیاد جلوگیری کند.
4. دلالان بیمه و مدیران مزایای دارویی هزینه‌ها را افزایش می‌دهند
"راز کثیف در مراقبت‌های بهداشتی که هیچ‌کس در مورد آن صحبت نمی‌کند، نحوه پرداخت ما دلالان است."
دلالان بیمه اغلب از شرکت‌های بیمه کمیسیون و پاداش دریافت می‌کنند که آن‌ها را به فروش طرح‌های گران‌تر به‌جای بهترین گزینه برای مشتریان ترغیب می‌کند. این سیستم منجر به افزایش هزینه‌ها برای کارفرمایان و کارمندان می‌شود.
مدیران مزایای دارویی (PBMها) در چندین عمل که هزینه‌های دارو را افزایش می‌دهند، دخالت دارند:
- "اختلاف قیمت": دریافت هزینه بیشتر از کارفرمایان نسبت به آنچه که به داروخانه‌ها پرداخت می‌کنند
- نگه‌داشتن تخفیف‌های شرکت‌های دارویی به‌جای انتقال صرفه‌جویی به بیماران
- هدایت بیماران به داروخانه‌های خود
این شیوه‌ها اغلب از کارفرمایان و بیماران پنهان است و منجر به عدم شفافیت در قیمت‌گذاری دارو می‌شود. اصلاحات لازم است تا مشوق‌ها با منافع بیماران و کارفرمایان هم‌راستا شود، از جمله:
- قیمت‌گذاری شفاف و با هزینه ثابت برای دلالان و PBMها
- حذف تضاد منافع در مالکیت PBMها بر داروخانه‌ها
- الزام به افشای کامل تخفیف‌ها و شیوه‌های قیمت‌گذاری
5. سازمان‌های خرید گروهی و برنامه‌های سلامت: بیشتر آسیب از فایده؟
"بیشتر آن‌ها بی‌فایده‌اند. و باید بگویم که بی‌فایده‌های گران‌قیمتی هستند."
سازمان‌های خرید گروهی (GPOها) برای کمک به بیمارستان‌ها در صرفه‌جویی در هزینه‌های تأمین کالا ایجاد شده‌اند، اما مدل کسب‌وکار آن‌ها ممکن است در واقع هزینه‌ها را افزایش دهد:
- GPOها از تولیدکنندگان هزینه‌هایی برای گنجاندن در کاتالوگ‌های خود دریافت می‌کنند
- این هزینه‌ها می‌تواند تا ۹۴ درصد از قیمت فروش یک محصول باشد
- هزینه‌ها به بیمارستان‌ها و در نهایت به بیماران منتقل می‌شود
مدل فعلی GPO ممکن است به کمبود داروها کمک کند و نوآوری را با محدود کردن رقابت مختل کند.
برنامه‌های سلامت در محل کار، که صنعتی به ارزش ۶ میلیارد دلار است، اغلب فاقد شواهد علمی از اثربخشی هستند:
- بسیاری از برنامه‌ها بر اساس اطلاعات بهداشتی قدیمی هستند
- غربالگری بیش از حد می‌تواند منجر به روش‌های غیرضروری و اضطراب شود
- نگرانی‌های حریم خصوصی از پرسشنامه‌های بهداشتی گسترده به وجود می‌آید
- برخی برنامه‌ها داده‌های بهداشتی کارمندان را به اشخاص ثالث می‌فروشند
به‌جای این برنامه‌ها، کارفرمایان باید بر مداخلات مبتنی بر شواهد و ایجاد محیط‌های کاری سالم‌تر تمرکز کنند.
6. اختلال در مراقبت‌های بهداشتی: مدل‌های مبتنی بر بیمار و شفافیت قیمت
"ما از مزیت شروع از صفر برخوردار بودیم."
مدل‌های نوآورانه مراقبت‌های بهداشتی در حال ظهور هستند تا به مسائل سیستمیک رسیدگی کنند:
Iora Health:
- تمرکز بر مراقبت‌های اولیه مبتنی بر رابطه
- استخدام مربیان بهداشتی برای حمایت از بیماران
- کاهش بستری شدن در بیمارستان‌ها و ویزیت‌های اضطراری
- کاهش هزینه‌های کلی مراقبت‌های بهداشتی
ابتکارات شفافیت قیمت:
- قانون فلوریدا که از بیمارستان‌ها می‌خواهد مقادیر واقعی پرداخت‌شده را افشا کنند، نه فقط هزینه‌ها
- Healthcare Bluebook: نشان‌دهنده قیمت‌های منصفانه برای روش‌های پزشکی
- قراردادهای مستقیم بین کارفرمایان و سیستم‌های بهداشتی، دور زدن واسطه‌ها
این مدل‌ها نشان می‌دهند که مراقبت مبتنی بر بیمار و شفافیت قیمت می‌تواند نتایج را بهبود بخشد و هزینه‌ها را کاهش دهد. پذیرش گسترده چنین رویکردهایی می‌تواند سیستم مراقبت‌های بهداشتی را متحول کند.
7. اصلاح آموزش پزشکی: تأکید بر همدلی و مهارت‌های عملی
"ما افراد را بر اساس خودآگاهی و همدلی انتخاب می‌کنیم."
آموزش پزشکی سنتی به شدت بر حفظ اطلاعات و دستاوردهای فردی تمرکز دارد، اغلب به قیمت مهارت‌های حیاتی مانند ارتباطات، کار تیمی و همدلی. این رویکرد در عصر اطلاعات به‌راحتی در دسترس، منسوخ شده است.
مدارس پزشکی نوآورانه در حال اصلاح برنامه‌های درسی خود هستند:
- دانشگاه توماس جفرسون: انتخاب دانشجویان بر اساس هوش عاطفی
- دانشگاه بوستون: استفاده از فرآیند پذیرش جامع
- آموزش مهارت‌های عملی مانند ارتباط مؤثر و شناسایی خستگی شغلی
زمینه‌های بهبود در آموزش پزشکی:
- کاهش تأکید بر حفظ اطلاعات
- افزایش تمرکز بر کار تیمی و مهارت‌های بین‌فردی
- آموزش در مورد اقتصاد مراقبت‌های بهداشتی و مسائل سیستمیک
- ترویج تواضع و یادگیری مادام‌العمر
این تغییرات می‌تواند پزشکانی را تربیت کند که بهتر بتوانند با پیچیدگی‌های مراقبت‌های بهداشتی مدرن کنار بیایند و مراقبت‌های مبتنی بر بیمار را ارائه دهند.
8. توانمندسازی بیماران و کارفرمایان برای ایجاد تغییر در مراقبت‌های بهداشتی
"کارفرمایان باید از هر PBM که درخواست‌های خودکار تجدید نسخه را به مطب پزشکان ارسال می‌کند، بدون درخواست از بیمار، خودداری کنند."
بیماران می‌توانند اقدام کنند تا با مسائل سیستم مراقبت‌های بهداشتی مقابله کنند:
- از اپلیکیشن‌هایی مانند GoodRx برای مقایسه قیمت‌های دارو استفاده کنند
- درخواست فاکتورهای تفکیک‌شده و چالش در برابر هزینه‌های غیرمنصفانه
- با پرسش از پزشکان از انجام آزمایشات و روش‌های غیرضروری خودداری کنند
- در صورت امکان از داروخانه‌های مستقل حمایت کنند
کارفرمایان می‌توانند تغییر ایجاد کنند از طریق مزایای بهداشتی خود:
- درخواست شفافیت از دلالان بیمه و PBMها
- در نظر گرفتن خودبیمه‌گری یا پیوستن به استخرهای خودبیمه‌گری
- پیاده‌سازی ابزارهایی برای راهنمایی کارمندان به مراقبت با ارزش بالا
- درگیر شدن در قراردادهای مستقیم با سیستم‌های بهداشتی
تغییرات سیستمیک مورد نیاز:
- لغو قوانین معافیت PBMها و GPOها از مقررات ضد رشوه
- اجرای قوانین شفافیت قیمت مشابه با قانون فلوریدا
- اصلاح آموزش پزشکی برای تولید پزشکان بیشتر مبتنی بر بیمار
- تشویق رقابت بر اساس ارزش به‌جای بازاریابی
با انجام این اقدامات، بیماران و کارفرمایان می‌توانند به بازگرداندن پزشکی به مأموریت اصلی‌اش در خدمت به بیماران و جوامع کمک کنند، نه اینکه اولویت را به سودها بدهند.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب قیمتی که می‌پردازیم به بررسی نواقص سیستم بهداشت و درمان آمریکا می‌پردازد، از جمله قبض‌های گزاف، عدم شفافیت قیمت‌ها و رویه‌های غیرضروری. مکارری به انتقاد از بیمارستان‌ها، شرکت‌های بیمه و دلالان می‌پردازد و در عین حال راه‌حل‌هایی مانند افزایش شفافیت و توانمندسازی بیماران را ارائه می‌دهد. خوانندگان این کتاب را آموزنده و روشنگر دانسته‌اند، هرچند برخی به سبک نوشتاری مکارری و پیشنهادات محدود اصلاحات او انتقاد کرده‌اند. بسیاری این کتاب را برای درک هزینه‌های بهداشت و درمان و راهیابی در این سیستم ضروری می‌دانند، با وجود محتوای گاهی تکراری و اتکای آن به داستان‌های شخصی.
