Silent Coup

1. سیستم‌های عدالت شرکتی دموکراسی را در سطح جهانی تهدید می‌کنند

آیا حقوق سرمایه‌گذاران خصوصی بر خلاف خواسته‌های مردم اجرا خواهد شد؟

حل و فصل اختلافات سرمایه‌گذار-دولت. این سیستم به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا دولت‌ها را در دادگاه‌های خصوصی به دلیل سیاست‌هایی که بر سود آن‌ها تأثیر می‌گذارد، مورد شکایت قرار دهند. این امر به شرکت‌ها قدرتی بر تصمیم‌گیری دموکراتیک در موضوعاتی مانند حفاظت از محیط زیست و بهداشت عمومی می‌دهد. این سیستم در دهه ۱۹۵۰ توسط بانکدار آلمانی هرمان آبس آغاز شد و از آن زمان از طریق هزاران توافق‌نامه تجاری در سطح جهانی گسترش یافته است.

موارد علیه دولت‌ها. نمونه‌ها شامل:

• شرکت معدنی پاسیفیک ریم که السالوادور را به دلیل رد مجوز به دلیل نگرانی‌های زیست‌محیطی به مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار شکایت کرد
• واتنفال که آلمان را به دلیل تعطیلی نیروگاه‌های هسته‌ای به میلیاردها دلار شکایت کرد
• فیلیپ موریس که استرالیا و اروگوئه را به دلیل قوانین بسته‌بندی سیگار شکایت کرد

اثر سردکننده بر سیاست. تهدید به دعاوی گران‌قیمت می‌تواند دولت‌ها را از اجرای مقررات منافع عمومی بازدارد. این "اثر سردکننده" دموکراسی را با اولویت دادن به منافع شرکتی بر اراده شهروندان تضعیف می‌کند.

2. کمک‌های بین‌المللی اغلب به شرکت‌ها بیشتر از فقرا سود می‌رساند

'ما بزرگترین سازمان غیردولتی جهان هستیم ... تنها تفاوت این است که ما پول در می‌آوریم بنابراین پایدار هستیم.'

کسب‌وکارهای تأمین شده از کمک. بسیاری از کمک‌های خارجی هرگز به طور مستقیم به کشورهای فقیر نمی‌رسد. در عوض، از طریق شبکه‌ای از پیمانکاران و زیرپیمانکاران جریان می‌یابد که اغلب به شرکت‌های کشورهای اهداکننده سود می‌رساند. در بریتانیا، بیش از ۹۰٪ از قراردادهای کمک در سال ۲۰۱۴ به شرکت‌های بریتانیایی اختصاص یافت.

رفاه شرکتی. مؤسسات مالی توسعه مانند شرکت مالی بین‌المللی بانک جهانی (IFC) به شرکت‌های خصوصی وام و سرمایه‌گذاری ارائه می‌دهند، به ظاهر برای تحریک توسعه. با این حال، بسیاری از سرمایه‌گذاری‌ها از پروژه‌هایی با تأثیرات توسعه‌ای مشکوک حمایت می‌کنند:

• هتل‌های لوکس و مراکز خرید
• بیمارستان‌های خصوصی که به نخبگان خدمات می‌دهند
• گسترش عملیات شرکت‌های چندملیتی

کمک‌های مرتبط با منافع شرکتی. نمونه‌های تاریخی مانند رسوایی سد پرگاو در مالزی نشان می‌دهد که چگونه کمک‌ها برای پیشبرد منافع تجاری به جای کاهش فقر استفاده شده‌اند. اگرچه سیاست‌ها تغییر کرده‌اند، شرکت‌ها همچنان به شدت بر اولویت‌های هزینه‌کرد کمک‌ها تأثیر می‌گذارند.

3. مناطق ویژه اقتصادی قلمروهای تحت کنترل شرکت‌ها را ایجاد می‌کنند

'ما در حال زندگی در این درگیری هستیم'، او به ما گفت، 'و تهدیدهایی که از سوی شبه‌نظامیان دریافت می‌کنیم همیشه به این دلیل است که آن‌ها می‌خواهند ما را بکشند زیرا ما با کشاورزان کار می‌کنیم، زیرا آن‌ها را آموزش می‌دهیم تا از زمین‌هایشان دفاع کنند، برای این نوع چیزها'.

گسترش مناطق. بیش از نیمی از کشورهای جهان مناطق ویژه اقتصادی (SEZs) را ایجاد کرده‌اند - مناطقی که در آن قوانین عادی کسب‌وکار و تجارت اعمال نمی‌شود. این مناطق برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی معافیت‌های مالیاتی، مقررات سست و نیروی کار ارزان ارائه می‌دهند. تخمین زده می‌شود که ۶۶ میلیون نفر در بیش از ۳۵۰۰ منطقه در سطح جهانی کار می‌کنند.

حکمرانی شرکتی. بسیاری از SEZها به صورت خصوصی مالکیت و اداره می‌شوند و عملاً اختیار دولت را به شرکت‌ها واگذار می‌کنند. برخی حتی نیروهای امنیتی و سیستم‌های حقوقی خود را دارند. نمونه‌ها شامل:

• منطقه ویژه اقتصادی شنژن در چین
• منطقه ویژه اقتصادی عقبه در اردن
• ZEDEهای هندوراس ("شهرهای مدل")

هزینه‌های اجتماعی و زیست‌محیطی. در حالی که به عنوان محرک‌های توسعه معرفی می‌شوند، SEZها اغلب جوامع محلی را جابجا می‌کنند، کارگران را استثمار می‌کنند و از حفاظت‌های زیست‌محیطی دوری می‌کنند. آن‌ها نمایانگر روند نگران‌کننده‌ای از شرکت‌ها هستند که قلمروهایی فراتر از کنترل دموکراتیک ایجاد می‌کنند.

4. نیروهای امنیتی خصوصی قدرت و نفوذ شرکت‌ها را گسترش می‌دهند

'بسیار دشوار است'، نوشتند دیگر دانشگاهیان از دانشگاه لستر در بریتانیا، 'تا فعالیت‌ها یا مقیاس واقعی' این صنعت را به دلیل 'پرده‌ای از راز در اطراف فعالیت‌های آن که تنها گاهی اوقات برداشته می‌شود' درک کنند.

صنعت در حال رونق. بازار جهانی امنیت خصوصی در سال ۲۰۱۵ به ارزش تخمینی ۱۸۰ میلیارد دلار بود و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۰ به ۲۴۰ میلیارد دلار برسد. در بسیاری از کشورها، پرسنل امنیتی خصوصی از افسران پلیس بیشتر هستند.

خصوصی‌سازی نیرو. شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای به شرکت‌های نظامی و امنیتی خصوصی (PMSCs) برای حفاظت از منافع خود، به ویژه در مناطق ناپایدار، متکی هستند. این امر مرز بین قدرت شرکتی و دولتی را محو می‌کند. نمونه‌های قابل توجه:

• G4S، بزرگترین شرکت امنیتی جهان، بیش از ۵۰۰,۰۰۰ نفر را استخدام می‌کند
• بلک‌واتر (اکنون آکادمی) که به خاطر نقش خود در جنگ عراق بدنام است
• داین‌کورپ که برای آموزش کل ارتش لیبریا قرارداد بسته است

عدم پاسخگویی. PMSCs با نظارت و مقررات محدود فعالیت می‌کنند. فعالیت‌های آن‌ها اغلب در پرده‌ای از راز قرار دارد و پاسخگویی آن‌ها در قبال نقض حقوق بشر یا سایر سوء رفتارها را دشوار می‌کند.

5. برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای کنترل شرکتی را تداوم می‌بخشند

این خصوصی‌سازی‌ها روندهای گسترده‌تری را منعکس می‌کنند زیرا دولت‌ها فعالیت‌ها و مسئولیت‌های متنوعی را به پیمانکاران واگذار می‌کنند.

مجتمع هسته‌ای خصوصی‌سازی شده. بخش زیادی از زیرساخت‌های تسلیحات هسته‌ای ایالات متحده اکنون توسط پیمانکاران خصوصی تحت مدل "GOCO" (دولت مالک، پیمانکار اداره‌کننده) اداره می‌شود. تأسیسات کلیدی شامل:

• آزمایشگاه ملی لس آلاموس (مدیریت شده توسط کنسرسیومی به رهبری بکتل)
• آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور
• مجتمع امنیت ملی Y-12

مدیریت مبتنی بر سود. منتقدان استدلال می‌کنند که مدیریت خصوصی سود را بر ایمنی و علم اولویت می‌دهد. مسائل شامل:

• هزینه‌های اضافی و سوء مدیریت
• نقض ایمنی و حوادث
• تلافی‌جویی علیه افشاگران

تداوم تهدیدات هسته‌ای. پیمانکاران خصوصی منافع زیادی در حفظ و گسترش برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای دارند، صرف‌نظر از نظر عمومی یا ضرورت استراتژیک. این نفوذ شرکتی سیاست هسته‌ای را شکل می‌دهد و کنترل دموکراتیک بر این تهدیدات وجودی را تضعیف می‌کند.

6. ریشه‌های تاریخی امپراتوری‌های شرکتی به استعمار بازمی‌گردد

'زیرا ما اینجا به دنیا آمده‌ایم و بزرگ شده‌ایم، به داشتن اسلحه در اطرافمان عادت کرده‌ایم'، یک زن جوان که در شهر با او ملاقات کردیم به ما گفت. 'شما متوجه می‌شوید که این یک مکان عجیب برای زندگی است تنها زمانی که آن را ترک می‌کنید ... در بسیاری از موارد این اسلحه‌ها مردم را می‌کشند.'

میراث استعماری. بسیاری از شرکت‌های چندملیتی مدرن دارای پیوندهای مستقیم با شرکت‌های دوران استعمار هستند:

• یونیلیور به مزارع روغن نخل در کنگوی بلژیک بازمی‌گردد
• شرکت الماس دی بیرز در دوران استعمار بریتانیا در آفریقای جنوبی تأسیس شد
• شرکت یونایتد فروت (اکنون چیکیتا) به خاطر استثمار آمریکای مرکزی بدنام است

استراتژی‌های انتقال. با فروپاشی امپراتوری‌های رسمی، شرکت‌ها و مقامات دولتی هم‌پیمان استراتژی‌های جدیدی برای حفظ کنترل اقتصادی توسعه دادند:

• سیستم‌های حقوقی بین‌المللی برای حفاظت از سرمایه‌گذاران خارجی
• برنامه‌های کمک و توسعه مرتبط با منافع شرکتی
• مناطق ویژه اقتصادی برای حفظ محله‌های دوستدار کسب‌وکار

استثمار مداوم. اگرچه روش‌ها تغییر کرده‌اند، بسیاری معتقدند که دینامیک اساسی استخراج ثروت از کشورهای فقیرتر از طریق این امپراتوری‌های شرکتی ادامه دارد.

7. جنبش‌های مقاومت قدرت در حال گسترش شرکت‌ها را به چالش می‌کشند

'این یک مبارزه نه تنها در بولیوی یا آمریکای لاتین، بلکه در سراسر جهان است'، او استدلال کرد. 'منابع طبیعی به چه کسی تعلق دارند؟ مردم تحت کنترل دولتشان؟ یا خصوصی‌سازی شده تحت کنترل شرکت‌های چندملیتی تا بتوانند منابع طبیعی ما را غارت کنند؟'

مخالفت‌های مردمی. جوامع در سراسر جهان در حال سازماندهی برای مقاومت در برابر نفوذ شرکتی بر زمین، منابع و حقوق دموکراتیک خود هستند. نمونه‌ها شامل:

• اعتراضات علیه پروژه‌های معدنی در السالوادور
• جنبش‌های بومی مخالف خطوط لوله نفت در آمریکای شمالی
• کمپین‌ها برای حقوق آب در بولیوی

تغییرات سیاستی. برخی دولت‌ها در حال مقابله با قدرت شرکتی هستند:

• اکوادور و بولیوی حقوق طبیعت را در قانون اساسی خود گنجانده‌اند
• آفریقای جنوبی در حال بررسی و لغو معاهدات حفاظت از سرمایه‌گذار است
• السالوادور ممنوعیت معدن فلزات را در سطح ملی اعمال کرده است

مدل‌های جایگزین. جنبش‌های اجتماعی نیز در حال توسعه مدل‌های اقتصادی جایگزینی هستند که کنترل جامعه و پایداری زیست‌محیطی را اولویت می‌دهند:

• کارخانه‌های بازپس‌گرفته شده توسط کارگران در آرژانتین
• پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر متعلق به جامعه
• جنبش‌های حاکمیت غذایی که کشاورزی محلی و پایدار را ترویج می‌کنند

8. رسانه‌ها به اندازه کافی تصاحب دموکراسی توسط شرکت‌ها را افشا نمی‌کنند

بسیاری از روزنامه‌ها خبرنگارانی دارند که بر دادگاه‌های عالی ملی تمرکز دارند اما تعداد کمی از روزنامه‌نگاران به طور نزدیک دادگاه‌های بین‌المللی سرمایه‌گذار-دولت را که به عنوان دادگاه عالی جهانی عمل می‌کنند، پوشش می‌دهند.

پوشش محدود. رسانه‌های جریان اصلی اغلب از گزارش سیستم‌ها و استراتژی‌هایی که قدرت شرکتی را در سطح جهانی گسترش می‌دهند، غفلت می‌کنند. مسائل کلیدی توجه کمی دریافت می‌کنند:

• جزئیات موارد اختلاف سرمایه‌گذار-دولت
• جریان پول کمک به شرکت‌ها
• خصوصی‌سازی عملکردهای امنیتی و نظامی

موانع مالی. بسیاری از گزارش‌ها در این موضوعات به نشریات تخصصی محدود می‌شود که پشت دیوارهای پرداختی قرار دارند و برای عموم مردم غیرقابل دسترسی هستند.

تأثیر روابط عمومی و لابی‌گری. منافع شرکتی به طور فعال روایت‌های رسانه‌ای را شکل می‌دهند از طریق:

• هزینه‌های تبلیغاتی
• حمایت از "محتوای بومی"
• اندیشکده‌ها و گروه‌های لابی‌گری که "نظر کارشناسی" ارائه می‌دهند

نیاز به روزنامه‌نگاری تحقیقی. نویسندگان برای گزارش‌های مستقل و قوی‌تر برای افشای چگونگی تضعیف دموکراسی و شکل‌دهی به حکمرانی جهانی توسط شرکت‌ها استدلال می‌کنند.

9. برنامه‌ریزی بلندمدت شرکتی از فرآیندهای دموکراتیک پیشی می‌گیرد

'راهنماهای اصلی، مقدار حفاظت، عرض حائل‌ها، همه این‌ها قبلاً تأیید و تنظیم شده‌اند ... همان‌طور که من می‌فهمم، آسیب وارد شده است.'

استراتژی‌های چند دهه‌ای. شرکت‌ها و اندیشکده‌های هم‌پیمان برنامه‌های بلندمدتی را توسعه می‌دهند که دهه‌ها را در بر می‌گیرد، بسیار فراتر از چرخه‌های انتخاباتی معمول:

• کنفرانس سانفرانسیسکو در دهه ۱۹۵۰ برای برنامه‌ریزی گسترش جهانی شرکتی
• ترویج بلندمدت ایدئولوژی نئولیبرال توسط جامعه مونت پلرین
• برنامه‌ریزی سناریوی شرکتی برای تأثیرات تغییرات اقلیمی

قفل شدن سیاست. توافق‌نامه‌های تجاری و حفاظت از سرمایه‌گذار می‌توانند دولت‌های آینده را به سیاست‌های دوستدار شرکت‌ها برای دهه‌ها متعهد کنند:

• دوره ۲۰ ساله حذف تدریجی نفتا
• اجاره‌های ۵۰ ساله زمین در مناطق ویژه اقتصادی
• بند بقای ۲۰ ساله معاهده منشور انرژی

کسری دموکراتیک. شهروندان و حتی مقامات منتخب اغلب توانایی محدودی برای تأثیرگذاری بر این استراتژی‌های بلندمدت شرکتی پس از به حرکت درآمدن دارند.

10. سیستم‌های رفاه شرکتی از سودها به هزینه عمومی محافظت می‌کنند

بحران‌های ایمان یا عدم اعتماد به نهادهای دموکراتیک از پارلمان‌ها تا رسانه‌ها منطقی است. دموکراسی و استقلال عمدتاً کلمات بی‌معنی هستند که احساس پوچی می‌کنند - زیرا آن‌ها به مرور زمان با برنامه‌ریزی استراتژیک، کمپین‌های لابی‌گری و زیرساخت‌های جدید پوچ شده‌اند.

نجات‌ها و یارانه‌ها. دولت‌ها به طور معمول حمایت مالی از شرکت‌ها ارائه می‌دهند، به ویژه در زمان بحران‌های اقتصادی:

• نجات بانک‌ها در سال ۲۰۰۸
• یارانه‌های مداوم سوخت‌های فسیلی
• معافیت‌های مالیاتی برای جابجایی شرکت‌ها

ریسک‌های اجتماعی‌شده، سودهای خصوصی‌شده. پول عمومی اغلب ریسک‌پذیری شرکتی را تأمین می‌کند در حالی که سودها خصوصی باقی می‌مانند:

• محدودیت‌های مسئولیت نیروگاه‌های هسته‌ای
• تضمین‌های اعتباری صادرات برای سرمایه‌گذاری‌های پرخطر در خارج از کشور
• توسعه واکسن‌های همه‌گیر که توسط مالیات‌دهندگان تأمین مالی می‌شود

نهادهای بین‌المللی. نهادهایی مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول سیاست‌هایی را ترویج می‌کنند که به نفع منافع شرکتی است:

• برنامه‌های تعدیل ساختاری که خصوصی‌سازی را پیش می‌برند
• وام‌هایی که به اصلاحات دوستدار سرمایه‌گذار مشروط هستند
• کمک‌های فنی که مدل‌های توسعه تحت رهبری شرکت‌ها را ترویج می‌کنند

آخرین به‌روزرسانی:: November 18, 2024