Too Big to Fail

1. بحران مالی 2008: طوفانی کامل از شکست‌های به‌هم‌پیوسته

"بر استرنز در دهه گذشته کارهای خوبی انجام داد، اما تنها چیزی که به خاطر آن به یاد می‌آیند این است که وقتی صنعت به آن‌ها نیاز داشت، قدمی برنداشتند."

ریشه‌های بحران. بحران مالی 2008 از ترکیبی از عوامل ناشی شد:

• فروپاشی بازار وام‌های مسکن زیرمجموعه
• ابزارهای مالی پیچیده (CDOs، سوآپ‌های نکول اعتباری)
• اهرم بیش از حد در مؤسسات مالی
• به‌هم‌پیوستگی بازارهای مالی جهانی

اثر دومینو. شکست یک مؤسسه تهدیدی برای سقوط دیگران بود و ریسک سیستمی برای کل سیستم مالی ایجاد کرد. این به‌هم‌پیوستگی کار را برای ناظران و شرکت‌کنندگان بازار دشوار کرد تا بحران را در حین وقوع مهار کنند.

کمبود شفافیت. بسیاری از مؤسسات مالی به‌طور کامل ریسک‌هایی را که می‌پذیرفتند درک نمی‌کردند و ناظران ابزارهای لازم برای ارزیابی و مدیریت تهدیدهای رو به رشد سیستم را نداشتند.

2. سقوط لمن برادرز: نقطه عطف بحران

"دیک، باید بنشینی،" او شروع کرد. "خبر بدی دارم. در واقع خبر وحشتناکی،" او گفت. "ظاهراً FSA معامله را رد کرده است. این اتفاق نمی‌افتد."

مذاکرات لحظه آخری. سرنوشت لمن برادرز در حالی که مقامات دولتی و مدیران وال استریت برای یافتن خریدار یا ترتیب دادن یک نجات مالی تلاش می‌کردند، در تعادل بود. معاملات کلیدی احتمالی شامل:

• علاقه بانک آمریکا که در نهایت به مریل لینچ منتقل شد
• تلاش بارکلیز که توسط ناظران بریتانیایی ناکام ماند

پیامدهای سیستمی. اعلام ورشکستگی لمن در 15 سپتامبر 2008 شوک‌هایی به سیستم مالی جهانی وارد کرد:

• انجماد بازارهای اعتباری
• کاهش اعتماد سرمایه‌گذاران
• ایجاد اثر دومینوی شکست‌ها و نزدیک به شکست‌ها در دیگر مؤسسات

نقطه عطف. تصمیم به عدم نجات لمن برادرز لحظه‌ای بحرانی در بحران بود که محدودیت‌های مداخله دولت و شدت مشکلات سیستم مالی را نشان داد.

3. مداخله دولت: تعادل بین خطر اخلاقی و ریسک سیستمی

"نمی‌توانم باور کنم که این اتفاق اکنون در حال رخ دادن است."

دوراهی مداخله. مقامات دولتی، به‌ویژه وزیر خزانه‌داری هنری پالسون و رئیس فدرال رزرو نیویورک تیموتی گایتنر، با تصمیمات دشواری روبرو بودند:

• نجات شرکت‌ها می‌تواند رفتار بی‌پروا در آینده را تشویق کند (خطر اخلاقی)
• اجازه دادن به شکست شرکت‌ها می‌تواند به فروپاشی سیستمی منجر شود

رویکرد موقت. پاسخ دولت با پیشرفت بحران تکامل یافت:

• نجات بر استرنز (مارس 2008)
• ورشکستگی لمن برادرز (سپتامبر 2008)
• نجات AIG (سپتامبر 2008)

ملاحظات سیاسی. تصمیمات در میان نظارت عمومی شدید و فشار سیاسی گرفته شد، با نگرانی‌هایی درباره استفاده از پول مالیات‌دهندگان برای نجات وال استریت.

4. عنصر انسانی: بازیگران کلیدی و تصمیمات آن‌ها

"من قصد دارم پرتفوی وام‌های مسکن شما را به جایی بنویسم که فکر می‌کنم کلیک می‌کنند."

شخصیت‌های کلیدی. بحران با تصمیمات افراد تأثیرگذار شکل گرفت:

• دیک فلد (مدیر عامل لمن برادرز)
• جیمی دیمون (مدیر عامل JPMorgan Chase)
• جان ثاین (مدیر عامل مریل لینچ)
• هنک پالسون (وزیر خزانه‌داری)
• تیم گایتنر (رئیس فدرال رزرو نیویورک)

پویایی‌های شخصی. روابط، غرورها و تاریخچه‌های شخصی نقش مهمی در چگونگی پیشرفت رویدادها داشتند:

• رقابت‌های طولانی‌مدت بین شرکت‌ها
• اعتماد (یا عدم آن) بین مقامات دولتی و مدیران بانک‌ها
• مبارزات قدرت داخلی درون مؤسسات

تصمیم‌گیری تحت فشار. بحران رهبران را مجبور کرد تا تصمیمات حیاتی را با اطلاعات ناقص و تحت فشار زمانی شدید بگیرند، که اغلب به نتایج غیرمنتظره منجر می‌شد.

5. سقوط AIG: خطرات ابزارهای مالی پیچیده

"ما دیگر سعی نمی‌کنیم برای 40 میلیارد دلار حل کنیم،" برانشتاین فریاد زد. "ما به 60 میلیارد دلار نیاز داریم!"

سوآپ‌های نکول اعتباری. بخش محصولات مالی AIG مقادیر زیادی سوآپ نکول اعتباری نوشته بود، که اساساً دیگر مؤسسات را در برابر نکول اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن بیمه می‌کرد.

ریسک کم‌برآورد شده. AIG و ناظران آن نتوانستند به‌طور کامل ریسک‌های مرتبط با این ابزارهای مالی پیچیده را درک کنند:

• تمرکز ریسک
• پتانسیل برای زیان‌های ناگهانی و بزرگ‌مقیاس
• به‌هم‌پیوستگی با دیگر مؤسسات مالی

بحران نقدینگی. با کاهش ارزش اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن، AIG با درخواست‌های وثیقه‌ای روبرو شد که نمی‌توانست آن‌ها را برآورده کند، که منجر به بحران نقدینگی شد که بقای آن و ثبات کل سیستم مالی را تهدید کرد.

6. نجات لحظه آخری مریل لینچ: مسابقه با زمان

"جان، باید این کار را انجام دهی،" او اصرار کرد. "اگر تا این آخر هفته خریدار پیدا نکنی، خدا به تو و کشورمان کمک کند."

تشخیص خطر. رهبری مریل لینچ، به‌ویژه مدیر عامل جان ثاین و رئیس گریگوری فلمینگ، دریافتند که شرکت پس از سقوط لمن آسیب‌پذیر است.

مذاکرات سریع. در طول یک آخر هفته، مریل لینچ و بانک آمریکا معامله‌ای را به نتیجه رساندند:

• بحث‌های اولیه در روز شنبه
• بررسی و مذاکرات در روز یکشنبه
• اعلام معامله در صبح دوشنبه

فشار دولت. وزیر خزانه‌داری پالسون از ثاین خواست تا به سرعت خریدار پیدا کند، زیرا از شکست مریل و تأثیر آن بر بی‌ثباتی بیشتر سیستم مالی نگران بود.

7. فرهنگ وال استریت: غرور، ریسک‌پذیری و جستجوی سود

"تو از یک مرسدس پیاده می‌شوی تا به فدرال رزرو نیویورک بروی—تو از یک قایق هیگینز در ساحل اوماها پیاده نمی‌شوی! همه چیز را در چشم‌انداز نگه‌دار."

فرهنگ ریسک‌پذیری. شرکت‌های وال استریت محیطی را پرورش دادند که ریسک‌پذیری بیش از حد را تشویق می‌کرد:

• تمرکز بر سود کوتاه‌مدت
• ساختارهای جبران سخاوتمندانه
• فشار رقابتی برای پیشی گرفتن از رقبا

غرور و انکار. بسیاری از مدیران نتوانستند شدت مشکلاتی را که شرکت‌هایشان با آن‌ها مواجه بودند، حتی در حین وقوع بحران، تشخیص دهند یا بپذیرند.

قطع ارتباط از خیابان اصلی. جستجوی سود در صنعت مالی اغلب به نظر می‌رسید که از اقتصاد واقعی و زندگی آمریکایی‌های عادی جدا شده است، که خشم عمومی و واکنش سیاسی را برانگیخت.

8. پیامدها: بازسازی چشم‌انداز مالی

"اگر فکر نمی‌کنی این تو را آلوده می‌کند، واقعاً اشتباه می‌کنی،" کوهن به مک‌کارتی گفت و تقریباً از او التماس کرد که تصمیمش را معکوس کند. "با انجام ندادن معامله، این تو را آلوده می‌کند."

تجمیع. بحران به بازسازی صنعت مالی منجر شد:

• ادغام‌ها و تملک‌ها (مثلاً خرید مریل لینچ توسط بانک آمریکا)
• تبدیل بانک‌های سرمایه‌گذاری به شرکت‌های هلدینگ بانکی (مثلاً گلدمن ساکس، مورگان استنلی)

اصلاحات نظارتی. بحران موجی از مقررات و نظارت‌های جدید را به دنبال داشت:

• قانون اصلاحات وال استریت و حمایت از مصرف‌کننده داد-فرانک
• ایجاد شورای نظارت بر ثبات مالی
• الزامات سرمایه‌ای تقویت‌شده برای بانک‌ها

پیامدهای بلندمدت. رویدادهای 2008 همچنان بر صنعت مالی و اقتصاد گسترده‌تر تأثیر می‌گذارند:

• نظارت افزایش‌یافته بر مؤسسات مالی
• بحث‌های مداوم درباره "بیش از حد بزرگ برای شکست" و خطر اخلاقی
• تأثیر ماندگار بر اعتماد عمومی به مؤسسات مالی و ناظران

آخرین به‌روزرسانی:: July 23, 2024