Incognito

1. مغز ناخودآگاه بیشتر رفتارهای ما را هدایت می‌کند

کسی در سر من است، اما آن من نیستم.

ناخودآگاه غالب است. ذهن‌های خودآگاه ما نقش بسیار کمتری در افکار و اعمال ما ایفا می‌کنند نسبت به آنچه معمولاً فرض می‌کنیم. بیشتر رفتارهای ما، از حرکات ساده‌ی حرکتی تا تصمیم‌گیری‌های پیچیده، توسط فرآیندهای عصبی که در سطح زیر آگاهی رخ می‌دهند، هدایت می‌شوند.

تأثیرات پنهان فراوانند. عواملی مانند ژنتیک، هورمون‌ها، انتقال‌دهنده‌های عصبی و تجربیات گذشته رفتارهای ما را به روش‌هایی شکل می‌دهند که به‌طور خودآگاه درک نمی‌کنیم. حتی تغییرات کوچک در شیمی مغز یا فعالیت عصبی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر شخصیت و رفتار داشته باشد، همان‌طور که در موارد آسیب مغزی یا اختلالات روان‌پزشکی مشاهده می‌شود.

آگاهی محدود است. ما تنها از بخش کوچکی از فعالیت مغز خود به‌طور خودآگاه آگاه می‌شویم. تجربه‌ی خودآگاه ما بیشتر شبیه به یک "تیتر روزنامه" ساده‌شده است که کارکردهای پیچیده‌ی ماشین عصبی ما را خلاصه می‌کند، نه یک گزارش کامل از فرآیندهای ذهنی ما.

2. ادراک یک واقعیت ساخته‌شده است، نه یک نمایش عینی

ما از آنچه "بیرون" است، بسیار کم آگاهیم.

مغز واقعیت ما را می‌سازد. آنچه ما به‌عنوان دنیای خارجی درک می‌کنیم، در واقع یک ساختار داخلی است که توسط مغز ما ایجاد می‌شود. حواس ما به‌طور منفعلانه محیط را ضبط نمی‌کنند، بلکه به‌طور فعال داده‌های حسی محدود را تفسیر می‌کنند تا تجربه‌ی ذهنی ما را ایجاد کنند.

ادراک پیش‌بینی است. مغز به‌طور مداوم بر اساس تجربیات گذشته و مدل‌های داخلی پیش‌بینی‌هایی درباره‌ی جهان می‌کند. این پیش‌بینی‌ها شکل‌دهنده‌ی آنچه ما درک می‌کنیم هستند، اغلب شکاف‌ها را پر می‌کنند یا ناسازگاری‌ها را نادیده می‌گیرند تا تجربه‌ای همگن ایجاد کنند.

توهمات محدودیت‌ها را نشان می‌دهند. توهمات بصری و پدیده‌هایی مانند نابینایی تغییر نشان می‌دهند که چگونه ادراکات ما می‌توانند از واقعیت عینی منحرف شوند. این محدودیت‌های ادراک معمولاً تطبیقی هستند و به ما اجازه می‌دهند بر اطلاعات مرتبط تمرکز کنیم، اما گاهی اوقات می‌توانند ما را به اشتباه بیندازند.

3. ذهن خودآگاه دسترسی محدودی به فرآیندهای تصمیم‌گیری ما دارد

ما کسانی نیستیم که قایق رفتارمان را هدایت می‌کنیم، حداقل نه به اندازه‌ای که باور داریم.

تصمیمات پیش از آگاهی. تحقیقات علوم اعصاب نشان می‌دهد که مغز ما قبل از اینکه به‌طور خودآگاه از آن‌ها آگاه شویم، شروع به تصمیم‌گیری می‌کند. این چالش برانگیز است که تصور کنیم افکار خودآگاه ما محرک اصلی انتخاب‌های ما هستند.

توجیه‌سازی رایج است. ما اغلب توضیحات پس از وقوع برای رفتارهای خود ایجاد می‌کنیم، بدون اینکه از انگیزه‌های ناخودآگاه واقعی پشت آن‌ها آگاه باشیم. این را می‌توان در بیماران با مغز دو نیمه مشاهده کرد که دلایلی برای اعمالی که توسط نیمکره‌ی جدا شده‌ی آن‌ها هدایت می‌شود، می‌سازند.

تعصبات ضمنی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند. قضاوت‌ها و رفتارهای ما توسط ارتباطات و نگرش‌های ناخودآگاه شکل می‌گیرند که ممکن است حتی از وجود آن‌ها آگاه نباشیم. این تعصبات ضمنی می‌توانند بر همه چیز از تصمیمات استخدامی تا روابط بین فردی تأثیر بگذارند.

4. مغز ما از زیرسیستم‌های رقابتی تشکیل شده است

من بزرگم، من شامل بسیاری هستم.

مغز به‌عنوان یک دموکراسی. به‌جای داشتن یک "خود" واحد و یکپارچه، مغز ما از سیستم‌های عصبی متعدد و گاهی رقابتی تشکیل شده است. این "گروه‌های" مختلف در مغز اغلب اهداف و اولویت‌های متضادی دارند.

سیستم‌های احساسی در مقابل عقلانی. یک مثال کلیدی از زیرسیستم‌های رقابتی تعامل بین فرآیندهای تصمیم‌گیری احساسی و عقلانی است. این سیستم‌ها می‌توانند به تعارضات داخلی منجر شوند، مانند زمانی که پاداش‌های فوری در مقابل بلندمدت را در نظر می‌گیریم.

یکپارچگی کلید است. آگاهی ممکن است به‌عنوان داور بین این سیستم‌های رقابتی عمل کند، کمک به یکپارچه‌سازی اطلاعات و حل تعارضات برای تولید رفتار منسجم. اختلالاتی مانند اختلال هویت تجزیه‌ای یا برخی از اشکال آسیب مغزی می‌توانند این یکپارچگی را مختل کنند.

5. رفتار انسان از تعاملات پیچیده‌ی ژن-محیط ناشی می‌شود

شما یک نقشه‌ی ژنتیکی به ارث می‌برید و به دنیایی وارد می‌شوید که در طول سال‌های شکل‌گیری‌تان هیچ انتخابی بر آن ندارید.

طبیعت و تربیت در هم تنیده‌اند. رفتار به‌سادگی توسط ژن‌ها یا محیط به‌تنهایی تعیین نمی‌شود، بلکه توسط تعاملات پیچیده بین این دو شکل می‌گیرد. پیش‌زمینه‌های ژنتیکی می‌توانند توسط عوامل محیطی تقویت یا تضعیف شوند.

اپی‌ژنتیک پیچیدگی را اضافه می‌کند. تأثیرات محیطی می‌توانند بیان ژن را بدون تغییر توالی‌های DNA تغییر دهند، که مرز بین طبیعت و تربیت را بیشتر محو می‌کند. این بدان معناست که تجربیات می‌توانند تأثیرات پایداری بر رفتار در نسل‌های مختلف داشته باشند.

تفاوت‌های فردی به وجود می‌آیند. پیچیدگی تعاملات ژن-محیط به توضیح اینکه چرا افراد می‌توانند به محیط‌های مشابه به‌طور متفاوتی پاسخ دهند یا چرا دوقلوهای همسان می‌توانند شخصیت‌های متمایزی توسعه دهند، کمک می‌کند.

6. اراده‌ی آزاد و قابلیت سرزنش مفاهیمی مشکل‌ساز در پرتو علوم اعصاب هستند

قابلیت سرزنش سوال اشتباهی است که باید پرسید.

جبرگرایی در مقابل عاملیت. یافته‌های علوم اعصاب چالش‌هایی برای مفاهیم سنتی اراده‌ی آزاد ایجاد می‌کنند، با پیشنهاد اینکه اعمال ما توسط علل قبلی (وضعیت‌های مغزی، ژنتیک، محیط) خارج از کنترل خودآگاه ما تعیین می‌شوند.

پیامدهای قانونی. این سوالات دشواری برای سیستم‌های عدالت کیفری که بر اساس مفاهیم مسئولیت شخصی و مجازات مستحق بنا شده‌اند، مطرح می‌کند. اگر اعمال ما در نهایت محصول عواملی خارج از کنترل ما باشند، چگونه می‌توانیم واقعاً قابل سرزنش باشیم؟

بازاندیشی در عدالت. رویکردی مبتنی بر علوم اعصاب به عدالت ممکن است بیشتر بر پیشگیری، توانبخشی و حفاظت از جامعه تمرکز کند تا تلافی. این می‌تواند به سیاست‌های عدالت کیفری مؤثرتر و انسانی‌تر منجر شود.

7. درک مغز می‌تواند به سیاست‌های اجتماعی مؤثرتر منجر شود

یک نظریه‌ی معنادار از زیست‌شناسی انسان نمی‌تواند به شیمی و فیزیک کاهش یابد، بلکه باید در واژگان خود از تکامل، رقابت، پاداش، تمایل، شهرت، طمع، دوستی، اعتماد، گرسنگی و غیره درک شود.

سیاست‌های مبتنی بر شواهد. بینش‌های علوم اعصاب می‌توانند رویکردهای مؤثرتری به آموزش، درمان سلامت روان، بهبود اعتیاد و توانبخشی کیفری ارائه دهند.

مداخلات متناسب. درک تفاوت‌های فردی در عملکرد مغز می‌تواند به ایجاد مداخلات شخصی‌تر و مؤثرتر برای مسائل مختلف رفتاری و سلامت روان کمک کند.

ملاحظات اخلاقی. با رشد توانایی ما در تأثیرگذاری و احتمالاً دستکاری عملکرد مغز، باید به دقت پیامدهای اخلاقی استفاده از دانش علوم اعصاب در سیاست اجتماعی را در نظر بگیریم.

8. آگاهی ممکن است یک ویژگی ناشی از سیستم‌های عصبی پیچیده باشد

آگاهی کوچک‌ترین بازیکن در عملیات مغز است.

پدیده‌ی ناشی. آگاهی ممکن است از تعاملات پیچیده‌ی سیستم‌های عصبی ناشی شود، نه اینکه به یک منطقه‌ی خاص مغز محدود شود یا به نورون‌های فردی کاهش یابد.

مزیت تکاملی. آگاهی ممکن است به‌عنوان یک سیستم کنترل سطح بالا عمل کند، که امکان تصمیم‌گیری انعطاف‌پذیر و داوری بین زیرسیستم‌های عصبی رقابتی را فراهم می‌کند.

درجات آگاهی. به‌جای اینکه همه یا هیچ باشد، آگاهی احتمالاً در یک طیف در گونه‌های مختلف و حتی در انسان‌های فردی تحت شرایط مختلف وجود دارد.

9. علوم اعصاب مفاهیم سنتی طبیعت انسان و خود را به چالش می‌کشد

ما از موقعیت درک‌شده‌ی خود در مرکز خودمان کنار زده شده‌ایم و یک جهان بسیار باشکوه‌تر در حال نمایان شدن است.

بازتعریف طبیعت انسان. بینش‌های علوم اعصاب ما را مجبور می‌کنند تا ایده‌های فلسفی و فرهنگی دیرینه درباره‌ی طبیعت انسان، اراده‌ی آزاد و هویت شخصی را بازنگری کنیم.

درک گسترده‌تر از خود. در حالی که این یافته‌ها ممکن است به نظر برسد که عاملیت انسانی را کاهش می‌دهند، آن‌ها همچنین دیدگاهی پیچیده‌تر و بالقوه توانمندتر از رفتار و پتانسیل انسانی ارائه می‌دهند.

سوالات اخلاقی و وجودی. همان‌طور که ما به کارکردهای مغز پی می‌بریم، باید با سوالات عمیقی درباره‌ی آگاهی، هویت و جایگاه خود در جهان روبرو شویم.

آخرین به‌روزرسانی:: August 11, 2024