How Children Learn

1. کودکان یادگیرندگان طبیعی هستند که با کنجکاوی و کاوش هدایت می‌شوند

کودکان دارای سبک یادگیری‌ای هستند که با شرایطشان سازگار است و به طور طبیعی و مؤثر از آن استفاده می‌کنند تا زمانی که ما آن‌ها را از این سبک دور کنیم.

توانایی یادگیری ذاتی. کودکان با ظرفیت فوق‌العاده‌ای برای یادگیری درباره‌ی دنیای اطرافشان به دنیا می‌آیند. آن‌ها دارای کنجکاوی سیری‌ناپذیری هستند که آن‌ها را به کاوش، آزمایش و درک محیطشان سوق می‌دهد. این سبک یادگیری طبیعی بسیار مؤثر است و به کودکان اجازه می‌دهد تا در سال‌های اولیه‌ی زندگی خود بدون آموزش رسمی، حجم زیادی از دانش و مهارت‌ها را کسب کنند.

یادگیری خودگردان. کودکان خردسال هنگام مشغول شدن به فعالیت‌هایی که به آن‌ها علاقه دارند، پایداری و تمرکز فوق‌العاده‌ای نشان می‌دهند. آن‌ها قادرند چالش‌های خود را تعیین کنند، سطح دشواری را با پیشرفت خود تنظیم کنند و از دستاوردهایشان رضایت بگیرند. این رویکرد خودگردان به یادگیری در نحوه‌ی عملکرد کودکان مشهود است:

• پرسیدن بی‌پایان سوالات درباره‌ی محیط اطرافشان
• تکرار اعمال و آزمایش‌ها برای تأیید درکشان
• جستجوی تجربیات و اطلاعات جدید
• به‌کارگیری دانش کسب‌شده در یک زمینه در موقعیت‌های جدید

اهمیت حفظ یادگیری طبیعی. متأسفانه، روش‌های آموزشی سنتی اغلب این سبک یادگیری ذاتی را سرکوب می‌کنند و آن را با رویکردهای سخت‌تر و کمتر مؤثر جایگزین می‌کنند. برای به حداکثر رساندن پتانسیل کودکان، باید توانایی‌های یادگیری طبیعی آن‌ها را بشناسیم و پرورش دهیم و محیط‌هایی ایجاد کنیم که از کنجکاوی ذاتی و انگیزه‌ی آن‌ها برای درک جهان حمایت و تشویق کند.

2. تخیل و بازی ابزارهای ضروری برای یادگیری و توسعه‌ی کودکان هستند

کودکان از تخیل برای فرار از واقعیت استفاده نمی‌کنند، بلکه برای ورود به دنیای واقعی از آن بهره می‌برند.

پل زدن بین تخیل و واقعیت. تخیل و بازی به عنوان پل‌های حیاتی بین دنیای درونی کودکان و واقعیت خارجی که سعی در درک آن دارند، عمل می‌کنند. از طریق بازی تخیلی، کودکان:

• تجربیات خود را پردازش و درک می‌کنند
• با نقش‌ها و سناریوهای مختلف آزمایش می‌کنند
• مهارت‌های حل مسئله را توسعه می‌دهند
• درک اجتماعی و عاطفی خود را تقویت می‌کنند

یادگیری از طریق بازی تخیلی. هنگامی که کودکان در بازی تخیلی شرکت می‌کنند، آن‌ها از واقعیت فرار نمی‌کنند بلکه به طور فعال در تلاش برای درک آن هستند. برای مثال:

• کودکی که نقش پزشک را بازی می‌کند، مفاهیم سلامت، مراقبت و آناتومی انسان را کاوش می‌کند
• بازی "خانه" به کودکان اجازه می‌دهد تا تعاملات اجتماعی را تمرین کنند و پویایی خانواده را درک کنند
• ساختن شهرهای خیالی با بلوک‌ها به توسعه‌ی استدلال فضایی و مهارت‌های برنامه‌ریزی کمک می‌کند

اهمیت بازی بدون ساختار. فراهم کردن زمان کافی برای بازی بدون ساختار و تخیلی برای توسعه‌ی شناختی، اجتماعی و عاطفی کودکان حیاتی است. بزرگسالان باید از تمایل به هدایت یا ساختاردهی بیش از حد بازی کودکان خودداری کنند و به جای آن محیطی امن و مواد غنی فراهم کنند که از کاوش خلاقانه حمایت کند.

3. آموزش سنتی اغلب فرآیندهای یادگیری طبیعی را مختل می‌کند

ما بیش از حد به دشواری‌های یادگیری خواندن اهمیت می‌دهیم. معلمان ممکن است بگویند: "اما خواندن باید دشوار باشد، وگرنه این همه کودک با آن مشکل نداشتند." من می‌گویم که به این دلیل است که ما فرض می‌کنیم که اینقدر دشوار است که این همه کودک با آن مشکل دارند.

موانع مصنوعی برای یادگیری. روش‌های آموزشی سنتی اغلب موانع غیرضروری برای یادگیری ایجاد می‌کنند با:

• تجزیه‌ی موضوعات به قطعات جداگانه و بدون زمینه
• تحمیل زمان‌بندی‌ها و انتظارات سختگیرانه برای کسب مهارت
• تکیه‌ی زیاد بر حفظ کردن و تمرین‌های تکراری
• تأکید بر آزمون و نمره‌دهی به جای درک و کاربرد

تأثیرات منفی بر انگیزه. این رویکردها می‌توانند اثرات زیانباری بر اشتیاق طبیعی کودکان برای یادگیری داشته باشند:

• اضطراب و ترس از شکست
• از دست دادن اعتماد به نفس در توانایی‌های خود
• کاهش انگیزه‌ی درونی برای کاوش و یادگیری
• توسعه‌ی استراتژی‌های اجتناب به جای مشارکت واقعی

رویکردهای جایگزین. برای حمایت از فرآیندهای یادگیری طبیعی، محیط‌های آموزشی باید:

• اجازه‌ی کاوش با سرعت خود در مفاهیم مرتبط را بدهند
• زمینه‌های معنادار برای توسعه‌ی مهارت فراهم کنند
• تشویق به پرسش و آزمایش کنند
• بر پرورش درک به جای حفظ کردن تمرکز کنند
• ارزیابی‌ها و مقایسه‌های اضطراب‌آور را به حداقل برسانند

4. یادگیری مؤثر نیازمند تجربه‌ی عملی و "آزمایش و خطا" است

زمانی وجود دارد، بسیار بیشتر از آنچه معمولاً مجاز است، که باید به کار آزاد و بدون راهنمایی اختصاص یابد (اگر می‌خواهید آن را بازی بنامید؛ من آن را کار می‌نامم).

اهمیت کاوش. کودکان بهترین یادگیری را زمانی انجام می‌دهند که فرصت داشته باشند به طور مستقیم با مواد و مفاهیم درگیر شوند، به جای اینکه به طور منفعلانه آموزش ببینند. این رویکرد عملی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا:

• درک ملموسی از ایده‌های انتزاعی پیدا کنند
• الگوها و روابط را از طریق آزمون و خطا کشف کنند
• اعتماد به نفس در توانایی حل مسئله خود را بسازند
• حس مالکیت بر یادگیری خود را پرورش دهند

"آزمایش و خطا" به عنوان یک استراتژی یادگیری. زمان کاوش بدون ساختار، یا "آزمایش و خطا"، برای یادگیری عمیق حیاتی است. در طول این فرآیند:

• کودکان به دنبال کنجکاوی و علاقه‌های خود می‌روند
• آن‌ها کشفیات و ارتباطات غیرمنتظره‌ای انجام می‌دهند
• اشتباهات و "شکست‌ها" به تجربیات یادگیری ارزشمند تبدیل می‌شوند
• مفاهیم پیچیده از طریق مواجهه و دستکاری مکرر درونی می‌شوند

ایجاد محیط‌هایی برای کاوش. برای حمایت از این نوع یادگیری، بزرگسالان باید:

• مواد غنی و باز را فراهم کنند
• زمان کافی برای کاوش بدون وقفه فراهم کنند
• از تمایل به توضیح بیش از حد یا هدایت فعالیت‌های کودکان خودداری کنند
• در صورت درخواست، برای پاسخ به سوالات و ارائه‌ی حمایت در دسترس باشند

5. کودکان بهترین یادگیری را زمانی انجام می‌دهند که آزادی انتخاب فعالیت‌های خود را داشته باشند

اگر یک بار به کودکان اجازه دهید یادگیری خود را در مسیرهای انتخابی خود تکامل دهند، باید آن را ادامه دهید و فردیت کار آن‌ها را حفظ کنید.

انگیزه‌ی درونی. هنگامی که کودکان آزادی انتخاب فعالیت‌های خود را دارند، احتمال بیشتری دارد که به طور درونی انگیزه‌ی یادگیری داشته باشند. این منجر به:

• مشارکت عمیق‌تر با موضوع
• پایداری بیشتر در مواجهه با چالش‌ها
• رویکردهای خلاقانه و نوآورانه‌تر به حل مسئله
• حس قوی‌تری از مالکیت بر یادگیری خود

مسیرهای یادگیری متنوع. اجازه دادن به کودکان برای دنبال کردن علاقه‌هایشان منجر به:

• طیف وسیع‌تری از موضوعات و مهارت‌ها که کاوش می‌شوند
• ارتباطات غیرمنتظره بین حوزه‌های مختلف دانش
• توسعه‌ی نقاط قوت و استعدادهای منحصر به فرد
• درک جامع‌تر و یکپارچه‌تر از جهان

حمایت از یادگیری خودگردان. برای تسهیل این رویکرد:

• محیط یادگیری غنی و متنوعی فراهم کنید
• در صورت درخواست، راهنمایی و منابع ارائه دهید
• به کودکان کمک کنید تا درباره‌ی یادگیری خود تأمل کنند و اهداف تعیین کنند
• همکاری و به اشتراک‌گذاری کشفیات را تشویق کنید

6. بزرگسالان باید به توانایی‌های کودکان اعتماد کنند و از دخالت بیش از حد خودداری کنند

همه‌ی آنچه که در این کتاب می‌گویم می‌تواند در دو کلمه خلاصه شود—به کودکان اعتماد کنید. هیچ چیز نمی‌تواند ساده‌تر—یا دشوارتر باشد.

احترام به توانایی‌های کودکان. کودکان اغلب بسیار توانمندتر از آنچه بزرگسالان به آن‌ها اعتبار می‌دهند، هستند. با اعتماد به توانایی‌های آن‌ها، ما:

• اعتماد به نفس و عزت نفس آن‌ها را تقویت می‌کنیم
• آن‌ها را به پذیرش چالش‌ها تشویق می‌کنیم
• به آن‌ها اجازه می‌دهیم مهارت‌های حل مسئله را توسعه دهند
• استقلال و خوداتکایی را پرورش می‌دهیم

خطرات دخالت بیش از حد. دخالت بیش از حد بزرگسالان می‌تواند:

• فرآیندهای یادگیری طبیعی کودکان را تضعیف کند
• وابستگی و ناامنی ایجاد کند
• خلاقیت و ابتکار را خفه کند
• ترس از اشتباه کردن را القا کند

تعادل بین حمایت و خودمختاری. برای حمایت مؤثر از یادگیری کودکان:

• محیطی امن و تحریک‌کننده فراهم کنید
• در صورت درخواست، برای کمک و راهنمایی در دسترس باشید
• به کودکان اجازه دهید از اشتباهات خود یاد بگیرند
• از تمایل به "نجات" کودکان از مبارزات سازنده خودداری کنید

7. خواندن و نوشتن به طور طبیعی زمانی توسعه می‌یابند که کودکان در زمینه‌های معنادار غوطه‌ور شوند

اگر با کمک به کودکان شروع کنیم که احساس کنند نوشتن و خواندن راه‌هایی برای صحبت کردن و رسیدن به دیگران هستند، نیازی به رشوه دادن و تهدید آن‌ها برای کسب مهارت‌ها نخواهیم داشت؛ آن‌ها به خاطر آنچه با آن‌ها انجام می‌دهند، آن‌ها را خواهند خواست.

توسعه‌ی طبیعی سواد. هنگامی که کودکان در محیطی غنی از سواد قرار می‌گیرند، اغلب مهارت‌های خواندن و نوشتن را به طور طبیعی، همان‌طور که یاد می‌گیرند صحبت کنند، توسعه می‌دهند. عناصر کلیدی این فرآیند شامل:

• مواجهه با انواع مواد نوشتاری
• مشاهده‌ی بزرگسالان در حال استفاده از خواندن و نوشتن برای اهداف واقعی
• فرصت‌هایی برای آزمایش با نوشتن و نقاشی
• درگیر شدن با داستان‌ها و کتاب‌هایی که به آن‌ها علاقه دارند

زمینه‌های معنادار برای سواد. کودکان زمانی که ارتباط خواندن و نوشتن را با زندگی خود می‌بینند، انگیزه‌ی بیشتری برای یادگیری دارند. مثال‌ها شامل:

• نوشتن نامه یا ایمیل به دوستان و خانواده
• ایجاد علائم و برچسب‌ها برای محیط خود
• خواندن دستورالعمل‌ها برای فعالیت‌هایی که می‌خواهند انجام دهند
• کاوش کتاب‌ها درباره‌ی موضوعاتی که آن‌ها را مجذوب می‌کند

حمایت از سواد نوظهور. بزرگسالان می‌توانند این فرآیند را تسهیل کنند با:

• به طور منظم برای کودکان بلندخوانی کردن
• تشویق تلاش‌های کودکان برای نوشتن، صرف‌نظر از املای متعارف
• فراهم کردن مواد برای نوشتن و نقاشی
• پاسخ به سوالات درباره‌ی چاپ و نوشتن در صورت درخواست

8. مفاهیم ریاضی و علمی بهترین یادگیری را از طریق کاربردهای دنیای واقعی دارند

اگر حساب به عنوان آنچه که واقعاً هست—یک قلمرو برای کاوش، نه یک لیست از حقایق برای یادگیری—در نظر گرفته شود، کودکان، حداقل بسیاری از کودکان، سریع‌تر از آنچه که تصور می‌کردیم به آن وارد می‌شوند.

زمینه‌سازی مفاهیم انتزاعی. ایده‌های ریاضی و علمی زمانی که در زمینه‌های دنیای واقعی ارائه می‌شوند، دسترس‌پذیرتر و معنادارتر می‌شوند. این رویکرد:

• به کودکان کمک می‌کند تا ارتباط آنچه که یاد می‌گیرند را ببینند
• مثال‌های ملموسی از اصول انتزاعی فراهم می‌کند
• حل مسئله و تفکر انتقادی را تشویق می‌کند
• درک عمیق‌تری از مفاهیم را پرورش می‌دهد

یادگیری عملی در ریاضیات و علوم. استراتژی‌های مؤثر شامل:

• استفاده از ابزارها و مدل‌های فیزیکی
• انجام آزمایش‌ها و تحقیقات
• به‌کارگیری مفاهیم ریاضی در موقعیت‌های روزمره (مثلاً آشپزی، ساختن)
• کاوش پدیده‌های طبیعی از طریق مشاهده و پرسش

پرورش تفکر علمی. برای توسعه‌ی ذهنیت‌های علمی، کودکان باید تشویق شوند به:

• پرسیدن سوالات و تشکیل فرضیه‌ها
• طراحی و انجام آزمایش‌ها
• تحلیل نتایج و نتیجه‌گیری
• بازنگری ایده‌های خود بر اساس شواهد جدید

9. هنر و خلاقیت کودکان زمانی شکوفا می‌شود که مواد با کیفیت و آزادی به آن‌ها داده شود

من به شدت با آقای وسلی موافقم که حتی کودکان بسیار خردسال باید مواد هنری با کیفیت بالا داشته باشند یا به آن‌ها دسترسی داشته باشند و به آن‌ها نشان داده شود که چگونه به دقت و به خوبی از آن‌ها استفاده کنند، همان‌طور که به آن‌ها نشان می‌دهیم چگونه از هر ابزار با کیفیت دیگری استفاده کنند.

احترام به توانایی‌های هنری کودکان. کودکان قادر به تولید هنر پیچیده و معنادار هستند زمانی که فرصت به آن‌ها داده شود. این نیازمند:

• فراهم کردن مواد و ابزارهای با کیفیت بالا
• آموزش تکنیک‌های مناسب برای استفاده از مواد
• اجازه دادن به آزادی برای کاوش و آزمایش
• ارزش‌گذاری به فرآیند خلق به اندازه‌ی محصول نهایی

مزایای بیان هنری. شرکت در فعالیت‌های هنری به کودکان کمک می‌کند:

• مهارت‌های حرکتی ظریف و هماهنگی دست و چشم را توسعه دهند
• احساسات و ایده‌ها را به صورت غیرکلامی بیان کنند
• مهارت‌های حل مسئله و تفکر انتقادی را تقویت کنند
• اعتماد به نفس در توانایی‌های خلاقانه خود را بسازند

ایجاد محیطی برای رشد هنری. بزرگسالان می‌توانند از توسعه‌ی هنری کودکان حمایت کنند با:

• ارائه‌ی انواع مواد و تکنیک‌های هنری
• نمایش آثار هنری کودکان با احترام
• تشویق به آزمایش و ریسک‌پذیری
• اجتناب از تحسین یا انتقاد بیش از حد از محصول نهایی

10. آزمون‌های استاندارد و برنامه‌های درسی سختگیرانه می‌توانند یادگیری و کنجکاوی را خفه کنند

بدترین آسیبی که با این همه آزمون به کودکان وارد می‌کنیم، اعتماد به نفس و عزت نفس آن‌هاست، باور آن‌ها که دیگران به آن‌ها اعتماد دارند که یاد بگیرند و بنابراین می‌توانند به خودشان اعتماد کنند.

تأثیرات منفی آزمون‌های بیش از حد. تأکید بیش از حد بر آزمون‌های استاندارد می‌تواند:

• اضطراب و استرس در کودکان ایجاد کند
• برنامه‌ی درسی را به تمرکز بر آمادگی آزمون محدود کند
• خلاقیت و تفکر انتقادی را دلسرد کند
• انگیزه‌ی درونی برای یادگیری را تضعیف کند

محدودیت‌های برنامه‌های درسی سختگیرانه. رویکردهای انعطاف‌ناپذیر و یکسان برای همه در آموزش اغلب:

• نمی‌توانند نیازها و علاقه‌های متنوع کودکان را برآورده کنند
• بر حفظ کردن به جای درک تأکید می‌کنند
• مهارت‌ها و دانش‌های غیرآکادمیک مهم را نادیده می‌گیرند
• فرصت‌های کاوش عمیق موضوعات را محدود می‌کنند

جایگزین‌های ارزیابی استاندارد. رویکردهای مؤثرتر برای ارزیابی یادگیری شامل:

• ارزیابی‌های پرتفولیو که طیف وسیعی از کارها را نشان می‌دهند
• یادگیری مبتنی بر پروژه با نتایج واقعی
• خودبازتابی و هدف‌گذاری توسط دانش‌آموزان
• ارزیابی‌های تکوینی مداوم که در فعالیت‌های روزانه ادغام شده‌اند

آخرین به‌روزرسانی:: August 8, 2024