نکات کلیدی
1. درست‌گویی سیاسی ابزاری برای انقلاب فرهنگی است، نه صرفاً ادب
درست‌گویی سیاسی مانند مردی است که سعی دارد برای خود لقبی انتخاب کند. تظاهر و شفافیت این عمل آن را غیرممکن می‌سازد. این لقب هرگز به او نخواهد چسبید، مگر اینکه او قدرت تحمیل آن را داشته باشد.
استراتژی زیرزمینی. درست‌گویی سیاسی تنها به معنای ادب یا عدم توهین نیست. این یک استراتژی عمدی برای بازتعریف فرهنگ و جامعه از طریق کنترل زبان و تفکر است. با تغییر کلمات و معانی آن‌ها، حامیان درست‌گویی سیاسی هدف دارند تا نحوه درک مردم از واقعیت را تغییر دهند و در نهایت ساختارهای اجتماعی و سیاسی را دگرگون کنند.
تحمیل از طریق نهادها. جنبش درست‌گویی سیاسی با نفوذ به نهادهای فرهنگی کلیدی مانند دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و شرکت‌ها قدرت گرفت. از این مواضع تأثیرگذار، حامیان درست‌گویی سیاسی می‌توانند زبان و ایده‌های مورد نظر خود را تحمیل کنند، اغلب از طریق فشار اجتماعی، پیامدهای حرفه‌ای یا سانسور صریح نظرات مخالف.
تغییر مداوم اهداف. یکی از ویژگی‌های کلیدی درست‌گویی سیاسی این است که خواسته‌های آن همیشه در حال تغییر است. آنچه دیروز قابل قبول بود، ممکن است امروز توهین‌آمیز باشد. این تغییر مداوم باعث می‌شود که مردم در حالت عدم تعادل قرار بگیرند و مقاومت یا نقد هنجارهای درست‌گویی سیاسی دشوار شود.
2. ریشه‌های درست‌گویی سیاسی در اندیشه مارکسیستی و مدرسه فرانکفورت نهفته است
گرامشی درک کرد که تحولات فرهنگی باید پیش از انقلاب سیاسی رخ دهد.
ریشه‌ها در نئومارکسیسم. درست‌گویی سیاسی ریشه‌های فکری خود را در اندیشه نئومارکسیستی، به‌ویژه ایده‌های آنتونیو گرامشی و مدرسه فرانکفورت دارد. این متفکران تمرکز را از انقلاب اقتصادی به تحول فرهنگی به‌عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به تغییرات اجتماعی رادیکال تغییر دادند.
هژمونی فرهنگی. گرامشی مفهوم هژمونی فرهنگی را معرفی کرد - ایده‌ای که طبق آن طبقه حاکم نه تنها از طریق زور، بلکه از طریق تسلط فرهنگی قدرت خود را حفظ می‌کند. او استدلال کرد که برای دستیابی به انقلاب، رادیکال‌ها باید ابتدا فرهنگ غالب را زیر پا بگذارند و جایگزین کنند.
نظریه انتقادی. مدرسه فرانکفورت نظریه انتقادی را توسعه داد، رویکردی که تمام جنبه‌های جامعه را به نقد بی‌رحمانه می‌کشد. این زمینه‌ساز سیاست‌های هویتی مدرن و تقاطع‌گرایی است که جامعه را از منظر دینامیک‌های قدرت و ستم می‌نگرد.
3. فمینیسم و سیاست جنسی درست‌گویی سیاسی را به گفتمان اصلی وارد کردند
شخصی، سیاسی است.
فمینیسم موج دوم. جنبش فمینیستی دهه‌های 1960 و 70 نقش مهمی در وارد کردن ایده‌های درست‌گویی سیاسی به گفتمان اصلی ایفا کرد. شعار "شخصی، سیاسی است" به‌خوبی تلاش برای سیاسی کردن تمام جنبه‌های زندگی، از جمله روابط خصوصی و انتخاب‌های فردی را به تصویر می‌کشد.
بازتعریف زبان. پژوهشگران و فعالان فمینیست خواستار تغییرات در زبان شدند و استدلال کردند که اصطلاحات سنتی ساختارهای قدرت پدرسالارانه را تقویت می‌کنند. این شامل:
- معرفی اصطلاحات بی‌جنس (مانند "رئیس‌هیئت" به‌جای "رئیس")
- بازپس‌گیری و بازتعریف کلمات (مانند "غیرمتعارف")
- ایجاد اصطلاحات جدید برای توصیف تجربیات زنان (مانند "آزار جنسی")
انقلاب جنسی. انقلاب جنسی گسترده‌تر، اخلاق و ساختارهای خانوادگی سنتی را به چالش کشید و راه را برای بازتعریف‌های رادیکال‌تر جنسیت و sexuality در دهه‌های بعد هموار کرد.
4. دانشگاه‌ها به کانون‌های پرورش ایدئولوژی‌های رادیکال تبدیل شدند
رادیکال‌های دهه 1960 از احترام به اعلامیه‌های کارشناسان معتبر درخواست نکردند. برعکس، آن‌ها سعی کردند با زیر سؤال بردن تمام نظرات پذیرفته‌شده، اقتدار نهاد را تضعیف کنند.
فعالیت‌های دانشگاهی. دانشگاه‌ها در خط مقدم فرهنگ ضدفرهنگی و فعالیت‌های دهه 1960 بودند. این زمینه‌ساز تحول آکادمیا در دهه‌های بعدی شد.
رشته‌های جدید آکادمیک. ایجاد رشته‌های جدیدی مانند مطالعات زنان، مطالعات سیاه‌پوستان و نظریه غیرمتعارف، ایدئولوژی درست‌گویی سیاسی را درون آکادمی نهادینه کرد. این رشته‌ها اغلب فعالیت سیاسی را بر روش‌های علمی سنتی ترجیح می‌دهند.
تغییر در برنامه‌های درسی. فشار برای "تنوع" در برنامه‌های درسی منجر به کنار گذاشتن کانن سنتی غربی به نفع آثار انتخاب‌شده عمدتاً بر اساس هویت یا هم‌راستایی ایدئولوژیک نویسندگان شد.
کدهای گفتاری. بسیاری از دانشگاه‌ها کدهای گفتاری و سیستم‌های گزارش‌دهی تعصب را پیاده‌سازی کردند، به‌ظاهر برای ایجاد محیطی فراگیرتر، اما اغلب منجر به سرکوب نظرات مخالف شد.
5. مطلق‌گرایی آزادی بیان به‌طور ناخواسته به دستور کار درست‌گویی سیاسی کمک می‌کند
درست‌گویی سیاسی به‌دنبال نابودی استانداردهای سنتی گفتار و رفتار است و در این کار هم زمانی که برخی افراد را مجبور به پذیرش کد جدید می‌کند و هم زمانی که دیگران را متقاعد می‌کند که به‌طور کامل از استانداردها چشم‌پوشی کنند، موفق می‌شود؛ هر دو واکنش نظم قدیمی را برهم می‌زند.
دوگانه کاذب. حامیان درست‌گویی سیاسی اغلب یک انتخاب کاذب بین کدهای گفتاری جدید خود و رها کردن کامل تمام استانداردها را ارائه می‌دهند. این موضوع مدافعان نیک‌نیت آزادی بیان را به این می‌کشاند که علیه هرگونه استانداردی استدلال کنند.
ضرورت استانداردها. در واقع، تمام جوامع دارای برخی استانداردهای گفتار و رفتار قابل قبول هستند. سوال این نیست که آیا باید استانداردهایی داشته باشیم، بلکه این است که آن استانداردها چه باید باشند.
اشتباه محافظه‌کاران. بسیاری از محافظه‌کاران به این دام افتاده‌اند و به‌جای دفاع از استانداردهای سنتی که درست‌گویی سیاسی به‌دنبال جایگزینی آن‌هاست، به‌دنبال آزادی بیان مطلق هستند. این به‌طور ناخواسته به دستور کار درست‌گویی سیاسی کمک می‌کند و به تخریب هنجارهای فرهنگی موجود یاری می‌رساند.
6. درست‌گویی سیاسی اخلاق سنتی را معکوس کرده و مفاهیم کلیدی را بازتعریف می‌کند
درست‌گویی سیاسی به تکیه بر تعابیر نرم و کلمات ملایم برای شیرین کردن واقعیت‌های سخت وابسته است.
معکوس‌سازی اخلاق. ایدئولوژی درست‌گویی سیاسی اغلب اخلاق سنتی را وارونه می‌کند:
- خودبزرگ‌بینی، که زمانی گناهی مهلک محسوب می‌شد، اکنون جشن گرفته می‌شود
- خودکنترلی و مسئولیت شخصی در برابر خودابرازی و روایت‌های قربانی‌محور کم‌رنگ می‌شود
- فضایل سنتی مانند سخت‌کوشی و خوداتکایی گاهی به‌عنوان جنبه‌هایی از "برتری‌طلبی سفید" برچسب‌گذاری می‌شوند
بازتعریف اصطلاحات. مفاهیم کلیدی برای خدمت به اهداف ایدئولوژیک بازتعریف می‌شوند:
- "تحمل" به معنای پذیرش و جشن گرفتن، نه فقط اجازه دادن به تفاوت‌ها بازتعریف می‌شود
- "برابری" از برابری فرصت به برابری نتیجه تغییر می‌کند
- "نژادپرستی" به‌گونه‌ای بازتعریف می‌شود که تنها شامل ستم سیستماتیک باشد و برخی گروه‌ها از این برچسب معاف شوند
زبان تعبیری. درست‌گویی سیاسی اغلب از تعابیر نرم برای پنهان کردن یا بازتعریف مسائل جنجالی استفاده می‌کند:
- "مهاجر بدون مدرک" به‌جای "بیگانه غیرقانونی"
- "کارگر جنسی" به‌جای "فاحشه"
- "حقوق تولیدمثل" به‌جای "سقط جنین"
7. گفتمان علمی به‌منظور خدمت به اهداف ایدئولوژیک تصاحب شده است
واژه "علمی" به معنای اقتدار غیرجانبدار است، به همین دلیل رادیکال‌ها برای مدت طولانی سعی کرده‌اند آن را تصاحب کنند.
سیاسی‌سازی علم. یافته‌ها و اصطلاحات علمی به‌طور فزاینده‌ای برای پیشبرد دستور کارهای سیاسی استفاده می‌شوند و اغلب مسائل پیچیده را تحریف یا ساده‌سازی می‌کنند.
بحث تغییرات اقلیمی. گفتمان حول تغییرات اقلیمی نمونه‌ای از این روند است:
- یافته‌های علمی پیچیده به شعارهای ساده‌انگارانه کاهش می‌یابد
- اختلاف نظر اغلب به‌عنوان "انکار" به‌جای بحث علمی مشروع مطرح می‌شود
- راه‌حل‌های پیشنهادی اغلب با دستور کارهای سیاسی پیشین هم‌راستا هستند
ایدئولوژی جنسیتی. حقایق بیولوژیکی درباره تفاوت‌های جنسی به‌طور فزاینده‌ای کم‌رنگ یا انکار می‌شوند تا هویت‌های جنسیتی ذهنی را ترویج دهند و مخالفان به "ضدعلم" متهم می‌شوند.
پاسخ به COVID-19. در طول پاندمی، "علم" برای توجیه پاسخ‌های مختلف سیاسی به‌کار گرفته شد، اغلب با کمترین فضای بحث یا ظرافت.
8. شخصی به سیاسی تبدیل شده و زندگی خصوصی را تضعیف می‌کند
وقتی شخصی به سیاسی تبدیل می‌شود، همه چیز سیاسی می‌شود - با استثنای کنایه‌آمیز سیاست که در واقع غیرسیاسی می‌شود.
گسترش حوزه سیاسی. ایدئولوژی درست‌گویی سیاسی به‌دنبال سیاسی کردن تمام جنبه‌های زندگی، از جمله روابط شخصی، انتخاب‌های مصرف‌کننده و ترجیحات فرهنگی است.
از دست دادن فضای خصوصی. این تضعیف تمایز بین زندگی عمومی و خصوصی، افراد را از قضاوت‌ها و فشارهای سیاسی بی‌نصیب می‌گذارد.
غیرسیاسی شدن حکومت. به‌طور کنایه‌آمیز، در حالی که زندگی روزمره بیشتر سیاسی می‌شود، حکومت واقعی به‌طور فزاینده‌ای تکنوکراتیک و دور از بحث‌های دموکراتیک می‌شود.
تقویت رسانه‌های اجتماعی. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی این روند را تسریع کرده و نظرات و انتخاب‌های شخصی را به بیانیه‌های عمومی تبدیل می‌کنند که در معرض بررسی و لغو قرار می‌گیرند.
9. محافظه‌کاران در مقابله مؤثر با ایدئولوژی درست‌گویی سیاسی ناکام مانده‌اند
محافظه‌کاران در جلوگیری از درست‌گویی سیاسی ناکام مانده‌اند زیرا بیشتر آن‌ها نمی‌دانند که این چیست. آن‌ها درست‌گویی سیاسی و مشتقات آن، از جمله "بیداری" و "فرهنگ لغو" را به‌عنوان "سانسور" توصیف کرده‌اند که باید در نام "آزادی" با آن مخالفت کرد.
سوءتفاهم تهدید. بسیاری از محافظه‌کاران درست‌گویی سیاسی را به‌عنوان صرفاً یک نوع سانسور توصیف کرده‌اند، به‌جای اینکه آن را به‌عنوان یک چالش ایدئولوژیک جامع برای ارزش‌های سنتی غربی شناسایی کنند.
پاسخ‌های ناکارآمد. پاسخ‌های محافظه‌کارانه اغلب ناکارآمد بوده‌اند:
- تمرکز صرف بر دفاع از اصول انتزاعی مانند "آزادی بیان" به‌جای ارزش‌های فرهنگی خاص
- واگذاری زمین در زبان و اجازه دادن به عبارات درست‌گویی سیاسی برای عادی شدن
- عدم ارائه یک چشم‌انداز جذاب جایگزین برای جامعه و فرهنگ
ضعف نهادی. محافظه‌کاران به‌طور کلی در حفظ نفوذ در نهادهای فرهنگی کلیدی مانند دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و هنرها ناکام مانده‌اند و این فضاها به‌دست ایدئولوژی درست‌گویی سیاسی تسخیر شده است.
10. درست‌گویی سیاسی به‌دنبال بازنویسی تاریخ و بازتعریف واقعیت خود است
اگر درست‌گویی سیاسی بتواند بنیادی‌ترین تمایز در طبیعت انسانی را از بین ببرد، آنگاه هیچ چیزی نمی‌تواند از دسترس آن دور بماند.
بازنگری تاریخی. حامیان درست‌گویی سیاسی اغلب به‌دنبال بازنویسی تاریخ به‌منظور هم‌راستایی با اهداف ایدئولوژیک خود هستند، مانند تلاش پروژه 1619 برای بازتعریف تاریخ آمریکا عمدتاً از منظر برده‌داری و نژادپرستی.
رد واقعیت عینی. ایدئولوژی درست‌گویی سیاسی اغلب به چالش کشیدن خود مفهوم حقیقت عینی می‌پردازد و استدلال می‌کند که تمام دانش اجتماعی ساخته شده و تحت تأثیر دینامیک‌های قدرت است.
جنسیت و بیولوژی. افراطی‌ترین مثال این است که تلاش می‌شود جنس بیولوژیکی به‌عنوان یک ساخت اجتماعی بازتعریف شود که از واقعیت فیزیکی عینی جدا است.
دستکاری زبانی. با کنترل زبان و بازتعریف اصطلاحات کلیدی، حامیان درست‌گویی سیاسی هدف دارند تا نحوه درک و تفکر مردم درباره واقعیت را شکل دهند.
آخرین به‌روزرسانی::
FAQ
What's Speechless: Controlling Words, Controlling Minds about?
- Focus on Political Correctness: The book explores the rise of political correctness and its impact on free speech and cultural standards in America. Michael Knowles argues that it is a tool used by the Left to control language and thought.
- Critique of Conservatism: Knowles critiques conservatives for failing to effectively combat political correctness, suggesting their vague appeals to free speech are inadequate.
- Historical Context: The author provides a historical overview, tracing political correctness back to Marxist thought and cultural movements, discussing key figures and events that shaped current political discourse.
Why should I read Speechless: Controlling Words, Controlling Minds?
- Urgent Cultural Relevance: The book is essential for understanding the current cultural and political climate in America, with high stakes for free speech and traditional values.
- Insightful Analysis: Readers gain insights into the mechanisms of political correctness and its effects on language and thought, with a thorough examination of tactics used by the Left.
- Call to Action: It serves as a rallying cry for conservatives to reclaim cultural heritage and engage in the battle for free speech, offering practical advice on confronting political correctness.
What are the key takeaways of Speechless: Controlling Words, Controlling Minds?
- Understanding Political Correctness: Knowles defines it as a standard of speech and behavior aligned with leftist ideology, censoring traditional language and redefining reality.
- Cultural Hegemony: The book explains how the Left has infiltrated institutions to reshape societal norms, leading to a shift in acceptable discourse.
- The Role of Language: Language is highlighted as a powerful tool in shaping thought and culture, with the warning that abandoning traditional standards leads to a cultural vacuum filled by radical ideologies.
What are the best quotes from Speechless: Controlling Words, Controlling Minds and what do they mean?
- “If they can control the words we use, they can control the thoughts we think.”: This encapsulates Knowles's thesis that language shapes ideology, emphasizing the defense of language against politically correct redefinitions.
- “The answer is always more speech, not less.”: Knowles advocates for open dialogue as a solution to political correctness, believing that silencing dissent empowers radicals and stifles discourse.
- “The personal is political.”: Critiqued as a means of politicizing private life, Knowles argues this ideology undermines the distinction between personal choices and political discourse.
How does Speechless: Controlling Words, Controlling Minds define political correctness?
- Standard of Speech: Defined as a set of standards aligning with leftist ideology, enforced through social pressure and institutional power.
- Censorship vs. Redefinition: Distinguishes political correctness from censorship, asserting it involves redefining language to fit ideological narratives, often contradicting traditional meanings.
- Historical Roots: Traces origins to Marxist thought and cultural movements, suggesting it is a strategy to undermine Western civilization.
What strategies does Michael J. Knowles suggest for combating political correctness in Speechless?
- Engage in Open Dialogue: Encourages conservatives to engage in discussions rather than retreat into silence, advocating for more speech to counter radical ideologies.
- Reclaim Language: Advocates for reclaiming traditional language and standards, urging conservatives to use clear and direct speech without fear of backlash.
- Educate and Inform: Stresses the need for education on free speech principles and the dangers of political correctness, calling for efforts to inform the public.
How does Speechless: Controlling Words, Controlling Minds critique the conservative response to political correctness?
- Inadequate Defense: Argues conservatives have failed to mount an effective defense, often resorting to vague slogans about free speech lacking substance.
- Surrendering Ground: Suggests conservatives have surrendered cultural ground by adopting politically correct language or failing to challenge it, emboldening radicals.
- Need for Tactical Aggression: Calls for a more aggressive stance from conservatives in the cultural battle, warning that without a clear response, they will continue to lose ground.
What historical examples does Michael J. Knowles provide in Speechless?
- The Rise of Political Correctness: Discusses its emergence in the late 20th century, particularly on college campuses, highlighting key events and figures.
- Cultural Marxism: References the Frankfurt School and Antonio Gramsci as influential in shaping political correctness ideology, explaining their cultural strategies.
- Contemporary Incidents: Cites examples like campus protests and backlash against conservative speakers, illustrating real-world implications of the ideology.
How does Speechless: Controlling Words, Controlling Minds relate to current events?
- Cancel Culture: Connects political correctness to cancel culture, where individuals face repercussions for dissenting views, arguing it's a result of the ideological framework.
- Free Speech on Campuses: Discusses battles over free speech on campuses, emphasizing the importance of defending it as a bulwark against political correctness.
- Cultural Shifts: Analyzes how political correctness has influenced broader cultural shifts, warning these threaten American democracy and free expression.
What role does gender ideology play in Speechless: Controlling Words, Controlling Minds?
- Critique of Gender Constructs: Critiques the understanding of gender as a social construct, arguing it undermines biological realities with evidence and case studies.
- Impact on Society: Discusses how gender ideology influences public policy and education, warning of confusion and harm, especially among children.
- Historical Examples: Uses cases like John Money and the Reimer twins to illustrate consequences of ignoring biological truths, serving as cautionary tales.
How does Speechless: Controlling Words, Controlling Minds address the concept of free speech?
- Free Speech vs. Censorship: Argues political correctness creates a hostile environment for free speech, emphasizing the importance of protecting it as a democracy cornerstone.
- Heckler’s Veto: Discusses the "heckler's veto," where protests silence speakers, arguing it undermines free expression and must be challenged.
- Call to Action: Encourages readers to defend free speech and resist political correctness pressures, advocating for a cultural shift prioritizing open dialogue.
What is the significance of the title Speechless: Controlling Words, Controlling Minds?
- Loss of Voice: Reflects the idea that political correctness renders individuals speechless, unable to express true thoughts and beliefs.
- Cultural Commentary: Comments on the broader implications of silencing dissenting voices, serving as a rallying cry for those marginalized by political discourse.
- Call to Action: Urges readers to reclaim their voices and engage in cultural battles, emphasizing the need to speak out against silencing forces.
نقد و بررسی
کتاب بی‌زبان نوشته‌ی مایکل نولز با نظرات متفاوتی مواجه شده است. حامیان این اثر آن را نقدی عمیق بر درست‌گویی سیاسی و ایدئولوژی چپ می‌دانند و از پژوهش و سبک نوشتاری نولز تمجید می‌کنند. منتقدان بر این باورند که کتاب دارای تعصب، ناهماهنگی و ایده‌های مضر درباره‌ی گروه‌های حاشیه‌ای است. برخی از بررسی‌کنندگان این کتاب را تحریک‌کننده می‌دانند اما از کمبود راه‌حل‌ها انتقاد می‌کنند. بحث کتاب درباره‌ی زبان، فرهنگ و ارزش‌های محافظه‌کارانه با بسیاری از خوانندگان هم‌خوانی دارد، در حالی که دیگران آن را تحریک‌آمیز و ضعیف استدلال شده می‌بینند. به‌طور کلی، واکنش‌ها در خطوط ایدئولوژیک قطبی شده است.
