نکات کلیدی
1. بازی‌های ویدیویی و اصول یادگیری مؤثر
بازی‌های ویدیویی خوب اصول یادگیری مؤثری را در خود جای داده‌اند، زیرا اگر این‌گونه نبود، هیچ‌کس آن‌ها را نمی‌خرید.
یادگیری از طریق عمل. بازی‌های ویدیویی محیط‌های غوطه‌وری را فراهم می‌کنند که در آن بازیکنان از طریق درگیری فعال یاد می‌گیرند، نه از طریق دریافت منفعل. آن‌ها بازخورد فوری ارائه می‌دهند و به بازیکنان این امکان را می‌دهند که استراتژی‌های خود را در زمان واقعی تنظیم کنند. بازی‌ها معمولاً با نسخه‌های ساده‌شده از سیستم‌های پیچیده آغاز می‌شوند و به تدریج با افزایش دشواری، بازیکنان را در تسلط بر مفاهیم پایه یاری می‌کنند.
انگیزه از طریق چالش. بازی‌ها تعادلی بین چالش‌برانگیز بودن و در عین حال غیرقابل تحمل بودن ایجاد می‌کنند. آن‌ها معمولاً در محدوده‌ای عمل می‌کنند که روانشناسان آن را "منطقه توسعه نزدیک" می‌نامند، جایی که وظایف کمی فراتر از توانایی‌های فعلی بازیکن هستند و رشد و یادگیری را تشویق می‌کنند.
اصول کلیدی یادگیری در بازی‌های ویدیویی:
- اهداف واضح و بازخورد فوری
- سطوح دشواری تطبیقی
- یادگیری از طریق آزمون و خطا
- انگیزه درونی از طریق چالش‌های قابل دستیابی
2. یادگیری فعال و انتقادی از طریق هویت‌های مجازی
مشکل با دیدگاه محتوایی این است که یک رشته دانشگاهی، یا هر حوزه نیمه‌نشانه‌ای دیگر، در درجه اول محتوا نیست، به معنای حقایق و اصول. بلکه در درجه اول مجموعه‌ای از شیوه‌های اجتماعی متمایز است که به‌طور تاریخی تغییر می‌کند.
شکل‌گیری هویت در یادگیری. بازی‌های ویدیویی به بازیکنان این امکان را می‌دهند که هویت‌های جدیدی را به عهده بگیرند و آن‌ها را تشویق می‌کنند که به شیوه‌هایی فکر و عمل کنند که ممکن است با خود واقعی‌شان متفاوت باشد. این فرآیند کاوش و شکل‌گیری هویت برای یادگیری عمیق بسیار حیاتی است، زیرا به یادگیرندگان این امکان را می‌دهد که با محتوا از دیدگاه‌های جدید درگیر شوند.
درگیری انتقادی با محتوا. با غوطه‌ور کردن بازیکنان در دنیای مجازی پیچیده، بازی‌ها تفکر انتقادی درباره سیستم‌ها و قوانینی که این محیط‌ها را اداره می‌کنند، تشویق می‌کنند. بازیکنان باید به‌طور فعال با محتوایی که با آن مواجه می‌شوند درگیر شوند و بر آن تأمل کنند، نه اینکه به‌طور منفعل اطلاعات را مصرف کنند.
انواع هویت‌ها در یادگیری مبتنی بر بازی:
- هویت مجازی (شخصیت در بازی)
- هویت واقعی (بازیکن به عنوان خود)
- هویت پیش‌بینی‌شده (رابطه بین مجازی و واقعی)
3. معنا و تجارب یادگیری در زمینه‌های خاص
معنا و دانش از طریق انواع مختلفی از مدالیته‌ها (تصاویر، متون، نمادها، تعاملات، طراحی انتزاعی، صدا و غیره) ساخته می‌شوند، نه فقط کلمات.
محیط‌های یادگیری چندمدالی. بازی‌های ویدیویی محیط‌های غنی و چندمدالی ایجاد می‌کنند که در آن معنا از طریق ترکیبی از تصاویر، صدا، متن و تعامل ساخته می‌شود. این رویکرد به یادگیری با نحوه پردازش و درک طبیعی اطلاعات توسط انسان‌ها در دنیای واقعی هم‌راستا است.
کسب دانش در زمینه‌های خاص. در بازی‌ها، بازیکنان مفاهیم و مهارت‌های جدید را در زمینه استفاده از آن‌ها یاد می‌گیرند، نه به‌عنوان حقایق جداگانه. این رویکرد یادگیری در زمینه خاص به بازیکنان کمک می‌کند تا نه تنها بفهمند که چیزی چه معنایی دارد، بلکه چگونه و چه زمانی باید آن دانش را به کار ببرند.
عناصر یادگیری در زمینه خاص در بازی‌ها:
- حل مسئله در زمینه خاص
- کاربرد فوری دانش جدید
- یادگیری از طریق ورودی‌های حسی متعدد
- تعامل اجتماعی و همکاری
4. کاوش، فرضیه‌سازی و بازنگری در یادگیری مبتنی بر بازی
یادگیری یک چرخه از کاوش در جهان (انجام کاری)؛ تأمل در این عمل و بر اساس آن، شکل‌گیری یک فرضیه؛ دوباره کاوش در جهان برای آزمایش این فرضیه؛ و سپس پذیرش یا بازنگری فرضیه است.
روش علمی در بازی. فرآیند یادگیری در بازی‌های ویدیویی اغلب منعکس‌کننده روش علمی است. بازیکنان فرضیه‌هایی درباره نحوه کارکرد سیستم‌های بازی شکل می‌دهند، این فرضیه‌ها را از طریق بازی آزمایش می‌کنند و بر اساس نتایج، درک خود را اصلاح می‌کنند.
فرآیند یادگیری تکراری. بازی‌ها بازیکنان را تشویق می‌کنند که به‌طور مداوم استراتژی‌ها و درک خود را اصلاح کنند. شکست به‌عنوان یک نقطه پایانی دیده نمی‌شود، بلکه به‌عنوان بخشی ارزشمند از فرآیند یادگیری، اطلاعاتی برای تلاش‌های آینده فراهم می‌کند.
مراحل چرخه یادگیری مبتنی بر بازی:
- کاوش و مشاهده
- شکل‌گیری فرضیه
- آزمایش از طریق بازی
- تأمل و بازنگری
- دوباره به‌کارگیری دانش جدید
5. مدل‌های فرهنگی و درک دیدگاه‌ها در بازی‌های ویدیویی
بازی‌های ویدیویی پتانسیل برآورده‌نشده‌ای برای ایجاد پیچیدگی دارند و به افراد این امکان را می‌دهند که جهان را از دیدگاه‌های مختلف تجربه کنند.
چالش پیش‌فرض‌ها. بازی‌ها می‌توانند بازیکنان را با مدل‌های فرهنگی و دیدگاه‌های متنوع آشنا کنند و آن‌ها را تشویق کنند که فرضیات و باورهای پیشین خود را زیر سؤال ببرند. این مواجهه با دیدگاه‌های مختلف می‌تواند همدلی و تفکر انتقادی درباره مسائل اجتماعی و فرهنگی را تقویت کند.
تجربه‌های فرهنگی شبیه‌سازی‌شده. با اجازه دادن به بازیکنان برای به عهده گرفتن نقش‌ها و هویت‌های مختلف، بازی‌ها فضایی امن برای کاوش و درک تجربیات فرهنگی متنوع فراهم می‌کنند. این می‌تواند به درک دقیق‌تری از مسائل اجتماعی پیچیده منجر شود و فهم بین‌فرهنگی را ترویج کند.
راه‌هایی که بازی‌ها در ترویج درک دیدگاه‌ها کمک می‌کنند:
- ایفای نقش شخصیت‌های متنوع
- شبیه‌سازی سناریوهای تاریخی یا فرهنگی
- ارائه معضلات اخلاقی و انتخاب‌ها
- کاوش عواقب دیدگاه‌های مختلف
6. یادگیری اجتماعی و توزیع‌شده در جوامع بازی
یادگیری به‌گونه‌ای تنظیم می‌شود که یادگیرندگان به‌طور آگاهانه و تأملی درباره مدل‌های فرهنگی یادگیری و خود به‌عنوان یادگیرنده فکر کنند، بدون اینکه هویت‌ها، توانایی‌ها یا وابستگی‌های اجتماعی آن‌ها تحقیر شود و آن‌ها را با مدل‌های جدید یادگیری و خود به‌عنوان یادگیرنده مقایسه کنند.
حل مسئله به‌صورت گروهی. بسیاری از بازی‌ها، به‌ویژه بازی‌های چندنفره، بازیکنان را تشویق می‌کنند که برای غلبه بر چالش‌ها با یکدیگر همکاری کنند. این رویکرد همکاری در یادگیری، محیط‌های کاری مدرن را منعکس می‌کند و مهارت‌های اجتماعی مهمی را پرورش می‌دهد.
اشتراک‌گذاری دانش در جوامع بازی. جوامعی که در اطراف بازی‌ها شکل می‌گیرند، اغلب به شبکه‌های یادگیری قدرتمندی تبدیل می‌شوند. بازیکنان استراتژی‌ها را به اشتراک می‌گذارند، راهنماها را ایجاد می‌کنند و در بحث‌هایی شرکت می‌کنند که تجربه یادگیری را فراتر از خود بازی گسترش می‌دهد.
ویژگی‌های جوامع یادگیری بازی:
- آموزش و راهنمایی همتا به همتا
- ایجاد محتوای مشترک (مانند ویکی‌ها، فروم‌ها)
- اشتراک‌گذاری تخصص و مهارت‌های متنوع
- تعامل بین‌نسلی و بین‌فرهنگی
7. بازی‌های ویدیویی به‌عنوان تولیدکنندگان دانش و تجربیات درونی
یادگیرنده یک "داخلی"، "معلم" و "تولیدکننده" است (نه فقط یک "مصرف‌کننده") که قادر است تجربه یادگیری و دامنه/بازی را از ابتدا و در طول تجربه سفارشی‌سازی کند.
از مصرف‌کنندگان به تولیدکنندگان. بسیاری از بازی‌ها به بازیکنان این امکان را می‌دهند که محتوای خود را ایجاد و به اشتراک بگذارند و آن‌ها را از مصرف‌کنندگان منفعل به تولیدکنندگان فعال دانش و تجربیات تبدیل می‌کنند. این تغییر، یادگیرندگان را توانمند می‌سازد و درگیری آن‌ها را با موضوع عمیق‌تر می‌کند.
دانش و تخصص داخلی. با افزایش تجربه بازیکنان، آن‌ها اغلب نقش‌های کارشناسان یا معلمان را در جوامع بازی به عهده می‌گیرند. این انتقال از مبتدی به کارشناس، توسعه تخصص در حوزه‌های دانشگاهی و حرفه‌ای را منعکس می‌کند.
راه‌هایی که بازی‌ها تولید دانش را تشویق می‌کنند:
- محتوای تولیدشده توسط کاربر (مدها، سطوح سفارشی)
- راهنماها و آموزش‌های استراتژی که توسط بازیکنان ایجاد می‌شود
- تولید محتوای استریم و ویدیو
- مشارکت در جوامع توسعه بازی
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب چه چیزهایی بازی‌های ویدئویی به ما درباره یادگیری و سوادآموزی می‌آموزند نظرات متفاوتی را به خود جلب کرده است. بسیاری از تحلیل عمیق آن درباره چگونگی به کارگیری اصول یادگیری مؤثر در بازی‌های ویدئویی و کاربردهای بالقوه آن در آموزش تقدیر می‌کنند. خوانندگان از بررسی مزایای شناختی طراحی بازی‌ها توسط جی و نقد او بر روش‌های تدریس سنتی استقبال می‌کنند. با این حال، برخی سبک نوشتاری را خشک و پر از اصطلاحات تخصصی می‌دانند و عده‌ای دیگر با دیدگاه‌های جی در مورد آموزش مخالف هستند. منتقدان همچنین به کمبود مثال‌های عملی در کلاس درس و ارجاعات به بازی‌های قدیمی اشاره می‌کنند. با وجود این انتقادات، این کتاب به‌طور کلی به عنوان اثری تحریک‌کننده و ارزشمند برای معلمان علاقه‌مند به رویکردهای نوآورانه یادگیری شناخته می‌شود.
