نکات کلیدی
1. تعویق ارادی که به ما آسیب می‌زند
تعویق، تأخیر ارادی در انجام یک عمل مورد نظر است، با وجود این که فرد می‌داند این تأخیر ممکن است به عملکرد او در انجام وظایف یا حتی احساس او نسبت به آن وظیفه یا خود او آسیب برساند.
همه تأخیرها تعویق نیستند. تأخیر بخشی ضروری از زندگی است زیرا ما وظایف را اولویت‌بندی کرده و تصمیم‌گیری می‌کنیم. با این حال، تعویق به‌طور خاص به تأخیر ارادی و بی‌مورد در انجام اقداماتی اشاره دارد که در نهایت به ما آسیب می‌زند. این زمانی است که ما عمداً کارهایی را که می‌دانیم باید انجام دهیم به تعویق می‌اندازیم، حتی اگر احتمالاً منجر به عملکرد ضعیف‌تر یا احساسات منفی شود.
تعویق، پیگیری اهداف را تضعیف می‌کند. با تأخیر بی‌مورد در انجام وظایف مهم، ما به بدترین دشمن خود تبدیل می‌شویم. ما زمانی را که می‌توانستیم برای پیشرفت در اهداف معنادار استفاده کنیم، هدر می‌دهیم. از آنجا که زمان محدودترین منبع ماست، تعویق به‌طور اساسی به معنای به تعویق انداختن زندگی‌مان و ناتوانی در نوشتن داستان خودمان است.
عادت‌های تعویق را شناسایی کنید. برای شروع به مقابله با تعویق، شناسایی اینکه کدام تأخیرها در زندگی شما واقعاً ارادی و غیرضروری هستند، بسیار مهم است. به الگوهای کارهایی که تمایل دارید به تعویق بیندازید و احساسات یا افکار مرتبط با آن‌ها توجه کنید. این خودآگاهی اولین قدم برای ایجاد تغییرات مثبت است.
2. هزینه‌های واقعی به تعویق انداختن کارها را شناسایی کنید
تعویق به معنای ناتوانی در ادامه زندگی است.
تعویق عواقب جدی دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که به‌طور مزمن تعویق می‌کنند، نسبت به افرادی که این کار را نمی‌کنند، از دستاوردهای کلی کمتری، احساسات منفی بیشتر و حتی مشکلات سلامتی بیشتری گزارش می‌دهند. با به تعویق انداختن وظایف مهم، استرس ایجاد می‌کنیم، عملکرد خود را به خطر می‌اندازیم و به حوزه‌های کلیدی زندگی‌مان بی‌توجهی می‌کنیم.
هزینه‌ها با گذشت زمان انباشته می‌شوند. در حالی که به تعویق انداختن ورزش یا پس‌انداز برای بازنشستگی ممکن است در کوتاه‌مدت تأثیرگذار به نظر نرسد، این انتخاب‌ها به‌طور تجمعی تأثیرات عمده‌ای بر سلامت، مالی و رفاه ما در بلندمدت دارند. تعویق‌های کوچک روزانه می‌توانند اهداف مهم زندگی ما را مختل کنند.
شناسایی هزینه‌ها انگیزه را افزایش می‌دهد. برای تقویت تعهد خود به تغییر، زمانی را به تأمل در این موضوع اختصاص دهید که چگونه تعویق به‌طور منفی بر حوزه‌های مختلف زندگی شما تأثیر گذاشته است، از جمله:
- سطح شادی و استرس
- سلامت و انرژی
- مالی و پیشرفت شغلی
- روابط و زندگی اجتماعی
- عزت نفس و اعتماد به نفس
واقعاً بررسی این هزینه‌ها می‌تواند انگیزه قوی برای غلبه بر عادت تعویق ایجاد کند.
3. به احساس خوب در حال حاضر در هزینه آینده تسلیم نشوید
احساس خوب در حال حاضر، هزینه‌ای دارد.
ترمیم خلق و خوی کوتاه‌مدت، تعویق را تحریک می‌کند. وقتی با یک وظیفه ناخوشایند مواجه می‌شویم، احساسات منفی مانند ناامیدی، اضطراب یا کلافگی را تجربه می‌کنیم. تعویق، تسکینی موقتی از این احساسات فراهم می‌کند. با این حال، تسلیم شدن برای احساس خوب در لحظه، به قیمت اهداف و رفاه بلندمدت ما تمام می‌شود.
هوش هیجانی را تمرین کنید. شناسایی کنید که چه زمانی وسوسه می‌شوید تا از احساسات منفی فرار کنید. به‌جای فرار از وظیفه، احساسات خود را بدون اینکه تحت تأثیر آن‌ها قرار بگیرید، بپذیرید. انتخاب کنید که در محل بمانید و از دیگر بخش‌های "منظر درونی" خود مانند کنجکاوی یا تمایل به موفقیت کار کنید.
بر روی اهداف بالاتر تمرکز کنید. وقتی وسوسه به تعویق انداختن به سراغتان می‌آید، لحظه‌ای توقف کنید و دوباره با اهمیت وظیفه برای خودتان ارتباط برقرار کنید. انجام این کار چگونه به اهداف و ارزش‌های بزرگ‌تر زندگی شما خدمت می‌کند؟ حفظ این دیدگاه وسیع‌تر می‌تواند به غلبه بر ناراحتی‌های لحظه‌ای کمک کند.
4. افسانه احساس بهتر بودن در فردا را به چالش بکشید
من فردا احساس بهتری برای انجام این کار نخواهم داشت.
ما پیش‌بینی‌کنندگان ضعیفی از خلق و خوی آینده هستیم. به دلیل تعصبی به نام پیش‌بینی عاطفی، ما تمایل داریم باور کنیم که در آینده احساس انگیزه بیشتری برای انجام یک کار خواهیم داشت. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که ما در پیش‌بینی حالات عاطفی آینده‌مان خوب نیستیم. وقتی فردا می‌رسد، احتمالاً همان‌قدر بی‌میل خواهیم بود.
خلق و خوی فعلی پیش‌بینی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. وقتی برای اقدام در آینده نیت می‌کنیم، بر روی احساسات مثبت فعلی خود تمرکز می‌کنیم بدون اینکه در نظر بگیریم وقتی زمان عمل فرا می‌رسد، واقعاً چگونه احساس خواهیم کرد. این منجر به پیش‌بینی‌های بیش از حد خوش‌بینانه درباره انگیزه آینده‌مان می‌شود.
عمل کنید، حتی با وجود احساسات. یک تصور کلیدی این است که ما باید احساس انگیزه کنیم تا عمل کنیم. در واقع، وضعیت انگیزشی ما نیازی به هم‌خوانی با نیت ما ندارد. ما می‌توانیم حتی زمانی که احساس نمی‌کنیم، اقدام کنیم. منتظر احساس آمادگی بودن معمولاً به معنای هرگز شروع نکردن است.
5. فقط شروع کنید تا بر تعویق غلبه کنید
یک کار آغاز شده، نیمی از کار انجام شده است.
شروع کردن perceptions را تغییر می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی یک وظیفه ناخوشایند را شروع می‌کنیم، درک ما از آن به‌طور چشمگیری تغییر می‌کند. وظایفی که تمام هفته از آن‌ها فرار کرده‌ایم، ناگهان کمتر استرس‌زا، دشوار و ناخوشایند به نظر می‌رسند وقتی که با آن‌ها درگیر می‌شویم. شروع کردن، شتاب ایجاد می‌کند.
پیشرفت، رفاه و انگیزه را تقویت می‌کند. مطالعات نشان می‌دهند که پیشرفت در اهداف ما، شادی و رضایت از زندگی را افزایش می‌دهد. این احساسات مثبت سپس رفتارهای هدف‌محور بیشتری را تحریک می‌کند و یک چرخه صعودی از تولید و رفاه ایجاد می‌کند.
موانع را برای شروع کاهش دهید. به‌جای فکر کردن به تکمیل کل وظیفه، بر روی فقط برداشتن اولین قدم کوچک تمرکز کنید. این می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- نوشتن صفحه عنوان یک گزارش
- پوشیدن لباس ورزشی
- باز کردن فایل مربوطه در کامپیوتر
- تهیه فهرستی از زیرکارها
کلید این است که مانع ورود را به حداقل برسانید. وقتی شروع کنید، ادامه دادن بسیار آسان‌تر می‌شود.
6. برای موانع و حواس‌پرتی‌ها از قبل آماده باشید
من باید برای مقابله با حواس‌پرتی‌ها، موانع و شکست‌ها آماده باشم.
چالش‌ها را پیش‌بینی کنید. تعویق می‌تواند در مراحل مختلف پیگیری هدف اتفاق بیفتد، نه فقط در آغاز. آماده باشید تا با شکست‌ها، حواس‌پرتی‌ها و تغییرات در انگیزه در طول فرآیند مواجه شوید. شناسایی کنید که اشتیاق اولیه شما ممکن است کاهش یابد.
از نیت‌های اجرایی استفاده کنید. برنامه‌های خاص اگر-آنگاه برای مقابله با موانع احتمالی ایجاد کنید. به‌عنوان مثال: "اگر در کارم گیر کنم، پس در محل می‌مانم و آنچه را که می‌دانم فهرست می‌کنم قبل از اینکه به دنبال کمک باشم." یا "اگر دوستانم مرا دعوت کنند، پس فوراً رد می‌کنم و به خودم یادآوری می‌کنم که مهلت دارم."
حواس‌پرتی‌ها را به‌طور پیشگیرانه کاهش دهید. قبل از شروع کار:
- اعلان‌های تلفن را خاموش کنید
- برگه‌های مرورگر غیرضروری را ببندید
- فضای کار خود را تمیز کنید
- به دیگران اطلاع دهید که در دسترس نخواهید بود
- در صورت نیاز از مسدودکننده‌های وب‌سایت استفاده کنید
ایجاد یک محیط بدون حواس‌پرتی، زمانی که انگیزه کاهش می‌یابد، تمرکز را آسان‌تر می‌کند.
7. از اراده به‌عنوان یک منبع محدود به‌طور استراتژیک استفاده کنید
اراده یک منبع محدود است که باید به‌طور استراتژیک از آن استفاده کنم.
اراده با استفاده کاهش می‌یابد. تحقیقات نشان می‌دهد که تمرین خودکنترلی، ظرفیت ما برای تنظیم خود در کوتاه‌مدت را کاهش می‌دهد. پس از مقاومت در برابر وسوسه‌ها یا عبور از وظایف دشوار، اراده ما به‌طور موقت تضعیف می‌شود.
استراتژی‌هایی برای تقویت اراده:
- خواب و استراحت کافی داشته باشید
- وظایف مهم را زودتر در روز انجام دهید
- از احساسات مثبت برای تجدید انرژی استفاده کنید
- نیت‌های اجرایی ایجاد کنید تا رفتارها را خودکار کنید
- سطح گلوکز خون را پایدار نگه دارید
- از تأثیرات تخلیه‌کننده تعاملات اجتماعی آگاه باشید
انگیزه می‌تواند بر تخلیه غلبه کند. حتی زمانی که اراده احساس خستگی می‌کند، تمرکز بر روی ارزش‌ها و اهداف ما می‌تواند به ما کمک کند تا ادامه دهیم. یادآوری اینکه چرا یک وظیفه مهم است، می‌تواند انگیزه لازم برای ادامه را فراهم کند.
8. با شخصیت خود کار کنید تا تعویق را کاهش دهید
شخصیت من هم خطراتی برای شکست در خودتنظیمی و هم تاب‌آوری فراهم می‌کند.
ویژگی‌های کلیدی که بر تعویق تأثیر می‌گذارند:
- وجدان (−): سازماندهی، سخت‌کوشی
- روان‌رنجوری (+): اضطراب، تردید به نفس
- تکانشگری (+): عمل بدون فکر
- خودکارآمدی (−): باور به توانایی‌های خود
- کمال‌گرایی (+): استانداردهای غیرواقعی
به‌طور استراتژیک از شخصیت خود خارج شوید. در حالی که ویژگی‌های شخصیتی نسبتاً پایدار هستند، ما می‌توانیم یاد بگیریم که بر خلاف تمایلات طبیعی خود عمل کنیم. از نیت‌های اجرایی برای برنامه‌ریزی اینکه چگونه بر موانع مبتنی بر ویژگی غلبه خواهید کرد، استفاده کنید. به‌عنوان مثال، افراد بسیار تکانشی ممکن است نیاز داشته باشند که در مورد حذف حواس‌پرتی‌ها بسیار مراقب باشند.
باورهای غیرمنطقی را به چالش بکشید. اگر اضطراب یا کمال‌گرایی باعث تعویق شما می‌شود، تمرین کنید که افکار غیرمفید را زیر سؤال ببرید و دوباره‌سازی کنید. از خود بپرسید: ریسک واقعی تلاش و عدم موفقیت چیست؟ آیا استانداردهای من واقع‌بینانه هستند؟ بدترین چیزی که ممکن است اگر اکنون شروع کنم، چه خواهد بود؟
9. از لغزش به سمت "فقط یک دقیقه طول می‌کشد" آگاه باشید
"فقط یک دقیقه طول می‌کشد" من را به سمت تعویق می‌کشاند.
فناوری، تعویق بی‌زحمت را تسهیل می‌کند. اینترنت و دستگاه‌های هوشمند فرصت‌های بی‌پایانی برای حواس‌پرتی فراهم می‌کنند. آنچه به‌عنوان "فقط چک کردن ایمیل" شروع می‌شود، می‌تواند به راحتی به ساعت‌ها زمان هدر رفته تبدیل شود زیرا ما در دنیای دیجیتال غرق می‌شویم.
تصمیمات منطقی در برابر زمان‌های غیرمنطقی. ما تأخیرهای کوچک را با این توجیه که بر تولید کلی ما تأثیر نخواهد گذاشت، توجیه می‌کنیم. با این حال، این دقایق به سرعت جمع می‌شوند و قبل از اینکه متوجه شویم، زمان قابل توجهی را به فعالیت‌های کم‌ارزش از دست داده‌ایم.
مرزهای روشنی برای استفاده از فناوری تعیین کنید. برای جلوگیری از تعویق ناخواسته:
- زمان‌های خاصی برای چک کردن ایمیل/رسانه‌های اجتماعی تعیین کنید
- در طول دوره‌های کار متمرکز از مسدودکننده‌های وب‌سایت استفاده کنید
- اعلان‌های غیرضروری را خاموش کنید
- از استفاده آگاهانه از فناوری تمرین کنید
- برای مرور تفریحی زمان محدود تعیین کنید
با هدفمندتر بودن در عادات دیجیتال خود، می‌توانیم از مزایای فناوری بهره‌برداری کنیم در حالی که پتانسیل آن برای حواس‌پرتی را به حداقل می‌رسانیم.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب خلاصه‌ی تنبلی به خاطر رویکرد مختصر و عملی‌اش در غلبه بر تنبلی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. خوانندگان از سبک بی‌پرده‌ی آن، بینش‌های مبتنی بر تحقیق و استراتژی‌های قابل اجرا قدردانی می‌کنند. بسیاری از آن‌ها این کتاب را در درک جنبه‌های روانشناختی تنبلی و توسعه‌ی خودآگاهی مفید یافته‌اند. اختصار کتاب به عنوان یک نقطه قوت تلقی می‌شود و آن را برای همه‌ی خوانندگان قابل دسترسی می‌سازد. در حالی که برخی از خوانندگان آرزو داشتند که در برخی زمینه‌ها عمق بیشتری وجود داشته باشد، اما بیشتر نقدکنندگان آن را در الهام‌بخشی به اقدام فوری و ارائه‌ی ابزارهای ارزشمند برای تغییر عادت‌های بلندمدت مؤثر دانسته‌اند.
