The Holy Bible

1. Stworzenie przez Boga i miejsce ludzkości

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

Boskie pochodzenie. Biblia zaczyna się od stwierdzenia, że Bóg jest ostatecznym twórcą wszystkich rzeczy, co stanowi fundament dla zrozumienia świata i miejsca ludzkości w nim. Akt stworzenia nie jest jedynie wydarzeniem fizycznym, ale także duchowym, nadającym światu sens i cel.

• Bóg stworzył światło, firmament, ląd, roślinność, ciała niebieskie, stworzenia morskie, ptaki, zwierzęta lądowe, a na końcu – człowieka.
• Każdy akt stworzenia kończy się stwierdzeniem Boga, że było „dobre”, a kulminacją jest oświadczenie, że wszystko było „bardzo dobre”.

Unikalna rola ludzkości. Ludzie zostali stworzeni na obraz Boga, posiadając unikalną duchową naturę, która odróżnia ich od reszty stworzenia. Ten obraz nie jest fizyczny, lecz zamieszkuje w duszy, obdarzonej zrozumieniem i wolną wolą.

• Ludzie otrzymali władzę nad ziemią i wszystkimi żywymi stworzeniami, co odzwierciedla ich szczególny status jako przedstawicieli Boga.
• Stworzenie mężczyzny i kobiety, mężczyzny i kobiety, podkreśla znaczenie relacji i wspólnoty.

Suwerenność Boga. Narracja o stworzeniu podkreśla absolutną moc i autorytet Boga nad wszystkimi rzeczami. Nie jest on odległym lub obojętnym twórcą, lecz aktywną i zaangażowaną siłą w świecie.

• Duch Boży unosi się nad wodami, a jego słowo przynosi światło i życie.
• Stworzenie nie jest przypadkowym wydarzeniem, lecz zamierzonym aktem woli Boga, odzwierciedlającym jego mądrość i cel.

2. Upadek i jego konsekwencje

Ale z drzewa poznania dobra i zła nie będziesz jadł. Bo w dniu, w którym z niego zjesz, na pewno umrzesz.

Oszurowanie przez węża. Wąż, opisany jako bardziej przebiegły niż jakiekolwiek inne zwierzę, oszukuje Ewę, prowadząc do pierwszego aktu nieposłuszeństwa wobec Boga. Ten akt nie jest jedynie naruszeniem zasady, lecz odrzuceniem autorytetu Boga i pragnieniem samodzielności.

• Wąż fałszywie przypisuje drzewu moc przekazywania wyższego rodzaju wiedzy, ponad to, co Bóg był skłonny dać.
• Słowa węża odwołują się do pragnienia kobiety, by być „jak Bóg, znającym dobro i zło”, podkreślając pokusę pychy i samouwielbienia.

Utrata niewinności. Akt nieposłuszeństwa prowadzi do utraty pierwotnej łaski i niewinności, co skutkuje poczuciem wstydu i oddzieleniem od Boga.

• Oczy Adama i Ewy otwierają się, nie na doskonalszą wiedzę o dobru, lecz na nieszczęśliwe doświadczenie utraty dobra pierwotnej łaski i niewinności.
• Stają się poddani wstydliwym buntom ciała, na które wcześniej nie zwracali uwagi.

Konsekwencje grzechu. Upadek przynosi szereg konsekwencji, w tym ból, smutek i śmierć.

• Ziemia jest przeklęta, a człowiek musi teraz trudzić się, aby wyprodukować pożywienie.
• Kobiety doświadczają zwiększonego bólu przy porodzie i są poddane władzy swoich mężów.
• Człowiek przypomina sobie o swojej śmiertelności, że jest prochem i do prochu wróci.

3. Przymierze Boga i obietnice

Wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem: ona zmiażdży twoją głowę, a ty będziesz czyhał na jej piętę.

Obietnica odkupienia. Pomimo upadku, Bóg natychmiast oferuje obietnicę odkupienia, zapowiadając przyjście zbawiciela, który zmiażdży głowę węża.

• Obietnica ta jest skierowana do kobiety, co wskazuje, że zbawienie przyjdzie przez jej potomstwo, Jezusa Chrystusa.
• Nieprzyjaźń między wężem a potomstwem kobiety oznacza trwającą walkę między dobrem a złem.

Przymierze z Noem. Po potopie Bóg ustanawia przymierze z Noem, obiecując nigdy więcej nie zniszczyć świata wodą.

• Tęcza jest danym znakiem tego przymierza, przypomnieniem o wierności i miłosierdziu Boga.
• To przymierze obejmuje wszystkie żywe stworzenia, podkreślając troskę Boga o całe stworzenie.

Przymierze z Abrahamem. Bóg zawiera przymierze z Abrahamem, obiecując uczynić go wielkim narodem i błogosławić wszystkie pokolenia ziemi przez niego.

• To przymierze jest świadectwem wierności Boga i jego planu zbawienia ludzkości.
• Obietnica ziemi i licznych potomków jest symbolem obfitych błogosławieństw Boga.

4. Znaczenie posłuszeństwa i wiary

Abram uwierzył Bogu, a to zostało mu poczytane za sprawiedliwość.

Wiara Abrahama. Gotowość Abrahama do posłuszeństwa Bożym przykazaniom, nawet gdy wydają się one nielogiczne lub trudne, jest wzorem wiary.

• Opuszcza swój kraj i krewnych, ufając Bożej obietnicy nowej ziemi.
• Jest gotów poświęcić swojego jedynego syna, Izaaka, co pokazuje jego całkowite oddanie Bogu.

Konsekwencje nieposłuszeństwa. Historie Kaina i ludzi przed potopem ilustrują konsekwencje nieposłuszeństwa i buntu wobec Boga.

• Morderstwo Abla przez Kaina jest wynikiem jego zazdrości i braku szacunku dla woli Boga.
• Zło ludzi przed potopem prowadzi do ich zagłady, podkreślając surowość Bożego osądu wobec grzechu.

Sprawiedliwość Noego. Sprawiedliwość Noego i posłuszeństwo Bożemu przykazaniu o budowie arki są świadectwem znaczenia wiary i posłuszeństwa w obliczu przeciwności.

• Działania Noego pokazują, że ci, którzy ufają Bogu, zostaną ocaleni przed zagładą.
• Arka jest symbolem Bożej ochrony i zbawienia dla tych, którzy są wierni.

5. Walka między dobrem a złem

Będzie dzikim człowiekiem: jego ręka będzie przeciw wszystkim ludziom, a ręce wszystkich ludzi przeciwko niemu: i będzie obozował naprzeciwko wszystkich swoich braci.

Natura zła. Biblia przedstawia zło jako subtelną i oszukańczą siłę, często przebrana w coś pożądanego lub korzystnego.

• Oszustwo węża wobec Ewy podkreśla przebiegłą i manipulacyjną naturę zła.
• Zło ludzi przed potopem ukazuje korumpujący wpływ grzechu.

Walka wewnętrzna. Walka między dobrem a złem nie jest tylko zewnętrznym konfliktem, ale także wewnętrznym, toczącym się w sercach i umysłach jednostek.

• Zazdrość i gniew Kaina prowadzą go do zamordowania brata, ilustrując destrukcyjną moc grzechu.
• Historia córek Lota podkreśla niebezpieczeństwa ulegania pokusie i konsekwencje moralnego kompromisu.

Obietnica zwycięstwa. Pomimo powszechności zła, Biblia oferuje nadzieję w obietnicy ostatecznego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią.

• Obietnica odkupiciela, który zmiażdży głowę węża, jest świadectwem ostatecznego triumfu Boga nad złem.
• Historie Abrahama, Noego i innych wiernych ludzi pokazują, że ci, którzy ufają Bogu, ostatecznie zwyciężą.

6. Znaczenie Prawa i Świątyni

Oto moje przymierze, które będziecie przestrzegać między mną a wami, oraz twoim potomstwem po tobie: wszyscy mężczyźni z was będą obrzezani.

Przymierze obrzezania. Przymierze obrzezania jest znakiem przymierza Boga z Abrahamem i jego potomkami, oznaczającym ich oddzielenie od innych narodów i poświęcenie Bogu.

• Obrzezanie jest fizycznym aktem, który symbolizuje duchowe zobowiązanie do przestrzegania Bożego prawa.
• Jest to wieczne przymierze, wiążące potomków Abrahama z Bogiem na wszystkie pokolenia.

Znaczenie Świątyni. Przybytek, a później świątynia, są centralne dla kultu Boga, służąc jako miejsce ofiary, modlitwy i komunii z boskością.

• Szczegółowe instrukcje dotyczące budowy przybytku i jego wyposażenia podkreślają znaczenie czci i posłuszeństwa w kulcie.
• Arka przymierza, ołtarz i świecznik są symbolami obecności Boga i jego relacji z ludem.

Prawo jako przewodnik. Prawo Mojżesza dostarcza ram do życia w sposób, który podoba się Bogu, określając moralne, etyczne i rytualne zobowiązania.

• Prawo nie jest jedynie zbiorem zasad, ale przewodnikiem do życia w relacji z Bogiem i z innymi.
• Prawo ma być przestrzegane zarówno sercem, jak i umysłem, odzwierciedlając głębokie zobowiązanie do woli Boga.

7. Rola proroków i liderów

Przywróć więc człowiekowi jego żonę, bo on jest prorokiem: a on będzie się modlił za ciebie, a ty będziesz żył: ale jeśli jej nie przywrócisz, wiedz, że na pewno umrzesz, ty i wszyscy twoi.

Prorocy jako posłańcy. Prorocy są wybierani przez Boga, aby głosić jego słowo swojemu ludowi, często przekazując wiadomości ostrzegawcze, korygujące i pełne nadziei.

• Nie są jedynie wróżbitami, lecz posłańcami woli Boga, wzywającymi ludzi do pokuty i posłuszeństwa.
• Prorocy często spotykają się z opozycją i prześladowaniami za mówienie prawdy w obliczu władzy.

Liderzy jako słudzy. Prawdziwi liderzy są powołani do służby swojemu ludowi, prowadząc ich w drogach Bożych i promując sprawiedliwość oraz prawość.

• Mojżesz jest wzorem przywództwa, prowadząc Izraelitów z niewoli i kierując nimi przez pustynię.
• Gotowość Abrahama do wstawienia się za ludźmi Sodomskimi pokazuje znaczenie współczucia i rzecznictwa.

Znaczenie rozeznania. Biblia podkreśla potrzebę rozeznania między prawdziwymi a fałszywymi prorokami, wzywając ludzi do testowania duchów i trzymania się tego, co dobre.

• Historia wieży Babel podkreśla niebezpieczeństwa ludzkiej pychy i znaczenie szukania woli Boga.
• Historia fałszywych proroków w czasach Achaba służy jako ostrzeżenie przed tymi, którzy pragną zadowolić ludzi, a nie Boga.

8. Cykl grzechu, pokuty i odkupienia

Jeśli dobrze czynisz, czyż nie otrzymasz? A jeśli źle, czyż grzech nie czai się u drzwi? Lecz pożądanie jego będzie pod tobą, a ty będziesz nad nim panował.

Rzeczywistość grzechu. Biblia uznaje rzeczywistość grzechu i jego wszechobecny wpływ na ludzkie życie.

• Historie Kaina, ludzi przed potopem i Izraelitów na pustyni ilustrują ludzką tendencję do odchodzenia od woli Boga.
• Grzech nie jest jedynie naruszeniem zasady, lecz buntem przeciwko autorytetowi Boga i odrzuceniem jego miłości.

Potrzeba pokuty. Pokuta jest niezbędnym krokiem dla tych, którzy zgrzeszyli, polegającym na odwróceniu się od grzechu i powrocie do Boga.

• Historia syna marnotrawnego ilustruje znaczenie pokory i skruchy w dążeniu do przebaczenia.
• Powtarzające się cykle grzechu i pokuty Izraelitów podkreślają potrzebę ciągłej konwersji i odnowy.

Miłosierdzie i przebaczenie Boga. Pomimo powszechności grzechu, Bóg zawsze jest gotów przebaczyć tym, którzy zwracają się do niego z szczerym sercem.

• Historia pokuty Dawida po grzechu z Batszebą pokazuje moc prawdziwej skruchy.
• Miłosierdzie Boga nie ogranicza się do Izraelitów, lecz obejmuje wszystkich, którzy szukają go z szczerym sercem.

9. Obietnica Odkupiciela

A w twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie narody ziemi, ponieważ usłuchałeś mojego głosu.

Potomstwo Abrahama. Obietnica dla Abrahama, że wszystkie narody będą błogosławione przez jego potomstwo, jest proroctwem o przyjściu Jezusa Chrystusa, Mesjasza.

• Ta obietnica jest świadectwem Bożego planu zbawienia całej ludzkości.
• Linia Jezusa prowadzi do Abrahama, podkreślając jego rolę jako wypełnienia Bożego przymierza.

Cierpiący sługa. Proroctwa o cierpiącym słudze, który poniesie grzechy świata, zapowiadają mękę i śmierć Jezusa Chrystusa.

• Obraz kobiety miażdżącej głowę węża jest symbolem zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią.
• Ofiary Starego Testamentu są prefiguracją ostatecznej ofiary Chrystusa na krzyżu.

Królestwo Boże. Biblia wskazuje na ustanowienie królestwa, które nigdy się nie skończy, królestwa sprawiedliwości, pokoju i prawości.

• Obietnica dla Dawida o wiecznym tronie jest proroctwem o wiecznym panowaniu Chrystusa.
• Wizja nowego nieba i nowej ziemi jest świadectwem Bożego ostatecznego planu dla przywrócenia wszystkich rzeczy.

10. Znaczenie wspólnoty i przymierza

Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę, a przyłączy się do swojej żony: i będą dwojgiem w jednym ciele.

Rodzina jako fundament. Biblia podkreśla znaczenie rodziny jako podstawowej jednostki społeczeństwa, podkreślając świętość małżeństwa oraz odpowiedzialności rodziców i dzieci.

• Stworzenie mężczyzny i kobiety jest świadectwem znaczenia relacji i wspólnoty.
• Przykazanie, aby czcić rodziców, jest fundamentem porządku społecznego i stabilności.

Lud Boży. Izraelici są wezwani do bycia wspólnotą wiary, zjednoczoną przez swoje przymierze z Bogiem i wspólną historię.

• Historie patriarchów i wyjścia z Egiptu podkreślają znaczenie tożsamości wspólnotowej i wspólnego celu.
• Prawa i przykazania dane Izraelitom mają na celu kierowanie ich w relacjach z Bogiem i między sobą.

Kościół jako wspólnota. Nowy Testament rozwija koncepcję wspólnoty ze Starego Testamentu, podkreślając znaczenie miłości, jedności i wzajemnego wsparcia wśród wierzących.

• Koś

Ostatnia aktualizacja: January 22, 2025