نکات کلیدی
1. تاریخچه‌ی نژادپرستی ضد سیاه‌پوستان در کانادا در پلیس‌داری و نهادهای مدرن ادامه دارد
برتری‌طلبی سفید هرگز شخصی، هرگز فردی و هرگز ایزوله نیست. مشکلات تاریخی که در این کتاب بررسی می‌کنم، به این موضوع مربوط نمی‌شود که برخی از پلیس‌ها بیش از حد خشن هستند یا برخی از برنامه‌های دولتی به‌خوبی تأمین مالی نشده‌اند. این مسائل هیچ ارتباطی با گرایش سیاسی یک دولت خاص یا نیت‌های افراد قدرتمند ندارد. ما در مورد سیستمی از قدرت صحبت می‌کنیم که به دنبال منافع سفیدپوستان بالاتر از همه‌ی دیگران است.
نژادپرستی سیستماتیک در کانادا. ریشه‌های نژادپرستی ضد سیاه‌پوستان در کانادا به تاریخچه‌ی برده‌داری و استعمار در این کشور برمی‌گردد. این میراث همچنان به شکل‌گیری نهادهای مدرن، به‌ویژه در اجرای قانون و عدالت کیفری ادامه می‌دهد. شیوه‌های کارت‌زنی پلیس به‌طور نامتناسبی سیاه‌پوستان را هدف قرار می‌دهد، در حالی که پروفایل‌سازی نژادی در سرتاسر کشور رایج است.
موانع نهادی. کانادایی‌های سیاه‌پوست با موانع سیستماتیک در آموزش، اشتغال، مسکن و بهداشت و درمان مواجه هستند. با وجود شهرت کانادا برای چندفرهنگی، مطالعات نشان می‌دهد که شکاف‌های دستمزد، نرخ‌های بالاتر بیکاری و نتایج آموزشی پایین‌تری برای کانادایی‌های سیاه‌پوست نسبت به همتایان سفیدپوستشان وجود دارد. این نابرابری‌ها تصادفی نیستند، بلکه نتیجه‌ی سیاست‌ها و شیوه‌های نژادپرستانه‌ای هستند که در طول نسل‌ها شکل گرفته‌اند.
انکار و کاهش اهمیت. در جامعه‌ی کانادا تمایل به کم‌اهمیت جلوه دادن وجود و تأثیر نژادپرستی ضد سیاه‌پوستان وجود دارد، اغلب با مقایسه‌ی آن به‌طور مثبت با ایالات متحده. این روایت "نژادپرستی سبک" به‌منظور پنهان کردن چالش‌های واقعی که کانادایی‌های سیاه‌پوست با آن مواجه‌اند و موانع پیشرفت معنادار به سمت برابری نژادی را ایجاد می‌کند.
2. جوامع سیاه‌پوست در کانادا با چالش‌های مداوم در زمینه‌ی خشونت پلیس و نظارت مواجه‌اند
وقتی پلیس درباره‌ی نقش خود در گرفتن جان غیرنظامیان صحبت می‌کند، به ما می‌گوید که خشونت آن‌ها، هرچند که تأسف‌بار است، اجتناب‌ناپذیر است.
استفاده‌ی نامتناسب از زور. افراد سیاه‌پوست در کانادا بیشتر در معرض خشونت پلیس، از جمله برخوردهای مرگبار قرار دارند. موارد پر سر و صدایی مانند مرگ‌های اندرو لوکو و عبدی رحمان، نیاز فوری به اصلاحات پلیس و پاسخگویی را برجسته کرده است.
نظارت و کارت‌زنی. شیوه‌های پلیس مانند کارت‌زنی (چک‌های خیابانی) به‌طور نامتناسبی جوامع سیاه‌پوست را هدف قرار می‌دهد و حقوق حریم خصوصی را نقض کرده و اعتماد به اجرای قانون را تضعیف می‌کند. با وجود اعتراضات عمومی و برخی تغییرات سیاستی، این شیوه‌ها در اشکال مختلف در شهرهای کانادا ادامه دارد.
کمبود پاسخگویی. تحقیقات در مورد تخلفات پلیس اغلب به عواقب معناداری برای افسران درگیر در حوادث خشونت‌آمیز علیه افراد سیاه‌پوست منجر نمی‌شود. این کمبود پاسخگویی فرهنگ مصونیت را در نیروهای پلیس تداوم می‌بخشد و بی‌اعتمادی بین اجرای قانون و جوامع سیاه‌پوست را عمیق‌تر می‌کند.
3. فعالیت‌های اجتماعی و سازماندهی جامعه برای پیشبرد حقوق سیاه‌پوستان در کانادا حیاتی است
سیاه‌پوستان در این ساختار برتری‌طلب سفید به نام کانادا نمی‌توانند پیروز شوند، که تنها از طریق نسل‌کشی و سرکوب مردم بومی و دزدی و تخریب سرزمین‌های سنتی آن‌ها وجود دارد.
حرکت‌های پایه‌ای. سازمان‌هایی مانند زندگی سیاه‌پوستان مهم - تورنتو در افزایش آگاهی درباره‌ی نژادپرستی ضد سیاه‌پوستان و فشار برای تغییرات سیاستی نقش اساسی داشته‌اند. اقدامات آن‌ها، از جمله اعتراضات و مداخلات مستقیم در جلسات عمومی، گفتگوها درباره‌ی عدالت نژادی را به جریان اصلی وارد کرده است.
رویکرد تقاطعی. فعالیت‌های مؤثر در کانادا اغلب شامل ایجاد ائتلاف بین جوامع سیاه‌پوست و دیگر گروه‌های حاشیه‌ای، از جمله مردم بومی و افراد LGBTQ+ است. این رویکرد تقاطعی به طبیعت مرتبط اشکال مختلف سرکوب توجه دارد.
چالش‌ها و واکنش‌ها. فعالان با واکنش‌های قابل توجهی از سوی نهادها و بخش‌هایی از جامعه که به تغییر مقاوم هستند، مواجه‌اند. توصیف‌های رسانه‌ای اغلب اقدامات اعتراضی را نادرست نشان می‌دهند یا مشروعیت آن‌ها را زیر سؤال می‌برند، در حالی که برخی سیاستمداران و شخصیت‌های عمومی سعی می‌کنند اهداف و شیوه‌های این حرکت را بی‌اعتبار کنند.
4. سیاست‌های مهاجرت و اخراج‌ها به‌طور نامتناسبی بر کانادایی‌های سیاه‌پوست تأثیر می‌گذارد
کانادا می‌داند که تلاش‌هایش برای محدود کردن مهاجرت سیاه‌پوستان به ایالات متحده و به تبع آن به کانادا، برای چانه‌زنی خوب است. ما ممکن است این بازی جهانی محدود کردن حرکات سیاه‌پوستان را اختراع نکرده باشیم، اما می‌دانیم چگونه بازی کنیم.
زمینه‌ی تاریخی. سیاست‌های مهاجرت کانادا به‌مدت طولانی تحت تأثیر ایدئولوژی‌های نژادپرستانه قرار داشته است و تلاش‌های صریحی برای محدود کردن مهاجرت سیاه‌پوستان به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. در حالی که تبعیض نژادی آشکار در قوانین مهاجرت حذف شده است، تعصبات سیستماتیک در اجرای سیاست‌ها و اجرای آن‌ها ادامه دارد.
ریسک‌های اخراج. مهاجران سیاه‌پوست، به‌ویژه افرادی که از کشورهای کارائیب و آفریقا می‌آیند، به‌دلیل عوامل مختلف، از جمله پلیس‌داری بیش از حد و پروفایل‌سازی نژادی، در معرض خطرات بالاتری برای اخراج قرار دارند. مورد عبدی عبدی، که پس از بزرگ شدن در سیستم رفاه کودک کانادا با خطر اخراج مواجه شد، ناکامی‌های متقاطع چندین نهاد را برجسته می‌کند.
وضعیت موقت و ناامنی. بسیاری از مهاجران سیاه‌پوست در کانادا در وضعیتی از ناامنی زندگی می‌کنند، با مجوزهای کار موقت یا وضعیت پناهندگی که حقوق و دسترسی آن‌ها به خدمات را محدود می‌کند. این آسیب‌پذیری می‌تواند توسط کارفرمایان مورد سوءاستفاده قرار گیرد و ادغام کامل افراد در جامعه‌ی کانادا را دشوار کند.
5. سیستم آموزشی کانادا نابرابری‌های نژادی و تبعیض را تداوم می‌بخشد
هرگز به اندازه‌ی حالا برای گل‌ها سپاسگزار نبوده‌ام. شکوفه‌های بهاری بالاخره اینجا هستند و من عکاس آن‌ها هستم. هیچ باغی در دو فوتی پیاده‌رو از نگاه من فرار نمی‌کند و من به‌طور وسواس‌گونه‌ای عکس‌هایی با گوشی‌ام می‌گیرم.
انضباط نامتناسب. دانش‌آموزان سیاه‌پوست در مدارس کانادا نسبت به همتایان سفیدپوست خود با نرخ‌های بالاتری از تعلیق و اخراج مواجه هستند، اغلب به‌دلیل تخلفات مشابه. این "لوله‌ی مدرسه به زندان" بسیاری از جوانان سیاه‌پوست را از سیستم آموزشی خارج کرده و به تماس با سیستم عدالت کیفری می‌کشاند.
تعصبات در برنامه درسی. برنامه‌های درسی مدارس کانادا اغلب نمایندگی کافی از تاریخ و مشارکت‌های سیاه‌پوستان ندارند و دیدگاه یوروسنتریک را تداوم می‌بخشند. وقتی تجربیات سیاه‌پوستان گنجانده می‌شود، معمولاً به بحث‌های مربوط به برده‌داری محدود می‌شود یا از طریق لنز سفید فیلتر می‌شود.
جریان‌سازی و انتظارات پایین. دانش‌آموزان سیاه‌پوست به‌طور نامتناسبی به مسیرهای تحصیلی پایین‌تر هدایت می‌شوند که فرصت‌های آموزشی و شغلی آینده آن‌ها را محدود می‌کند. این عمل اغلب ریشه در فرضیات نژادپرستانه درباره‌ی قابلیت‌های فکری و پتانسیل سیاه‌پوستان دارد.
6. نمایندگی رسانه‌ای و گفتمان عمومی اغلب کلیشه‌های ضد سیاه‌پوست را تقویت می‌کند
وعده‌ی کاذب بی‌طرفی در روزنامه‌نگاری برتری‌طلبی سفید را تقویت می‌کند. فعالیت من نوشتن من است و در مبارزه برای زندگی سیاه‌پوستان، من به‌ناچار هم یک بازیگر و هم یک منتقد هستم.
گزارش‌گری تعصب‌آمیز. رسانه‌های اصلی کانادا اغلب کلیشه‌های منفی درباره‌ی جوامع سیاه‌پوست را تداوم می‌بخشند، به‌ویژه در گزارش‌های مربوط به جرم و پوشش اعتراضات. این چارچوب تعصب‌آمیز بر درک عمومی تأثیر می‌گذارد و می‌تواند سیاست‌های تبعیض‌آمیز را توجیه کند.
کمبود صداهای متنوع. روزنامه‌نگاران و حرفه‌ای‌های رسانه‌ای سیاه‌پوست در اتاق‌های خبر کانادا به‌طور نامتناسبی نمایندگی ندارند و این امر محدودیت‌هایی در دیدگاه‌ها و تجربیات منعکس‌شده در پوشش خبری ایجاد می‌کند. وقتی صداهای سیاه‌پوست گنجانده می‌شوند، اغلب انتظار می‌رود که به روایت‌ها و استانداردهای متمرکز بر سفید conform کنند.
فعالیت در رسانه‌های اجتماعی. کانادایی‌های سیاه‌پوست به‌طور فزاینده‌ای به پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی روی آورده‌اند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، روایت‌های اصلی را به چالش بکشند و برای تغییر سازماندهی کنند. در حالی که این فضاها کانال‌های مهمی برای صداهای حاشیه‌ای فراهم می‌کنند، همچنین فعالان را در معرض آزار و نظارت آنلاین قرار می‌دهند.
7. جوامع سیاه‌پوست LGBTQ+ با چالش‌های تقاطعی و محو شدن مواجه‌اند
BLM-TO بدون اجازه قبل از توقف در رژه‌ی 2016، بنابراین اینکه آن‌ها یک سال بعد بدون اطلاع ظاهر شدند، اصلاً تعجب‌آور نبود. جامعه‌ی کانادا هنوز از اصرار یک گروه فعال سیاه‌پوست بر ابراز نارضایتی در پراید ناراحت بود.
ناپدید شدن و محو شدن. افراد سیاه‌پوست LGBTQ+ اغلب در هر دو جامعه‌ی سیاه‌پوست و LGBTQ+ با محو شدن مواجه‌اند و در تلاشند تا فضاهایی پیدا کنند که تمام جنبه‌های هویت آن‌ها را به‌طور کامل در آغوش بگیرد. این ناپدید شدن به نمایندگی رسانه‌ای، خدمات حمایتی و سازماندهی جامعه گسترش می‌یابد.
آسیب‌پذیری بیشتر. تقاطع تبعیض نژادی و جنسی/جنسیتی افراد سیاه‌پوست LGBTQ+ را به‌ویژه در برابر خشونت، فقر و نابرابری‌های بهداشتی آسیب‌پذیر می‌کند. این چالش‌ها اغلب به‌دلیل دسترسی محدود به خدمات حمایتی فرهنگی مناسب تشدید می‌شود.
مقاومت و جشن. با وجود این موانع، کانادایی‌های سیاه‌پوست LGBTQ+ جوامع و فضاهای فرهنگی زنده‌ای ایجاد کرده‌اند، مانند بلاک‌وراما در پراید تورنتو. این ابتکارات هویت‌های تقاطعی را جشن می‌گیرند و برای افزایش شمولیت در جنبش‌های گسترده‌تر LGBTQ+ و سیاه‌پوست تلاش می‌کنند.
8. سیستم‌های رفاه کودک و عدالت کیفری جوانان سیاه‌پوست را در کانادا ناکام می‌گذارند
عبدی عبدی قرار بود در تاریخ 4 ژانویه 2018 از زندان در دورچستر، نیوبرانزویک آزاد شود. آشا به او گفته بود که عبدی به یک خانه‌ی نیمه‌راه در تورنتو فرستاده خواهد شد که در آن تحت نظارت شدید زندگی خواهد کرد در حالی که با زندگی خارج از زندان آشنا می‌شود.
نمایندگی بیش از حد در مراقبت. کودکان سیاه‌پوست به‌طور نامتناسبی در سیستم رفاه کودک کانادا نمایندگی دارند، اغلب به‌دلیل تعصبات سیستماتیک و فرضیات نژادپرستانه درباره‌ی خانواده‌های سیاه‌پوست. هنگامی که این کودکان در مراقبت قرار می‌گیرند، با خطرات بالاتری از نتایج منفی، از جمله دستیابی به تحصیلات پایین‌تر و احتمال بالاتر درگیر شدن با سیستم عدالت کیفری مواجه می‌شوند.
جنایت‌انگاری جوانان. جوانان سیاه‌پوست بیشتر به‌عنوان تهدید درک می‌شوند و از سنین پایین جنایت‌انگاری می‌شوند، که منجر به نرخ‌های بالاتر دستگیری و زندانی شدن می‌شود. این تماس زودهنگام با سیستم عدالت کیفری می‌تواند عواقب طولانی‌مدتی داشته باشد و فرصت‌های آینده را محدود کرده و چرخه‌های فقر و حاشیه‌نشینی را تداوم بخشد.
کمبود خدمات حمایتی. کمبود جدی خدمات حمایتی فرهنگی مناسب برای جوانان سیاه‌پوست در کانادا وجود دارد، به‌ویژه برای کسانی که با مسائل بهداشت روان یا تروما مواجه‌اند. این شکاف بسیاری از جوانان آسیب‌پذیر را بدون منابع لازم برای شکوفایی رها می‌کند.
9. کانادایی‌های سیاه‌پوست همچنان از طریق هنر، فرهنگ و حرکت‌های پایه‌ای مقاومت می‌کنند
هرگز به اندازه‌ی حالا برای آب، برای خورشید که پاهایم را در طرف دیگر خشک کند، برای دوستی محبت‌آمیز، برای زندگی سپاسگزار نبوده‌ام.
حفظ فرهنگ. با وجود تلاش‌های تاریخی و جاری برای محو کردن، کانادایی‌های سیاه‌پوست سنت‌های فرهنگی غنی را حفظ کرده و اشکال جدیدی از بیان را ایجاد کرده‌اند. از موسیقی و ادبیات گرفته تا هنرهای تجسمی و رقص، این شیوه‌های فرهنگی به‌عنوان یک شکل از مقاومت و جشن هویت سیاه‌پوست عمل می‌کنند.
ساخت جامعه. سازمان‌های پایه‌ای و ابتکارات اجتماعی نقش حیاتی در حمایت از کانادایی‌های سیاه‌پوست ایفا می‌کنند. این تلاش‌ها از برنامه‌های مشاوره و حمایت آموزشی تا وکالت قانونی و سازماندهی سیاسی را شامل می‌شود.
فعالیت بین‌نسلی. جوانان کانادایی سیاه‌پوست بر اساس میراث نسل‌های قبلی فعالان، با استفاده از فناوری‌ها و شیوه‌های جدید برای فشار به سمت تغییر، فعالیت می‌کنند. این مبارزه‌ی مداوم برای برابری و عدالت، نشان‌دهنده‌ی تاب‌آوری و عزم جوامع سیاه‌پوست در برابر نژادپرستی سیستماتیک پایدار است.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب پوست ما یک بررسی قدرتمند از نژادپرستی ضد سیاه‌پوستان در کانادا است که به چالش افسانه‌ی هماهنگی نژادی در این کشور می‌پردازد. روایت ماه به ماه کول از سال ۲۰۱۷، نژادپرستی سیستماتیک در پلیس، مهاجرت و آموزش را افشا می‌کند. خوانندگان به تحلیل‌های عمیق کول، داستان‌های شخصی و دعوت به عمل او ارج می‌نهند. این کتاب به عنوان خواندنی ضروری برای کانادایی‌ها در نظر گرفته می‌شود و نگاهی خام به تجربیات سیاه‌پوستان ارائه می‌دهد و تصورات مربوط به استثنایی بودن کانادا را از بین می‌برد. در حالی که برخی آن را متمرکز بر تورنتو می‌دانند، بیشتر منتقدان به نوشتار پرشور و تحقیقات جامع کول تحسین می‌کنند و خوانندگان را به مواجهه با تعصبات خود دعوت می‌کنند.