Steps to Christ

1. محبت خداوند، بنیاد نجات

«خداوند آن‌قدر جهان را محبت کرد که پسر یگانه‌اش را به ما داد.»

محبت بی‌قید و شرط. محبت خداوند به بشریت نیروی محرکه‌ی کل برنامه‌ی نجات است. این محبت نه چیزی است که به‌دست آمده باشد و نه نتیجه‌ی قربانی مسیح، بلکه خود دلیل آن است. این محبت در طبیعت، در هدیه‌ی پسرش و در پیگیری مداوم او از انسان‌ها مشهود است.

محبت در عمل. محبت خداوند منفعل نیست؛ بلکه فعال و فداکارانه است. او تنها احساس محبت نکرد، بلکه با دادن ارزشمندترین دارایی‌اش، یعنی پسرش، به ما نشان داد که چگونه ما را نجات دهد. این عمل عمق تعهد او به نجات ما را نمایان می‌سازد.

قدرت دگرگون‌کننده. درک عظمت محبت خداوند باید ما را به احساسی عمیق از شکرگزاری و تمایل به بازتاب آن محبت در زندگی خود سوق دهد. این محبت به‌دنبال بالا بردن ما از ذلت گناه و بازگرداندن ما به حالت قدس و شادی است.

2. شناسایی نیاز عمیق ما به مسیح

«از خودمان نمی‌توانیم از چاه گناهی که در آن غرق شده‌ایم، فرار کنیم.»

گناه ذاتی. طبیعت سقوط کرده‌ی بشریت باعث می‌شود که نتوانیم از گناه با تلاش‌های خودمان غلبه کنیم. آموزش، فرهنگ و اراده جایگاه خود را دارند، اما نمی‌توانند قلب را تغییر دهند یا چشمه‌های زندگی را پاک کنند.

مسیح به‌عنوان تنها راه‌حل. مسیح تنها نیرویی است که می‌تواند ما را از گناه به قدس تبدیل کند. تنها لطف او می‌تواند قابلیت‌های بی‌جان روح را زنده کند و ما را به خدا نزدیک کند. ما به زندگی جدیدی از بالا، قلبی نو، آرزوهای جدید و انگیزه‌های تازه نیاز داریم.

آرزو برای رهایی. فریاد برای رهایی از بندگی گناه جهانی است. مانند پولس، ما ناتوانی خود را در دستیابی به پاکی و درستی می‌شناسیم. پاسخ همیشه یکسان است: به بره‌ی خدا که گناه جهان را برمی‌دارد، بنگرید.

3. توبه: هدیه‌ای و نقطه‌ی عطف

«این فضیلت است که از مسیح می‌جوشد و به توبه‌ی واقعی منجر می‌شود.»

بیش از احساس پشیمانی. توبه‌ی واقعی شامل بیشتر از احساس پشیمانی نسبت به گناهان ماست. این شامل دوری از گناه و تغییر قلب است. این یک شناسایی از گناه‌کاری گناه و تمایل به پاک شدن و بازگشت به ارتباط با آسمان است.

مسیح آغازگر توبه. توبه چیزی نیست که ما بتوانیم به‌تنهایی تولید کنیم. این یک هدیه از مسیح است که به آسمان صعود کرده و به انسان‌ها هدیه می‌دهد. او منبع هر انگیزه‌ی درست و تنها کسی است که می‌تواند در قلب دشمنی علیه گناه را بکاراند.

صلیب به توبه می‌انجامد. هنگامی که به بره‌ی خدا بر روی صلیب کالیوری می‌نگریم، راز نجات به ذهن ما آغاز به گشایش می‌کند و خوبی خدا ما را به توبه می‌کشاند. این محبت مسیح است که قلب را نرم می‌کند، ذهن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در روح الهام‌بخش پشیمانی می‌شود.

4. اعتراف: پاکسازی روح

«کسی که گناهانش را می‌پوشاند، رستگار نخواهد شد؛ اما هر که اعتراف کند و آنها را ترک کند، رحمت خواهد یافت.»

شرایط رحمت. شرایط خداوند برای به‌دست آوردن رحمت ساده، عادلانه و منطقی است. از ما خواسته نمی‌شود که اعمال سنگینی انجام دهیم، بلکه باید گناهان خود را اعتراف کرده و ترک کنیم. این راه به بهبودی و بازسازی است.

خاص و صمیمی. اعتراف واقعی همیشه خاص است و گناهان خاصی را شناسایی می‌کند. باید صمیمی و آزادانه بیان شود، نه به‌زور یا به‌طور سطحی. این ممکن است تنها به خدا، به افرادی که به آنها آسیب رسانده‌ایم، یا به‌طور عمومی، بسته به نوع گناه، انجام شود.

توبه و اصلاح. اعتراف بدون توبه و اصلاح صادقانه برای خداوند قابل قبول نیست. باید تغییرات مشخصی در زندگی وجود داشته باشد و هر چیزی که برای خداوند ناپسند است، کنار گذاشته شود. این نتیجه‌ی پشیمانی واقعی از گناه است.

5. تقدس: تسلیم به اراده‌ی خدا

«تمام قلب باید به خدا تسلیم شود، وگرنه تغییر در ما به‌وجود نخواهد آمد که ما را به شباهت او بازگرداند.»

تسلیم کامل. برای بازگشت به شباهت خداوند، باید تمام قلب خود را به او تسلیم کنیم. به‌طور طبیعی، ما از خدا دور هستیم و به‌دست شیطان اسیر شده‌ایم. خداوند می‌خواهد ما را شفا دهد و آزاد کند، اما این نیاز به یک دگرگونی کامل دارد.

نه تسلیم کورکورانه. حکومت خدا بر اساس تسلیم کورکورانه نیست، بلکه به عقل و وجدان appeals می‌کند. خداوند اراده‌ی مخلوقاتش را مجبور نمی‌کند، بلکه خواهان احترامی است که به‌طور داوطلبانه و با آگاهی داده می‌شود.

انتخاب خدا بالاتر از همه چیز. در تسلیم خود به خدا، باید هر چیزی را که ما را از او جدا می‌کند، رها کنیم. این ممکن است شامل دارایی‌های مادی، افتخار دنیوی یا آسایش خودخواهانه باشد. ما نمی‌توانیم نیمه از آن خداوند و نیمه از این دنیا باشیم؛ باید کاملاً فرزندان او باشیم.

6. ایمان و پذیرش: ادعای وعده‌های خدا

«اگرچه گناهان شما مانند قرمز باشند، به سفیدی برف خواهند شد؛ اگرچه مانند ارغوانی باشند، مانند پشم خواهند شد.»

هدیه‌ی بخشش خدا. خداوند بخشش و قلبی نو را به‌عنوان هدیه‌ای بدون پول و قیمت ارائه می‌دهد. این هدیه‌ی ماست اگر فقط دست خود را دراز کنیم و آن را بگیریم. ما باید باور کنیم که او این کار را به‌خاطر وعده‌اش انجام می‌دهد.

عمل بر اساس ایمان. درست مانند مرد لنگ در برکه‌ی بیت‌حیصدا که بر اساس کلام مسیح عمل کرد و خواست که راه برود، ما باید بر اساس وعده‌های خدا عمل کنیم و باور کنیم که ما بخشیده و پاک شده‌ایم. خداوند حقیقت را زمانی تأمین می‌کند که ما به وعده ایمان داشته باشیم.

زندگی در مسیح. پس از اینکه خود را به عیسی دادیم، نباید عقب‌نشینی کنیم، بلکه باید روز به روز تأکید کنیم: «من از آن مسیح هستم؛ خود را به او داده‌ام.» باید از او بخواهیم که روحش را به ما عطا کند و ما را به‌وسیله‌ی لطفش حفظ کند، در او زندگی کنیم همان‌طور که در ابتدا او را دریافت کردیم.

7. شاگردی: زندگی‌ای دگرگون‌شده

«اگر کسی در مسیح باشد، مخلوقی نو است: چیزهای کهنه گذشته‌اند؛ اینک همه چیز نو شده است.»

شواهد تبدیل. در حالی که ممکن است نتوانیم زمان یا مکان دقیق تبدیل خود را مشخص کنیم، زندگی ما گواهی بر این واقعیت خواهد بود اگر قلب ما به‌وسیله‌ی روح خدا تجدید شده باشد. تغییر در شخصیت، عادات و پیگیری‌ها دیده خواهد شد.

میوه‌های روح. کسانی که در مسیح عیسی مخلوق جدید می‌شوند، میوه‌های روح را به بار می‌آورند: محبت، شادی، صلح، شکیبایی، نرمی، نیکی، ایمان، فروتنی و خودداری. آنها دیگر خود را بر اساس هوس‌های گذشته شکل نمی‌دهند.

اطاعت به‌عنوان محبت. اطاعت تنها یک تبعیت ظاهری نیست، بلکه خدمت به محبت است. قانون خدا بیانگر ذات اوست و اگر قلب ما در شباهت او تجدید شود، قانون خدا در زندگی ما به اجرا درخواهد آمد.

8. رشد در مسیح: سفری مستمر

«همان‌طور که گل به سوی خورشید می‌چرخد تا پرتوهای درخشان به تکمیل زیبایی و تقارن آن کمک کند، ما نیز باید به سوی خورشید عدالت بچرخیم.»

وابستگی به مسیح. رشد روحانی از طریق تلاش‌های خودمان به‌دست نمی‌آید، بلکه با دریافت از مسیح به‌دست می‌آید، درست مانند اینکه یک گیاه از محیط خود دریافت می‌کند. ما به اندازه‌ی یک شاخه به والدین خود برای رشد و باروری وابسته‌ایم.

ماندن در مسیح. رشد ما در لطف، شادی و مفید بودن همه به اتحاد ما با مسیح بستگی دارد. این از طریق ارتباط با او، روزانه و ساعتی، است که ما باید در لطف رشد کنیم. او نه تنها مؤلف، بلکه تمام‌کننده‌ی ایمان ماست.

زندگی‌ای آرامش‌بخش. زندگی در مسیح زندگی‌ای آرامش‌بخش است، نه لزوماً با احساسات شگفت‌انگیز، بلکه با اعتمادی پایدار و صلح‌آمیز. ما نباید به خود نگاه کنیم، بلکه باید به مسیح نگاه کنیم و بر محبت، زیبایی و کمال او تمرکز کنیم.

9. کار مسیحی: محبت در عمل

«خوشحالی نجات‌دهنده ما در بالا بردن و نجات انسان‌های سقوط کرده بود.»

برکت دادن به دیگران. هر جا که زندگی خدا در دل‌های انسان‌ها باشد، به دیگران در محبت و برکت جاری خواهد شد. مانند مسیح، ما باید در بالا بردن و نجات بشریت سقوط کرده، شادی پیدا کنیم.

خدمت فداکارانه. کسانی که از لطف مسیح بهره‌مند می‌شوند، آماده‌اند هر فداکاری‌ای را انجام دهند تا دیگران نیز از هدیه‌ی آسمانی بهره‌مند شوند. آنها تمام تلاش خود را می‌کنند تا دنیا را برای اقامت خود بهتر کنند. این روح، نتیجه‌ی حتمی یک روح واقعاً تبدیل‌شده است.

برکات در بخشش. تلاش برای برکت دادن به دیگران، برکات را بر خود ما نیز بازمی‌گرداند. خداوند به ما این امتیاز را داده است که بخشی از ذات الهی شویم و در عوض، برکات را به هم‌نوعان خود منتقل کنیم.

10. شناخت خدا: از طریق طبیعت، کلام و روح

«گوش شنوا می‌تواند ارتباطات خدا را از طریق چیزهای طبیعت بشنود و درک کند.»

شهادت طبیعت. خداوند می‌خواهد خود را از طریق طبیعت، وحی، تدبیر و تأثیر روح خود به ما بشناساند. قلب باز با محبت و جلال خداوند که از طریق آثار دست‌های او نمایان شده، تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

وحی کلام. خداوند در کلام خود با ما سخن می‌گوید، جایی که ما یک وحی واضح‌تر از شخصیت او، رفتارهای او با انسان‌ها و کار بزرگ نجات داریم. کل کتاب مقدس از آفرینش تا وعده‌ی بازگشت او، درباره‌ی مسیح سخن می‌گوید.

روشنی روح. ما تنها از طریق روشنی روح که کلام را داده است، می‌توانیم به درک کلام خدا برسیم. روح‌القدس نجات‌دهنده را بزرگ می‌کند و جلال می‌دهد و مسیح، پاکی عدالت او و نجات بزرگی که از طریق او داریم را به نمایش می‌گذارد.

آخرین به‌روزرسانی:: March 21, 2025