Giving Is the Good Life

۱. سخاوت، زندگی واقعی و نیکوست

«زندگی پرزرق‌وبرق» در واقع ما را کوچک‌تر می‌کند. زندگی «خوب» (بر اساس تعاریف فرهنگ ما) باعث از دست دادن بهترین زندگی می‌شود.

حقیقتی برخلاف فرهنگ رایج. جهان فریاد می‌زند که جمع‌آوری پول و خرج کردن آن برای خود، راه خوشبختی و زندگی خوب است. اما این یک دروغ عمیق است. عیسی حقیقتی رادیکال آموخت: «خوشبختی در بخشیدن بیشتر از گرفتن است» (اعمال رسولان ۲۰:۳۵). این پارادوکس نشان می‌دهد که شادی واقعی و رضایت عمیق در سخاوت است، نه در خودخواهی.

فراتر از نیازهای اولیه. پول برای نیازهای اولیه مانند غذا، سرپناه و پوشاک ضروری است، اما فراتر از این حد، می‌تواند آسیب‌زا باشد. سبک زندگی مبتنی بر بدهی اغلب به افسردگی، اضطراب و استرس منجر می‌شود که دقیقاً نقطه مقابل زندگی خوب است. طمع و خساست در واقع دستورالعملی کامل برای بدبختی‌اند.

طرح خداوند. سخاوت بهترین چیزی است که خدا برای ما طراحی کرده است؛ ماجراجویی‌ای که لذت پایدار می‌آورد و فراتر از این زندگی به ابدیت امتداد می‌یابد. مطالعات علمی، مانند پژوهش‌های جامعه‌شناسان کریستین اسمیت و هیلاری دیویدسون، تأیید می‌کند که بخشیدن با شادی بیشتر، سلامت جسمانی بهتر و حس هدفمندی قوی‌تر ارتباط مثبت دارد.

۲. ثروت مادی نمی‌تواند شادی بخرد

یک چیز روشن است: آنچه بی‌وقفه به ما به عنوان زندگی خوب تبلیغ و فروخته می‌شود، زندگی پربار وعده داده شده توسط عیسی نیست.

توهم فراوانی. برخلاف باور عمومی، پول، شهرت و دارایی‌ها تضمین‌کننده شادی نیستند. داستان‌های غم‌انگیز سلبریتی‌هایی مانند اوون ویلسون یا این واقعیت که ایالات متحده ثروتمند نرخ خودکشی سرانه بالاتری از سودان جنگ‌زده دارد، این نکته را به وضوح نشان می‌دهد. عیسی به صراحت هشدار داد: «مراقب باشید! از هر نوع طمع بپرهیزید؛ زندگی در فراوانی دارایی‌ها نیست» (لوقا ۱۲:۱۵).

حماقت مرد ثروتمند. مثلث مرد ثروتمند که عیسی نقل می‌کند، خطر انباشت دنیوی را نشان می‌دهد. مرد سال‌ها برای آسایش برنامه‌ریزی کرد، اما خدا او را «احمق» خواند چون برای مرگ و داوری اجتناب‌ناپذیر آماده نبود. موفقیت او در چشم دنیا در نظر خدا بی‌ارزش بود.

• فلسفه مرد ثروتمند: «استراحت کن، بخور، بیاشام و زندگی را لذت ببر!»
• داوری خدا: «ای احمق! امشب خواهی مرد.»
• درس: ذخیره کردن برای خود و بی‌توجهی به غنا در پیشگاه خدا، حماقت است.

ورشکستگی روحانی. مادی‌گرایی، هرچند اغلب به عنوان «زندگی خوب» جلوه داده می‌شود، می‌تواند به ورشکستگی روحانی منجر شود. این وضعیت ارتباط ما با عیسی را خفه، خرد و مسدود می‌کند. زندگی واقعی از خدا می‌آید و وجودی سرشار و پرطراوت است که حتی در شرایط دشوار نیز قابل تجربه است، همان‌طور که در زن شاد با لنگش شدید دیده می‌شود.

۳. خدا مالک همه چیز است؛ ما امانت‌دارانیم

هر آنچه دارم و هر آنچه هستم از خداست، و متعلق به خداست، و من امانت‌دار آن هستم.

مالکیت الهی. حقیقت بنیادین برای زندگی سخاوتمندانه، شناخت مالکیت خدا بر همه چیز است. کتاب مقدس بارها این را تأیید می‌کند: «زمین و هر آنچه در آن است از آن خداوند است» (مزامیر ۲۴:۱). ما مالک نیستیم، بلکه امانت‌داریم—مدیرانی که دارایی‌های خدا به آن‌ها سپرده شده است. نقش ما این است که منابع او را با امانت‌داری و با مشورت او مدیریت کنیم.

مسئولیت امانت‌دار. به عنوان امانت‌داران خدا، مسئولیت داریم که چگونه دارایی‌های او را اداره کنیم. «از امانت‌داران خواسته می‌شود که وفادار شناخته شوند» (اول قرنتیان ۴:۲). نادیده گرفتن مالکیت خدا ما را به دزدان تبدیل می‌کند که از آنچه متعلق به اوست برای اهداف خود استفاده می‌کنند. این درک، پادزهری قوی در برابر غرور و مالکیت‌طلبی است.

بازاندیشی در «ثروتمند بودن». بیشتر خوانندگان، از نظر جهانی و تاریخی، «ثروتمند» محسوب می‌شوند. خانواده‌ای که در سطح فقر آمریکا زندگی می‌کند، هنوز در ۲٪ بالای درآمد جهانی قرار دارد. این بدان معناست که دستورات کتاب مقدس به ثروتمندان، مانند آنچه در اول تیموتائوس ۶:۱۷-۱۹ آمده، مستقیماً شامل ما می‌شود. خدا ثروت را به ما امانت داده نه برای اسراف، بلکه برای «فراوانی در هر عمل نیک» (دوم قرنتیان ۹:۸).

۴. محبت، عمل سخاوتمندانه می‌طلبد

می‌توانی بدون محبت ببخشی، اما نمی‌توانی بدون بخشیدن محبت کنی.

محبت در عمل. بزرگ‌ترین فرمان‌های عیسی، محبت به خدا و محبت به همسایه است. این محبت صرفاً یک احساس نیست، بلکه تجلی فعال و ملموس است. «فرزندان کوچک، محبت کنیم نه با زبان و گفتار، بلکه با عمل و راستی» (اول یوحنا ۳:۱۸). چه مراقبت از فقیران جسمی باشد و چه به اشتراک گذاشتن انجیل با فقیران روحانی، محبت واقعی همیشه شامل بخشیدن خود و منابع است.

الگوی خداوند. خود خدا بهترین بخشنده است و محبتش را با بخشیدن «پسر یگانه‌اش» نشان داده است (یوحنا ۳:۱۶). اگر ادعای محبت به خدا داریم، باید از الگوی او پیروی کنیم. دریغ کردن از همدلی و منابع برای نیازمندان، به معنای دریغ کردن محبت خدا از آن‌هاست.

• محبت یعنی یافتن راهی برای کمک به کودک گرسنه.
• محبت یعنی اختصاص وقت و پول برای مراقبت از غریبه.
• محبت یعنی به اشتراک گذاشتن خبر خوش عیسی.

بخشنده شاد. بخشیدن فرمان است، اما خدا می‌خواهد این کار از سر شادی باشد. «خداوند بخشنده شاد را دوست دارد» (دوم قرنتیان ۹:۷). این شادی از درک این حقیقت ناشی می‌شود که بخشیدن شادی بیشتری از گرفتن می‌آورد، حقیقتی که هم کتاب مقدس و هم تحقیقات مدرن آن را تأیید می‌کنند. دل‌های ما برای یافتن شادی در خدمت به دیگران ساخته شده‌اند.

۵. بخشیدن سرمایه‌گذاری ابدی است

کسی که آنچه را نمی‌تواند نگه دارد می‌بخشد تا آنچه را نمی‌تواند از دست بدهد به دست آورد، احمق نیست.

فرستادن به پیش. برخلاف گنجینه‌های دنیوی که در معرض کرم، زنگ‌زدگی و دزدی‌اند، بخشیدن به ما امکان می‌دهد «گنجینه‌ای در آسمان برای خود ذخیره کنیم» (متی ۶:۲۰). این همان «اصل گنجینه» است: نمی‌توانی آن را با خود ببری، اما می‌توانی به پیش بفرستی. آنچه به پادشاهی خدا می‌دهیم فوراً «لمس جاودانگی» می‌شود و امن و سودآور ابدی می‌گردد.

بازده بی‌نظیر. سرمایه‌گذاری در پادشاهی خدا بازده ابدی‌ای دارد که بسیار فراتر از هر سود دنیوی است. پولس فیلپی‌ها را تشویق کرد که ببخشند، نه به خاطر نیاز خود، بلکه «تا به حساب شما افزوده شود» (فیلپیان ۴:۱۷). این سود ابدی شامل:

• خود خدا به عنوان گنج اصلی ما.
• آسمان به عنوان منزلگاه امن ما.
• پاداش‌های ابدی مانند مقام‌های خدمت و روابط عزیز.

معامله‌ای شاد. مثل گنج پنهان (متی ۱۳:۴۴) شادی معامله همه چیز را با چیزی بی‌نهایت ارزشمند نشان می‌دهد. اما جوان ثروتمند به دارایی دنیوی چسبید و از سود واقعی و پایدار محروم ماند. بخشیدن زیان نیست، بلکه تبادل استراتژیک پول موقت با ثروت جاودان است.

۶. رضایت در خدا یافت می‌شود، نه در دارایی‌ها

پارسایی همراه با رضایت، سود بزرگی است.

تعریف دوباره ثروت واقعی. در دنیایی که به جمع‌آوری مادی وسواس دارد، ثروت واقعی در «پارسا بودن همراه با رضایت» است (اول تیموتائوس ۶:۶). یعنی راضی بودن به اینکه «از آن کی هستی» (خدا)، «چه کسی هستی» (فرزند خدا) و «چه چیزی داری» (تأمین او). این رضایت وابسته به شرایط یا فراوانی مادی نیست، بلکه بر حضور و محبت ثابت خدا استوار است.

مهارتی آموختنی. رضایت به طور طبیعی به دست نمی‌آید؛ باید آموخته شود. پولس، با وجود شرایط سخت، گفت: «یاد گرفته‌ام با هر وضعی که هستم قانع باشم» (فیلپیان ۴:۱۱). این یادگیری شامل تصمیمی مصمم برای اعتماد به مسیح به عنوان کفايت ماست، با این آگاهی که او هرگز ما را ترک نخواهد کرد.

دست خالی. ما با دست خالی وارد این دنیا می‌شویم و با دست خالی می‌رویم (اول تیموتائوس ۶:۷). چسبیدن به دارایی‌ها تلاشی بیهوده برای بردن چیزی است که نمی‌توان برد. دانستن اینکه پول و چیزها نمی‌توانند ما را واقعاً راضی کنند، ما را آزاد می‌کند تا به عیسی نگاه کنیم که تنها کسی است که برای همه نیازهای ما کافی است. وقتی غذا، پوشاک و سرپناه داریم، همه آنچه واقعاً «نیاز» داریم، داریم.

۷. از عشق به پول بگریز؛ پارسایی را دنبال کن

گریختن از عشق به پول، آزادی از بندگی، ناامنی، نگرانی، پوچی و سردرگمی می‌آورد.

فرار برای زندگی. فرمان پولس به «گریختن از همه این‌ها» (اول تیموتائوس ۶:۱۱)—اشاره به ویرانی و نابودی ناشی از عشق به پول—فراخوانی جدی برای اقدام است. این همان فوریت «گریختن از زنا» است. عشق به پول انحرافی خطرناک است که به آرامی مؤمنان را از ایمانشان دور می‌کند و به سرگردانی روحانی و رنج خودخواسته می‌انجامد.

تعقیب فضیلت. به جای تعقیب ثروت، مأموریم «عدالت، پارسایی، ایمان، محبت، صبر و ملایمت» را دنبال کنیم (اول تیموتائوس ۶:۱۱). این فضایل، میوه‌های روح‌القدس، با قدرت خدا قابل دسترسی‌اند و به زندگی واقعی و پربار می‌انجامند. این «مبارزه نیکو برای ایمان» است، انضباطی روحانی در برابر وسوسه مادی‌گرایی.

چنگ زدن به زندگی ابدی. ما فراخوانده شده‌ایم «زندگی ابدی را بگیریم» (اول تیموتائوس ۶:۱۲) که نه فقط مقصدی آینده، بلکه زندگی‌ای پرطراوت و با کیفیت است که از اکنون آغاز می‌شود. این یعنی پذیرفتن فعال وعده‌های خدا و سرمایه‌گذاری در پادشاهی او، نه چسبیدن به لذات زودگذر و وعده‌های دروغین دنیا. بخشیدن ما را به این زندگی واقعی می‌رساند.

۸. در کارهای نیک ثروتمند باش و آماده‌ی بخشیدن

فراوانی شما نیازهای آن‌ها را تأمین خواهد کرد... و در هر راهی ثروتمند خواهید شد تا در هر فرصتی سخاوتمند باشید.

فرمان چهارگانه. خدا به ثروتمندان دستور می‌دهد «کارهای نیک انجام دهند، در کارهای نیک ثروتمند باشند، سخاوتمند و آماده‌ی بخشیدن باشند» (اول تیموتائوس ۶:۱۸). این توصیه‌ای مبهم نیست، بلکه فرمانی روشن برای نیکوکاری فعال است. «انجام کار نیک» شکل فعلی «نیکی» است که در عهد جدید اغلب به معنای سخاوت فعال و کمک به نیازمندان است.

تعریف دوباره ثروت. «ثروتمند بودن در کارهای نیک» یعنی تغییر تمرکز از جمع‌آوری ثروت دنیوی به جمع‌آوری اعمال مهربانی و خدمت. این تعریف جدید ثروت واقعی است که دارایی‌های موقت را با تأثیر ابدی مبادله می‌کند. خدا کارهای نیک را برای ما آماده کرده و اطاعت ما در این کارها او را خشنود و پاداش می‌دهد.

سخاوت پیش‌دستانه. «آماده‌ی بخشیدن بودن» یعنی ابتکار عمل داشتن، نه منتظر درخواست دیگران ماندن. یعنی فعالانه به دنبال فرصت‌هایی برای خدمت و بخشیدن، چه از طریق کمک مالی، وقت، انرژی یا مهارت‌ها بودن. این رویکرد پیش‌دستانه بخشیدن را به ماجراجویی‌ای شاد تبدیل می‌کند که دل‌های ما را به کسانی که خدمت می‌کنیم و اهداف خدا پیوند می‌دهد.

۹. اکنون «زندگی واقعی» را در آغوش بگیر

به این طریق [از طریق بخشیدن سخاوتمندانه] گنجینه‌ای برای خود ذخیره می‌کنند به عنوان پایه‌ای محکم برای زمان آینده، تا بتوانند به زندگی واقعی دست یابند.

بازده فوری. هدف نهایی بخشیدن سخاوتمندانه فقط پاداش‌های آینده نیست، بلکه این است که ما بتوانیم «زندگی واقعی» را همین حالا در آغوش بگیریم (اول تیموتائوس ۶:۱۹). این زندگی اصیل، راضی و پرطراوت توسط عیسی، منبع همه زندگی‌ها، عطا می‌شود. این نیازمند گفتن آگاهانه «نه» به وعده‌های دروغین مادی‌گرایی و پذیرفتن حقیقت خداست.

زندگی استراتژیک. زندگی و بخشیدن استراتژیک شادی و هدف می‌آورد. به جای صرفاً «زندگی ساده»، که لزوماً به دیگران سود نمی‌رساند، ما مأموریم «سخاوتمندانه ببخشیم تا دیگران زندگی کنند». یعنی استفاده از منابع برای رفع نیازها، چه در سطح محلی و چه جهانی، و پیشبرد پادشاهی خدا.

• کارت هدیه خودجوش درو فورسما و نصیحت جسورش شادی فوری آورد.
• تعهد رادیکال خانواده لوفلر به فرزندخواندگی، درک عمیق‌تری از دل خدا به همراه داشت.
• مت مک‌فرسون کسب‌وکاری ساخت تا مبلغی برای مبلغین فراهم کند و هدفی عمیق یافت.

پایه‌ای محکم. بخشیدن سخاوتمندانه ما «پایه‌ای محکم برای زمان آینده» می‌سازد (اول تیموتائوس ۶:۱۹). این پایه نه تنها مستحکم بلکه زیباست و زمین نو باشکوهی را که در مکاشفه توصیف شده، بازتاب می‌دهد. زندگی‌ای است بر سنگ‌بنای مسیح و اطاعت، که در برابر طوفان‌های دنیا امن است.

۱۰. نمی‌توانی از خدا بیشتر ببخشی

سخاوت لذت‌بخش است! تا زمانی که آن را تجربه نکنی، نمی‌دانی چقدر لذت‌بخش است.

هدیه بخشیدن. خدا احتمالاً به تو هدیه روحانی بخشیدن را داده است، به ویژه اگر منابعی فراتر از نیازهای اولیه در اختیار داری. این هدیه که اغلب نادیده گرفته می‌شود، برای تحقق برنامه خدا در بشارت جهانی و رفع رنج‌های جهان حیاتی است. اکنون زمان آن است که «جنگجویان بخشش» برخیزند و با شادی هزینه‌های گسترش انجیل را تأمین کنند.

اثر بومرنگی. بخشیدن سخاوتمندانه به کمبود نمی‌انجامد، بلکه به فراوانی می‌رسد. عیسی وعده داد: «ببخشید تا دریافت کنید. بخشش شما به طور کامل بازخواهد گشت—فشرده، تکان‌خورده برای جا دادن بیشتر، سرریز و در دامن شما ریخته خواهد شد» (لوقا ۶:۳۸). خدا از بخشیدن ما بیشتر می‌دهد، اغلب به روش‌های غیرمنتظره، مانند ماشین لباسشویی که همچنان کار می‌کند یا درآمد ناگهانی مالی.

همین حالا ببخش. بخشیدن را به تعویق نینداز تا بدهی‌هایت را پرداخت کنی یا پول بیشتری داشته باشی

آخرین به‌روزرسانی:: August 8, 2025