The Ultimate Options Trading Strategy Guide for Beginners

1. گزینه‌ها: حقوق، نه الزامات

گزینه به عنوان نوعی قرارداد تعریف می‌شود که توسط یک طرف به طرف دیگر فروخته می‌شود و به خریدار گزینه حق، اما نه الزام، خرید یا فروش سهام پایه را با قیمت از پیش تعیین شده می‌دهد.

انعطاف‌پذیری کلید است. برخلاف سهام، قراردادهای گزینه به خریدار حق می‌دهند، اما الزام نمی‌کنند که یک دارایی پایه را با قیمت مشخصی خریداری یا بفروشند. این انعطاف‌پذیری یک مزیت اصلی است که به معامله‌گران اجازه می‌دهد بدون تعهد کامل مالکیت، بر دارایی‌ها کنترل داشته باشند. این بدان معناست که اگر بازار برخلاف پیش‌بینی شما حرکت کند، می‌توانید به سادگی اجازه دهید گزینه منقضی شود و زیان‌های خود را به حق بیمه پرداخت شده محدود کنید.

دو نوع اصلی. دو نوع اصلی گزینه وجود دارد: گزینه‌های خرید (Call) که حق خرید را می‌دهند و گزینه‌های فروش (Put) که حق فروش را می‌دهند. این گزینه‌ها مشتقات هستند، به این معنی که ارزش آن‌ها از یک دارایی پایه، مانند سهام یا شاخص، مشتق می‌شود. درک این تفاوت بنیادی برای هر معامله‌گر گزینه‌ای حیاتی است.

تاریخ انقضا. قراردادهای گزینه دائمی نیستند؛ آن‌ها تاریخ انقضا دارند. این تاریخ بسیار مهم است زیرا ارزش یک گزینه به محض نزدیک شدن به تاریخ انقضا کاهش می‌یابد، پدیده‌ای که به آن کاهش زمان (Time Decay) گفته می‌شود. تاریخ انقضا همچنین تعیین می‌کند که چه زمانی دارنده گزینه می‌تواند حق خود را برای خرید یا فروش دارایی پایه اعمال کند.

2. گزینه‌های خرید: شرط‌بندی بر روی افزایش

مهم‌ترین نکته‌ای که باید بدانید این است که در مورد گزینه خرید، خریدار گزینه تنها زمانی می‌تواند از آن گزینه سود ببرد که ارزش سهام/شاخص پایه افزایش یابد.

حق خرید. گزینه خرید به خریدار حق خرید یک دارایی پایه را با قیمت از پیش تعیین شده (قیمت اعتصاب) قبل از تاریخ انقضای گزینه می‌دهد. این اساساً شرط‌بندی است که قیمت دارایی افزایش خواهد یافت. اگر قیمت بالاتر از قیمت اعتصاب برود، گزینه خرید ارزش پیدا می‌کند.

پتانسیل سود. پتانسیل سود یک گزینه خرید به طور نظری نامحدود است، زیرا قیمت دارایی پایه می‌تواند به طور نامحدود افزایش یابد. با این حال، حداکثر زیان به حق بیمه پرداخت شده برای گزینه محدود است. این ویژگی گزینه‌های خرید را به روشی جذاب برای شرکت در افزایش‌های بالقوه در حالی که ریسک نزولی را محدود می‌کند، تبدیل می‌کند.

تشبیه. گزینه خرید را به عنوان یک رزرو برای خرید یک خانه با قیمت مشخص در نظر بگیرید. اگر ارزش خانه افزایش یابد، می‌توانید آن را با قیمت پایین‌تر رزرو شده خریداری کرده و بفروشید. اگر ارزش خانه کاهش یابد، می‌توانید به سادگی اجازه دهید رزرو منقضی شود و تنها هزینه رزرو را از دست بدهید.

3. گزینه‌های فروش: سود از کاهش

از طرف دیگر، در مورد گزینه فروش، خریدار گزینه تنها زمانی می‌تواند سود ببرد که ارزش سهام/شاخص پایه کاهش یابد.

حق فروش. گزینه فروش به خریدار حق فروش یک دارایی پایه را با قیمت از پیش تعیین شده (قیمت اعتصاب) قبل از تاریخ انقضای گزینه می‌دهد. این اساساً شرط‌بندی است که قیمت دارایی کاهش خواهد یافت. اگر قیمت به زیر قیمت اعتصاب برود، گزینه فروش ارزش پیدا می‌کند.

پتانسیل سود. پتانسیل سود یک گزینه فروش به نقطه‌ای محدود می‌شود که قیمت دارایی پایه به صفر برسد. با این حال، حداکثر زیان به حق بیمه پرداخت شده برای گزینه محدود است. این ویژگی گزینه‌های فروش را به ابزاری ارزشمند برای پوشش در برابر زیان‌های بالقوه یا سود از کاهش بازار تبدیل می‌کند.

تشبیه. گزینه فروش را به عنوان یک بیمه‌نامه برای یک خودرو در نظر بگیرید. اگر خودرو آسیب ببیند، بیمه پرداخت می‌کند. به همین ترتیب، اگر قیمت یک دارایی کاهش یابد، گزینه فروش پرداخت می‌کند. اگر خودرو آسیب نبیند، حق بیمه بیمه از دست می‌رود.

4. قیمت اعتصاب: کلید گزینه‌ها

هر قرارداد گزینه دارای یک قیمت اعتصاب مرتبط خواهد بود. این قیمت مرجع ثابتی است که در زمان اعمال گزینه یا زمانی که گزینه منقضی می‌شود، تسویه انجام می‌شود.

قیمت از پیش تعیین شده. قیمت اعتصاب قیمت ثابتی است که در آن دارنده گزینه می‌تواند دارایی پایه را خریداری (در مورد گزینه خرید) یا بفروشد (در مورد گزینه فروش). این یک جزء حیاتی از هر قرارداد گزینه است و تعیین می‌کند که آیا یک گزینه "در پول" (In the Money)، "در قیمت" (At the Money) یا "خارج از پول" (Out of the Money) است.

ITM، ATM، OTM.

• گزینه‌های در پول (ITM) دارای ارزش ذاتی هستند. یک گزینه خرید زمانی در پول است که قیمت دارایی پایه بالاتر از قیمت اعتصاب باشد و یک گزینه فروش زمانی در پول است که قیمت دارایی پایه پایین‌تر از قیمت اعتصاب باشد.
• گزینه‌های در قیمت (ATM) دارای قیمت اعتصابی برابر با قیمت بازار فعلی دارایی پایه هستند.
• گزینه‌های خارج از پول (OTM) هیچ ارزش ذاتی ندارند. یک گزینه خرید زمانی خارج از پول است که قیمت دارایی پایه پایین‌تر از قیمت اعتصاب باشد و یک گزینه فروش زمانی خارج از پول است که قیمت دارایی پایه بالاتر از قیمت اعتصاب باشد.

اهمیت استراتژیک. قیمت اعتصاب یک عامل کلیدی در تعیین حق بیمه یک گزینه و پتانسیل سود یا زیان است. انتخاب قیمت اعتصاب مناسب برای هر استراتژی معاملاتی گزینه‌ای حیاتی است.

5. حق بیمه: هزینه کنترل

حق بیمه به سادگی مقدار پولی است که یک خریدار گزینه برای هر سهم هنگام خرید گزینه پرداخت می‌کند (یا مقدار پولی که یک فروشنده گزینه برای فروش گزینه دریافت می‌کند).

قیمت گزینه. حق بیمه قیمت پرداختی توسط خریدار گزینه به فروشنده گزینه برای حق خرید یا فروش دارایی پایه است. این هزینه کنترل یک دارایی بزرگتر با سرمایه‌گذاری کمتر است. حق بیمه تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد، از جمله قیمت اعتصاب، زمان تا انقضا، نوسانات و نرخ‌های بهره.

ارزش زمانی و ارزش ذاتی. حق بیمه یک گزینه شامل دو جزء است: ارزش زمانی و ارزش ذاتی. ارزش زمانی بخشی از حق بیمه است که منعکس‌کننده زمان باقی‌مانده تا انقضا است و به محض نزدیک شدن گزینه به تاریخ انقضا کاهش می‌یابد. ارزش ذاتی تفاوت بین قیمت دارایی پایه و قیمت اعتصاب برای گزینه‌های در پول است.

حق بیمه به عنوان ریسک. برای خریداران گزینه، حق بیمه حداکثر مقداری است که می‌توانند از دست بدهند. برای فروشندگان گزینه، حق بیمه حداکثر سودی است که می‌توانند کسب کنند. درک دینامیک‌های حق بیمه برای هر دو خریدار و فروشنده ضروری است.

6. کاهش زمان: دشمن خریداران گزینه

تتا (Theta) معیاری از کاهش زمان یک گزینه است و نشان‌دهنده نرخ از دست دادن ارزش زمانی گزینه به محض نزدیک شدن به تاریخ انقضا است.

کاهش ارزش. کاهش زمان، که به آن تتا نیز گفته می‌شود، نرخ از دست دادن ارزش زمانی یک گزینه به محض نزدیک شدن به تاریخ انقضا است. این یک عامل حیاتی برای خریداران گزینه است، زیرا ارزش گزینه‌های آن‌ها به مرور زمان کاهش می‌یابد، حتی اگر قیمت دارایی پایه ثابت بماند.

زمان دوست شما نیست. هرچه یک گزینه به تاریخ انقضا نزدیک‌تر شود، ارزش زمانی آن سریع‌تر کاهش می‌یابد. این بدان معناست که خریداران گزینه نیاز دارند که قیمت دارایی پایه به سرعت به نفع آن‌ها حرکت کند تا اثرات کاهش زمان را جبران کنند.

مزیت برای فروشندگان. در حالی که کاهش زمان برای خریداران گزینه مضر است، برای فروشندگان گزینه مفید است. با گذشت زمان، ارزش گزینه‌هایی که آن‌ها فروخته‌اند کاهش می‌یابد و پتانسیل سود آن‌ها افزایش می‌یابد. به همین دلیل است که بسیاری از استراتژی‌های گزینه شامل فروش گزینه‌ها برای بهره‌برداری از کاهش زمان است.

7. گزینه‌ها ریسک را محدود کرده و بازده را افزایش می‌دهند

بزرگ‌ترین مزیت خرید یک گزینه این است که ریسک شما به مقدار پولی که به عنوان حق بیمه پرداخت می‌کنید محدود می‌شود.

زیان محدود. یکی از بزرگ‌ترین مزایای معاملات گزینه این است که حداکثر زیان برای خریدار گزینه به حق بیمه پرداخت شده محدود است. این در تضاد با معاملات سهام است، جایی که زیان‌ها می‌توانند نامحدود باشند.

اهرم. گزینه‌ها اهرم فراهم می‌کنند و به معامله‌گران اجازه می‌دهند که با مقدار کمتری از سرمایه، یک موقعیت بزرگتر را کنترل کنند. این می‌تواند هم سود و هم زیان را افزایش دهد و گزینه‌ها را به ابزاری قدرتمند برای هم حدس و هم پوشش تبدیل کند.

بازده درصدی بالاتر. از آنجا که گزینه‌ها به سرمایه‌گذاری اولیه کمتری نیاز دارند، بازده درصدی می‌تواند بسیار بالاتر از معاملات مستقیم سهام باشد. این به ویژه زمانی صادق است که دارایی پایه به طور قابل توجهی به نفع معامله‌گر حرکت کند.

8. یونانی‌ها: درک قیمت‌گذاری گزینه

به طور کلی 5 عامل زیرین وجود دارد که قیمت یک گزینه را تعیین می‌کند، صرف نظر از اینکه آیا گزینه فروش است یا خرید. این عوامل به طور جمعی به نام یونانی‌ها (Options Greeks) شناخته می‌شوند زیرا هر یک از آن‌ها به یک حرف یونانی نامگذاری شده‌اند.

دلتا. نرخ تغییر حق بیمه یک گزینه را بر اساس حرکت جهت‌دار امنیت پایه اندازه‌گیری می‌کند. این مقدار برای گزینه‌های خرید از 0 تا 1 و برای گزینه‌های فروش از 0 تا -1 متغیر است.

گاما. نرخ تغییر دلتا را که ناشی از تغییر قیمت امنیت پایه است، اندازه‌گیری می‌کند. این نشان می‌دهد که دلتا یک گزینه چقدر تغییر خواهد کرد وقتی که قیمت سهام پایه به اندازه 1 واحد افزایش یا کاهش یابد.

وگا. تغییر در قیمت یک گزینه را برای یک درصد تغییر در نوسانات امنیت پایه اندازه‌گیری می‌کند. درک نوسانات، که اندازه‌گیری عدم قطعیت در اندازه تغییر قیمت امنیت پایه است، بسیار مهم است.

تتا. کاهش زمان یک گزینه را اندازه‌گیری می‌کند و نشان‌دهنده نرخ از دست دادن ارزش زمانی گزینه به محض نزدیک شدن به تاریخ انقضا است.

رو. حساسیت یک گزینه به تغییرات نرخ بهره را اندازه‌گیری می‌کند.

بلک-شولز. فرمول بلک-شولز یک مدل پرکاربرد برای تعیین قیمت نظری یک گزینه است که این یونانی‌ها را در نظر می‌گیرد.

9. از گزینه‌های بدون پوشش پرهیز کنید: ریسک‌های خود را پوشش دهید

خرید گزینه‌های بدون پوشش به معنای خرید گزینه‌ها بدون هیچ‌گونه معاملات حفاظتی برای پوشش سرمایه‌گذاری شما در صورتی است که امنیت پایه برخلاف انتظارات شما حرکت کند و تجارت شما را آسیب بزند.

ریسک بدون حفاظت. خرید گزینه‌های بدون پوشش، به معنای خرید گزینه‌ها بدون هیچ استراتژی پوششی، یک رویکرد پرخطر است که می‌تواند منجر به زیان‌های قابل توجهی شود. در حالی که حداکثر زیان به حق بیمه پرداخت شده محدود است، احتمال از دست دادن آن حق بیمه بالا است.

نیاز به پوشش. پوشش شامل استفاده از گزینه‌ها یا دارایی‌های دیگر برای محافظت در برابر زیان‌های بالقوه است. این می‌تواند شامل خرید یا فروش گزینه‌های دیگر یا اتخاذ موقعیت در دارایی پایه باشد.

از فروش گزینه‌های بدون پوشش پرهیز کنید. فروش گزینه‌های بدون پوشش حتی خطرناک‌تر از خرید آن‌ها است، زیرا زیان‌های بالقوه نامحدود است. مگر اینکه شما یک معامله‌گر با تجربه باشید که درک عمیقی از مدیریت ریسک داشته باشید، بهتر است از فروش گزینه‌های بدون پوشش پرهیز کنید.

10. استراتژی‌های اسپرد: ریسک محدود، سود ثابت

زمانی که یک استراتژی شامل خرید و نوشتن همزمان تعداد مساوی گزینه‌ها برای یک دارایی پایه مشخص باشد، به آن «اسپرد» گفته می‌شود.

ترکیب گزینه‌ها. استراتژی‌های اسپرد شامل خرید و فروش همزمان گزینه‌ها بر روی یک دارایی پایه مشابه است. این رویکرد هم سودهای بالقوه و هم زیان‌های بالقوه را محدود می‌کند و آن را به روشی محافظه‌کارانه برای معامله گزینه‌ها تبدیل می‌کند.

اسپرد اعتباری در مقابل اسپرد بدهی.

• اسپردهای اعتباری زمانی که شما موقعیت را وارد می‌کنید، به حساب شما اعتبار خالص می‌دهند.
• اسپردهای بدهی زمانی که شما موقعیت را وارد می‌کنید، به حساب شما بدهی خالص می‌دهند.

انواع اسپردها. انواع مختلفی از اسپردها وجود دارد، از جمله اسپردهای خرید گاوی، اسپردهای فروش خرسی، اسپردهای خرید خرسی و اسپردهای فروش گاوی. هر اسپرد دارای پروفایل ریسک و پاداش خاص خود است و معامله‌گران باید اسپردی را انتخاب کنند که بهترین تطابق را با چشم‌انداز بازار و تحمل ریسک آن‌ها داشته باشد.

11. آیرون کاندور: بازی با احتمال بالا

آیرون کاندور یک استراتژی غیرجهتی است که سود محدودی دارد اما در صورت معامله دقیق، احتمال موفقیت بالایی دارد.

استراتژی خنثی. آیرون کاندور یک استراتژی غیرجهتی است که زمانی سود می‌برد که قیمت دارایی پایه در یک محدوده تعریف شده باقی بماند. این شامل فروش همزمان یک گزینه فروش و یک گزینه خرید و خرید یک گزینه فروش و یک گزینه خرید در قیمت‌های اعتصاب متفاوت است.

سود محدود، ریسک محدود. آیرون کاندور پتانسیل سود محدودی دارد، اما همچنین ریسک محدودی نیز دارد. این ویژگی آن را به استراتژی محبوبی برای معامله‌گرانی تبدیل می‌کند که ترجیح می‌دهند احتمال موفقیت بالایی داشته باشند تا بازده‌های بالقوه بالا.

ایده‌آل برای بازارهای پایدار. آیرون کاندور برای بازارهایی که انتظار می‌رود پایدار بمانند یا در یک محدوده باریک معامله شوند، بهترین گزینه است. این استراتژی برای بازارهایی که انتظار می‌رود حرکت بزرگی در هر دو جهت داشته باشند، مناسب نیست.

12. استرادل/استرنگل بلند: شرط‌بندی بر روی نوسانات

استرادل‌های بلند یک استراتژی معاملاتی با سود نامحدود و ریسک محدود است که زمانی استفاده می‌شود که یک معامله‌گر فکر می‌کند سهام/شاخص پایه در آینده نزدیک نوسان قابل توجهی خواهد داشت.

بازی نوسانی. استرادل بلند و استرنگل بلند استراتژی‌هایی هستند که از یک حرکت بزرگ در قیمت دارایی پایه سود می‌برند، صرف نظر از جهت آن. این استراتژی‌ها شامل خرید همزمان یک گزینه خرید و یک گزینه فروش بر روی یک دارایی پایه مشابه است.

پتانسیل سود نامحدود. پتانسیل سود یک استرادل یا استرنگل بلند به طور نظری نامحدود است، زیرا قیمت دارایی پایه می‌تواند به طور نامحدود در هر دو جهت حرکت کند. با این حال، حداکثر زیان به حق بیمه پرداخت شده برای گزینه‌ها محدود است.

ریسک بالا، پاداش بالا. این استراتژی‌ها بازی‌های پرریسک و پاداش بالایی هستند که باید تنها زمانی استفاده شوند که یک معامله‌گر انتظار یک حرکت قیمت قابل توجهی در آینده نزدیک را داشته باشد. این استراتژی‌ها برای بازارهای پایدار مناسب نیستند.

آخرین به‌روزرسانی:: January 19, 2025