23 Things They Don't Tell You about Capitalism

1. بازارهای آزاد یک افسانه‌اند: همه بازارها قوانین و مرزهایی دارند

"بازار آزاد وجود ندارد. هر بازاری دارای قوانینی و مرزهایی است که آزادی انتخاب را محدود می‌کند."

بازارها ذاتاً سیاسی هستند. آنچه ما به عنوان "بازار آزاد" می‌شناسیم در واقع یک سیستم پیچیده از قوانین و مقررات است که مرزهای فعالیت اقتصادی را تعریف می‌کند. این قوانین طبیعی یا اجتناب‌ناپذیر نیستند، بلکه نتیجه تصمیمات سیاسی و دینامیک‌های قدرت هستند. برای مثال:

• بازارهای کار به شدت از طریق کنترل‌های مهاجرت، قوانین حداقل دستمزد و استانداردهای ایمنی محل کار تنظیم می‌شوند
• بازارهای مالی دارای قوانینی درباره تجارت داخلی، الزامات افشا و ذخایر سرمایه هستند
• بازارهای مصرف‌کننده دارای مقررات ایمنی محصول، قوانین صداقت در تبلیغات و حفاظت از مالکیت فکری هستند

مفهوم یک بازار کاملاً "آزاد" یک ابزار بلاغی است که برای حمایت از مواضع خاص سیاستی استفاده می‌شود، نه توصیف دقیقی از چگونگی عملکرد واقعی بازارها. شناخت این موضوع به ما اجازه می‌دهد تا بحث‌های سازنده‌تری درباره اینکه چه نوع قوانین و مرزهای بازار بهترین خدمت را به نیازهای جامعه می‌کنند، داشته باشیم.

2. ماشین لباسشویی بیشتر از اینترنت جهان را تغییر داده است

"ماشین لباسشویی بیشتر از اینترنت جهان را تغییر داده است."

فناوری‌های خانگی آزادی زنان را ممکن ساختند. در حالی که اینترنت تأثیر عظیمی بر نحوه ارتباط و دسترسی به اطلاعات داشته است، فناوری‌های قدیمی‌تر مانند ماشین لباسشویی، جاروبرقی و مایکروویو تأثیر عمیق‌تری بر جامعه داشته‌اند زیرا زمان لازم برای کارهای خانگی را به شدت کاهش داده‌اند. این انقلاب فناوری:

• مقدار زیادی از زمان را آزاد کرد، به ویژه برای زنان
• مشارکت بسیار بیشتری از زنان در نیروی کار پرداختی را ممکن ساخت
• به تغییر نقش‌های جنسیتی و دینامیک خانواده کمک کرد
• اثرات موجی در سراسر اقتصاد و جامعه داشت

ما اغلب تأثیر فناوری‌های اخیر را بیش از حد برآورد می‌کنیم در حالی که قدرت تحول‌آفرین نوآوری‌های قدیمی‌تر را دست کم می‌گیریم. یک دیدگاه تاریخی متعادل‌تر می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر درباره اولویت‌های فناوری و استراتژی‌های توسعه اقتصادی منجر شود.

3. آموزش به تنهایی کشورها را ثروتمند نمی‌کند: سازماندهی اقتصادی مهم‌تر است

"آنچه واقعاً در تعیین رفاه ملی اهمیت دارد، نه سطح آموزشی افراد بلکه توانایی کشور در سازماندهی افراد به شرکت‌هایی با بهره‌وری بالا است."

توانایی‌های جمعی بر مهارت‌های فردی برتری دارند. در حالی که آموزش مهم است، موفقیت اقتصادی کشورها بیشتر به توانایی آنها در سازماندهی تولید به طور مؤثر بستگی دارد. این شامل:

• توسعه نهادهایی که از سرمایه‌گذاری بلندمدت و نوآوری حمایت می‌کنند
• ایجاد و مدیریت زنجیره‌های تأمین پیچیده
• تقویت همکاری بین شرکت‌ها، کارگران و دولت
• ساخت زیرساخت‌ها و سیستم‌های پشتیبانی برای صنایع کلیدی

کشورهایی مانند سوئیس با نرخ‌های نسبتاً پایین آموزش دانشگاهی به بهره‌وری بالا و استانداردهای زندگی دست یافته‌اند. برعکس، برخی کشورها با دستاوردهای آموزشی بالا به دلیل سازماندهی اقتصادی ضعیف دچار مشکل هستند. این نشان می‌دهد که کشورهای در حال توسعه باید به اندازه گسترش آموزش بر ساخت نهادها و سازمان‌های اقتصادی مؤثر تمرکز کنند.

4. مدیران آمریکایی نسبت به همتایان جهانی خود بیش از حد گران‌قیمت هستند

"مدیران آمریکایی از بیش از یک نظر بیش از حد گران‌قیمت هستند."

جبران خسارت اجرایی در ایالات متحده بیش از حد است. مدیران عامل آمریکایی بسیار بیشتر از همتایان خود در کشورهای توسعه‌یافته دیگر پرداخت می‌شوند، اغلب صدها برابر بیشتر از کارگران عادی. این به دلایل مختلف مشکل‌ساز است:

• با عملکرد برتر توجیه نمی‌شود: شرکت‌های آمریکایی به طور مداوم از رقبای بین‌المللی خود پیشی نمی‌گیرند
• به افزایش نابرابری و تنش‌های اجتماعی کمک می‌کند
• می‌تواند به تفکر کوتاه‌مدت و ریسک‌پذیری بیش از حد منجر شود
• منابع را از سرمایه‌گذاری، تحقیق و توسعه و دستمزد کارگران منحرف می‌کند

پرداخت بالای مدیران اجرایی آمریکایی بیشتر نتیجه عوامل ساختاری و دینامیک‌های قدرت درون شرکت‌ها است تا بازتابی از استعدادها یا مشارکت‌های منحصر به فرد آنها. اصلاح حاکمیت شرکتی و شیوه‌های جبران خسارت اجرایی می‌تواند به نتایج اقتصادی عادلانه‌تر و پایدارتر منجر شود.

5. بازارهای مالی باید کمتر، نه بیشتر، کارآمد شوند

"مشکل بازارهای مالی امروز این است که آنها بیش از حد کارآمد هستند."

کند کردن امور مالی می‌تواند به نفع اقتصاد واقعی باشد. در حالی که کارایی مالی اغلب به عنوان یک فضیلت مطرح می‌شود، سرعت سریع بازارهای مالی مدرن می‌تواند بی‌ثبات‌کننده و مضر برای رشد اقتصادی بلندمدت باشد. مشکلات شامل:

• تفکر کوتاه‌مدت که سرمایه صبور و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت را دلسرد می‌کند
• ابزارهای مالی پیچیده که ریسک سیستماتیک را افزایش می‌دهند
• جریان‌های سریع سرمایه که می‌توانند اقتصادها را بی‌ثبات کنند
• یک جدایی رو به رشد بین امور مالی و اقتصاد واقعی

راه‌حل‌های بالقوه برای کند کردن بازارهای مالی:

• مالیات بر معاملات برای دلسرد کردن تجارت با فرکانس بالا
• الزامات سرمایه قوی‌تر برای مؤسسات مالی
• محدودیت‌هایی بر انواع خاصی از مشتقات مالی
• تشویق به سهامداری بلندمدت از طریق مشوق‌های مالیاتی

هدف باید ایجاد سیستمی مالی باشد که از رشد اقتصادی پایدار و بلندمدت حمایت کند، نه سودهای کوتاه‌مدت و سفته‌بازی بیش از حد.

6. دولت بزرگ می‌تواند مردم را به تغییر بازتر کند

"ما می‌توانیم ماشین‌های خود را سریع برانیم فقط به این دلیل که ترمز داریم."

شبکه‌های ایمنی اجتماعی پویایی اقتصادی را تشویق می‌کنند. برخلاف باور اینکه دولت بزرگ نوآوری و ریسک‌پذیری را خفه می‌کند، یک دولت رفاه قوی می‌تواند در واقع مردم را به پذیرش تغییرات اقتصادی مایل‌تر کند. این به این دلیل است که:

• کارگران مایل‌تر به تغییر شغل یا صنایع هستند اگر یک شبکه ایمنی داشته باشند
• کارآفرینان بیشتر احتمال دارد ریسک کنند اگر شکست به معنای فقر نباشد
• شرکت‌ها می‌توانند راحت‌تر بازسازی کنند اگر کارگران در طول انتقال‌ها حمایت داشته باشند
• جامعه به عنوان یک کل به تغییرات تکنولوژیکی و اقتصادی سازگارتر می‌شود

نمونه‌هایی از چگونگی کارکرد این در عمل:

• کشورهای نوردیک سطوح بالای حفاظت اجتماعی را با انعطاف‌پذیری اقتصادی ترکیب می‌کنند
• برنامه‌های بازآموزی و بیمه بیکاری تحرک بازار کار را تسهیل می‌کنند
• بهداشت و درمان همگانی ریسک شروع یک کسب‌وکار یا تغییر شغل را کاهش می‌دهد

با ارائه امنیت، دولت بزرگ می‌تواند به طور متناقضی پویایی و سازگاری اقتصادی را افزایش دهد.

7. برابری فرصت کافی نیست: مقداری برابری در نتیجه ضروری است

"مگر اینکه محیطی ایجاد کنیم که در آن همه از برخی قابلیت‌های حداقلی از طریق تضمین حداقل درآمد، آموزش و بهداشت برخوردار باشند، نمی‌توانیم بگوییم که رقابت عادلانه‌ای داریم."

شایسته‌سالاری واقعی نیاز به پایه‌ای از برابری دارد. در حالی که برابری فرصت یک ایده‌آل پذیرفته‌شده است، بدون مقداری برابری در نتایج ناکافی است. این به این دلیل است که:

• مزایا و معایب اولیه در طول زمان ترکیب می‌شوند
• فقر و محرومیت می‌توانند توانایی فرد را برای بهره‌برداری از فرصت‌ها محدود کنند
• نابرابری شدید می‌تواند به بی‌ثباتی اجتماعی و کاهش تحرک اقتصادی منجر شود

برای ایجاد رقابت واقعاً عادلانه و به حداکثر رساندن پتانسیل انسانی، جامعه باید اطمینان حاصل کند:

• دسترسی به آموزش با کیفیت برای همه
• بهداشت و درمان همگانی
• یک شبکه ایمنی اجتماعی که از فقر شدید جلوگیری کند
• مالیات تصاعدی برای محدود کردن انتقال بین‌نسلی ثروت شدید

با فراهم کردن یک میدان بازی سطحی‌تر، مقداری برابری در نتیجه در واقع شایسته‌سالاری واقعی و تحرک اجتماعی را افزایش می‌دهد.

8. سیاست اقتصادی خوب نیازی به اقتصاددانان ندارد: دیدگاه‌های مختلف می‌توانند به موفقیت منجر شوند

"اقتصاددانان در واقع با غیبت خود در دولت‌های اقتصادهای معجزه‌آسای شرق آسیا برجسته بودند."

تخصص متنوع می‌تواند سیاست‌گذاری اقتصادی را بهبود بخشد. بسیاری از موفق‌ترین داستان‌های توسعه اقتصادی، به ویژه در شرق آسیا، توسط سیاست‌گذارانی با پیشینه‌های حقوق، مهندسی و سایر زمینه‌ها به جای اقتصاد هدایت شدند. این نشان می‌دهد که:

• مهارت‌های حل مسئله عملی می‌توانند ارزشمندتر از دانش نظری اقتصادی باشند
• دیدگاه‌های متنوع می‌توانند به سیاست‌های نوآورانه‌تر و مؤثرتر منجر شوند
• تمرکز بیش از حد بر اقتصاد جریان اصلی می‌تواند گزینه‌های سیاستی را محدود کند

نمونه‌هایی از سیاست‌گذاران غیر اقتصاددان:

• بوروکرات‌های اقتصادی ژاپن عمدتاً وکیل بودند
• صنعتی‌سازی کره جنوبی توسط مهندسان هدایت شد
• برنامه‌ریزان اقتصادی چین اغلب دارای پیشینه‌های علمی و مهندسی هستند

در حالی که تخصص اقتصادی ارزشمند است، باید با سایر اشکال دانش و تجربه دنیای واقعی متعادل شود تا سیاست‌های مؤثر ایجاد شود. این نیاز به یک رویکرد بین‌رشته‌ای‌تر به سیاست‌گذاری اقتصادی و استراتژی‌های توسعه دارد.

آخرین به‌روزرسانی:: August 9, 2024