Introductory Lectures on Psychoanalysis

1. خطاها نیت‌های پنهان را فاش می‌کنند

در برخی از مثال‌های ذکر شده، محصول اشتباه نیز منطقی به نظر می‌رسد.

نه تصادف، بلکه اعمال معنادار. اشتباهات به ظاهر بی‌اهمیت مانند لغزش زبان، خواندن نادرست و فراموشی تصادفی نیستند، بلکه اعمال روانی معتبر با هدف و معنای خاص خود هستند. این خطاها اغلب نیت یا تفکری پنهان را فاش می‌کنند که با عمل مورد نظر تداخل دارد.

تداخل نیت‌ها. خطاها از تعامل دو نیت متضاد ناشی می‌شوند: عمل مورد نظر و یک خواسته مداخله‌گر که غالباً ناآگاهانه است. این تداخل می‌تواند به صورت گفتن عکس آنچه که منظور بوده، تحریف کلمات یا فراموش کردن نام‌ها بروز کند. به عنوان مثال:

• یک سخنران می‌گوید "جلسه را پایان می‌دهم" در حالی که منظورش باز کردن جلسه بوده که نشان‌دهنده تمایل به پایان دادن به جلسه است.
• یک فرد به جای "escort" می‌گوید "inscort" که نشان‌دهنده تمایل پنهان به توهین است.
• یک فرد نامی را فراموش می‌کند که نشان‌دهنده تنفر از فرد مرتبط با آن نام است.

فراتر از نظریه توجه. در حالی که خستگی، حواس‌پرتی و هیجان می‌توانند به خطاها کمک کنند، اما به طور کامل ماهیت خاص خطا را توضیح نمی‌دهند. محتوای خود خطا اغلب معنای عمیق‌تری دارد که نیت ناآگاهانه‌ای را که در حال بازی است، فاش می‌کند.

2. خواب‌ها به عنوان اعمال روانی، نه حرکات تصادفی

خواب خود نیز یک علامت نوروتیک است و در واقع یکی از مزایای غیرقابل محاسبه آن این است که در همه افراد طبیعی رخ می‌دهد.

خواب‌ها بی‌معنا نیستند. خواب‌ها صرفاً شلیک‌های تصادفی مغز یا نتیجه محرک‌های فیزیکی نیستند، بلکه اعمال روانی معناداری هستند که در طول خواب رخ می‌دهند. آن‌ها نوعی فعالیت ذهنی هستند که مانند خطاها می‌توانند جنبه‌های پنهان زندگی درونی ما را فاش کنند.

خواب و ناآگاه. خواب حالتی از کناره‌گیری از دنیای خارجی است، بازگشتی به حالت اولیه‌تر. خواب‌ها، در نتیجه، باقی‌مانده‌های فعالیت روانی هستند که در طول این کناره‌گیری ادامه می‌یابند و غالباً توسط محرک‌های داخلی یا خارجی تحریک می‌شوند.

• خواب‌ها واکنشی به محرک‌های مختل‌کننده خواب هستند، چه خارجی (مانند صدا) و چه داخلی (مانند حس فیزیکی).
• خواب‌ها عمدتاً بصری هستند و اغلب افکار و احساسات را به تصاویر تبدیل می‌کنند.
• خواب‌ها پلی بین خواب و بیداری هستند، انتقالی بین آگاه و ناآگاه.

فراتر از توضیحات فیزیولوژیکی. در حالی که عوامل فیزیولوژیکی می‌توانند بر محتوای خواب‌ها تأثیر بگذارند، اما به طور کامل معنای آن‌ها یا هدفشان را توضیح نمی‌دهند. خواب‌ها صرفاً نتیجه فرآیندهای بدنی نیستند، بلکه تعامل پیچیده‌ای از نیروهای روانی هستند.

3. محتوای آشکار خواب، افکار نهفته را پنهان می‌کند

در برخی از مثال‌های ذکر شده، محصول اشتباه نیز منطقی به نظر می‌رسد.

دو لایه خواب. خواب دارای دو لایه متمایز است: محتوای آشکار، که خواب به یاد آمده است، و افکار خواب نهفته، که ایده‌ها و خواسته‌های ناآگاهانه‌ای هستند که خواب در تلاش است تا بیان کند.

تحریف و پنهان‌سازی. محتوای آشکار اغلب نسخه‌ای تحریف‌شده و پنهان از افکار نهفته است. این تحریف نتیجه کار خواب است، فرآیندی که مواد ناآگاه را به شکلی قابل قبول‌تر برای ذهن آگاه تبدیل می‌کند.

• کار خواب از فشرده‌سازی، جابجایی و نمادسازی برای پنهان کردن معنای واقعی خواب استفاده می‌کند.
• محتوای آشکار ممکن است غیرمنطقی، مضحک یا بی‌معنا به نظر برسد، اما همواره محصول کار خواب است.
• افکار نهفته معمولاً به تجربیات اخیر مربوط می‌شوند، اما همچنین تحت تأثیر خواسته‌ها و تعارضات عمیق‌تر و ناآگاهانه قرار دارند.

تفسیر کلید است. برای درک معنای واقعی یک خواب، لازم است فراتر از محتوای آشکار برویم و افکار نهفته را از طریق تحلیل و تداعی آزاد کشف کنیم.

4. سانسور خواب برای حفاظت از خواب تحریف می‌کند

نیت مداخله‌گر باید ابتدا خود مداخله شود تا بتواند مداخله‌گر شود.

نقش سانسور خواب. سانسور خواب یک نیروی روانی است که افکار نهفته خواب را تحریف می‌کند تا از خواب‌آور در برابر محتوای مختل‌کننده یا غیرقابل قبول محافظت کند. این نیرویی است که مانع از رسیدن برخی افکار و خواسته‌ها به آگاهی می‌شود.

مکانیسم‌های سانسور:

• حذف: برخی از بخش‌های خواب نهفته از محتوای آشکار حذف می‌شوند.
• تغییر: افکار غیرقابل قبول نرم یا تغییر می‌یابند.
• جابجایی: تأکید از عناصر مهم به عناصر کمتر مهم منتقل می‌شود.
• نمادسازی: افکار ناآگاه از طریق نمادهای نمایشی بیان می‌شوند.

مقاومت در برابر تفسیر. سانسور خواب همچنین به صورت مقاومت در طول تفسیر خواب بروز می‌کند و دسترسی به افکار نهفته را دشوار می‌سازد. این مقاومت نشانه‌ای است که مواد مورد بررسی به‌ویژه حساس یا تهدیدآمیز هستند.

سانسور خواب نیرویی قدرتمند است که شکل و محتوای خواب‌های ما را شکل می‌دهد و مبارزه مداوم بین ذهن آگاه و ناآگاه ما را فاش می‌کند.

5. نمادگرایی دروازه‌ای به ناآگاه

به همان اندازه که نمی‌توانید حدس بزنید که این جسارت اولیه روان‌تحلیلی چه ارتباط نزدیکی با آنچه که بعداً دنبال می‌شود دارد.

نمادها به عنوان زبان جهانی. خواب‌ها اغلب از نمادها برای نمایندگی افکار و خواسته‌های ناآگاه استفاده می‌کنند. این نمادها تصادفی نیستند بلکه معنای ثابتی در بین افراد و فرهنگ‌های مختلف دارند.

نمادهای رایج خواب:

• بدن انسان: اغلب با یک خانه یا ساختمان نمایندگی می‌شود.
• والدین: اغلب با شخصیت‌های سلطنتی یا مقامات نمایندگی می‌شوند.
• کودکان: اغلب با حیوانات کوچک یا آفات نمایندگی می‌شوند.
• تولد: اغلب با آب یا سفرها نمایندگی می‌شود.
• مرگ: اغلب با سفر یا تاریکی نمایندگی می‌شود.
• اندام‌های جنسی: اغلب با اشیاء با اشکال یا عملکردهای مشابه نمایندگی می‌شوند.

فراتر از ارتباطات شخصی. در حالی که ارتباطات شخصی در تفسیر خواب مهم هستند، نمادها چارچوبی جهانی‌تر برای درک ناآگاه فراهم می‌کنند. این نمادها اغلب ریشه در افسانه‌های فرهنگی، فولکلور و زبان دارند.

نمادگرایی و ناآگاه. استفاده از نمادها در خواب‌ها وجود یک ناآگاه مشترک را فاش می‌کند، مخزنی از دانش و تجربه جمعی که فراتر از آگاهی فردی است.

6. نوروزها ناشی از تعارضات حل‌نشده هستند

ما به دنبال یک مفهوم پویا از پدیده‌های روانی هستیم.

تعارض به عنوان ریشه نوروز. علائم نوروتیک از تعارضات حل‌نشده بین نیروهای متضاد درون روان ناشی می‌شوند. این تعارضات غالباً شامل مبارزه‌ای بین خود و لیبیدو، یا بین خواسته‌های آگاه و ناآگاه هستند.

سرکوب و مصالحه. زمانی که یک خواسته توسط خود غیرقابل قبول تلقی می‌شود، سرکوب می‌شود، اما این سرکوب هرگز به طور کامل موفق نیست. خواسته سرکوب‌شده راهی برای بیان خود پیدا می‌کند که از طریق شکل‌گیری یک علامت، که مصالحه‌ای بین نیروهای متضاد است، انجام می‌شود.

• علامت جایگزینی برای رضایت است که از آن محروم شده است.
• علامت بیان تحریف‌شده‌ای از خواسته ناآگاه است.
• علامت راهی برای خود برای مدیریت تعارض است، حتی اگر در نهایت خود را شکست دهد.

نیروهای پویا در حال بازی. علائم نوروتیک ثابت نیستند بلکه نتیجه تعامل پویا نیروها هستند. علامت تجلی مبارزه مداوم بین آگاه و ناآگاه، بین خود و لیبیدو است.

7. سفر لیبیدو: از کودکی تا نوروز

ادعای بعدی که روان‌تحلیل‌گری به عنوان یکی از کشفیات خود اعلام می‌کند، تأیید می‌کند که آن انگیزه‌های غریزی که می‌توان آن‌ها را تنها در معنای باریک و همچنین در معنای وسیع‌تر جنسی نامید، نقش بسیار بزرگی در ایجاد بیماری‌های عصبی و روانی ایفا می‌کنند و این انگیزه‌ها علتی هستند که هرگز به طور کافی مورد توجه قرار نگرفته‌اند.

توسعه لیبیدو. لیبیدو، یا انرژی جنسی، از کودکی تا بزرگسالی توسعه‌ای پیچیده را طی می‌کند. این توسعه با یک سری مراحل مشخص می‌شود که هر کدام تمرکز و شیء خواسته خاص خود را دارند.

• مرحله دهانی: لذت از مکیدن و تغذیه به دست می‌آید.
• مرحله مقعدی: لذت از حرکات روده و کنترل به دست می‌آید.
• مرحله آلت تناسلی: لذت از اندام‌های جنسی و کشف تفاوت‌های جنسی به دست می‌آید.
• دوره نهفتگی: انگیزه‌های جنسی خوابیده‌اند.
• مرحله جنسی: انرژی جنسی به سمت روابط جنسی بالغ هدایت می‌شود.

فیکساسیون و پس‌رفت. نوروزها غالباً از فیکساسیون‌ها ناشی می‌شوند، جایی که لیبیدو در مرحله‌ای از توسعه متوقف می‌شود، یا از پس‌رفت‌ها ناشی می‌شوند، جایی که لیبیدو به مرحله‌ای از توسعه بازمی‌گردد به دلیل تعارض یا ناامیدی.

• فیکساسیون: لیبیدو به یک شیء خاص یا شیوه‌ای از ارضا وابسته می‌شود.
• پس‌رفت: لیبیدو در مواجهه با مشکلات به مرحله‌ای از توسعه بازمی‌گردد.

راه به نوروز. راه به نوروز غالباً با تعارضات حل‌نشده و فیکساسیون‌ها در مراحل اولیه توسعه لیبیدو هموار می‌شود. این تجربیات اولیه می‌توانند تأثیر ماندگاری بر زندگی بعدی فرد داشته باشند.

8. اضطراب: تحول ناخوشایند لیبیدو

ما بر این باوریم که تمدن با نیروی محرکه ضرورت حیاتی شکل گرفته است، به بهای ارضای غریزه، و این فرآیند به طور عمده به طور مداوم تکرار می‌شود، زیرا هر فردی که به تازگی وارد جامعه انسانی می‌شود، قربانی‌های ارضای غریزه خود را به خاطر خیر عمومی تکرار می‌کند.

اضطراب به عنوان سیگنال. اضطراب نوروتیک صرفاً یک احساس تصادفی نیست، بلکه سیگنالی است که نشان می‌دهد لیبیدو از مسیر طبیعی خود منحرف شده است. این یک تحول در لیبیدو است که زمانی رخ می‌دهد که خود سعی می‌کند خواسته‌های جنسی را سرکوب یا کنترل کند.

منبع اضطراب. اضطراب غالباً زمانی بروز می‌کند که لیبیدو نتواند راهی مناسب برای تخلیه انرژی خود پیدا کند. این می‌تواند زمانی رخ دهد که خواسته‌های جنسی سرکوب شوند، زمانی که به سمت اشیاء ممنوعه هدایت شوند، یا زمانی که به دلیل شرایط خارجی ناامید شوند.

• اضطراب جایگزینی برای لیبیدو است که از آن محروم شده است.
• اضطراب نشانه‌ای است که خود در تلاش است تا لیبیدو را کنترل کند.
• اضطراب تجلی تعارض بین آگاه و ناآگاه است.

نقش خود. خود، در تلاش خود برای محافظت از خود در برابر خواسته‌های لیبیدو، غالباً به توسعه اضطراب روی می‌آورد. این اضطراب، با این حال، راه‌حلی نیست بلکه نشانه‌ای از تعارض زیرین است.

9. نقش خود: میدان نبرد خواسته‌ها

ما به دنبال یک مفهوم پویا از پدیده‌های روانی هستیم.

خود به عنوان میدان نبرد. خود یک موجود واحد نیست، بلکه میدان نبردی است که در آن نیروهای متضاد برای تسلط مبارزه می‌کنند. این مکان تعارض بین غریزه‌های خود و غریزه‌های جنسی است.

مکانیسم‌های دفاعی خود. خود از مکانیسم‌های دفاعی مختلفی برای محافظت از خود در برابر خواسته‌های لیبیدو استفاده می‌کند. این مکانیسم‌ها شامل سرکوب، سرکوبگری، جابجایی و توجیه هستند.

• سرکوب: به طور آگاهانه افکار و خواسته‌های ناخواسته را از آگاهی دور می‌کند.
• سرکوبگری: به طور ناآگاهانه افکار و خواسته‌های غیرقابل قبول را از آگاهی مسدود می‌کند.
• جابجایی: تمرکز یک خواسته از یک شیء به شیء دیگر منتقل می‌شود.
• توجیه: ایجاد توضیحات منطقی برای رفتارهای غیرمنطقی.

محدودیت‌های خود. در حالی که خود سعی می‌کند لیبیدو را کنترل کند، غالباً ناموفق است. لیبیدو، که تحت تأثیر نیروهای قدرتمند خود قرار دارد، راه‌هایی برای بیان خود پیدا می‌کند، غالباً از طریق شکل‌گیری علائم نوروتیک.

دیدگاه خود. دیدگاه خود غالباً جانبدارانه است، زیرا عمدتاً نگران حفظ خود و حفظ کنترل آگاهانه‌اش است. بنابراین، این یک راهنمای قابل اعتماد برای درک ماهیت واقعی ناآگاه نیست.

10. قدرت ناآگاه: دنیای پنهان

ادعای بعدی که روان‌تحلیل‌گری به عنوان یکی از کشفیات خود اعلام می‌کند، تأیید می‌کند که آن انگیزه‌های غریزی که می‌توان آن‌ها را تنها در معنای باریک و همچنین در معنای وسیع‌تر جنسی نامید، نقش بسیار بزرگی در ایجاد بیماری‌های عصبی و روانی ایفا می‌کنند و این انگیزه‌ها علتی هستند که هرگز به طور کافی مورد توجه قرار نگرفته‌اند.

ناآگاه به عنوان نیرویی پویا. ناآگاه صرفاً یک مخزن از خاطرات فراموش‌شده نیست، بلکه نیرویی پویا است که افکار، احساسات و رفتارهای ما را شکل می‌دهد. این قلمرو خواسته‌ها، تعارضات و تجربیات سرکوب‌شده قدرتمند است.

ناآگاه و نوروز. علائم نوروتیک غالباً ریشه در تعارضات و خواسته‌های ناآگاه دارند. ناآگاه منبع لیبیدو است که به تشکیل علائم کمک می‌کند.

• ناآگاه قلمرو خواسته‌ها و آرزوهای سرکوب‌شده است.
• ناآگاه منبع انرژی است که علائم نوروتیک را تغذیه می‌کند.
• ناآگاه کلید درک معنای خواب‌ها و خطاها است.

دسترسی به ناآگاه. روان‌تحلیل‌گری روشی برای دسترسی به ناآگاه از طریق تکنیک‌هایی مانند تداعی آزاد، تفسیر خواب و تحلیل انتقال فراهم می‌کند. با آوردن مواد ناآگاه به آگاهی، امکان حل تعارضات و کاهش رنج وجود دارد.

آخرین به‌روزرسانی:: January 22, 2025