نکات کلیدی
1. انواع داده‌های اصلی پایتون: اعداد، رشته‌ها، لیست‌ها و دیکشنری‌ها
اشیای داخلی نوشتن برنامه‌ها را آسان می‌کنند.
بلوک‌های ساختاری چندمنظوره. انواع داده‌های اصلی پایتون پایه‌ای قوی برای برنامه‌نویسی فراهم می‌کنند. اعداد عملیات ریاضی را پشتیبانی می‌کنند، در حالی که رشته‌ها پردازش متن را انجام می‌دهند. لیست‌ها مجموعه‌های مرتب از آیتم‌ها ارائه می‌دهند و دیکشنری‌ها نگاشت‌های کلید-مقدار را فراهم می‌کنند. این انواع می‌توانند قابل تغییر یا غیرقابل تغییر باشند که بر نحوه تغییر آن‌ها تأثیر می‌گذارد.
عملیات قدرتمند. هر نوع دارای مجموعه‌ای از عملیات و متدهای داخلی است. برای مثال:
- رشته‌ها: برش، الحاق و متدهایی مانند split() و join()
- لیست‌ها: اندیس‌گذاری، برش، append() و extend()
- دیکشنری‌ها: دسترسی مبتنی بر کلید، update() و متد keys()
انعطاف‌پذیری و کارایی. انواع اصلی پایتون برای سهولت استفاده و عملکرد طراحی شده‌اند. آن‌ها می‌توانند برای ایجاد ساختارهای داده پیچیده تو در تو شوند و بسیاری از عملیات برای سرعت بهینه‌سازی شده‌اند. این ترکیب از سادگی و قدرت، پایتون را برای طیف گسترده‌ای از وظایف برنامه‌نویسی مناسب می‌سازد.
2. تایپ پویا و ارجاعات در پایتون
نام‌ها نوع ندارند، اما اشیا دارند.
انعطاف‌پذیری نوع. پایتون از تایپ پویا استفاده می‌کند، به این معنی که متغیرها می‌توانند به اشیای هر نوعی اشاره کنند. این امکان کد انعطاف‌پذیرتر و مختصرتر را فراهم می‌کند، زیرا همان متغیر می‌تواند در زمان‌های مختلف انواع مختلفی از داده‌ها را نگه دارد. با این حال، نیاز به توجه دقیق دارد تا اطمینان حاصل شود که در طول عملیات سازگاری نوعی وجود دارد.
مدل ارجاع. در پایتون، متغیرها اساساً نام‌هایی هستند که به اشیاء در حافظه اشاره می‌کنند. هنگامی که مقداری را به یک متغیر اختصاص می‌دهید، در حال ایجاد ارجاع به یک شیء هستید. این موضوع پیامدهای مهمی دارد:
- چندین نام می‌توانند به یک شیء اشاره کنند
- اشیای قابل تغییر می‌توانند در محل تغییر کنند و بر تمام ارجاعات تأثیر بگذارند
- اشیای غیرقابل تغییر هنگام "تغییر" اشیای جدیدی ایجاد می‌کنند
درک این مدل ارجاع برای نوشتن کد پایتون کارآمد و بدون اشکال، به ویژه هنگام کار با آرگومان‌های تابع و ساختارهای داده مشترک، بسیار مهم است.
3. نحو و ساختار دستورات پایتون
مرزهای بلوک و دستور به‌طور خودکار تشخیص داده می‌شوند.
تورفتگی مهم است. برخلاف بسیاری از زبان‌های دیگر، پایتون از تورفتگی برای تعریف بلوک‌های کد استفاده می‌کند. این به‌طور طراحی شده کد تمیز و خوانا را تحمیل می‌کند. کاراکتر دو نقطه (:) برای معرفی بلوک‌ها در دستورات مرکب مانند if، for، while و تعریف توابع استفاده می‌شود.
انواع دستورات. پایتون انواع مختلفی از دستورات را ارائه می‌دهد:
- دستورات انتساب (=، += و غیره)
- دستورات شرطی (if، elif، else)
- دستورات حلقه (for، while)
- تعریف توابع و کلاس‌ها (def، class)
- مدیریت استثناها (try، except، finally)
سادگی و خوانایی. نحو پایتون به‌گونه‌ای طراحی شده است که واضح و شهودی باشد. بسیاری از عملیات‌هایی که در زبان‌های دیگر به چندین خط نیاز دارند، می‌توانند به‌طور مختصر در پایتون بیان شوند، مانند درک لیست و عبارات شرطی.
4. تکرار و ساختارهای حلقه در پایتون
حلقه‌های for و درک لیست اغلب ساده‌ترین و سریع‌ترین راه برای انجام کار واقعی در پایتون هستند.
ابزارهای تکرار قدرتمند. پایتون چندین روش برای تکرار بر روی داده‌ها ارائه می‌دهد:
- حلقه‌های for برای توالی‌ها و دیگر قابل تکرارها
- حلقه‌های while برای تکرار مبتنی بر شرط
- درک لیست برای تبدیل داده مختصر
- عبارات مولد برای تکرار کارآمد از نظر حافظه
پروتکل قابل تکرار. مدل تکرار پایتون بر اساس پروتکل قابل تکرار است که به اشیای سفارشی اجازه می‌دهد قابل تکرار باشند. این رویکرد یکپارچه به این معنی است که بسیاری از توابع و ساختارهای داخلی به‌طور یکپارچه با انواع تعریف‌شده توسط کاربر که پروتکل را پیاده‌سازی می‌کنند، کار می‌کنند.
کارایی و خوانایی. تکرار در پایتون به‌گونه‌ای طراحی شده است که هم کارآمد و هم آسان برای خواندن باشد. درک لیست، به‌عنوان مثال، می‌تواند اغلب حلقه‌های for چند خطی را با یک خط کد بیانی جایگزین کند. توابع داخلی range()، enumerate() و zip() قدرت و انعطاف‌پذیری ابزارهای تکرار پایتون را بیشتر می‌کنند.
5. توابع: بلوک‌های کد قابل استفاده مجدد در پایتون
توابع ابتدایی‌ترین ساختار برنامه‌ای هستند که پایتون برای به حداکثر رساندن استفاده مجدد از کد و به حداقل رساندن تکرار کد ارائه می‌دهد.
سازماندهی کد مدولار. توابع در پایتون به شما اجازه می‌دهند تا قطعات قابل استفاده مجدد از کد را محصور کنید. این ترویج می‌کند:
- استفاده مجدد از کد و کاهش تکرار
- نگهداری و اشکال‌زدایی آسان‌تر
- بهبود خوانایی و سازماندهی
آرگومان‌های انعطاف‌پذیر. توابع پایتون از انواع مختلف پارامترها پشتیبانی می‌کنند:
- آرگومان‌های موقعیتی
- آرگومان‌های کلیدی
- مقادیر پیش‌فرض آرگومان
- لیست‌های آرگومان با طول متغیر (*args، **kwargs)
مقادیر بازگشتی و اثرات جانبی. توابع می‌توانند به‌طور صریح با استفاده از دستور return مقادیر را بازگردانند، یا به‌طور ضمنی None را بازگردانند. آن‌ها همچنین می‌توانند با تغییر اشیای قابل تغییر یا متغیرهای جهانی اثرات جانبی ایجاد کنند. درک تفاوت بین مقادیر بازگشتی و اثرات جانبی برای نوشتن کد واضح و قابل پیش‌بینی بسیار مهم است.
6. حوزه‌ها و فضای نام‌ها در پایتون
هنگامی که از نامی در برنامه استفاده می‌کنید، پایتون نام را در چیزی که به عنوان فضای نام شناخته می‌شود ایجاد، تغییر یا جستجو می‌کند—مکانی که نام‌ها در آن زندگی می‌کنند.
قانون LEGB. پایتون از قانون LEGB برای حل نام استفاده می‌کند:
- محلی: نام‌هایی که در تابع فعلی تعریف شده‌اند
- محصور: نام‌هایی در حوزه محلی هر تابع محصور
- جهانی: نام‌هایی که در سطح بالای ماژول تعریف شده‌اند
- داخلی: نام‌هایی در ماژول داخلی
انتساب نام و دستور global. به‌طور پیش‌فرض، اختصاص مقداری به یک نام در داخل یک تابع یک متغیر محلی ایجاد یا تغییر می‌کند. دستور global به شما اجازه می‌دهد تا به‌طور صریح با متغیرهای جهانی در داخل حوزه تابع کار کنید.
پیامدهای فضای نام. درک حوزه‌ها و فضای نام‌ها برای:
- اجتناب از تعارضات نام‌گذاری
- مدیریت طول عمر و قابلیت مشاهده متغیر
- نوشتن کد قابل نگهداری و مدولارتر
استفاده صحیح از حوزه‌ها می‌تواند به ایجاد تعاریف تابع خودکفا و قابل استفاده مجدد کمک کند.
7. ماژول‌ها و سازماندهی کد در پایتون
ماژول‌ها به سادگی بسته‌هایی از متغیرها هستند—یعنی فضای نام‌ها.
سازماندهی کد. ماژول‌ها در پایتون به عنوان وسیله اصلی سازماندهی برنامه‌های بزرگ‌تر عمل می‌کنند:
- هر فایل .py یک ماژول است
- ماژول‌ها می‌توانند متغیرها، توابع و کلاس‌ها را شامل شوند
- ماژول‌ها می‌توانند ماژول‌های دیگر را وارد کنند
مدیریت فضای نام. ماژول‌ها فضای نام‌های جداگانه ایجاد می‌کنند که به جلوگیری از تعارضات نام‌گذاری در پروژه‌های بزرگ کمک می‌کند. این رویکرد مدولار ترویج می‌کند:
- استفاده مجدد از کد
- سازماندهی منطقی عملکرد
- نگهداری و همکاری آسان‌تر
مکانیسم‌های وارد کردن. پایتون روش‌های انعطاف‌پذیری برای وارد کردن و استفاده از ماژول‌ها ارائه می‌دهد:
- import module
- from module import name
- from module import *
- import module as alias
درک این مکانیسم‌های وارد کردن و پیامدهای آن‌ها برای ساختاردهی مؤثر برنامه‌های پایتون و مدیریت وابستگی‌ها بین بخش‌های مختلف کد شما بسیار مهم است.
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب یادگیری پایتون نظرات متفاوتی دریافت می‌کند. بسیاری از جامعیت و وضوح آن تمجید می‌کنند و آن را برای مبتدیان و برنامه‌نویسان با تجربه ارزشمند می‌دانند. با این حال، برخی از طولانی بودن، تکراری بودن و کندی پیشرفت آن انتقاد می‌کنند. خوانندگان توضیحات دقیق و مقایسه‌های آن با زبان‌های دیگر را می‌پسندند، اما برخی آن را پرحرف و ضعیف سازماندهی شده می‌دانند. این کتاب به خاطر پوشش تفاوت‌های پایتون 2.x و 3.x شناخته شده است. در حالی که برخی آن را منبعی ضروری می‌دانند، دیگران روش‌های یادگیری جایگزین یا کتاب‌های دیگری را برای رویکردی عملی‌تر به برنامه‌نویسی پایتون توصیه می‌کنند.
