We

1. عشق رمانتیک نیرویی روان‌شناختی در فرهنگ غربی است

عشق رمانتیک بزرگ‌ترین سیستم انرژی در روان غربی است. در فرهنگ ما، این عشق جایگزین دین شده و به عرصه‌ای تبدیل شده که مردان و زنان در آن به دنبال معنا، فراتر رفتن، کمال و شگفتی هستند.

ریشه‌ها و تأثیرات. عشق رمانتیک به عنوان یک پدیده فرهنگی در اروپا در قرون وسطی از طریق افسانه‌ی تریستان و ایزولت و ایده‌های عشق درباری ظهور کرد. این عشق نگرش‌ها نسبت به عشق، روابط و زنانگی را متحول کرد و به مدل غالب برای ازدواج و شراکت‌ها در جامعه‌ی غربی تبدیل شد. با این حال، این مدل اغلب انتظارات و خواسته‌های غیرممکنی را بر روابط تحمیل می‌کند.

پایه‌های روان‌شناختی. در هسته‌ی خود، عشق رمانتیک نمایانگر جستجوی ناخودآگاه برای کمال، فراتر رفتن و ارتباط با الهی یا "جهان دیگر" است. این عشق به انرژی‌های آرکتایپی قوی و پیش‌بینی‌های ناخودآگاه متصل می‌شود. این امر به عشق رمانتیک کیفیت مسحورکننده و شبه‌مذهبی می‌بخشد، اما همچنین آن را مستعد توهم و ناامیدی می‌کند زمانی که بر روی شرکای انسانی projected می‌شود.

2. افسانه‌ی تریستان و ایزولت ماهیت عشق رمانتیک را فاش می‌کند

افسانه حقیقت دارد: این حقیقت در معنای ظاهری و فیزیکی نیست، بلکه بیان دقیقی از یک وضعیت روان‌شناختی، از وضعیت درونی روان است.

حقیقت نمادین. داستان تریستان و ایزولت به طور نمادین دینامیک‌های روان‌شناختی عشق رمانتیک در روان غربی را به تصویر می‌کشد. عناصر کلیدی شامل:

• معجون عشق به عنوان شیفتگی غیرارادی و projection
• تضاد بین شور و وظیفه اجتماعی
• ایده‌آلیزه کردن معشوق
• رنج و موانع که اشتیاق را تشدید می‌کند
• مرگ به عنوان اتحادی با ایده‌آل

تأثیر فرهنگی. این افسانه‌ی بنیادین برای قرن‌ها دیدگاه‌های غربی نسبت به عشق را شکل داده و عشق‌های پرشور و ممنوعه را ایده‌آل کرده و الگوهایی را ایجاد کرده که هنوز در روایت‌های رمانتیک مدرن دیده می‌شود. این افسانه حقیقت‌های عمیق روان‌شناختی درباره‌ی ماهیت projection، اشتیاق و longing انسانی برای فراتر رفتن از طریق عشق را بیان می‌کند.

3. عشق رمانتیک عشق الهی و انسانی را ترکیب می‌کند و ایجاد تضاد می‌کند

تریستان باید دو ازدواج انجام دهد. اولین ازدواج، ازدواج درونی با روح خود، با ایزولت زیبا است. این ازدواج با رفتن به دنیای درونی، تمرین دین خود، کار درونی و زندگی با خدایان دنیای درونی انجام می‌شود. ازدواج دوم با ایزولت دستان سفید است. این ازدواج به معنای اتحادی با یک انسان دیگر است و به معنای پذیرش او به عنوان یک انسان است.

دو نوع عشق. معضل اصلی در عشق رمانتیک ناشی از سردرگمی دو شکل متمایز عشق است:

1. عشق الهی - longing روح برای کمال، فراتر رفتن و ارتباط با قلمرو آرکتایپی
2. عشق انسانی - مراقبت واقعی، محبت و رابطه با یک شخص دیگر

تضادهای ناشی. ترکیب این دو ایجاد چندین مشکل می‌کند:

• انتظارات غیرواقعی از شرکای انسانی
• غفلت از رابطه انسانی واقعی در جستجوی ایده‌آل
• نوسان بین ایده‌آلیزه کردن و کاهش ارزش شرکا
• توسعه درونی و معنویت که به بیرون projected می‌شود به جای اینکه درونی زندگی شود

4. projection های آنیما شدت عشق رمانتیک را تغذیه می‌کند

آنیما به مایا تبدیل می‌شود، نه به این دلیل که چیزی در آنیما اشتباه است، بلکه به خاطر آنچه مردان با او انجام می‌دهند.

آرکتایپ آنیما. در روان‌شناسی یونگی، آنیما نمایانگر ویژگی‌های درونی زنانه یک مرد و تصویر روح او است. زمانی که بر روی زنان در عشق رمانتیک projected می‌شود، حس شگفتی، تکمیل و معنای فراتر را ایجاد می‌کند. این امر شدت شبه‌مذهبی عشق رمانتیک را توضیح می‌دهد.

Projection توهم ایجاد می‌کند. با این حال، دیدن آنیما در یک شخص دیگر منجر به:

• ایده‌آلیزه کردن و ناامیدی نهایی
• عدم توانایی در دیدن شخص واقعی پشت projection
• غفلت از توسعه درونی خود
• چرخه‌های شیفتگی و ناامیدی در روابط می‌شود

برداشتن این projections برای رابطه واقعی و فردیت ضروری است، اما اغلب دردناک است زیرا به معنای مواجهه با ناتمامی خود است.

5. رنج در عشق ناشی از انتظارات غیرواقعی و ایده‌آلیزه کردن است

زیرا ما به دنبال برچسب‌گذاری هستیم؛ زیرا ما به دنبال آگاهی از آنچه در درون ما شعله‌ور است، هستیم.

منابع درد رمانتیک:

• انتظارات غیرممکن از کمال و ارضای کامل
• ایده‌آلیزه کردن که به ناامیدی اجتناب‌ناپذیر منجر می‌شود
• projection پتانسیل‌های خود بر روی شرکا
• تلاش برای محدود کردن بی‌نهایت از طریق رابطه انسانی
• مقاومت در برابر دیدن شرکا به عنوان انسان‌های عادی و ناقص

پتانسیل تحول‌آفرین. در حالی که این رنج دردناک است، می‌تواند به رشد منجر شود اگر به طور آگاهانه با آن درگیر شویم. این رنج نیازهای درونی ما، پتانسیل‌های نادیده‌مانده و longing‌های معنوی ما را نمایان می‌کند. در آغوش گرفتن این درد به طور آگاهانه می‌تواند به فردیت و خودشناسی عمیق‌تر منجر شود.

6. آگاهی و فردیت نیاز به ادغام آنیما به طور درونی دارد

اگر مردی بخواهد از توهم خارج شود و توهم را از عشق‌هایش بیرون بکشد، یک عمل مستقیم اراده لازم است. صرفاً تصمیم به کنار گذاشتن projections خود به عنوان یک انضباط قهرمانانه کارساز نخواهد بود؛ او تنها زمانی می‌تواند آنیما را از ازدواج، روابط و زندگی شخصی‌اش بیرون بکشد که به طور مثبت جایی برای او در سطح دیگری از زندگی‌اش فراهم کرده باشد.

بازپس‌گیری projections. فردیت واقعی و عشق بالغ نیازمند:

• شناسایی projections آنیما در خود
• برداشت این projections از افراد/روابط خارجی
• توسعه یک رابطه درونی با آنیما/روح خود
• پرورش زندگی درونی نمادین و تخیلی

ایجاد فضای درونی. این شامل:

• تمرینات منظم تفکری مانند تخیل فعال یا کار با رویا
• درگیر شدن با هنر، افسانه و نماد
• توسعه یک معنویت شخصی یا زندگی درونی
• پذیرش پیچیدگی و تناقضات خود

7. رابطه واقعی شامل دیدن دیگری به عنوان یک شخص واقعی، نه یک projection است

عاشق بودن متفاوت است: این عشق به یک زن معطوف نیست؛ بلکه به آنیما، به ایده‌آل مرد معطوف است: رویای او، خیال او، امید او، انتظار او، و اشتیاق او به یک موجود درونی که بر روی زن خارجی قرار می‌دهد.

تمایز عشق از projection. عشق انسانی واقعی نیازمند:

• دیدن شخص دیگر به عنوان آنچه که واقعاً هست، با نقص‌ها و همه
• ارزش‌گذاری بر فردیت منحصر به فرد آنها جدا از نیازها/projections خود
• پرورش همدلی، درک و پذیرش
• تعهد به رابطه حتی زمانی که اشتیاق کاهش می‌یابد

تعادل بین رمانتیک و واقعیت. در حالی که برخی ایده‌آلیزه کردن می‌تواند روابط را زنده کند، شراکت‌های پایدار نیازمند:

• انتظارات واقع‌بینانه از نقص‌های انسانی
• ارتباط و سازش
• ارزش‌ها و اهداف مشترک فراتر از اشتیاق رمانتیک
• حمایت متقابل از رشد و توسعه فردی

8. مقدس باید به طور درونی تجربه شود، نه در روابط انسانی جستجو شود

ساختن چادر او در میان ملت به معنای ایجاد جایی برای آنیما و مقدس در مرکز زندگی من است. این به معنای اختصاص زمان و انرژی برای تجربه روان خود، کاوش در ناخودآگاه خود، و کشف اینکه من کی هستم و چه هستم زمانی که فقط این خود نیستم.

بازپس‌گیری مقدس درونی. فرهنگ مدرن غربی اغلب فاقد ارتباط آگاهانه با مقدس یا numinous است. این منجر به:

• projection نیازهای معنوی بر روی روابط رمانتیک
• مادی‌گرایی و معنای‌گرایی در مواجهه با معماهای زندگی
• قطع ارتباط با ابعاد نمادین و افسانه‌ای تجربه می‌شود

پرورش زندگی درونی. دوباره ارتباط برقرار کردن با مقدس شامل:

• توسعه تمرینات معنوی شخصی
• درگیر شدن با هنر، طبیعت و زیبایی
• کاوش در رویاها و تخیل
• پرورش احترام و حس رمز و راز
• ایجاد آیین‌ها و تمرینات معنادار در زندگی روزمره

9. تعادل عشق انسانی و الهی به کمال و ارضا منجر می‌شود

تجسد به ما از پارادوکس دو طبیعت می‌گوید: عشق الهی و عشق انسانی که در یک ظرف، در یک انسان جمع شده‌اند.

ادغام دوگانگی‌ها. بلوغ روانی و معنوی شامل نگه‌داشتن تنش بین:

• عشق انسانی و الهی
• ابعاد شخصی و فرامشخصی
• جنبه‌های محدود و نامحدود وجود
• زندگی عادی و معنای فراتر

کمال از طریق تعادل. این ادغام اجازه می‌دهد تا:

• روابط انسانی واقعی بدون projection‌های بیش از حد
• زندگی درونی غنی و ارتباط با مقدس
• قدردانی از جنبه‌های عادی و فوق‌العاده زندگی
• خودشناسی و اصالت بیشتر
• ظرفیت افزایش یافته برای عشق، خلاقیت و عمل معنادار در جهان

کمال انسانی نه از یافتن کمال در دیگری، بلکه از آغوش کشیدن آگاهانه‌ی تمام طیف تجربه انسانی – هم عادی و هم الهی – به دست می‌آید.

آخرین به‌روزرسانی:: September 1, 2024