The Verbally Abusive Relationship

1. سوءاستفاده‌ی کلامی شکلی از خشونت روانی است که می‌تواند ظریف و موذیانه باشد

سوءاستفاده‌ی کلامی آسیب‌زننده است. به‌ویژه زمانی که انکار می‌شود، آسیب‌زننده‌تر است.

تعریف سوءاستفاده‌ی کلامی. سوءاستفاده‌ی کلامی شامل مجموعه‌ای از رفتارهاست که به‌طور روانی به فرد دیگری حمله یا آسیب می‌زند. این می‌تواند آشکار باشد، مانند توهین یا فوران‌های خشم، یا پنهان، مانند تحقیرهای ظریف یا گازلیتنینگ. سوءاستفاده‌گر ممکن است از تاکتیک‌های مختلفی استفاده کند، از جمله:

• خودداری از ارتباط یا محبت
• مقابله یا تخفیف ادراکات قربانی
• بی‌اهمیت جلوه دادن احساسات یا دستاوردهای قربانی
• رفتار تهدیدآمیز یا ترساندن
• سرزنش و اتهام

تأثیر بر قربانیان. اثرات سوءاستفاده‌ی کلامی می‌تواند ویرانگر و طولانی‌مدت باشد. قربانیان اغلب تجربه می‌کنند:

• کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس
• سردرگمی و شک به خود
• اضطراب و افسردگی
• علائم جسمی مانند سردرد یا مشکلات گوارشی
• انزوا از دوستان و خانواده

2. شناسایی سوءاستفاده‌ی کلامی برای رهایی از اثرات مخرب آن حیاتی است

ندانستن بد است؛ نخواستن به دانستن بدتر است.

شناسایی الگوها. سوءاستفاده‌ی کلامی اغلب از الگوهای خاصی پیروی می‌کند که می‌توان با دانستن آن‌ها را شناسایی کرد. برخی از نشانه‌های رایج شامل موارد زیر است:

• فوران‌های خشم یا انتقاد غیرمنتظره
• انتقال مداوم سرزنش و انکار مسئولیت
• تحقیرهای مکرر که به‌صورت شوخی پنهان می‌شوند
• تلاش برای کنترل یا دستکاری رفتار

غلبه بر موانع شناسایی. عوامل زیادی می‌توانند شناسایی سوءاستفاده‌ی کلامی را دشوار کنند، از جمله:

• شرطی‌سازی فرهنگی که رفتارهای سوءاستفاده‌گرانه را عادی می‌کند
• انکار و تاکتیک‌های دستکاری سوءاستفاده‌گر
• امید قربانی به بهبود وضعیت
• نبود شواهد فیزیکی قابل مشاهده

توانمندسازی از طریق آگاهی. شناسایی سوءاستفاده‌ی کلامی اولین گام برای رهایی از اثرات مخرب آن است. با درک اینکه سوءاستفاده تقصیر آن‌ها نیست، قربانیان می‌توانند شروع به بازپس‌گیری حس خود کنند و اقداماتی برای محافظت از خود انجام دهند.

3. سوءاستفاده‌ی کلامی از نیاز به قدرت و کنترل ناشی می‌شود، نه از عشق یا مراقبت

فرضیه‌ی اساسی این کتاب این است که سوءاستفاده‌ی کلامی مسئله‌ای از کنترل است، وسیله‌ای برای حفظ قدرت بر دیگری.

درک ذهنیت سوءاستفاده‌گر. سوءاستفاده‌گران کلامی اغلب از مکانی از ناامنی و ترس عمل می‌کنند. آن‌ها به دنبال تسلط و کنترل بر شریک خود هستند تا:

• حس برتری را حفظ کنند
• از احساسات آسیب‌پذیری اجتناب کنند
• برای احساسات عمیق ناکافی بودن جبران کنند

چرخه‌ی سوءاستفاده. سوءاستفاده‌ی کلامی معمولاً از یک الگوی چرخه‌ای پیروی می‌کند:

1. ایجاد تنش
2. حادثه‌ی سوءاستفاده
3. آشتی یا مرحله‌ی "ماه عسل"
4. آرامش قبل از شروع دوباره‌ی چرخه

شناسایی تاکتیک‌های دستکاری. سوءاستفاده‌گران ممکن است از استراتژی‌های مختلفی برای حفظ کنترل استفاده کنند، مانند:

• گازلیتنینگ (ایجاد شک در ادراکات خود قربانی)
• بمباران عشق (پاشیدن محبت به قربانی پس از سوءاستفاده)
• انزوا (محدود کردن تماس قربانی با دوستان و خانواده)
• کنترل مالی

4. قربانیان سوءاستفاده‌ی کلامی اغلب با شک به خود و سردرگمی دست و پنجه نرم می‌کنند

اگر آنچه درون شماست را بیرون بیاورید، آنچه بیرون می‌آورید شما را نجات خواهد داد. اگر آنچه درون شماست را بیرون نیاورید، آنچه بیرون نمی‌آورید شما را نابود خواهد کرد.

تأثیر سوءاستفاده‌ی مزمن. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض سوءاستفاده‌ی کلامی می‌تواند منجر به:

• شک به خود مزمن و دوباره‌سنجی
• دشواری در اعتماد به ادراکات خود
• احساس مسئولیت برای رفتار سوءاستفاده‌گر
• از دست دادن هویت و حس خود

رهایی از تحریفات شناختی. سوءاستفاده‌ی کلامی اغلب باورهای تحریف‌شده‌ای در ذهن قربانی ایجاد می‌کند. تحریفات رایج شامل موارد زیر است:

• "من سزاوار این رفتار هستم"
• "اگر بیشتر تلاش کنم، اوضاع بهتر خواهد شد"
• "شریک من قصد آسیب رساندن به من را ندارد"
• "این در روابط عادی است"

بازپس‌گیری قدرت شخصی. بهبود از سوءاستفاده‌ی کلامی شامل:

• تأیید تجربیات و احساسات خود
• به چالش کشیدن باورهای منفی درونی‌شده
• بازسازی عزت نفس و اعتماد به نفس
• جستجوی حمایت از دوستان، خانواده یا متخصصان مورد اعتماد

5. بهبود از سوءاستفاده‌ی کلامی نیازمند پذیرش مشکل و تعیین مرزهاست

تعیین محدودیت‌ها راهی برای درخواست تغییر است.

پذیرش سوءاستفاده. اولین گام در بهبود، شناسایی و نام‌گذاری سوءاستفاده به‌عنوان آنچه هست، می‌باشد. این شامل:

• آموزش خود درباره‌ی سوءاستفاده‌ی کلامی
• شناسایی رفتارهای خاص سوءاستفاده‌گرانه در رابطه
• پذیرش اینکه سوءاستفاده تقصیر قربانی نیست

تعیین و اجرای مرزها. تعیین مرزهای واضح برای محافظت از خود در برابر سوءاستفاده‌ی بیشتر ضروری است. این شامل:

• به‌وضوح بیان کردن اینکه چه رفتاری غیرقابل قبول است
• به‌طور مداوم اجرای پیامدها برای نقض مرزها
• آماده بودن برای پیگیری محدودیت‌های اعلام‌شده

توسعه‌ی یک برنامه‌ی ایمنی. برای کسانی که در موقعیت‌های بالقوه خطرناک هستند، ایجاد یک برنامه‌ی ایمنی ضروری است. این ممکن است شامل:

• شناسایی مکان‌های امن برای رفتن در مواقع اضطراری
• نگه‌داشتن اسناد مهم و وجوه اضطراری در دسترس
• داشتن یک شبکه‌ی حمایتی مورد اعتماد برای درخواست کمک

6. درمان می‌تواند مفید باشد، اما انتخاب درمانگر مناسب حیاتی است

من معتقدم که شما کارشناس تجربه‌ی خود هستید.

اهمیت دانش تخصصی. همه‌ی درمانگران برای رسیدگی به موارد سوءاستفاده‌ی کلامی مجهز نیستند. یافتن درمانگری که:

• دینامیک سوءاستفاده‌ی کلامی را درک کند
• عدم تعادل قدرت در روابط را بشناسد
• از سرزنش قربانی یا توجیه رفتار سوءاستفاده‌گرانه اجتناب کند

موانع احتمالی در درمان زوج‌ها. درمان سنتی زوج‌ها ممکن است برای روابط سوءاستفاده‌گرانه‌ی کلامی مناسب نباشد زیرا:

• می‌تواند این ایده را تقویت کند که هر دو شریک به‌طور مساوی مسئول سوءاستفاده هستند
• سوءاستفاده‌گر ممکن است جلسات درمانی را به نفع خود دستکاری کند
• قربانی ممکن است در حضور سوءاستفاده‌گر احساس امنیت برای صحبت آزادانه نکند

رویکردهای درمانی مؤثر. برخی از روش‌های درمانی که می‌توانند برای قربانیان سوءاستفاده‌ی کلامی مفید باشند شامل:

• درمان روایتی
• درمان مبتنی بر تروما
• درمان شناختی-رفتاری (CBT)
• مشاوره‌ی متمرکز بر توانمندسازی

7. سوءاستفاده‌ی کلامی ریشه در باورهای پدرسالارانه و شرطی‌سازی فرهنگی دارد

ما هنوز در فرهنگی پدرسالارانه زندگی می‌کنیم که زنان را تابع مردان می‌داند.

درک تأثیرات فرهنگی. سوءاستفاده‌ی کلامی اغلب از باورهای عمیقاً ریشه‌دار اجتماعی درباره‌ی قدرت، نقش‌های جنسیتی و روابط ناشی می‌شود. این باورها می‌توانند:

• رفتارهای کنترل‌کننده در روابط را عادی کنند
• ایده‌های برتری مردان و تابعیت زنان را تقویت کنند
• چرخه‌های سوءاستفاده را در نسل‌ها تداوم بخشند

به چالش کشیدن باورهای مضر. پرداختن به سوءاستفاده‌ی کلامی در سطح اجتماعی نیازمند:

• آموزش مردم درباره‌ی روابط و ارتباطات سالم
• ترویج برابری و احترام متقابل بین شرکا
• به چالش کشیدن نقش‌ها و انتظارات جنسیتی سنتی

نقش مسئولیت فردی. در حالی که عوامل فرهنگی به سوءاستفاده کمک می‌کنند، مهم است که به رسمیت بشناسیم که:

• سوءاستفاده‌گران انتخاب‌های آگاهانه‌ای برای درگیر شدن در رفتار سوءاستفاده‌گرانه می‌کنند
• شرطی‌سازی فرهنگی سوءاستفاده را توجیه یا توجیه نمی‌کند
• تغییر زمانی ممکن است که افراد مسئولیت اعمال خود را بپذیرند

8. شکستن چرخه‌ی سوءاستفاده نیازمند شناسایی و پرداختن به مشکل توسط هر دو شریک است

مگر اینکه او مایل به نگاه به درون خود باشد، کمبود خود را درک نخواهد کرد.

نقش سوءاستفاده‌گر در تغییر. برای ایجاد تغییر معنادار، شریک سوءاستفاده‌گر باید:

• رفتار سوءاستفاده‌گرانه‌ی خود را بدون بهانه یا انتقال سرزنش بپذیرد
• مسئولیت کامل اعمال خود و تأثیر آن‌ها را بپذیرد
• متعهد به یادگیری روش‌های جدید و سالم برای ارتباط و ارتباط باشد
• به دنبال کمک حرفه‌ای برای پرداختن به مسائل زیربنایی و یادگیری مهارت‌های جدید باشد

مسیر قربانی به سوی بهبود. برای فردی که سوءاستفاده را تجربه کرده است، بهبود شامل:

• اولویت دادن به ایمنی و رفاه خود
• یادگیری اعتماد دوباره به ادراکات و احساسات خود
• تعیین و حفظ مرزهای سالم در روابط
• بازسازی عزت نفس و حس خود

ایجاد یک دینامیک رابطه‌ی جدید. اگر هر دو شریک متعهد به تغییر باشند، امکان ساختن یک رابطه‌ی سالم‌تر بر اساس:

• احترام متقابل و برابری
• ارتباط باز و صادقانه
• تصمیم‌گیری و حل مسئله‌ی مشترک
• حمایت عاطفی و تأیید تجربیات یکدیگر وجود دارد.

آخرین به‌روزرسانی:: July 27, 2024