World on the Brink

1. جنگ سرد دوم: دوره‌ای جدید که توسط چین تعریف می‌شود

دو دهه‌ی آینده به این بستگی دارد که آیا ایالات متحده می‌تواند از جنگ با چین اجتناب کند یا خیر، جنگی که هیچ‌یک از دو کشور آن را به عنوان «جنگ انتخابی» نمی‌نگرند، اما با این حال به وضوح در افق قرار دارد و پیامدهای آن به‌خوبی تعریف شده است، به‌طوری‌که احتمال وقوع چنین جنگی بر تقریباً هر تعامل بین این دو قدرت بزرگ در دهه‌ی آینده سایه می‌افکند.

واقعیت ژئوپلیتیکی جدید. چالش تعیین‌کننده‌ی قرن بیست و یکم، رقابت استراتژیک بین ایالات متحده و چین است. این رقابت که به «جنگ سرد دوم» معروف است، با پیشینی خود تفاوت دارد اما ریسک‌های مشابهی را به همراه دارد. احتمال بروز درگیری، به‌ویژه بر سر تایوان، بر تمام تعاملات بین این دو قدرت سایه می‌افکند.

اجتناب از جنگ داغ. هدف اصلی ایالات متحده باید جلوگیری از رویارویی نظامی مستقیم با چین باشد. این نیازمند یک عمل متعادل است: بازدارندگی از تهاجم در حالی که از اقداماتی که ممکن است به‌عنوان تشدید تلقی شود، اجتناب شود. تمرکز باید بر حداکثر کردن نفوذ ایالات متحده و هدایت این دوره با قدرت و دوراندیشی استراتژیک باشد.

فراتر از بازی صفر. بر خلاف نبرد ایدئولوژیک جنگ سرد اول، ایالات متحده و چین به‌طور عمیق اقتصادی به هم پیوسته‌اند. همکاری در مسائلی مانند تغییرات اقلیمی و عدم گسترش تسلیحات هسته‌ای همچنان ضروری است. چالش در مدیریت رقابت در حالی که زمینه‌هایی برای همکاری پیدا می‌شود، نهفته است.

2. قرن تحقیر، آرزوهای چین را به حرکت در می‌آورد

آنچه در طول قرن‌ها به‌طور مکرر ظاهر می‌شود، تمی تکراری از عدم درک متقابل و شک و تردید عمیق است که اغلب با دوره‌هایی از امیدها و انتظارات اغراق‌آمیز دنبال می‌شود که سپس در برابر الزامات سیاسی و استراتژیک کاملاً متفاوت فرو می‌پاشند.

زمینه تاریخی. سیاست خارجی چین به‌طور عمیق در تاریخ خود ریشه دارد، به‌ویژه «قرن تحقیر» از اواسط قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم. این دوره از مداخلات خارجی و درگیری‌های داخلی، آرزوی چین برای احیای ملی و بازگشت به جایگاه جهانی را تقویت می‌کند.

احیای ملی. شی جین‌پینگ «احیای ملی» را به عنوان محور اصلی رهبری خود قرار داده است. این آرزو شامل شکوفایی اقتصادی، قدرت نظامی و بازگرداندن جایگاه به‌حق چین در نظم جهانی است. درک این زمینه تاریخی برای تفسیر اقدامات چین ضروری است.

نگرش متفاوت. بر خلاف ایالات متحده که بر اساس ایده‌های روشنگری تأسیس شده است، تمدن چین عمدتاً در انزوا توسعه یافته است. این امر نگرش خودمحورانه‌ای را پرورش داده است که چین خود را به‌عنوان مرکز تمدن می‌بیند. این تفاوت در دیدگاه اغلب منجر به سوءتفاهم‌ها و محاسبات نادرست در روابط ایالات متحده و چین می‌شود.

3. تایوان: کار ناتمام و نقطه‌ی داغ ژئوپلیتیکی

سیاست ایالات متحده نسبت به جمهوری خلق چین و جمهوری چین واقعاً داستان چهار رئیس‌جمهور ایالات متحده است: فرانکلین دلانو روزولت، هری ترومن، ریچارد نیکسون و جیمی کارتر.

مثلث پیچیده. رابطه بین ایالات متحده، چین و تایوان یک عمل متعادل پیچیده است. وضعیت تایوان به‌عنوان یک دموکراسی خودگردان که چین آن را به‌عنوان یک استان سرکش می‌داند، همچنان یک نقطه‌ی اصلی اختلاف است. این موضوع در قلب پتانسیل درگیری بین ایالات متحده و چین قرار دارد.

اهمیت استراتژیک. موقعیت تایوان و صنعت پیشرفته نیمه‌هادی آن، آن را به یک دارایی ژئوپلیتیکی حیاتی تبدیل می‌کند. کنترل تایوان به چین یک مزیت استراتژیک در اقیانوس آرام و کنترل زنجیره تأمین جهانی می‌دهد. این امر دفاع از تایوان را به یک منافع کلیدی ایالات متحده تبدیل می‌کند.

سیاست یک چین. ایالات متحده سیاست «ابهام استراتژیک» را در مورد تایوان حفظ می‌کند و موضع چین را که تنها یک چین وجود دارد، به رسمیت می‌شناسد اما آن را تأیید نمی‌کند. این تعادل ظریف به‌منظور بازدارندگی از تهاجم چین و همچنین جلوگیری از اقداماتی که ممکن است به سمت استقلال رسمی تایوان برود، طراحی شده است.

4. حواس‌پرتی‌های آمریکا به رشد چین کمک کرده است

ما در تلاش هستیم تا کارهای زیادی را در مکان‌های مختلف انجام دهیم و به شدت بر آنچه که باید اولویت اصلی سیاست خارجی و داخلی ما باشد، تمرکز نکنیم: پیروزی.

تمرکز گم‌شده. برای بخش عمده‌ای از قرن بیست و یکم، ایالات متحده به جنگ‌ها در خاورمیانه و دیگر بحران‌های جهانی مشغول بوده است. این امر به چین اجازه داده است تا از نظر اقتصادی و نظامی رشد کند و غالباً بدون چالش باقی بماند. تمرکز مجدد بر چالش چین ضروری است.

فرصت‌های از دست رفته. ایالات متحده اغلب منافع اقتصادی کوتاه‌مدت را بر ملاحظات استراتژیک بلندمدت در روابط خود با چین ترجیح داده است. این امر منجر به انتقال ثروت و فناوری شده است که به رشد چین کمک کرده است. نیاز به یک رویکرد استراتژیک‌تر وجود دارد.

نیاز به اولویت‌بندی. ایالات متحده باید سیاست‌های خارجی و داخلی خود را اولویت‌بندی کند تا بر مقابله با چین تمرکز کند. این نیازمند اتخاذ تصمیمات دشوار و کاهش تعهدات در سایر زمینه‌ها برای متمرکز کردن منابع بر این چالش حیاتی است.

5. قدرت‌های چین ضعف‌های عمیق را پنهان می‌کند

دوره‌ی چین به‌عنوان یک ابرقدرت جهانی ممکن است یک قرن طول نکشد—ممکن است حتی یک نسل هم دوام نیاورد.

بمب ساعتی جمعیتی. چین با یک بحران جمعیتی قریب‌الوقوع به‌دلیل سیاست یک‌فرزندی و کاهش نرخ زاد و ولد مواجه است. این امر منجر به کاهش نیروی کار و افزایش جمعیت سالخورده می‌شود که فشار زیادی بر اقتصاد و شبکه‌های اجتماعی آن وارد می‌کند.

عدم تعادل‌های اقتصادی. رشد اقتصادی چین به‌وسیله‌ی بدهی و شیوه‌های ناپایدار تأمین شده است. بازار املاک آن ناپایدار است و وابستگی‌اش به صادرات آن را در برابر شوک‌های اقتصادی جهانی آسیب‌پذیر می‌کند. این عدم تعادل‌ها می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی بلندمدت آن را تضعیف کند.

سرکوب داخلی. سیاست‌های استبدادی شی جین‌پینگ و سرکوب نارضایتی‌ها تنش‌های داخلی ایجاد کرده و نوآوری را خفه کرده است. این سرکوب در نهایت می‌تواند اقتصاد و نظام سیاسی چین را تضعیف کند.

6. قدرت نهفته‌ی آمریکا: نوآوری و اتحادها

تسلط بی‌رقیب ایالات متحده در بخش‌های فناوری و مالی منبعی از نفوذ بی‌سابقه برای حل چالش‌های جهانی آمریکا و تأمین آینده اقتصادی و ژئوپلیتیکی کشور برای نسل‌های آینده است.

مزیت نوآوری. ایالات متحده همچنان یک رهبر جهانی در نوآوری، به‌ویژه در فناوری و مالی است. این مزیت نفوذ قابل توجهی برای پرداختن به چالش‌های جهانی و تأمین آینده‌اش فراهم می‌کند.

قدرت در اتحادها. ایالات متحده دارای شبکه‌ای از اتحادهای قوی با دموکراسی‌های هم‌فکر در سراسر جهان است. این اتحادها یک وزن متقابل حیاتی در برابر نفوذ رو به رشد چین و پایه‌ای برای اقدام جمعی فراهم می‌کنند.

استفاده از قدرت اقتصادی. ایالات متحده دارای نفوذ اقتصادی قابل توجهی است، از تسلطش در فناوری و مالی گرفته تا قدرت دلار آمریکا. این نفوذ می‌تواند برای پیشبرد منافعش و مقابله با نفوذ اقتصادی چین استفاده شود.

7. بازدارندگی کلید است: چین را دو بار فکر کردن وادار کنید

هر صبح، ما می‌خواهیم شی جین‌پینگ بیدار شود و فکر کند، «امروز روز حمله به تایوان نیست»، اما همچنین تصور کند که فردا ممکن است—چرا که ما نمی‌خواهیم او اقدام شتابزده‌ای انجام دهد، حتی اگر او معتقد باشد که شانس موفقیت کم است، زیرا او متوجه شده است که پنجره‌ی تصرف تایوان به‌زودی به‌طور دائمی بسته خواهد شد.

هنر بازدارندگی. ایالات متحده باید چین را از انجام اقدام‌های تهاجمی، به‌ویژه علیه تایوان، بازدارد. این نیازمند استراتژی‌ای است که قدرت نظامی، فشار اقتصادی و تعامل دیپلماتیک را ترکیب کند. هدف این است که هزینه‌های تهاجم بیشتر از منافع بالقوه آن باشد.

ابهام استراتژیک. حفظ درجه‌ای از عدم قطعیت در مورد واکنش ایالات متحده به حمله چین به تایوان می‌تواند یک بازدارنده قوی باشد. این امر چین را در حالت حدس و گمان نگه می‌دارد و ریسک‌های هرگونه حمله احتمالی را افزایش می‌دهد.

ساخت یک دفاع معتبر. تقویت دفاع‌های تایوان و افزایش حضور نظامی ایالات متحده در منطقه برای بازدارندگی تهاجم چین حیاتی است. یک دفاع قوی و توانمند هرگونه تلاش برای حمله را پرهزینه و پرخطر می‌کند.

8. بازنگری در تعاملات جهانی: تمرکز بر چین

ما در تلاش هستیم تا کارهای زیادی را در مکان‌های مختلف انجام دهیم و به شدت بر آنچه که باید اولویت اصلی سیاست خارجی و داخلی ما باشد، تمرکز نکنیم: پیروزی.

اولویت‌بندی چالش چین. ایالات متحده باید سیاست خارجی خود را حول مقابله با رشد چین متمرکز کند. این نیازمند اتخاذ تصمیمات دشوار و کاهش تعهدات در سایر زمینه‌ها برای متمرکز کردن منابع بر این چالش حیاتی است.

بازنگری در درهم‌تنیدگی‌های جهانی. ایالات متحده باید تعهدات خود در اروپا، خاورمیانه و آمریکای لاتین را از منظر چالش چین ارزیابی کند. این به معنای اولویت‌بندی اقداماتی است که از توانایی آن برای رقابت با چین حمایت می‌کند و کاهش اقداماتی که از آن هدف منحرف می‌شود.

درک انگیزه‌های دشمن. کلید موفقیت درک انگیزه‌ها و اهداف دشمنان است. این نیازمند تحلیل دقیق از سیستم‌های سیاسی، محرک‌های اقتصادی و تفکر استراتژیک آن‌ها است.

9. دفاع از نوآوری: تأمین زنجیره‌های تأمین و مالکیت معنوی

سلاح‌هایی که برای پیروزی در این عصر جدید رقابت قدرت‌های بزرگ لازم است، تنها شامل افراد، پهپادها، موشک‌ها، کشتی‌ها و هواپیماها نیست، بلکه شامل تحریم‌ها و کنترل‌های صادراتی، سیاست تجاری هوشمند، سیاست صنعتی داخلی مؤثر، نرم‌افزار و سخت‌افزار نیز می‌شود.

حفاظت از مالکیت معنوی. ایالات متحده باید به‌طور جدی از مالکیت معنوی خود در برابر سرقت چین محافظت کند. این نیازمند تقویت امنیت سایبری، اجرای قوانین تجاری و تحمیل هزینه‌ها بر شرکت‌هایی است که از فناوری‌های دزدیده‌شده بهره‌مند می‌شوند.

تأمین زنجیره‌های تأمین حیاتی. ایالات متحده باید وابستگی خود به چین برای مواد معدنی حیاتی و سایر کالاهای ضروری را کاهش دهد. این نیازمند تنوع‌بخشی به زنجیره‌های تأمین، سرمایه‌گذاری در تولید داخلی و همکاری با متحدان برای تأمین دسترسی به منابع است.

سرمایه‌گذاری در فناوری‌های کلیدی. ایالات متحده باید سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوظهور مانند هوش مصنوعی، بیوتکنولوژی و فناوری سبز را در اولویت قرار دهد. این نیازمند تأمین مالی دولتی برای تحقیق و توسعه و همچنین مشوق‌هایی برای نوآوری در بخش خصوصی است.

10. بله به دوستان: تقویت اتحادها و پیوندهای اقتصادی

ما باید برای دوستانمان آسان‌تر کنیم که بله بگویند تا با چین مقابله کنند.

ساخت جبهه‌ای متحد. ایالات متحده باید اتحادهای خود را با دموکراسی‌های هم‌فکر در سراسر جهان تقویت کند. این نیازمند ایجاد اعتماد، هماهنگی سیاست‌ها و ارائه حمایت به متحدانی است که تحت فشار چین قرار دارند.

امنیت اقتصادی. ایالات متحده باید با متحدان خود همکاری کند تا یک اتحاد امنیت اقتصادی جدید ایجاد کند که بتواند به زورگویی اقتصادی چین پاسخ دهد. این اتحاد چارچوبی برای حمایت متقابل و اقدام جمعی فراهم می‌کند.

ترویج ارزش‌های مشترک. ایالات متحده باید ارزش‌های خود را در زمینه دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون به‌عنوان وزنه‌ای در برابر مدل استبدادی چین ترویج کند. این نیازمند حمایت از جامعه مدنی، ترویج آزادی بیان و پاسخگویی چین به نقض‌های حقوق بشری‌اش است.

آخرین به‌روزرسانی:: February 27, 2025