How God Makes Men

1. Bóg buduje wiarę, wzywając nas do zaufania Mu mimo pozornie niemożliwych okoliczności.

Przez wiarę Abraham, gdy został powołany, aby udać się do miejsca, które później miał otrzymać w dziedzictwo, posłusznie wyruszył, choć nie wiedział, dokąd zmierza.

Wiara w to, czego nie widać. Bóg często wzywa ludzi, by wkroczyli na nieznane terytorium lub czekali znacznie dłużej, niż wydaje się rozsądne, wystawiając ich wiarę w obietnice ponad widzialną rzeczywistość. Abraham opuścił wygodne życie, by udać się do nieznanej ziemi i czekał 25 lat na obiecanego syna, Izaaka, pokazując wiarę w obliczu pozornie niemożliwych okoliczności. Ten proces wzmacnia wiarę.

Myślenie w czasie biblijnym. Nasze postrzeganie czasu jest ograniczone, co prowadzi do niecierpliwości i zwątpienia, gdy Boże obietnice nie spełniają się od razu. 25-letnie oczekiwanie Abrahama na Izaaka oraz 470 lat wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej (430 lat w Egipcie, 40 na pustyni) ukazują elastyczność Bożego czasu. Przyjęcie „czasu biblijnego” pomaga zarządzać oczekiwaniami i wytrwać, ufając doskonałemu Bożemu planowi.

Ostateczne poddanie. Największym testem wiary jest gotowość oddania Bogu tego, co najbardziej pragniemy zachować, tak jak Abraham został poproszony o ofiarowanie Izaaka. Ten sprawdzian ukazuje, czy ufamy Bogu całkowicie, nawet w kwestii najcenniejszych dóbr i relacji. Zdanie tego testu, jak uczynił Abraham, świadczy o radykalnej wierze i pozwala Bogu działać w potężny sposób.

2. Bóg kształtuje człowieka, kierując nawet najtrudniejszymi okolicznościami ku wyższemu dobru.

To nie wyście mnie tu posłali, lecz Bóg.

Cel w cierpieniu. Nic, co dzieje się z nami z ludzkiej decyzji, nie może się zdarzyć poza wolą Boga, który kieruje nawet najtrudniejszymi sytuacjami ku większemu dobru. Historia Józefa, sprzedanego w niewolę przez braci i uwięzionego, pokazuje, jak Bóg wykorzystał zdradę i niesprawiedliwość, by przygotować go do ocalenia rodziny i narodu przed głodem. Jego cierpienie miało boski cel.

Skrupulatna opatrzność. Boża opatrzność nie dopuszcza zła, chyba że zapobiega większemu złu lub prowadzi do większego dobra. Ta prawda daje pewność, że nawet gdy życie wydaje się wymykać spod kontroli, a Bóg zdaje się odległy, On suwerennie działa. Zrozumienie, że Bóg posłał Józefa wcześniej, by uratować życie, przyniosło sens i pokój jego wieloletnim cierpieniom.

Pokaz chwały. Bóg wykorzystuje nasze próby i cierpienia nie tylko dla naszego dobra, ale by ukazać swoją moc i chwałę. Jak człowiek niewidomy od urodzenia, aby objawić Boże dzieło, tak nasze życie, nawet w złamaniu, może być świadectwem Bożej mocy odkupienia. Ta perspektywa przemienia ból w cel, umożliwiając przebaczenie i pojednanie, co widać w reakcji Józefa na braci.

3. Bóg przemienia charakter człowieka przez pokorny proces osobistej przemiany.

Mojżesz był bardzo pokornym człowiekiem, bardziej pokornym niż ktokolwiek inny na ziemi.

Najpierw pójść, potem zostać posłanym. Ludzie często mają szlachetne marzenia lub czują Boże powołanie, ale działają przedwcześnie, polegając na własnej sile i mądrości, co prowadzi do porażek i frustracji. Mojżesz, pewny siebie w wieku 40 lat, próbował wyzwolić Izrael, zabijając Egipcjanina, lecz został odrzucony i uciekł na pustynię na 40 lat. Jego wczesny błąd wynikał z działania przed Bożym czasem.

Szkoła charakteru. Bóg wykorzystuje długie doświadczenia na pustyni i pokorne okoliczności, by fundamentalnie zmienić nasze myślenie i postępowanie. Czterdzieści lat Mojżesza jako pasterza w Midianie zniszczyło jego dumę i samowystarczalność, czyniąc go „bardzo pokornym”. Ten czas nie był porzuceniem, lecz przygotowaniem do prowadzenia Izraela przez ich własną 40-letnią wędrówkę.

Pokora poprzedza szansę. Bóg bardziej troszczy się o sukces naszego charakteru niż o okoliczności i nigdy nie poświęci charakteru, by poprawić sytuację. Pokora pozwala nam dostrzec naszą niedoskonałość i całkowicie polegać na Nim. Jak Mojżesz, który po pustynnym treningu czuł się niegodny, Bóg często powołuje tych, którzy czują się najsłabsi, pokazując, że Jego moc doskonali się w naszej słabości.

4. Bóg przemienia lęk i słabość człowieka w siłę, czyniąc go nieoczekiwanym przywódcą.

Pan rzekł do niego: „Będę z tobą”.

Nieoczekiwani kandydaci. Bóg często wybiera najbardziej nieoczekiwanych ludzi do swoich największych zadań, przemieniając ich postrzegane słabości w fundamenty Jego mocy. Gedeon, ukrywający się i czujący się najsłabszym z najsłabszego rodu, został nazwany przez Boga „mężnym wojownikiem”. Jego wątpliwości i prośby o znaki ukazują niechęć, czyniąc Boży wybór sprzecznym z ludzkim rozumowaniem.

Większość dwóch. Gdy Bóg powołuje człowieka, Jego obietnica „Będę z tobą” oznacza, że Bóg i ten człowiek stanowią większość w każdej sytuacji, bez względu na przytłaczające przeciwności. Armia Gedeona została zredukowana z 32 000 do 300 przeciwko 135 000 Midianitów, by zwycięstwo było wyraźnie Boże, a nie ludzkie. To pokazuje, że Bóg nie jest ograniczony naszą słabością.

Siła w słabości. Bóg cieszy się, używając słabych rzeczy tego świata, by zawstydzić silnych, tak by chwała należała tylko do Niego. Nasze porażki i słabości często są tym, czego Bóg używa do kształtowania naszego powołania i wpływu. Gdy identyfikujemy się z Bogiem, jak Gedeon wołający „Na Pana i na Gedeona!”, ogłaszamy, że walka należy do Niego, czyniąc zwycięstwo wroga niemożliwym bez pokonania Boga.

5. Bóg ratuje człowieka, gdy zbłądzi, robiąc wszystko, co konieczne dla korekty i odnowy.

Dawid powiedział do Natana: „Zgrzeszyłem przeciw Panu”.

Od bohatera do gwiazdki. Nawet ludzie według serca Bożego, jak król Dawid, mogą upaść w poważny grzech, gdy znajdują się tam, gdzie nie powinni, i ulegają pokusie. Cudzołóstwo Dawida z Batszebą i zamordowanie Uriasza, choć odpuszczone po pokucie, przyniosły poważne, długotrwałe konsekwencje dla jego rodziny i dziedzictwa. Grzech ma wysoką cenę.

Przebaczenie i konsekwencje. Boża łaska oznacza, że przebaczenie jest dostępne dla każdego grzechu po pokucie, ale nie znosi doczesnych konsekwencji naszych czynów. Rodzina Dawida doświadczyła tragedii po tragedii jako bezpośredni skutek jego grzechu. Boża dyscyplina, choć bolesna, jest aktem miłości, mającym na celu poprawę i zapobieganie samozniszczeniu, zmuszając nas do powrotu do Niego.

Droga do odnowy. Gdy zbłądzimy, Bóg inicjuje proces korekty i odnowy, często przez działanie Ducha Świętego, konfrontację (czasem przez innych) i ponoszenie konsekwencji. Pokuta, złamane i skruszone serce, jest niezbędną odpowiedzią. Strzeżenie serca przez Boże Słowo i odpowiedzialność wobec innych mężczyzn są kluczowe, by zapobiec przyszłym potknięciom i żyć w posłuszeństwie.

6. Bóg ukazuje prawdziwą drogę do szczęścia, czyniąc trwałe spełnienie niemożliwym bez Niego.

„Marność nad marnościami, mówi Kohelet, marność nad marnościami, wszystko marność”.

Daremność ziemskich dążeń. Król Salomon, posiadając niezrównaną mądrość, bogactwo i władzę, systematycznie badał każdą możliwą drogę do szczęścia i sensu poza Bogiem, w tym przyjemności, pracy, wiedzy i posiadaniu. Jego wniosek: „wszystko jest marnością, gonitwą za wiatrem”. Samo światowe powodzenie nie daje trwałej satysfakcji.

Pułapka synkretyzmu. Próba łączenia wiary w Boga z dążeniem do światowych bożków (jak seks, pieniądze, władza czy reputacja) prowadzi do rozdwojenia serca i ostatecznie pustki. Upadek Salomona wynikał częściowo z wielu obcych żon, które zwróciły jego serce ku innym bogom. Bóg czyni niemożliwym znalezienie trwałego szczęścia bez Niego, bo gdyby było to możliwe, już byśmy to uczynili i nie czcilibyśmy Go.

Bój się Boga i przestrzegaj Jego przykazań. Trudno zdobyta konkluzja Salomona po dekadach poszukiwań brzmi: cały obowiązek człowieka to „bać się Boga i przestrzegać Jego przykazań”. Prawdziwe, trwałe szczęście i sens znajdują się tylko w życiu skoncentrowanym na Bogu, a nie w gromadzeniu światowego sukcesu. Bóg w swojej łasce frustracją naszych bożków przyciąga nas z powrotem do Siebie.

7. Bóg wzywa mężczyzn do działania, przemieniając to, co łamie ich serca, w gorące powołanie.

Gdy usłyszałem te rzeczy, usiadłem i zapłakałem. Przez kilka dni opłakiwałem, pościłem i modliłem się przed Bogiem nieba.

Ciężar brzemięcia. Bóg często objawia gorące powołanie, pozwalając nam zobaczyć i poczuć ból złamanej części swojego świata tak głęboko, że łamie nam serce. Nehemiasz, słysząc o zburzonych murach Jerozolimy i hańbie swojego ludu, wzruszył się do łez, opłakiwał, pościł i modlił. Ten głęboki smutek stał się iskrą jego powołania.

Pokuta poprzedza wizję. Reakcja na brzemię zaczyna się od pokornej pokuty, uznania własnego i wspólnotowego grzechu oraz nieposłuszeństwa. Modlitwa Nehemiasza wyznaje grzechy jego ludu, w tym jego samego. Ten akt pokory przygotowuje grunt, by Bóg udzielił wizji i mocy do działania na rzecz odnowy.

Ty jesteś planem. Boży plan odkupienia świata często polega na wybraniu konkretnych mężczyzn, obdarzeniu ich brzemieniem, przygotowaniu i zapewnieniu środków do działania jako Jego narzędzi zmiany. Wizja Nehemiasza odbudowy murów, jego prośba do króla i Boża łaska („łaska rąk mojego Boga była nade mną”) to tego przykład. Odkrycie, co łamie twoje serce, ujawnia, gdzie Bóg chce cię użyć, by uczynić różnicę.

8. Bóg kształtuje mężczyzn przez cierpienie, pozwalając nam zdobyć to, czego nie da się zdobyć inaczej.

[Bóg] zna drogę, którą idę; gdy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

Tajemnica cierpienia. Cierpienie bez widocznego powodu jest głębokim wyzwaniem dla wiary, zmuszając nas do pytania o Bożą wiedzę, troskę i moc. Niewyobrażalne straty Hioba — majątek, dzieci, zdrowie, a nawet wsparcie żony — ukazują głębię cierpienia. Choć nie zawsze rozumiemy „dlaczego” konkretnych prób, Biblia zapewnia, że cierpienie jest częścią Bożego planu.

Słyszeć Boga w złamaniu. Cierpienie może pozbawić nas samowystarczalności i światowych podpór, pozostawiając jedynie Boga jako ostateczną ucieczkę. Spotkanie Hioba z Bogiem po próbach doprowadziło go do głębszej wiedzy i bojaźni („Uszy moje słyszały o Tobie, lecz teraz oczy moje ujrzały Cię”). Cierpienie pozwala usłyszeć Boży głos w sposób często dostępny tylko złamanym sercom.

Odkupienie i zysk. Biblia nie zna przypadków bezsensownego cierpienia; Bóg zawsze działa dla większego dobra, choć powód pozostaje ukryty. Cierpienie rozwija wytrwałość, charakter i nadzieję; ukazuje Boże dzieło i chwałę; pozwala pocieszać innych. Choć bolesne, Bóg obiecuje przywrócenie i uczynienie nas mocnymi, trwałymi i niezachwianymi, zapewniając, że to, co zyskujemy przez cierpienie, jest cenne i nie do zdobycia inaczej.

9. Bóg wyposaża mężczyzn do docierania do innych przez proces powołania, wyposażania i posyłania uczniów.

Gdy zobaczyli odwagę Piotra i Jana i poznali, że byli nieuczeni i zwyczajni, zdumieli się i rozpoznali, że byli z Jezusem.

Wielkie Posłannictwo. Czynić uczniów to Boża metoda uwalniania mocy Ewangelii i przeciwdziałania moralnemu upadkowi w kulturze. Jezusowe polecenie „Idźcie i czyńcie uczniów” jest moralnym nakazem dla każdego chrześcijanina. Brak uczniostwa, zaczynając od domu, przyczynia się do „problemu mężczyzn” i jego niszczących skutków dla rodzin i społeczeństwa.

Powołanie, wyposażanie, posłanie. Prosty plan Jezusa polegał na powołaniu zwyczajnych mężczyzn (jak Piotr), by byli z Nim w autentycznych relacjach, wyposażaniu ich przez życie z Nim, naukę i praktykę. Ten proces przemienił ich w ludzi zdolnych do niezwykłych służb. Bycie „z Jezusem” to sedno wyposażania, zmieniające sposób myślenia i działania.

Nadzwyczajne służby. Wyposażeni mężczyźni są posyłani, by powtarzać ten proces, czyniąc uczniów, którzy będą czynić uczniów (duchowe mnożenie). Piotr, nieuczony rybak, stał się filarem wczesnego Kościoła, dokonując cudów i prowadząc tysiące do Chrystusa, bo był wyszkolony przez Mistrza. Uczniostwo zaczyna się w domu (żona, dzieci) i rozciąga na innych, zwłaszcza mł

Ostatnia aktualizacja: July 3, 2025