نکات کلیدی
1. مادری کاری ضروری است که جامعه را شکل می‌دهد و شایسته‌ی شناخت است
مادری کار سختی است. این کار از نظر ذهنی، جسمی و احساسی خسته‌کننده است. برای میلیون‌ها آمریکایی، خانه جایی است که کار واقعی - کاری که هرگز تغییر نمی‌کند، هرگز متوقف نمی‌شود و هرگز از بین نمی‌رود - انجام می‌شود.
کم‌ارزش اما حیاتی. مادری و مراقبت پایه‌های جامعه را تشکیل می‌دهند و امکان‌پذیر کردن سایر اشکال کار و بهره‌وری را فراهم می‌کنند. این کار که عمدتاً توسط زنان انجام می‌شود، اغلب نامرئی و بدون دستمزد است، با وجود اهمیت فراوانش. همه‌گیری کووید-۱۹ اهمیت اساسی کار مراقبت را برجسته کرد، زیرا نبود مراقبت از کودکان و تعطیلی مدارس اقتصادهای کامل را مختل کرد.
بازتعریف کار. شناخت مادری به عنوان کار ارزشمند نیازمند تغییر در نحوه تعریف کار و بهره‌وری است. به جای اندازه‌گیری ارزش صرفاً از نظر اقتصادی، باید به مزایای بلندمدت اجتماعی پرورش و تربیت کودکان توجه کنیم. این شامل موارد زیر است:
- توسعه و رفاه احساسی
- انتقال فرهنگی و اجتماعی‌سازی
- آماده‌سازی نیروی کار آینده
- ساختن جامعه و همبستگی اجتماعی
2. کار مراقبت تاریخی کم‌ارزش و استثمار شده است، به‌ویژه برای زنان رنگین‌پوست
ما دوست داریم به خود بگوییم که زنان آمریکایی بهتر - "آزادتر" - از زنان دیگر در سراسر جهان هستند، تا حدی به این دلیل که می‌توانیم به راحتی خارج از خانه کار کنیم. اما ما آزاد یا بدون بار از دیگران نیستیم.
استثمار تاریخی. کار مراقبت، از جمله کار خانگی و مراقبت از کودکان، مدت‌هاست که کم‌ارزش و استثمار شده است، به‌ویژه برای زنان رنگین‌پوست. این ناشی از:
- میراث استعماری و سلسله‌مراتب نژادی
- وابستگی سرمایه‌داری به کار تولیدی بدون دستمزد
- تبعیض جنسیتی در نیروی کار
زنجیره‌های جهانی مراقبت. انتقال بین‌المللی کار مراقبت سیستمی ایجاد کرده است که در آن زنان از کشورهای در حال توسعه خانواده‌های خود را ترک می‌کنند تا از دیگران در کشورهای ثروتمندتر مراقبت کنند. این نابرابری‌ها را تداوم می‌بخشد و اشکال جدیدی از استثمار ایجاد می‌کند.
- پرستاران و کارگران خانگی فیلیپینی در ایالات متحده و به‌طور جهانی
- پرستاران و خانه‌داران مهاجر
- خانواده‌های فراملی و والدین از راه دور
برای رسیدگی به این مسائل، باید:
- کار مراقبت را به عنوان کار ماهرانه بشناسیم
- دستمزدهای منصفانه و حمایت‌های کاری ارائه دهیم
- سیاست‌هایی که از مراقبان حمایت می‌کنند، مانند مرخصی خانوادگی با حقوق، اجرا کنیم
- هنجارهای اجتماعی که کار مراقبت را کم‌ارزش می‌کنند، به چالش بکشیم
3. بدن در مادری و مراقبت مرکزی است و بر ارتباط فیزیکی تأکید دارد
داشتن فرزندان به من آموخته است که عشق یک فعل است. و یکی که فقط می‌توان با دستان و بازوها و مغز و تنه‌هایمان، هرچند ناقص یا خسته یا غیرقابل کنترل باشند، انجام داد.
مراقبت تجسم‌یافته. مادری و مراقبت ذاتاً تجربیات فیزیکی هستند که شامل لمس مداوم، حرکت و آگاهی بدنی می‌شوند. این ارتباط فیزیکی برای موارد زیر حیاتی است:
- پیوند و دلبستگی
- توسعه کودک و کاوش حسی
- تنظیم احساسی و راحتی
کار اروتیک. با استفاده از مفهوم اروتیک آدری لورد، کار مراقبت می‌تواند به عنوان شکلی عمیقاً حسی و رضایت‌بخش از کار دیده شود. این شامل:
- پرورش و تقویت نیروی زندگی
- یافتن شادی و رضایت در اعمال فیزیکی مراقبت
- بازگشت به بدن‌ها و غرایز خود
با پذیرش جسمانیت کار مراقبت، می‌توانیم:
- دوگانگی ذهن و بدن را به چالش بکشیم
- ارزش دانش تجسم‌یافته را بازپس‌گیریم
- ارتباطات عمیق‌تری با کسانی که از آن‌ها مراقبت می‌کنیم، پرورش دهیم
4. حرکت و بازی برای توسعه و بیان خود کودکان حیاتی است
وقتی تمام روز در خانه هستید، اسباب‌بازی‌ها و شلوغی و درهم‌ریختگی جمع می‌شوند و باید با آن‌ها برخورد شود. ماده مدفوع خشک شده که به کاسه توالت چسبیده، تخلیه کند سینک حمام و کف صابون در وان حمام فقط تا زمانی می‌توان نادیده گرفت که به نظر غیربهداشتی و تهدیدآمیز برسد.
آزادی از طریق حرکت. کودکان به‌طور طبیعی به فعالیت فیزیکی و بازی نیاز دارند که برای توسعه آن‌ها ضروری است. تشویق به حرکت آزاد و بازی به کودکان کمک می‌کند:
- مهارت‌های حرکتی و آگاهی بدنی را توسعه دهند
- احساسات و خلاقیت خود را بیان کنند
- درباره محیط و تعاملات اجتماعی خود بیاموزند
به چالش کشیدن هنجارها. جامعه ما اغلب فعالیت‌های ساختاریافته و دستاوردها را بر بازی آزاد اولویت می‌دهد. برای مقابله با این، باید:
- زمان کافی برای بازی بدون ساختار فراهم کنیم
- اشکال متنوع حرکت و بیان فیزیکی را بپذیریم
- از تمایل به برنامه‌ریزی بیش از حد یا محدود کردن کاوش فیزیکی کودکان خودداری کنیم
با پرورش رابطه مثبت با حرکت و بازی، می‌توانیم به کودکان کمک کنیم:
- عشق مادام‌العمر به فعالیت فیزیکی را توسعه دهند
- اعتماد به نفس در بدن‌ها و توانایی‌های خود بسازند
- یاد بگیرند به نیازها و خواسته‌های بدن‌های خود گوش دهند
5. جنسیت و لذت جنسی جنبه‌های مهمی از تجربه انسانی هستند که باید به‌طور باز مورد بحث قرار گیرند
هیچ اسکریپت، فرمول و عمل تعریفی وجود ندارد. فقط شما، شریک زندگی‌تان و همه چیزهایی که بدن‌های شما را خوب می‌کند. شما می‌توانید جنسیت را هر طور که می‌خواهید تعریف کنید! و می‌توانید هر زمان که بخواهید آن تعریف را تغییر دهید!
شکستن تابوها. بحث‌های باز درباره جنسیت و لذت جنسی برای توسعه و روابط سالم ضروری است. این شامل:
- آموزش جامع جنسی که فراتر از زیست‌شناسی است
- گفتگو درباره رضایت، تمایل و لذت
- به چالش کشیدن هنجارها و انتظارات فرهنگی مضر
درک فراگیر. پذیرش دیدگاه فراگیرتر از جنسیت و لذت جنسی به معنای:
- شناخت گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی متنوع
- جشن گرفتن خودمختاری بدنی و خودکاوی
- اذعان به اینکه جنسیت و لذت جنسی در طول زندگی تکامل می‌یابند
با پرورش گفتگوی باز درباره جنسیت و لذت جنسی، می‌توانیم:
- روابط و تصویر خود سالم‌تری را ترویج دهیم
- شرم و انگ پیرامون جنسیت و بدن‌ها را کاهش دهیم
- افراد را توانمند کنیم تا انتخاب‌های آگاهانه‌ای درباره سلامت جنسی خود داشته باشند
6. ناتوانی و پیری باید از منظر دسترسی و شمول نگریسته شوند
ناتوانی بعدی را جمع می‌کند که هیچ چیز دیگری نمی‌کند، زیرا ناتوانی نه بیشتر و نه کمتر از نیازمندی انسانی است، هم شخصی و هم سیاسی.
بازنگری ناتوانی. به جای دیدن ناتوانی به عنوان مشکلی که باید حل شود، باید آن را به عنوان بخشی طبیعی از تنوع انسانی ببینیم. این تغییر در دیدگاه شامل:
- شناخت خلاقیت و مقاومت افراد ناتوان
- به چالش کشیدن فرضیات و ساختارهای توان‌گرایانه
- پذیرش وابستگی متقابل به عنوان تجربه‌ای انسانی جهانی
دسترسی برای همه. ایجاد دنیایی دسترس‌پذیرتر به نفع همه است، نه فقط کسانی که ناتوانی دارند. این شامل:
- طراحی جهانی در معماری و برنامه‌ریزی شهری
- شیوه‌های آموزشی و استخدامی فراگیر
- ترتیبات کاری انعطاف‌پذیر و تسهیلات
با پذیرش عدالت ناتوانی و دسترسی، می‌توانیم:
- جامعه‌ای فراگیرتر و متنوع‌تر ایجاد کنیم
- برای پیری و ناتوانی‌های احتمالی خود آماده شویم
- تعاریف محدود از بهره‌وری و ارزش را به چالش بکشیم
7. ارتباط با طبیعت وابستگی متقابل و حس تعلق را تقویت می‌کند
بایورژینالیسم راهی برای شناسایی با مکان پیشنهاد می‌کند، بافتن خود به منطقه از طریق مشاهده و مسئولیت‌پذیری نسبت به اکوسیستم محلی.
بازکشف طبیعت. ارتباط مجدد با دنیای طبیعی می‌تواند به ما کمک کند:
- حس مکان و تعلق را توسعه دهیم
- وابستگی متقابل خود با سایر گونه‌ها را درک کنیم
- با احساسات جدایی و بیگانگی مبارزه کنیم
گام‌های عملی. برای تقویت ارتباط عمیق‌تر با طبیعت، می‌توانیم:
- درباره گیاهان و جانوران محلی بیاموزیم
- در تلاش‌های حفاظتی شرکت کنیم
- طبیعت را از طریق باغبانی شهری یا فعالیت‌های بیرونی به زندگی روزمره خود وارد کنیم
با پذیرش رابطه خود با طبیعت، می‌توانیم:
- راهی پایدارتر و هماهنگ‌تر برای زندگی توسعه دهیم
- حس شگفتی و کنجکاوی درباره جهان را پرورش دهیم
- دیدگاه‌های انسان‌محور از محیط زیست را به چالش بکشیم
8. مادری می‌تواند شکلی از مقاومت و تغییر اجتماعی باشد
بیایید فرزندانمان را طوری تربیت کنیم که این چیزها را در استخوان‌ها و سلول‌هایشان، گوشت و مغز استخوانشان بدانند، بخشی از آن‌ها باشد. برای اینکه این درک آنقدر قوی باشد که نتواند توسط سیستم‌های استعماری و سرمایه‌داری که بر ارزش آن‌ها به میزان تولیدشان، لاغری بدن‌هایشان و تعهدشان به کار اصرار دارند، از بین برود.
پتانسیل رادیکال. مادری و مراقبت می‌توانند ابزارهای قدرتمندی برای تغییر اجتماعی باشند با:
- به چالش کشیدن سیستم‌ها و هنجارهای سرکوبگر
- پرورش نسل‌های آینده با ارزش‌های جایگزین
- ایجاد جوامع مراقبت و حمایت متقابل
مقاومت روزمره. اعمال کوچک مادری می‌توانند اثرات تحول‌آفرینی داشته باشند:
- آموزش کودکان درباره خودمختاری بدنی و رضایت
- جشن گرفتن تنوع و به چالش کشیدن کلیشه‌ها
- مدل‌سازی وابستگی متقابل و مراقبت اجتماعی
با دیدن مادری به عنوان شکلی از مقاومت، می‌توانیم:
- قدرت سیاسی کار مراقبت را بازپس‌گیریم
- ساختارهای اجتماعی جایگزین را تصور و ایجاد کنیم
- در برابر چالش‌های سیستماتیک مقاومت و امید را پرورش دهیم
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب کار ضروری نقدهای متفاوتی دریافت کرده است، با تحسین برای داستان‌سرایی شخصی و بررسی مادری از دیدگاه فیلیپینی-آمریکایی. منتقدان سبک نوشتاری و بینش‌های فرهنگی گاربس را تحسین می‌کنند. با این حال، برخی از خوانندگان معتقدند که کتاب در تحلیل خود عمق کافی ندارد و از تمرکز تبلیغ‌شده‌اش بر مادری به عنوان تغییر اجتماعی فاصله می‌گیرد. جنبه‌های خاطره‌نویسی به طور کلی مورد استقبال قرار می‌گیرد، اما تفسیر فرهنگی گسترده‌تر گاهی به عنوان ناهماهنگ یا کم‌توسعه‌یافته دیده می‌شود. به طور کلی، این کتاب به عنوان بررسی‌ای اندیشمندانه، اگرچه ناقص، از مادری و کار مراقبتی تلقی می‌شود.
