The Liberal Tradition in America

۱. تولد منحصربه‌فرد آمریکا: گذر از فئودالیسم

مزیت بزرگ آمریکایی‌ها این است که بدون تحمل یک انقلاب دمکراتیک به دموکراسی رسیده‌اند؛ و اینکه آن‌ها برابر زاده شده‌اند، نه اینکه به برابری رسیده باشند.

برابر زاده شدن. برخلاف اروپا، آمریکا توسط مردمی که از ظلم‌های فئودالی و روحانی در دنیای قدیم گریخته بودند، سکونت یافت. این بدان معنا بود که فئودالیسم هرگز در آمریکا ریشه نگرفت و جامعه توانست بر پایه‌ای از برابری نسبی و آزادی فردی شکل گیرد، همان‌طور که توکویل اشاره کرده است.

عدم وجود تعارض. از آنجا که آمریکا گذشته‌ای فئودالی نداشت، سنت انقلابی لازم برای سرنگونی چنین سیستمی نیز در آن شکل نگرفت. این فقدان تعارض اجتماعی بنیادین باعث شد جامعه آمریکایی «برابر زاده شود» و از تقسیمات طبقاتی عمیق و کشمکش‌های ایدئولوژیک که تاریخ اروپا را رقم زده بود، مصون بماند.

دیدگاه مقایسه‌ای. فهم تاریخ آمریکا بدون مقایسه با اروپا ممکن نیست. بدون تضاد جامعه‌ای شکل‌گرفته از فئودالیسم و انقلاب‌های پس از آن، ماهیت منحصربه‌فرد تجربه آمریکایی — لیبرالیسم «طبیعی» آن — به‌درستی درک نخواهد شد.

۲. قدرت مطلق لیبرالیسم طبیعی

...جامعه‌ای که با لاک آغاز می‌کند و او را دگرگون می‌سازد، به سبب دلبستگی مطلق و غیرمنطقی که به او پیدا می‌کند، همچنان با لاک باقی می‌ماند...

لاک به‌مثابه دکترین. آمریکا با لیبرالیسم لاکی (آزادی فردی، برابری، سرمایه‌داری) به‌عنوان پایه‌ای بالفعل آغاز کرد، نه نتیجه یک مبارزه. این لیبرالیسم «طبیعی» به دکترین مطلق و تقریباً غیرمنطقی تبدیل شد که عمیقاً در روان ملی ریشه دوانده و به ندرت در سطح بنیادین به چالش کشیده می‌شود.

بی‌تفاوتی نسبت به جایگزین‌ها. این ایمان مطلق به لیبرالیسم، آمریکا را نسبت به ایدئولوژی‌های جایگزین بی‌تفاوت کرد. همان‌طور که با میراث فئودالیسم آشنا نبود، نسبت به چالش سوسیالیسم نیز که در اروپا بخشی از انقلاب لیبرال علیه ساختارهای طبقاتی بود، تا حد زیادی مصون ماند.

هم‌رنگی پنهان. اگرچه لیبرالیسم آزادی فردی را ترویج می‌کند، شکل مطلق آن در آمریکا هم‌رنگی پنهانی را پرورش داد. قانون طبیعی که به افراد برابر چیزهای برابر می‌دهد، همراه با ملی‌گرایی، فشار قدرتمندی برای یکنواختی فکر و رفتار ایجاد کرد که اغلب مانع از بروز مخالفت می‌شد.

۳. استبداد اجماع: روی تاریک لیبرالیسم

من معتقدم مشکل اخلاقی بنیادین جامعه لیبرال این نیست که اکثریت خطرناک است، بلکه خطر اجماع است که ناخودآگاه پشت آن خوابیده است...

ترس ناخودآگاه. چالش اخلاقی اصلی در آمریکا نه ترس آگاهانه از «استبداد اکثریت» بلکه خطر ناخودآگاه اجماع است. این توافق تقریباً مطلق بر باورهای بنیادین لیبرالی می‌تواند فردگرایی را گناه و مخالفت را خیانت جلوه دهد.

هیستری علیه مخالفت. در مواجهه با فشار خارجی (مانند کمونیسم)، این اجماع ایدئولوژیک به بستن صفوف و هیستری نامتناسب علیه مخالفان داخلی منجر می‌شود. هارتز به این پارادوکس اشاره می‌کند:

• آمریکا رادیکال‌های کمتری نسبت به اروپا داشت.
• اما هیستری علیه آن‌ها بسیار بیشتر بود.

محدودیت‌های حقوق‌گرایی. حتی حقوق‌گرایی و قانون‌گرایی آمریکایی که به‌عنوان سد استبداد اکثریت شناخته می‌شوند، به‌دلیل این اجماع پنهان تضعیف شده‌اند. از آنجا که قانون بر پایه توافق لاکی بنا شده، در محافظت از مخالفان زمانی که این توافق توسط احساسات جمعی به چالش کشیده شود، ناتوان است.

۴. اشرافیت ناکام در سرزمینی برابر

آمریکا پدیده‌ای عجیب به جهان عرضه کرده است؛ نه طبقه متوسط ناکام، بلکه «اشرافیت ناکام» — مردانی که مانند ارسطو می‌کوشند از محدودیت‌های برابرخواهانه طبقه متوسط فرار کنند اما در این راه دچار گناه و شکست می‌شوند.

آرزو برای جایگاه. در جامعه‌ای که «برابر زاده شده»، طبقات بالاتر اغلب آرزوی اشرافیتی را دارند که وجود ندارد. برخلاف طبقه متوسط ناکام اروپا که با اشرافیت می‌جنگید، آمریکا شاهد «اشرافیت ناکام» بود که می‌خواست از برابری فراگیر طبقه متوسط فرار کند.

وارونگی سنت. تلاش برای تقلید سنت‌های اروپایی، مانند «فئودالیست‌های» جنوب پیش از جنگ داخلی، وارونگی وضعیت معمول غرب بود. آن‌ها به تناقضات شگفت‌انگیزی کشیده شدند و در نهایت شکست خوردند، زیرا واقعیت بنیادین آمریکا لیبرال بود.

گناه و شکست. این آرزوهای اشرافی اغلب با گناه و شکست مواجه شد. ایدئولوژی غالب لیبرال به حتی طبقات بالا نیز تحمیل می‌کرد که در بازار سرمایه‌داری عمل کنند، که منجر به شکاف روانی و ناتوانی در ایجاد طبقه اشرافی واقعی و محترم شد.

۵. شکست سوسیالیسم در آمریکا

تصادفی نیست که آمریکا که به‌طور منحصربه‌فرد فاقد سنت فئودالی است، به همان اندازه فاقد سنت سوسیالیستی نیز بوده است.

ریشه پنهان در فئودالیسم. سوسیالیسم در اروپا نه تنها برای مبارزه با سرمایه‌داری بلکه برای مقابله با بازمانده‌های فئودالیسم و ساختارهای طبقاتی آن شکل گرفت. انقلاب لیبرال علیه رژیم قدیم، ریشه‌های ایدئولوژیک سوسیالیسم را فراهم کرد.

نبود بستر مناسب. چون آمریکا مرحله فئودالی را پشت سر نگذاشت، این ریشه پنهان برای سوسیالیسم در آن وجود نداشت. مفهوم طبقه که در سوسیالیسم اروپایی مرکزی است، در شکل سنتی آن بی‌معنی بود و در شکل بورژوایی آن نیز هرگز به‌طور کامل توسعه نیافت، بنابراین سوسیالیسم بستر مناسبی نیافت.

ناکامی مشترک. این امر شکست مشترک «فئودالیست‌های» جنوب و سوسیالیست‌های مدرن در آمریکا را توضیح می‌دهد. هر دو ایدئولوژی که ریشه در ساختارها و تعارضات اجتماعی اروپایی داشتند، در برابر هوش مطلق لیبرال آمریکایی ناکام ماندند.

۶. انقلاب آمریکا: انقلابی اروپایی نبود

آمریکایی‌ها نماد انقلاب جهانی بودند، اما در حقیقت انقلابیون جهانی نبودند.

فرار، نه سرنگونی. انقلاب آمریکا منحصربه‌فرد بود زیرا نیازی به سرنگونی نظام فئودالی ریشه‌دار نداشت. آمریکایی‌ها «برابر زاده شده» بودند و از ظلم‌های اروپایی گریخته بودند، نه اینکه در همان‌جا علیه آن شورش کنند.

خویشتن‌داری انقلابی. این فقدان نیاز به سرنگونی بنیادین اجتماعی، منجر به خلق روحیه انقلابی متین‌تر و کمتر مسیحایی نسبت به انقلاب‌های فرانسه یا روسیه شد. آمریکایی‌ها از آزادی به ارث رسیده‌شان سپاسگزار بودند، نه اینکه با رؤیاهای آرمان‌شهری برای خلق انسان جدید یا بهشت زمینی به پیش بروند.

عقلانیت سنت‌گرا. گذشته آمریکا که آغازهای نو و اصول اعلام‌شده (مانند منشورهای استعماری) داشت، به انقلابیون اجازه داد ادعاهای خود را بر تاریخ و قانون طبیعی استوار کنند. این ترکیب منحصربه‌فرد، سنت‌گرایی را با نشانه‌هایی از عقلانیت ضدتاریخی همراه ساخت که اروپاییان را شگفت‌زده کرد.

۷. دموکرات پارادوکسیکال آمریکایی

دموکرات آمریکایی، با ترکیب فئودالیسم کهن و سوسیالیسم نوظهور اروپا در شخصیت کوچک‌مالک خود، مردی است که شاید هیچ‌کس را راضی نکند اما هیچ‌کس هم نمی‌تواند او را کاملاً دشمن بدارد.

شخصیت ترکیبی. دموکرات آمریکایی (شخصیت جکسونی) ترکیبی منحصربه‌فرد است که عناصر دهقانی، صنعتگر و حتی پرولتاریا را در یک ایدئولوژی کوچک‌مالکی لیبرال جذب کرده است. این شخصیت در اروپا نمونه ندارد.

قدرت از همگنی. این شخصیت ترکیبی که نماینده توده ملت خارج از نخبگان ویگ بود، دموکرات آمریکایی را در برابر استراتژی‌های سیاسی سنتی اروپایی (مانند تفرقه بینداز و حکومت کن) که بر تضادهای طبقاتی متکی بودند، شکست‌ناپذیر ساخت.

تنش‌های درونی. با وجود قدرتش، دموکرات آمریکایی دچار تنش‌های درونی بود. ترکیب نقش‌های اجتماعی متضاد اروپایی به فشار روانی منجر شد. همچنین ترس فردگرایانه و حرص سرمایه‌داری او را به اتخاذ سیاست‌های ویگی که مخالفش بود، واداشت که موجب سردرگمی و خودفریبی شد.

۸. جنگ داخلی: استثنایی در اجماع لیبرال

جنگ داخلی، به عبارت دیگر، اگرچه ظاهراً شبیه انقلاب فرانسه در جهت معکوس است، در واقع چنین نیست.

ناسازگاری برده‌داری. جنگ داخلی و اندیشه‌های جنوب پیش از آن، گسستی بزرگ در سنت لیبرال آمریکایی به نظر می‌رسد. اندیشمندان جنوبی که برای دفاع از برده‌داری تلاش می‌کردند، ایده‌های واپس‌گرایانه و «فئودال-سوسیالیستی» اروپایی را پذیرفتند.

فئودالیسم جعلی. اما این «فئودالیسم» جنوبی بیشتر فریب بود. بر پایه برده‌داری که با هیچ نظریه اجتماعی غربی سازگار نبود، نه ریشه‌های واقعی فئودالی. اندیشمندان جنوبی با تناقضات دست و پنجه نرم می‌کردند و می‌کوشیدند مواضع واپس‌گرایانه جدید را با گذشته جفرسونی خود آشتی دهند.

واکنش فراموش‌شده. برخلاف واکنش‌های اروپایی، «واکنش محافظه‌کارانه» جنوبی پس از شکست نظامی تقریباً فراموش شد. ایده‌های آن که ریشه در یک ناهنجاری اجتماعی داشت و پر از تناقضات داخلی بود، نتوانست تأثیر ماندگاری بر اندیشه سیاسی آمریکا بگذارد یا پایه‌ای برای محافظه‌کاری آینده فراهم کند.

۹. ظهور سرمایه‌داری دموکراتیک (هوراشیو آلجر)

با برافراشتن پرچم طلایی هوراشیو آلجر، ویگ‌های آمریکایی پس از جنگ داخلی به سرزمین موعود وارد شدند و تا بحران ۱۹۲۹ واقعاً آن را ترک نکردند.

تحول ویگ‌ها. پس از جنگ داخلی، ویگ‌های آمریکایی (نخبگان بزرگ کسب‌وکار) استراتژی‌های نخبه‌گرایانه و شبه‌اروپایی پیشین خود را کنار گذاشتند. آن‌ها رویاهای کسب‌وکار دموکرات آمریکایی را پذیرفتند و فلسفه «سرمایه‌داری دموکراتیک» را به نمایندگی هوراشیو آلجر در آغوش کشیدند.

استفاده از ایدئولوژی. این ویگ‌های جدید با پاسخ به انگیزه سرمایه‌داری «کوچک‌بورژوازی» و بهره‌گیری از اجماع لیبرال ملی موفق شدند. آن‌ها «آمریکا را کشف کردند» با بیان همان ایدئولوژی که پیش‌تر آن‌ها را منزوی کرده بود.

جاذبه و وحشت. دکترین جدید ویگ از دو سلاح اصلی بهره برد:

• جاذبه رؤیای آلجر (فرصت برابر، ثروت).
• وحشت «آمریکایی‌بودن» (برچسب‌زدن به مخالفان، به‌ویژه ترقی‌خواهان، به عنوان «سوسیالیست» و «ضدآمریکایی»).

۱۰. نابینایی ترقی‌خواه و نوآوری عمل‌گرایانه (نیودیل)

واقعیت این است که این دوره در آمریکا بسیار آزادتر از اروپا بود، جایی که دسته‌بندی‌های ایدئولوژیک حاکم بودند.

چنگال آلجریسم. ترقی‌خواهی، جنبش اصلاح‌طلب لیبرال، عمدتاً در چنگال ایدئولوژی آلجر باقی ماند. اگرچه به دنبال اصلاح بود، ترقی‌خواهان اغلب اهداف خود (مانند مقابله با تراست‌ها) را در چارچوب بازگرداندن فرصت‌های فردی در نظام لیبرال موجود تعریف می‌کردند، نه به چالش کشیدن بنیادین آن.

پاسخ عمل‌گرایانه. دوران رکود بزرگ و نیودیل قدرت لیبرالیسم غیرمنطقی آمریکا را نشان داد. به جای گرایش به سوسیالیسم، آمریکا با «آزمایش‌های جسورانه و مداوم» به‌صورت عمل‌گرایانه پاسخ داد و مشکلات را بدون نقض آشکار ایمان لاکی حل کرد.

لیبرالیسم پنهان. این عمل‌گرایی اجازه داد تا انحرافات قابل توجهی از لیبرالیسم کلاسیک (مداخله دولت، برنامه‌های اجتماعی) رخ دهد، در حالی که دکترین ملی لیبرال در زیر سطح باقی ماند و به چالش کشیده نشد. این باعث شد نیودیل در مقایسه با اصلاحات لیبرال اروپایی که باید انحرافات خود را در برابر نقدهای سوسیالیستی دفاع می‌کرد، «رادیکال» به نظر برسد.

۱۱. دخالت جهانی چالش‌برانگیز مطلق‌گرایی آمریکایی

دخالت جدید آمریکا در جهان، هم عمل‌گرایی آسان و هم لاکیسم پنهان دوران نیودیل را به یکباره منفجر می‌کند.

انزواگرایی در برابر مسیحیت‌گرایی. «آمریکایی‌بودن» تاریخی میان انزواگرایی (گریز از دنیای قدیم «بیگانه») و مسیحیت‌گرایی (بازسازی جهان به تصویر آمریکا) نوسان داشته است. هر دو ریشه در مطلق‌گرایی ایدئولوژی ملی لیبرال دارند.

تأثیر جنگ ایدئولوژیک. قرن بیستم که با درگیری ایدئولوژیک (به‌ویژه با کمونیسم) مشخص شد، این پویایی را تشدید کرد. «آمریکایی‌بودن» فهم فرهنگ‌های بیگانه در خارج را دشوار می‌سازد و در عین حال ترس و هیستری علیه مخالفت‌های داخلی را افزایش می‌دهد.

چالش و روشن‌گری. دخالت جهانی، در حالی که برای برخی کوربینی ملی‌گرایانه را تشدید می‌کند، همچنین امکان روشن‌گری را فراهم می‌آورد. تماس با فرهنگ‌های متنوع می‌تواند دیدگاه نسبی‌ای ارائه دهد که تاریخ اجماع لیبرال آمریکا فاقد آن بوده است و چالشی حیاتی برای مطلق‌گرایی ملی لیبرال به شمار می‌رود.

آخرین به‌روزرسانی:: May 3, 2025