The Dhammapada

1. Uważność kształtuje rzeczywistość

To, kim jesteśmy dzisiaj, pochodzi z naszych myśli wczoraj, a nasze obecne myśli budują nasze życie jutro: nasze życie jest tworem naszego umysłu.

Umysł jako architekt. Nasze myśli są architektami naszej rzeczywistości. Jakość naszych myśli bezpośrednio wpływa na nasze doświadczenia, kształtując zarówno teraźniejszość, jak i przyszłość. Czysty umysł prowadzi do radości, podczas gdy nieczysty umysł zaprasza cierpienie. To podkreśla moc, jaką każdy człowiek ma w kształtowaniu własnego istnienia poprzez świadome myślenie.

Praktyczne zastosowanie. Kultywowanie uważności polega na aktywnym kierowaniu naszych myśli ku pozytywności i cnotom. Można to osiągnąć poprzez praktyki takie jak medytacja, w której uczymy się obserwować nasze myśli bez osądzania, delikatnie je przekierowując, gdy zbłądzą. Świadome wybieranie naszych myśli pozwala nam kierować naszym życiem ku większemu szczęściu i spełnieniu.

Efekt fali. Wpływ naszych myśli wykracza poza nasze indywidualne doświadczenie, wpływając na nasze interakcje z innymi i otaczającym nas światem. Umysł wypełniony współczuciem i zrozumieniem sprzyja harmonijnym relacjom, podczas gdy umysł pochłonięty negatywnością może tworzyć konflikt i niezgodę. Dlatego kultywowanie uważności jest nie tylko osobistą praktyką, ale także wkładem w bardziej pokojowy i współczujący świat.

2. Pokonaj nienawiść miłością

Nienawiść nie jest pokonywana przez nienawiść: nienawiść pokonuje miłość. To jest prawo wieczne.

Wieczne prawo miłości. Dhammapada przedstawia głęboką prawdę: nienawiść nie może zgasić nienawiści; tylko miłość może. Ta zasada przekracza czas i okoliczności, oferując ponadczasowe rozwiązanie dla konfliktów i wrogości. Kwestionuje instynktowną reakcję na odwet, promując bardziej współczujący i skuteczny sposób działania.

Praktyczne zastosowanie. Pokonanie nienawiści miłością wymaga świadomego wysiłku i gotowości do przerwania cyklu negatywności. Polega to na reagowaniu na złość cierpliwością, na obelgach życzliwością, a na przemocy – nieprzemocą. To podejście nie jest pasywne, lecz aktywnym wyborem, aby zakłócić wzór nienawiści i stworzyć przestrzeń dla zrozumienia i pojednania.

Przemieniająca moc. Praktyka miłości wykracza poza osobiste relacje, obejmując wszystkie istoty. Polega na kultywowaniu współczucia dla tych, którzy cierpią, empatii dla tych, którzy są inni, oraz przebaczenia dla tych, którzy nas skrzywdzili. Przyjmując miłość jako zasadniczą zasadę, możemy przekształcić nie tylko nasze własne życie, ale także świat wokół nas, sprzyjając bardziej sprawiedliwemu i harmonijnemu społeczeństwu.

3. Uważność prowadzi do nieśmiertelności

Uważność jest ścieżką do nieśmiertelności: brak uważności jest ścieżką do śmierci. Ci, którzy są uważni, nigdy nie umierają: ci, którzy nie są uważni, są już jak martwi.

Istota świadomości. Uważność, czyli mindfulness, jest przedstawiana jako klucz do nieśmiertelności, podczas gdy jej brak jest równany ze śmiercią. Nie odnosi się to do fizycznej nieśmiertelności, lecz do stanu bycia w pełni żywym i obecnym, świadomym ulotnej natury istnienia i dążącym do oświecenia. Ci, którzy są nieuważni, są uważani za "już martwych", ponieważ nie żyją naprawdę w chwili obecnej.

Kultywowanie uważności. To wymaga stałej samoświadomości, obserwowania swoich myśli, uczuć i działań bez osądzania. Chodzi o bycie obecnym w każdej chwili, w pełni zaangażowanym w wykonywane zadanie i opieranie się pokusom rozproszenia i pragnień. Praktyki takie jak medytacja i uważne oddychanie mogą pomóc w kultywowaniu tego stanu uważności.

Droga do Nirwany. Utrzymując uważność, można uwolnić się od cyklu cierpienia i osiągnąć Nirwanę, ostateczny stan pokoju i wyzwolenia. Ta droga wymaga pilności, samodyscypliny i zobowiązania do życia zgodnie z zasadami sprawiedliwości. To podróż ciągłego samodoskonalenia, prowadząca do życia pełnego celu, sensu i trwałego szczęścia.

4. Kontroluj niespokojny umysł

Umysł jest chwiejny i niespokojny, trudny do strzeżenia i powstrzymania: niech mądry człowiek prostuje swój umysł, jak rzemieślnik prostuje swoje strzały.

Uspokajanie umysłu. Dhammapada uznaje wrodzoną niespokojność ludzkiego umysłu, porównując go do ryby wrzuconej na suchy ląd, walczącej o ucieczkę. Podkreśla znaczenie kontrolowania i kierowania umysłem, porównując ten proces do umiejętności strzelca prostującego strzałę. Kontrolowany umysł jest źródłem wielkiej radości, podczas gdy niekontrolowany umysł może prowadzić do cierpienia.

Techniki kontroli. Różne techniki mogą być stosowane do okiełznania niespokojnego umysłu, w tym:

• Medytacja: Uczenie się skupiania umysłu na jednym punkcie, takim jak oddech.
• Uważność: Zwracanie uwagi na chwilę obecną bez osądzania.
• Samodyscyplina: Kultywowanie cnotliwych nawyków i opieranie się negatywnym impulsom.

Korzyści z dyscypliny umysłowej. Opanowując umysł, można osiągnąć większą klarowność, koncentrację i stabilność emocjonalną. To prowadzi do lepszego podejmowania decyzji, poprawy relacji i głębszego poczucia wewnętrznego spokoju. Dobrze strzeżony umysł jest potężnym narzędziem do radzenia sobie z wyzwaniami życia i osiągania pełnego potencjału.

5. Zapach cnoty przekracza

Zapach kwiatów nie podąża z wiatrem, nawet zapach sandałowca, różanego krzewu czy jaśminu; ale zapach cnoty podróżuje pod wiatr i dociera na krańce świata.

Moc dobra. Dhammapada używa metafory zapachu, aby zilustrować dalekosiężny wpływ cnoty. Podczas gdy zapach kwiatów jest ograniczony przez wiatr, "zapach cnoty" przekracza wszelkie granice, docierając nawet na krańce świata. To podkreśla trwałą i wszechobecną naturę dobra.

Kultywowanie cnoty. To wymaga praktykowania etycznego zachowania, takiego jak uczciwość, współczucie i hojność. Obejmuje również kultywowanie wewnętrznych cech, takich jak cierpliwość, pokora i mądrość. Uosabiając te cnoty, nie tylko korzystamy sami, ale także inspirujemy innych do działania w ten sam sposób, tworząc efekt fali dobra.

Trwałe dziedzictwo. "Zapach cnoty" reprezentuje trwałe dziedzictwo dobrze przeżytego życia. To pozytywny wpływ, jaki wywieramy na świat, wspomnienia i inspiracje, które pozostawiamy po sobie. To dziedzictwo jest znacznie cenniejsze niż materialne dobra czy osiągnięcia, ponieważ nadal szerzy dobro i inspiruje przyszłe pokolenia.

6. Mądrość prowadzi podróż

Jak długa jest noc dla strażnika; jak długa jest droga dla zmęczonego; jak długa jest wędrówka żyć kończących się śmiercią dla głupca, który nie może znaleźć ścieżki!

Droga do oświecenia. Dhammapada podkreśla znaczenie mądrości w nawigowaniu podróży życia. Bez mądrości człowiek jest jak strażnik znoszący długą noc, zmęczony podróżnik na niekończącej się drodze, czy głupiec zagubiony w cyklu narodzin i śmierci. Mądrość dostarcza kierunku i klarowności potrzebnej do odnalezienia ścieżki do oświecenia.

Zdobywanie mądrości. Mądrość to nie tylko wiedza, ale zrozumienie prawdziwej natury rzeczywistości. Zdobywa się ją poprzez:

• Studiowanie: Uczenie się z nauk mądrych ludzi i świętych tekstów.
• Kontemplację: Refleksję nad własnymi doświadczeniami i zdobywanie wglądów.
• Praktykę: Stosowanie zasad etycznych i kultywowanie cnotliwych nawyków.

Korzyści z mądrości. Dzięki mądrości można przezwyciężyć cierpienie, uwolnić się od cyklu narodzin i osiągnąć Nirwanę. Daje ona wewnętrzną siłę i wskazówki potrzebne do radzenia sobie z wyzwaniami życia z wdziękiem i równowagą. Mądra osoba potrafi dostrzegać świat jasno, podejmować rozsądne decyzje i żyć życiem pełnym celu i sensu.

7. Wolność od smutku

Podróżny dotarł do końca podróży! W wolności Nieskończoności jest wolny od wszelkich smutków, więzy, które go wiązały, zostały rzucone, a paląca gorączka życia już nie istnieje.

Ostateczne wyzwolenie. Dhammapada opisuje stan Nirwany jako ostateczną wolność od smutku. To koniec podróży, gdzie "podróżny" uwolnił się od "więzów" pragnienia, ignorancji i przywiązania. "Paląca gorączka życia" – ciągłe pragnienie i niezadowolenie – zostaje wygaszona, zastąpiona stanem trwałego pokoju i radości.

Droga do wolności. Osiągnięcie wolności od smutku wymaga:

• Zrozumienia natury cierpienia: Uznania, że cierpienie jest inherentne w ludzkim stanie.
• Identyfikacji przyczyn cierpienia: Zrozumienia, że cierpienie wynika z pragnienia, ignorancji i przywiązania.
• Eliminacji przyczyn cierpienia: Praktykowania etycznego zachowania, kultywowania mądrości i rozwijania detachmentu.

Doświadczenie Nirwany. Nirwana nie jest miejscem, lecz stanem bycia. Charakteryzuje się:

• Pokoju: Wolnością od mentalnego i emocjonalnego zamętu.
• Radości: Głębokim i trwałym poczuciem szczęścia.
• Wyzwoleniem: Wolnością od cyklu narodzin i śmierci.

8. Większe zwycięstwo

Jeśli człowiek pokona w bitwie tysiąc i jeszcze tysiąc, a inny człowiek pokona siebie, jego zwycięstwo będzie większe, ponieważ największym z zwycięstw jest zwycięstwo nad samym sobą; ani bogowie w niebie, ani demony w dole nie mogą obrócić w porażkę zwycięstwa takiego człowieka.

Mistrzostwo nad sobą. Dhammapada twierdzi, że największe zwycięstwo nie polega na pokonywaniu innych w bitwie, lecz na pokonywaniu siebie. To wymaga przezwyciężenia własnych negatywnych emocji, pragnień i nawyków. Mistrzostwo nad sobą jest znacznie trudniejszym i bardziej satysfakcjonującym osiągnięciem niż jakiekolwiek zewnętrzne podboje.

Droga do samokontroli. To wymaga:

• Samoświadomości: Zrozumienia własnych mocnych i słabych stron.
• Samodyscypliny: Kultywowania cnotliwych nawyków i opierania się negatywnym impulsom.
• Samowspółczucia: Traktowania siebie z życzliwością i zrozumieniem.

Nagrody z mistrzostwa nad sobą. Zwycięstwo nad sobą jest niepodważalne. Nie można go odebrać przez siły zewnętrzne ani okoliczności. Prowadzi do:

• Wewnętrznego spokoju: Wolności od mentalnego i emocjonalnego zamętu.
• Pewności siebie: Głębokiego i niezachwianego poczucia własnej wartości.
• Odporności: Zdolności do pokonywania wyzwań i przeciwności.

9. Droga czystości

Nie rób tego, co złe. Rób to, co dobre. Zachowuj swój umysł w czystości. To jest nauka Buddy.

Istota nauki. Dhammapada destyluje naukę Buddy w trzy proste, ale głębokie zasady: powstrzymywać się od zła, kultywować dobro i oczyszczać umysł. Te zasady stanowią jasny i praktyczny przewodnik do życia cnotliwego i spełnionego.

Powstrzymywanie się od zła. To wymaga unikania działań, które szkodzą sobie lub innym, takich jak:

• Przemoc: Fizyczna, werbalna lub emocjonalna krzywda.
• Nieuczciwość: Kłamstwo, oszustwo lub kradzież.
• Odurzenie: Używanie substancji, które zaśmiecają umysł.

Kultywowanie dobra. To wymaga angażowania się w działania, które przynoszą korzyści sobie i innym, takie jak:

• Życzliwość: Okazywanie współczucia i empatii.
• Hojność: Dzielnie się czasem, zasobami i talentami.
• Uczciwość: Mówienie prawdy i działanie z integralnością.

Oczyszczanie umysłu. To obejmuje:

• Medytację: Uczenie się skupiania umysłu i obserwowania myśli bez osądzania.
• Uważność: Zwracanie uwagi na chwilę obecną bez osądzania.
• Etyczne postępowanie: Życie zgodnie z zasadami moralnymi.

10. Nauka Buddy

Cierpliwość jest najwyższą ofiarą. NIRWANA jest najwyższym dobrem. Tak mówią Buddowie, którzy są przebudzeni. Jeśli człowiek krzywdzi drugiego, nie jest pustelnikiem; jeśli obraża drugiego, nie jest ascetą.

Podstawowe zasady. Dhammapada podkreśla cierpliwość jako najwyższą ofiarę, a Nirwanę jako ostateczne dobro. Wyjaśnia, że prawdziwa praktyka duchowa polega na powstrzymywaniu się od krzywdzenia innych, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. To podkreśla znaczenie współczucia i nieprzemocy w dążeniu do oświecenia.

Cierpliwość jako ofiara. Cierpliwość, czyli wytrwałość, jest przedstawiana jako potężna cnota, która wymaga znacznej samokontroli i wewnętrznej siły. Polega na znoszeniu trudności, zniewag i niesprawiedliwości bez odwetu. Ten akt powstrzymania się jest uważany za "ofiary", ponieważ wymaga rezygnacji z pragnienia zemsty lub ochrony siebie.

Nirwana jako najwyższe dobro. Nirwana jest opisana jako ostateczny cel praktyki duchowej, stan trwałego pokoju, radości i wyzwolenia. Osiąga się ją poprzez elimin

Ostatnia aktualizacja: April 11, 2025