نکات کلیدی
1. پذیرش شمول واقعی: همه دانش‌آموزان به همه معلمان تعلق دارند
"دانش‌آموزان شما، دانش‌آموزان من، دانش‌آموزان ما"
تغییر ذهنیت. شمول واقعی نیازمند تغییر بنیادی در ذهنیت است که دانش‌آموزان با نیازهای ویژه را به عنوان "دانش‌آموزان آموزش ویژه" نبینیم و به جای آن همه دانش‌آموزان را به همه معلمان متعلق بدانیم. این به معنای فراتر رفتن از جای‌گذاری فیزیکی در کلاس‌های آموزش عمومی و تضمین مشارکت کامل و حمایت از هر دانش‌آموز است.
حذف برچسب‌ها. برچسب‌ها و دسته‌بندی‌های ناتوانی اغلب به کاهش انتظارات و خدمات جداگانه منجر می‌شوند. به جای آن، بر نیازهای فردی هر دانش‌آموز تمرکز کنید و حمایت‌های مناسب را در محیط‌های آموزش عمومی فراهم کنید. از زبان اول شخص استفاده کنید و از تعریف دانش‌آموزان بر اساس ناتوانی‌هایشان پرهیز کنید.
طراحی جهانی. اصول طراحی جهانی برای یادگیری را پیاده‌سازی کنید تا محیط‌های یادگیری انعطاف‌پذیری ایجاد کنید که بتوانند یادگیرندگان متنوع را در خود جای دهند. این رویکرد پیشگیرانه به نفع همه دانش‌آموزان است، نه فقط کسانی که ناتوانی‌های شناسایی شده دارند. مثال‌ها شامل:
- ارائه روش‌های متعدد نمایشی (مثلاً بصری و شنیداری)
- اجازه دادن به روش‌های متعدد بیان (مثلاً نوشتن، صحبت کردن، نقاشی)
- ارائه روش‌های متعدد مشارکت (مثلاً فعالیت‌های عملی، فناوری)
2. تعریف مجدد محیط کمترین محدودیت (LRE) برای آموزش عادلانه
"کم‌خطرترین فرضی که می‌توانیم داشته باشیم این است که دانش‌آموزان یاد خواهند گرفت و زندگی شگفت‌انگیزی خواهند داشت. خطرناک‌ترین فرضی که می‌توانیم داشته باشیم این است که دانش‌آموزان شکست خواهند خورد."
فرض بر توانمندی. با این فرض شروع کنید که همه دانش‌آموزان می‌توانند یاد بگیرند و به طور معناداری در محیط‌های آموزش عمومی با حمایت‌های مناسب شرکت کنند. این بار اثبات را از نشان دادن آمادگی برای شمول به شناسایی تسهیلات لازم برای موفقیت منتقل می‌کند.
شبکه مهارت‌های تزریقی. از شبکه مهارت‌های تزریقی استفاده کنید تا نشان دهید چگونه اهداف IEP می‌توانند در طول روز مدرسه در محیط‌ها و روال‌های طبیعی مورد توجه قرار گیرند. این ابزار به تیم‌ها کمک می‌کند تا فرصت‌های واقعی برای کار بر روی مهارت‌ها در آموزش عمومی شناسایی کنند به جای اینکه دانش‌آموزان را برای آموزش جداگانه بیرون بکشند.
حمایت‌های انعطاف‌پذیر. از تصمیم‌گیری‌های جای‌گذاری سختگیرانه بر اساس برچسب‌های ناتوانی دور شوید. به جای آن، یک پیوستار از حمایت‌ها ارائه دهید که می‌تواند بر اساس نیازهای فردی دانش‌آموز تنظیم شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حمایت‌های درون کلاسی از معلمان ویژه یا دستیاران
- فناوری کمکی و تسهیلات
- حمایت‌های همسالان و ساختارهای یادگیری مشارکتی
- مشاوره بین معلمان عمومی و ویژه
3. استفاده از نقاط قوت همه معلمان از طریق همکاری
"اصل که معلم عمومی محتوا را می‌داند و معلم ویژه مداخله را می‌داند قدیمی است و باید تغییر کند."
تعریف مجدد نقش‌ها. از تقسیم‌بندی سنتی بین آموزش عمومی و ویژه فراتر بروید. همه معلمان باید مسئولیت آموزش، ارزیابی، ارتباط، رهبری و نگهداری سوابق برای همه دانش‌آموزان را به اشتراک بگذارند. این نیازمند تعریف مجدد نقش‌ها و انتظارات برای کار تیمی مشارکتی است.
افزایش ظرفیت. توسعه حرفه‌ای مداوم برای افزایش ظرفیت همه کارکنان در شیوه‌های شمولی فراهم کنید. این شامل آموزش معلمان عمومی در تفکیک و آموزش ویژه طراحی شده است، در حالی که دانش محتوای معلمان ویژه را عمیق‌تر می‌کند. ارائه آموزش متقابل به ارائه‌دهندگان خدمات مرتبط برای حمایت از دانش‌آموزان در محیط‌های آموزش عمومی.
زمان برنامه‌ریزی مشترک. زمان برنامه‌ریزی مشترک را برای معلمان عمومی و ویژه اولویت‌بندی کنید تا در مورد برنامه درسی، آموزش و نیازهای فردی دانش‌آموزان همکاری کنند. از این زمان برای:
- برنامه‌ریزی مشترک درس‌ها و واحدها
- حل مشکلات چالش‌ها
- بررسی داده‌ها و پیشرفت دانش‌آموزان
- طراحی تسهیلات و اصلاحات
4. پیاده‌سازی مدل‌های هم‌آموزی برای آموزش و مداخله مؤثر
"در هم‌آموزی واقعی، برنامه‌ریزی مشترک، آموزش مشترک، ارزیابی مشترک و بازتاب مشترک وجود دارد."
تنوع مدل‌ها. از مدل‌های مختلف هم‌آموزی برای پاسخگویی به نیازهای متنوع دانش‌آموزان استفاده کنید، از جمله:
- یک معلم، یک دستیار
- آموزش ایستگاهی
- آموزش موازی
- آموزش جایگزین
- آموزش تیمی
مسئولیت مشترک. هر دو معلم باید نقش‌های فعالی در برنامه‌ریزی، آموزش، ارزیابی و مدیریت کلاس داشته باشند. از واگذاری نقش دستیار به معلم ویژه پرهیز کنید. به جای آن، از تخصص منحصربه‌فرد هر معلم برای بهره‌مندی همه دانش‌آموزان استفاده کنید.
چارچوب رهاسازی تدریجی. درس‌های هم‌آموزی شده را با استفاده از چارچوب رهاسازی تدریجی مسئولیت ساختار دهید:
- آموزش متمرکز ("من انجام می‌دهم")
- آموزش هدایت‌شده ("ما انجام می‌دهیم")
- یادگیری مشارکتی ("شما با هم انجام می‌دهید")
- تمرین مستقل ("شما به تنهایی انجام می‌دهید")
این فرصت‌های متعددی برای تفکیک و آموزش گروه‌های کوچک در طول درس فراهم می‌کند.
5. احترام به آرزوهای دانش‌آموزان برای هدایت اهداف معنادار IEP
"اهداف چیزی است که باید با دانش‌آموزان توسعه دهیم نه برای آن‌ها."
برنامه‌ریزی متمرکز بر فرد. از رویکردهای برنامه‌ریزی متمرکز بر فرد مانند MAPs (برنامه‌ریزی اقدام) برای شناسایی نقاط قوت، علایق و آرزوهای دانش‌آموز استفاده کنید. با چشم‌انداز دانش‌آموز برای آینده‌اش شروع کنید تا هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی انتقال را هدایت کنید.
اهداف معنادار. اهداف IEP را توسعه دهید که به آرزوهای دانش‌آموز مرتبط باشد و تفاوت معناداری در زندگی او ایجاد کند. از توسعه مهارت‌های جداگانه فراتر بروید و بر چگونگی کاربرد مهارت‌ها در زمینه‌های واقعی تمرکز کنید.
صدای دانش‌آموز. دانش‌آموزان را از سنین پایین در فرآیند IEP به طور فعال درگیر کنید. مهارت‌های خودمدیریتی را آموزش دهید و فرصت‌هایی برای دانش‌آموزان فراهم کنید تا جلسات IEP خود را رهبری کنند. از ابزارهایی مانند:
- IEPهای دانش‌آموز محور
- پروفایل‌های یک صفحه‌ای
- مقیاس‌های دستیابی به هدف
6. انجام ممیزی‌های عدالت برای شناسایی و رفع موانع شمول
"ممیزی‌های عدالت می‌توانند حقایق ناخوشایندی درباره مدارس و ادراکات دانش‌آموزان، معلمان، خانواده‌ها و اعضای جامعه را آشکار کنند."
بررسی سیستماتیک. ممیزی‌های عدالت منظم برای بررسی سیاست‌ها، شیوه‌ها و نتایج مرتبط با شمول انجام دهید. به داده‌هایی درباره:
- تصمیمات جای‌گذاری
- اقدامات انضباطی
- دسترسی به دوره‌های پیشرفته
- مشارکت در فعالیت‌های فوق‌برنامه
- نتایج پس از مدرسه
دیدگاه‌های متعدد. ورودی از ذینفعان متنوع از جمله دانش‌آموزان، خانواده‌ها، معلمان و اعضای جامعه جمع‌آوری کنید. از نظرسنجی‌ها، گروه‌های متمرکز و مصاحبه‌های فردی برای ثبت طیف وسیعی از تجربیات و ادراکات استفاده کنید.
برنامه‌ریزی عملی. از نتایج ممیزی برای توسعه برنامه‌های عملی ملموس برای رفع نابرابری‌ها استفاده کنید. اهداف قابل اندازه‌گیری تعیین کنید، مسئولان را شناسایی کنید و جدول زمانی برای اجرا تعیین کنید. پیشرفت را به طور منظم بررسی کنید و استراتژی‌ها را در صورت نیاز تنظیم کنید.
7. به طور بی‌وقفه تغییر را برای تحقق آموزش شمولی دنبال کنید
"تغییر با فرد آغاز می‌شود، اما در آنجا پایان نمی‌یابد."
ایجاد سرمایه اجتماعی. چشم‌انداز و تعهد مشترکی به شمول در میان همه ذینفعان ایجاد کنید. روابط اعتمادآمیز و کانال‌های ارتباطی باز را برای حمایت از حل مسئله مشارکتی توسعه دهید.
تغییر سیستم‌ها. موانع سیستماتیک شمول را در سطوح مختلف برطرف کنید:
- شیوه‌های کلاسی
- سیاست‌ها و رویه‌های مدرسه
- تخصیص منابع منطقه‌ای
- مقررات ایالتی و فدرال
بهبود مستمر. شمول را به عنوان یک فرآیند مداوم رشد و بهبود ببینید نه یک مقصد ثابت. پیشرفت را به طور منظم ارزیابی کنید، موفقیت‌ها را جشن بگیرید و زمینه‌های بهبود مستمر را شناسایی کنید. حس فوریت را حفظ کنید در حالی که به رسمیت می‌شناسید که تغییر معنادار زمان و تلاش پایدار می‌طلبد.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب دانش‌آموزان شما، دانش‌آموزان من، دانش‌آموزان ما نظرات متنوعی را به خود جلب کرده و امتیازاتی بین ۱ تا ۴ ستاره دریافت کرده است. خوانندگان از ایده‌های آن در زمینه‌ی آموزش فراگیر و همکاری قدردانی می‌کنند، اما رویکرد ایده‌گرایانه‌اش را مورد انتقاد قرار می‌دهند. برخی آن را تحریک‌کننده و ارزشمند برای معلمان آموزش ویژه می‌دانند، در حالی که دیگران معتقدند که مسائل پیچیده را بیش از حد ساده‌سازی کرده است. این کتاب به خاطر پرداختن به شکاف بین آموزش عمومی و ویژه مورد تحسین قرار می‌گیرد، اما به خاطر عدم توجه به چالش‌های عملی در پیاده‌سازی مورد انتقاد قرار می‌گیرد. بسیاری از منتقدان نیت‌های خوب کتاب را تأیید می‌کنند، اما قابلیت اجرایی آن را در کلاس‌های درس واقعی زیر سؤال می‌برند.