How to Be Miserable

1. بی‌تحرکی و تغذیه ناسالم را بپذیرید

برای افزایش سطح ناامیدی‌تان، سطح فعالیت بدنی‌تان را کاهش دهید.

سبک زندگی بی‌تحرک. سنگ بنای یک زندگی ناامیدکننده، تعهد به بی‌تحرکی است. از هرگونه ورزش پرهیز کنید، زیرا حتی مقدار کمی فعالیت بدنی منظم می‌تواند به‌طور قابل توجهی روحیه و سلامت کلی شما را بهبود بخشد. راحتی مدرن سبک زندگی بی‌تحرک را بپذیرید، با ماشین به همه‌جا بروید، ساعت‌ها بنشینید و هرگونه تلاش بدنی را به حداقل برسانید.

عدم تعادل غذایی. بی‌تحرکی‌تان را با رژیم غذایی غنی از غذاهای فرآوری‌شده، شکر، نمک و چربی‌های ناسالم تکمیل کنید. به توصیه‌های متخصصان بهداشت بی‌توجهی کنید و به جای آن، به نشانه‌های تبلیغات توجه کنید و محصولاتی را مصرف کنید که به‌طور خاص برای برآورده کردن خواسته‌های اولیه طراحی شده‌اند. از غذاهای غنی از مواد مغذی مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل پرهیز کنید، زیرا این‌ها می‌توانند به بهبود روحیه و سطح انرژی شما کمک کنند.

هم‌پیمان تبلیغات. صنعت تبلیغات به‌طور ناخواسته هم‌پیمان شما در این مسیر است، زیرا محصولاتی را ترویج می‌کند که برای برآورده کردن خواسته‌ها طراحی شده‌اند نه برای تغذیه بدن. با اولویت دادن به طعم و راحتی به جای ارزش غذایی، می‌توانید از یک جریان مداوم از عدم تعادل‌های غذایی که روحیه‌تان را کاهش می‌دهد، اطمینان حاصل کنید.

2. خواب را برای توهم بهره‌وری قربانی کنید

با کمترین ساعات خواب ممکن زندگی کنید.

کم‌خوابی. بهره‌وری را بر استراحت اولویت دهید و به‌طور مداوم از خواب بکاهید تا ساعات بیداری را حداکثر کنید. خواب را به‌عنوان یک لوکس به جای یک ضرورت ببینید و خود را قانع کنید که می‌توانید با حداقل استراحت به‌خوبی عمل کنید. این امر منجر به کاهش تمرکز، تحریک‌پذیری و افزایش آسیب‌پذیری در برابر استرس و احساسات منفی خواهد شد.

طراحی اتاق خواب. محیط خواب را به‌گونه‌ای طراحی کنید که به بی‌خوابی کمک کند. اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب شما خیلی گرم، پر سر و صدا و روشن است و از دستگاه‌های الکترونیکی تا زمان خواب استفاده کنید. برنامه خواب خود را به‌طور نامنظم تغییر دهید و هر روز در زمان‌های مختلف بخوابید و بیدار شوید تا ریتم طبیعی بدن‌تان را مختل کنید.

زمان بیداری. وقتی در نهایت به رختخواب می‌روید، از زمان بیداری قبل از خواب به‌خوبی استفاده کنید. نگران باشید. به برنامه‌تان و مشکلاتی که ممکن است فردا پیش بیاید فکر کنید. زندگی‌تان را در یک زمینه وسیع‌تر در نظر بگیرید و به تمام مشکلاتی که احتمالاً هرگز قادر به حل آن‌ها نخواهید بود، فکر کنید.

3. خوددرمانی با مواد قانونی (و غیرقانونی)

در کوتاه‌مدت، این مواد معمولاً دقیقاً همان‌طور که تبلیغ شده‌اند عمل می‌کنند. اما در بلندمدت، کاربر کوشای این مواد می‌تواند برداشت قابل توجهی از ناامیدی داشته باشد.

سوءمصرف الکل. الکل، یک ماده سرکوب‌کننده اجتماعی و به‌راحتی در دسترس، ابزاری عالی برای کاهش روحیه است. آن را به‌طور مفرط مصرف کنید، چه از طریق الگوی روزانه نوشیدن و چه از طریق دوره‌های متناوب اعتدال و نوشیدن زیاد. این نه تنها روحیه شما را کاهش می‌دهد بلکه قضاوت شما را مختل کرده، روابط‌تان را آسیب می‌زند و ممکن است به وابستگی جسمی منجر شود.

بار اضافی کافئین. مصرف الکل خود را با مصرف بیش از حد کافئین تکمیل کنید. قهوه، نوشیدنی‌های انرژی‌زا و سایر نوشیدنی‌های کافئین‌دار می‌توانند اضطراب، تحریک‌پذیری و حتی حملات پانیک را تحریک کنند. با حفظ سطح بالای مصرف کافئین، می‌توانید از یک حالت مداوم از بی‌قراری و اضطراب اطمینان حاصل کنید.

مصرف مواد. به بررسی امکانات متعدد نزولی که هر ماده در فهرست ممنوعه ارائه می‌دهد بپردازید. به‌طور کلی، الگوی مصرف مواد مشابه الکل است—با این مزیت اضافی که غیرقانونی بودن و تمام سرگرمی‌ها و عواقبی که می‌تواند به همراه داشته باشد.

4. به یک زامبی معتاد به صفحه‌نمایش تبدیل شوید

صرف سی و چهار ساعت در هفته برای تماشای تلویزیون (میانگین ایالات متحده) به‌طور کامل 30 درصد از ساعات بیداری شما را اشغال می‌کند—بیست و سه سال از عمر آگاهانه یک فرد متوسط.

مصرف غیرفعال. زمان صفحه‌نمایش خود را با صرف ساعت‌های بی‌شمار برای تماشای تلویزیون، مرور اینترنت و بازی‌های ویدیویی حداکثر کنید. سرگرمی‌های بی‌فکر را به فعالیت‌های جذاب ترجیح دهید و اجازه دهید کاملاً در دنیای دیجیتال غرق شوید. این امر منجر به کاهش تعامل اجتماعی واقعی، فعالیت بدنی و رشد شخصی خواهد شد.

فعالیت‌های آنلاین. زمان خود را در اینترنت با فعالیت‌هایی پر کنید که هیچ تحریک فکری یا احساسی ارائه نمی‌دهند. مقالات خبری بی‌پایان بخوانید، در فیدهای اجتماعی اسکرول کنید، ویدیوهای بی‌معنی تماشا کنید و در مباحث آنلاین بی‌فایده شرکت کنید. از فعالیت‌هایی که ممکن است ذهن شما را به چالش بکشند یا افق‌های شما را گسترش دهند، پرهیز کنید.

نسبت زمان صفحه‌نمایش. نسبت زمان صفحه‌نمایش تفریحی هفتگی خود را محاسبه کنید تا اطمینان حاصل کنید که بخش قابل توجهی از ساعات بیداری‌تان را به سرگرمی‌های الکترونیکی اختصاص می‌دهید. سعی کنید این نسبت را در طول زمان افزایش دهید و به‌تدریج هرگونه فعالیتی که ممکن است به‌طور ناخواسته رضایت زندگی شما را بهبود بخشد، حذف کنید.

5. به دنبال خوشبختی از طریق دارایی‌های مادی باشید

بهترین راه برای متوقف کردن قدردانی از چیزی، خرید آن است.

مصرف‌گرایی. به این باور پایبند باشید که خرید دارایی‌های مادی کلید خوشبختی است. به‌طور مداوم به دنبال محصولات جدید و هیجان‌انگیز برای خرید باشید و خود را قانع کنید که هر خریدی به شما رضایت پایدار خواهد بخشید. این امر منجر به چرخه‌ای از کسب و ناامیدی خواهد شد، زیرا هیجان اولیه هر مورد جدید به سرعت محو می‌شود.

واحدهای ذخیره‌سازی. خانه‌تان را با چیزهایی پر کنید که به آن‌ها نیازی ندارید و وقتی فضای کافی نداشتید، یک واحد ذخیره‌سازی اجاره کنید تا گنجینه‌های بلااستفاده‌تان را در آن نگه‌دارید. این امر حس شلوغی و سردرگمی ایجاد می‌کند و به ناامیدی کلی شما می‌افزاید.

پیش‌بینی‌ها. تصمیمات خرید خود را بر اساس این باور که اقدامات شما در آینده لذت به همراه خواهد داشت، پایه‌گذاری کنید. متأسفانه، ما در پیش‌بینی این موارد به‌طرز شگفت‌آوری ضعیف هستیم. بیشتر خودروهای مرسدس بنز نه به خاطر شکوه مهندسی آلمانی، بلکه به خاطر حالتی که خریدار تصور می‌کند به‌دست خواهد آورد، خریداری می‌شوند—و دوام آن.

6. بدهی و بی‌ثباتی مالی را بپذیرید

درآمد سالانه بیست پوند، هزینه سالانه بیست پوند و شش پنس، نتیجه‌اش ناامیدی است.

وابستگی به کارت اعتباری. استفاده از کارت اعتباری را به حداکثر برسانید، بیشتر از توان خود خرج کنید و بدهی انباشته کنید. اعتبار را به‌عنوان منبع نامحدود پول ببینید و عواقب بلندمدت عادات خرج‌کردن‌تان را نادیده بگیرید. این امر منجر به یک حالت مداوم از استرس و اضطراب مالی خواهد شد، زیرا در تلاش برای پرداخت‌های خود هستید.

نابودی قریب‌الوقوع. بزرگ‌ترین عامل استرس، حس نابودی قریب‌الوقوع است—اینکه، هرچقدر هم که شرایط فعلی خوشایند باشد، در هر لحظه ممکن است از بین برود.

خط مالی. هرچه به خط مالی نزدیک‌تر شوید، استرس‌های ناامیدکننده افزایش می‌یابند:

• دشواری در پرداخت قبوض
• تماس‌های تلفنی از طلبکاران
• مجبور به کاهش هزینه‌های ضروری

7. خود را تا حد خستگی بیش از حد کار کنید

شما باید همه چیز را در کار خود بریزید: تمام وقت، انرژی و خلاقیت‌تان را.

کارآفرینی. خود را به‌طور کامل به کارتان اختصاص دهید و در این فرآیند، زندگی شخصی، روابط و سلامت‌تان را قربانی کنید. سعی کنید 100 درصد (یا حتی 110 درصد) به شغلتان بدهید و هر زمان که از کار دور هستید را غیرمولد ببینید. این امر منجر به فرسودگی، خستگی و حس پوچی خواهد شد.

افق زمانی کوتاه. همچنین باید ظرفیت کار خود را با استفاده از یک افق زمانی بسیار کوتاه محاسبه کنید. از خود بپرسید، "چقدر می‌توانم امروز کار کنم؟" از سوالات بلندمدت مانند "چقدر می‌توانم به‌طور منطقی و پایدار برای یک سال یا چند سال کار کنم؟" پرهیز کنید.

کار بی‌معنا. برای افزایش ناامیدی، باید خود را به‌عنوان یک چکش در دستان سازنده واقعی ببینید—رئیس‌تان، مالک کسب‌وکار یا سهامداران بی‌چهره. یا به‌عنوان میخی که در حال کوبیده شدن است.

8. به یک معتاد به اخبار منفی تبدیل شوید

رسانه‌های خبری به‌طور بی‌وقفه برای یافتن و گزارش هر فاجعه، هر قایق پناهجوی واژگون‌شده، هر پل ناکام و هر بمب منفجرشده تلاش خواهند کرد.

مصرف مداوم. خود را در یک جریان مداوم از اخبار منفی غرق کنید و هر فاجعه، تراژدی و رسوایی که رسانه‌ها ارائه می‌دهند را مصرف کنید. اجازه دهید از رنج و بی‌عدالتی در جهان غرق شوید و خود را قانع کنید که هیچ کاری نمی‌توانید برای ایجاد تغییر انجام دهید. این امر منجر به حس ناامیدی و یأس خواهد شد.

اجتناب از برخی افکار. نباید از خود بپرسید که چرا یادگیری درباره فاجعه‌ها (کودتاها، زلزله‌های دور، اخراج‌های سلبریتی‌ها، نتایج انتخابات) به محض وقوع آن‌ها این‌قدر مهم است. این واقعیت که چنین گزارش‌هایی هیچ اطلاعات مفیدی به شما نمی‌دهند، تنها تعهد شما به مشاهده را تضعیف خواهد کرد.

همدردی با مجریان اخبار. همدردی خود را با مجریان اخبار بیچاره پرورش دهید. با وجود تمام تراژدی‌های روی کره زمین، آن‌ها اغلب در جستجوی اطلاعات جدید هستند، همان تصاویر را بارها و بارها پخش می‌کنند، با افرادی که به‌طور جزئی تحت تأثیر رویدادها قرار گرفته‌اند، مصاحبه می‌کنند و به‌طور ناامیدانه‌ای در تلاشند تا ساعت‌های خالی را تا فاجعه بعدی پر کنند.

9. اهداف غیرواقعی و مبهم تعیین کنید

به‌جای آن، تمام اهداف فوری‌تان را بی‌معنا کنید.

اهداف بی‌معنا. اهدافی تعیین کنید که مبهم، نامشخص، غیرواقعی، بی‌اهمیت و به تأخیر افتاده باشند. این امر اطمینان حاصل می‌کند که هرگز به آن‌ها نخواهید رسید و منجر به حس مداوم شکست و ناکافی بودن خواهد شد. از تعیین اهداف خاص، قابل اندازه‌گیری، قابل دستیابی، مرتبط و زمان‌بندی‌شده (SMART) پرهیز کنید، زیرا این‌ها می‌توانند به موفقیت و بهبود عزت نفس شما منجر شوند.

نامشخص. خط پایان برای هدف فوری شما باید نامشخص باشد، تا خود افسرده‌تان بتواند هر پیشرفتی که کرده‌اید را رد کند. به‌عنوان مثال، تعیین هدف برای "کار بر روی باغ پشتی" به شما این امکان را می‌دهد که خود را به خاطر تمام نشدن کارها سرزنش کنید و در نتیجه هرگونه رضایتی که ممکن است احساس کنید، از بین ببرید.

به تأخیر انداختن. از تعیین زمان مشخص برای اتمام هدف خود پرهیز کنید. به‌جای آن، تصمیم بگیرید که به محض اینکه "احساس کردید" کار را شروع کنید. زیرا به‌طرز غیرقابل تصوری بعید است که هرگز احساس کنید که می‌خواهید کاشی‌های حمام را دوباره درزگیری کنید، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که هرگز انجام نخواهد شد.

10. بر روی پشیمانی‌های گذشته و اضطراب‌های آینده تمرکز کنید

هیچ غم بزرگتری از یادآوری روزهای خوش خود در زمان ناامیدی وجود ندارد.

خاطرات منفی. گذشته‌ای پشیمان‌کننده را با تمرکز بر خاطرات منفی، آسیب‌های گذشته و زمان‌هایی که احساس تنهایی، بی‌کسی، بیگانگی، ترس و ناامیدی کرده‌اید، مرور کنید. شامل مثال‌هایی از سرنوشت‌های تصادفی و غیرقابل کنترل که شما را مانند یک پین‌بال بی‌دفاع به این سو و آن سو می‌زنند، باشید.

جهنم‌های آینده. جهنم‌های آینده را با باور کامل به فیلم‌های ترسناک پر از اضطراب که بر روی صفحه آینده‌تان پخش می‌کنید، بسازید.

رد کردن خاطرات خوب. همچنین می‌توانید خاطرات خوب خود را رد کنید و بدین ترتیب آن‌ها را از بین ببرید:

• شما خاطرات خوشی از عشق اول خود دارید، اما با تاریکی نگاه به گذشته، می‌توانید ببینید که همیشه محکوم به شکست بوده و آنچه را که عشق می‌پنداشتید، در واقع توهمی از جانب شما بوده است.
• شما در بیست سالگی از صخره‌نوردی لذت می‌بردید، اما اکنون متوجه می‌شوید که شما و دوستان‌تان چه احمق‌هایی بودید و چقدر به فاجعه نزدیک بودید.
• چند سال پیش آن جایزه را در کار دریافت کردید، اما اکنون واضح است که آن‌ها فقط شما را برای انجام پروژه‌ای بی‌فایده که از آن زمان زندگی‌تان را جهنم کرده، آماده می‌کردند.

11. خود را ایزوله کنید و روابط را خراب کنید

اگر ناامیدی عاشق هم‌نشینی است، ناامیدی به اندازه کافی هم‌نشین دارد.

ایزوله اجتماعی. به یک جزیره تبدیل شوید و از تعامل اجتماعی پرهیز کنید و خود را از دوستان، خانواده و جامعه جدا کنید. از حریم خصوصی زندگی شهری مدرن لذت ببرید و در برابر هر تلاشی برای ارتباط با دیگران مقاومت کنید. این امر منجر به تنهایی، بیگانگی و کاهش مهارت‌های اجتماعی خواهد شد.

انتظارات بالا. از دیگران انتظارات بالایی داشته باشید و آستانه پذیرش را بالا تعیین کنید. یک لیست ذهنی یا بهتر از آن، یک لیست مکتوب از معیارهای خود برای دوستان، آشنایان و شرکای خود ایجاد کنید. بزرگراه پذیرش خود را به لبه‌ای تیز محدود کنید.

روابط سمی. روابط سمی را پرورش دهید و گرامی بدارید و افرادی را در اطراف خود جمع کنید که به نوعی روحیه شما را کاهش دهند.

12. معنا و هدف را از زندگی‌تان حذف کنید

فکر می‌کنم ما بخشی از ناامیدی‌مان به این دلیل است که تنها یک خدا داریم و آن اقتصاد است.

تصویر کوچک. بر روی تصویر کوچک تمرکز کنید و از تفکر درباره سوالات بزرگ زندگی پرهیز کنید. بر روی پوست درخت فردی که در مقابل شماست، متمرکز بمانید.

ام impulses. بگذارید امیال شما راهنمای شما باشند و تصمیمات خود را بر اساس وسوسه‌ای که از قبل احساس می‌کنید، بگیرید.

همدردی. به فکر خود باشید و بدبختی‌ها و نیازهای برآورده‌نشده دیگران را به‌عنوان چیزی که شایسته آن هستند، ببینید.

آخرین به‌روزرسانی:: February 21, 2025