How Democracies Die

1. مرگ دموکراسی اغلب به‌تدریج و به‌سختی قابل‌تشخیص است

مسیر انتخاباتی به سمت فروپاشی به‌طور خطرناکی فریبنده است. با یک کودتای کلاسیک، مانند شیلی پینوشه، مرگ دموکراسی فوری و برای همه آشکار است. کاخ ریاست‌جمهوری می‌سوزد. رئیس‌جمهور کشته، زندانی یا به تبعید فرستاده می‌شود. قانون اساسی به حالت تعلیق درمی‌آید یا لغو می‌شود.

فرسایش تدریجی. برخلاف کودتاهای خشونت‌آمیز، زوال دموکراتیک مدرن اغلب از طریق مجموعه‌ای از گام‌های کوچک رخ می‌دهد که ممکن است قانونی یا حتی مفید به نظر برسند. رهبران منتخب به‌تدریج قدرت را با:

• تسخیر نهادهای داوری مانند دادگاه‌ها و هیئت‌های انتخاباتی
• کنار گذاشتن یا همسو کردن چهره‌های مخالف و رسانه‌ها
• تغییر قوانین به نفع خود

این فرآیند می‌تواند سخت تشخیص داده شود، زیرا هیچ لحظه‌ای وجود ندارد که دموکراسی به‌وضوح "بمیرد." شهروندان ممکن است تا زمانی که خیلی دیر نشده متوجه نشوند چه اتفاقی در حال رخ دادن است. زمانی که زنگ خطر به صدا درمی‌آید، نهادها و هنجارهای کلیدی قبلاً تضعیف شده‌اند.

2. رهبران اقتدارگرا اغلب از طریق روش‌های دموکراتیک به قدرت می‌رسند

دیکتاتوری آشکار—به شکل فاشیسم، کمونیسم یا حکومت نظامی—در بسیاری از نقاط جهان ناپدید شده است. کودتاهای نظامی و دیگر تصرفات خشونت‌آمیز قدرت نادر هستند. اکثر کشورها انتخابات منظم برگزار می‌کنند. دموکراسی‌ها هنوز می‌میرند، اما به روش‌های متفاوت.

گرگ‌ها در لباس میش. اقتدارگرایان مدرن اغلب از طریق انتخابات و نهادهای دموکراتیک به قدرت می‌رسند، نه کودتاهای نظامی. آن‌ها خود را به‌عنوان افرادی خارج از سیستم معرفی می‌کنند که سیستم خراب را اصلاح خواهند کرد، با بهره‌برداری از بحران‌های اقتصادی، تهدیدات امنیتی و ناامیدی عمومی از نظام موجود. پس از انتخاب، آن‌ها به‌تدریج کنترل را با:

• حمله به مشروعیت مخالفان و رسانه‌ها
• تغییر قوانین و نهادها برای تثبیت قدرت خود
• استفاده از همه‌پرسی‌ها و مانورهای قانونی برای تمدید محدودیت‌های دوره
• حفظ ظاهر دموکراتیک در حالی که محتوای دموکراتیک را خالی می‌کنند

نمونه‌هایی شامل هوگو چاوز در ونزوئلا، ویکتور اوربان در مجارستان و رجب طیب اردوغان در ترکیه است. ظهور آن‌ها نشان می‌دهد که چگونه اقتدارگرایی می‌تواند از درون سیستم‌های دموکراتیک ظهور کند.

3. احزاب سیاسی نقش حیاتی به‌عنوان دروازه‌بانان دموکراسی ایفا می‌کنند

در بیشتر تاریخ آمریکا، احزاب سیاسی اولویت را به دروازه‌بانی می‌دادند تا به باز بودن. همیشه نوعی از اتاق‌های پر از دود وجود داشت.

فیلتر کردن افراط‌گرایان. احزاب سیاسی به‌طور تاریخی نقش مهمی در حفظ دموکراسی با جلوگیری از به قدرت رسیدن چهره‌های اقتدارگرا یا افراطی ایفا کرده‌اند. آن‌ها این کار را از طریق:

• فرآیندهای انتخاب نامزد که به سیاستمداران با تجربه و جریان اصلی ترجیح می‌دهند
• امتناع از تأیید یا هم‌پیمانی با چهره‌های افراطی
• اتحاد در خطوط حزبی برای شکست دادن نامزدهای ضد دموکراتیک

با این حال، تغییرات در سیستم حزبی ایالات متحده این عملکرد دروازه‌بانی را تضعیف کرده است:

• تغییر به انتخابات مقدماتی الزام‌آور در دهه 1970
• افزایش منابع مالی خارجی مانند سوپر PACها
• تأثیر رسانه‌های حزبی و رسانه‌های اجتماعی
• خالی شدن سازمان‌های حزبی

این امر باعث شده است که افراد خارجی و افراطی‌ها به‌راحتی نامزدی‌ها را به دست آورند، همان‌طور که در پیروزی مقدماتی جمهوری‌خواهان دونالد ترامپ در سال 2016 دیده شد.

4. تحمل متقابل و خویشتن‌داری نهادی محافظ‌های دموکراسی هستند

دو هنجار به‌عنوان اصول اساسی برای یک دموکراسی کارآمد برجسته می‌شوند: تحمل متقابل و خویشتن‌داری نهادی.

قوانین نانوشته مهم هستند. در حالی که قانون اساسی چارچوب اساسی برای دموکراسی فراهم می‌کند، هنجارهای نانوشته برای کارکرد سیستم ضروری هستند. دو هنجار کلیدی عبارتند از:

1. تحمل متقابل: پذیرش مخالفان به‌عنوان رقبای مشروع، نه تهدیدات وجودی
2. خویشتن‌داری نهادی: اعمال خویشتن‌داری در استفاده از قدرت‌های نهادی

این هنجارها به‌عنوان "محافظ‌های نرم" عمل می‌کنند که از نزول رقابت سیاسی به یک درگیری بی‌پایان جلوگیری می‌کنند. وقتی آن‌ها فروپاشی می‌کنند، سیاستمداران بیشتر احتمال دارد که:

• از قدرت‌های نهادی برای منافع حزبی سوءاستفاده کنند
• مخالفان را به‌عنوان دشمنانی که باید نابود شوند ببینند
• اقدامات ضد دموکراتیک را به‌عنوان ضروری برای نجات کشور توجیه کنند

فرسایش این هنجارها در دهه‌های اخیر دموکراسی آمریکا را در برابر فروپاشی آسیب‌پذیرتر کرده است.

5. هنجارهای دموکراتیک آمریکا در دهه‌های اخیر فرسایش یافته‌اند

فروپاشی هنجارهای دموکراتیک در دهه‌های 1980 و 1990 آغاز شد و در دهه 2000 شتاب گرفت. تا زمانی که باراک اوباما رئیس‌جمهور شد، بسیاری از جمهوری‌خواهان به‌ویژه مشروعیت رقبای دموکرات خود را زیر سؤال بردند و خویشتن‌داری را برای استراتژی پیروزی به هر قیمتی رها کردند.

نقض‌های فزاینده هنجارها. از دهه 1980، هر دو حزب—اما به‌ویژه جمهوری‌خواهان—به‌طور فزاینده‌ای هنجارهای دموکراتیک دیرینه را نقض کرده‌اند:

• به تصویر کشیدن مخالفان به‌عنوان تهدیدات وجودی یا غیرآمریکایی
• استفاده از تاکتیک‌های سخت‌گیرانه قانون اساسی مانند تعطیلی دولت
• ممانعت از انتصابات ریاست‌جمهوری، از جمله نامزدهای دیوان عالی
• تلاش برای بی‌اعتبار کردن نتایج انتخابات

لحظات کلیدی در این فرسایش شامل:

• تاکتیک‌های تقابلی نیوت گینگریچ به‌عنوان رئیس مجلس در دهه 1990
• استیضاح بیل کلینتون در سال 1998
• بحران سقف بدهی در سال 2011
• محاصره جمهوری‌خواهان سنا از نامزدی مریک گارلند برای دیوان عالی در سال 2016

این الگوی نقض‌های فزاینده هنجارها محافظ‌هایی را که زمانی رفتار ضد دموکراتیک را محدود می‌کردند، تضعیف کرده است.

6. قطب‌بندی حزبی شدید ثبات دموکراتیک را تهدید می‌کند

قطب‌بندی می‌تواند هنجارهای دموکراتیک را نابود کند. وقتی تفاوت‌های اجتماعی-اقتصادی، نژادی یا مذهبی به افراط‌گرایی حزبی منجر می‌شود، که در آن جوامع خود را به اردوگاه‌های سیاسی تقسیم می‌کنند که دیدگاه‌های جهانی آن‌ها نه تنها متفاوت بلکه متقابلاً انحصاری است، تحمل سخت‌تر می‌شود.

تقسیمات سمی. قطب‌بندی شدید دموکراسی را با:

• غیرممکن کردن سازش و همکاری
• تشویق سیاستمداران به نقض هنجارها برای شکست دادن "دشمن"
• باعث شدن شهروندان به دیدن مخالفان به‌عنوان تهدیدات وجودی

قطب‌بندی فعلی آمریکا توسط عواملی از جمله:

• تجدید آرایش نژادی و مذهبی احزاب
• افزایش نابرابری اقتصادی
• مرتب‌سازی جغرافیایی رأی‌دهندگان هم‌فکر
• ظهور اکوسیستم‌های رسانه‌ای حزبی

این قطب‌بندی فراتر از اختلافات سیاستی به دیدگاه‌های جهانی بنیادی می‌رود، که آن را به‌ویژه خطرناک می‌کند. وقتی احزاب یکدیگر را به‌عنوان تهدیدات وجودی می‌بینند، بیشتر احتمال دارد که اقدامات ضد دموکراتیک را به‌عنوان ضروری برای بقا توجیه کنند.

7. نجات دموکراسی نیازمند بازسازی هنجارها و پرداختن به علل ریشه‌ای است

نجات دموکراسی به بیش از ترس یا خشم نیاز دارد. ما باید فروتن و جسور باشیم. باید از کشورهای دیگر بیاموزیم تا علائم هشداردهنده را ببینیم—و زنگ‌های خطر کاذب را تشخیص دهیم. باید از گام‌های سرنوشت‌سازی که دموکراسی‌های دیگر را نابود کرده‌اند آگاه باشیم.

رویکرد چندوجهی. حفظ دموکراسی آمریکا نیازمند تلاش در جبهه‌های متعدد است:

1. بازسازی هنجارهای دموکراتیک:

   • رهبران سیاسی باید به تحمل متقابل و خویشتن‌داری متعهد شوند
   • ائتلاف‌های گسترده‌ای که از تقسیمات ایدئولوژیک عبور می‌کنند باید از نهادهای دموکراتیک دفاع کنند

2. اصلاح نهادهای سیاسی:

   • تقویت مکانیسم‌های دروازه‌بانی درون احزاب
   • کاهش تأثیر پول در سیاست
   • پرداختن به تقسیم‌بندی حزبی و سرکوب رأی‌دهندگان

3. پرداختن به علل ریشه‌ای قطب‌بندی:

   • مقابله با نابرابری اقتصادی و تفاوت‌های منطقه‌ای
   • پل زدن شکاف‌های نژادی و فرهنگی
   • اصلاح اکوسیستم‌های رسانه‌ای برای کاهش حباب‌های حزبی

4. یادگیری از کشورهای دیگر:

   • مطالعه چگونگی مقاومت دموکراسی‌های دیگر در برابر اقتدارگرایی
   • شناسایی علائم هشداردهنده اولیه فرسایش دموکراتیک

در نهایت، حفظ دموکراسی نیازمند آن است که شهروندان به‌طور فعال از هنجارها و نهادهای دموکراتیک دفاع کنند، حتی زمانی که این کار برخلاف منافع حزبی کوتاه‌مدت باشد.

آخرین به‌روزرسانی:: August 11, 2024